Όλεγκ Προτάσοφ
Ο Όλεγκ Βαλερίγιοβιτς Προτάσοφ (ουκρανικά : Протасов Олег Валерійович, γεννήθηκε 4 Φεβρουαρίου 1964 στην πόλη Ντνιπροπετρόφσκ, σήμερα Ουκρανία) είναι Ουκρανός πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής. Μετά την αποχώρηση από την ενεργό δράση εργάστηκε ως προπονητής ποδοσφαίρου.
 | |||
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Πλήρες όνομα | Όλεγκ Βαλερίγιοβιτς Προτάσοφ | ||
| Ημερ. γέννησης | 4 Φεβρουαρίου 1964 | ||
| Τόπος γέννησης | Ντνιπροπετρόφσκ, πρώην ΕΣΣΔ | ||
| Ύψος | 1,86 μ. | ||
| Θέση | Επιθετικός | ||
| Ομάδες νέων | |||
| 1972–1981 | ΦΚ Ντνίπρο Ντνιπροπετρόφσκ | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1981–1987 | ΦΚ Ντνίπρο Ντνιπροπετρόφσκ | 145 | (95) |
| 1987–1990 | ΦΚ Ντιναμό Κιέβου | 71 | (30) |
| 1990–1994 | Ολυμπιακός Πειραιώς | 83 | (48) |
| 1994–1995 | Γκάμπα Οσάκα | 55 | (24) |
| 1996–1998 | Βέροια | 62 | (11) |
| 1998–1999 | Προοδευτική | 28 | (5) |
| 1999–2000 | Πανελευσινιακός | 2 | (1) |
| Σύνολο | 446 | (214) | |
| Εθνική ομάδα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1984–1991 | ΕΣΣΔ | 68 | (29) |
| 1994 | Ουκρανία | 1 | (0) |
| Προπονητική καριέρα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | ||
| 2002–2004 | Ολυμπιακός Πειραιώς | ||
| 2004–2005 | ΑΕΛ Λεμεσού | ||
| 2005 | Στεάουα Βουκουρεστίου | ||
| 2006–2008 | ΦΚ Ντνίπρο Ντνιπροπετρόφσκ | ||
| 2008 | ΦΚ Κουμπάν Κρασνοντάρ | ||
| 2009 | Ηρακλής | ||
| 2010–2011 | ΦΚ Ροστόφ | ||
| 2012 | ΦΚ Αστανά | ||
| 2012–2013 | Ντιναμό Μινσκ | ||
| 2014–2015 | Άστρα Γιούργιου | ||
| 2015 | Άρης Θεσσαλονίκης | ||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | |||
Καριέρα σε συλλόγους
ΕπεξεργασίαΞεκίνησε να αγωνίζεται από την ηλικία των 8 ετών, όταν η τοπική ομάδα του Ντνιπροπετρόφσκ, Ντνίπρο, τον ένταξε στις ακαδημίες της. Στις μικρές ομάδες αγωνίστηκε μέχρι το 1981, όταν εντάχθηκε στην ανδρική ομάδα. Με την φανέλα της Ντνίπρο αγωνίστηκε με επιτυχία μέχρι το 1987, κατακτώντας μία φορά το πρωτάθλημα της Σοβιετικής Ένωσης (1983) ενώ αναδείχθηκε επίσης τρεις συνεχόμενες φορές (1985, 1986, 1987) πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος και καλύτερος Σοβιετικός ποδοσφαιριστής το 1987.
Στη συνέχεια μεταγράφηκε στη Ντιναμό Κιέβου με την οποία αγωνίστηκε μέχρι το 1990, κατακτώντας μία φορά το πρωτάθλημα της Σοβιετικής Ένωσης (1990). Ολοκληρώνοντας τη θητεία του στη Ντιναμό Κιέβου, ήταν πλέον ένας από τους καλύτερους επιθετικούς ποδοσφαιριστές στον κόσμο. Τα 125 γκολ που σημείωσε συνολικά με τις Ντνίπρο και Ντιναμό, τον κατέταξαν στη θέση του όγδοου σκόρερ όλων των εποχών στο πρωτάθλημα της χώρας του.
Το 1990 αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό μαζί με τους συμπατριώτες του Γκενάντι Λιτόφτσενκο και Γιούρι Σάβιτσεφ και η άφιξή τους στην Ελλάδα έμεινε στη ιστορία με το όνομα ως η έλευση των «Μιγκ» καθώς αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες μεταγραφικές κινήσεις του ελληνικού ποδοσφαίρου. Στα τέσσερα χρόνια που αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό, δεν κατάφερε να κατακτήσει πρωτάθλημα, κατέκτησε όμως μία φορά το κύπελλο Ελλάδας (1992) και το Σούπερ Καπ Ελλάδας (1992). Συνολικά με τη φανέλα του Ολυμπιακού συμμετείχε σε 83 αγώνες και σημείωσε 48 γκολ.
Το 1994 μεταγράφηκε στην Γκάμπα Οσάκα της Ιαπωνίας, με τη φανέλα της οποίας αγωνίστηκε για μία σεζόν.
Το 1996 επέστρεψε στην Ελλάδα, όταν αποκτήθηκε από τη Βέροια. Με τη φανέλα της Βέροιας αγωνίστηκε έως το 1998, σημειώνοντας συνολικά σε 62 αγώνες 11 τέρματα.
To 1998 αποκτήθηκε από την Προοδευτική, με τη φανέλα της οποίας αγωνίστηκε την περίοδο 1998-1999 και σε 28 συμμετοχές σημείωσε 5 γκολ. Το καλοκαίρι του 1999 μεταγράφηκε στον Πανελευσινιακό, με τη φανέλα του οποίου αγωνίστηκε μέχρι τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, όποτε και αποφάσισε να κλείσει την καριέρα του.[1]
Διεθνής καριέρα
ΕπεξεργασίαΥπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα που αγωνίστηκαν με την εθνική ομάδα της ΕΣΣΔ, καθώς είναι ο δεύτερος σκόρερ στην ιστορία της με 29 γκολ (πίσω από τον Όλεγκ Μπλαχίν που έχει σημειώσει 42).
Συμμετείχε σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα, το 1986 στο Μεξικό και το 1990 στην Ιταλία.
Το 1988 ήταν φιναλίστ του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στη Δυτική Γερμανία όπου η Ολλανδία του Μάρκο Βαν Μπάστεν και του Γκούλιτ του στέρησαν το τρόπαιο.
Οι Έλληνες φίλαθλοι είχαν την ευκαιρία να τον γνωρίσουν στις 23 Μαρτίου το 1988, όταν στο φιλικό αγώνα Ελλάδας-ΕΣΣΔ 0-4 ο Προτάσοφ σημείωσε 3 γκολ.[1]
Προπονητής
ΕπεξεργασίαΑπό το 2002 έως το 2004 εργάστηκε ως προπονητής στον Ολυμπιακό και το 2003 κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα Ελλάδας κάτι που δεν κατόρθωσε ως ποδοσφαιριστής.
Το 2005 πέρασε από την τεχνική ηγεσία της Στεάουα Βουκουρεστίου και κατάφερε να προκριθεί από τους ομίλους του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ χωρίς να δεχθεί γκολ. Το καλοκαίρι του 2009 αναλαμβάνει προπονητής του Ηρακλή από τον οποίον απομακρύνεται τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους ανέλαβε προπονητής της Ροστόφ.
Τίτλοι και διακρίσεις
Επεξεργασία- Πρωταθλήματα Σοβιετικής Ένωσης (2) : 1983, 1990
- Κύπελλο Σοβιετικής Ένωσης: 1990
- Λιγκ Καπ Σοβιετικής Ένωσης: 1986
- Κύπελλο Ελλάδας: 1992
- Σοβιετικός ποδοσφαιριστής της χρονιάς : 1987
- Κορυφαίος σκόρερ του Σοβιετικού πρωταθλήματος (3): 1985, 1987, 1990
- UEFA Silver Boot: 1984
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ εφ. Αθλητική Ηχώ, 9/10/1999, σελ. 26