Αδόλφος Ρίμπινγκ

Ο Αδόλφος Λουδοβίκος Ρίμπινγκ (Σουηδικά: Adolph Ludvig Ribbing), που αργότερα ονομάστηκε Αδόλφος ντε Λιβέν (Adolph de Leuven) (10 Ιανουαρίου 1765 – 1 Απριλίου 1843), ήταν Σουηδός αυλικός και πολιτικός. Συμμετείχε στη δολοφονία του Γουσταύου Γ’ της Σουηδίας το 1792.

Αδόλφος Λουδοβίκος Ρίμπινγκ
Σουηδός Αυλικός και πολιτικός
Γέννηση	10 Ιανουαρίου 1765 (1765-01-10) Στοκχόλμη, Σουηδία
Θάνατος	1 Απριλίου 1843 (78 ετών) Παρίσι, Γαλλία
Σύζυγος	Αντέλ Μπιλιάρ ντ’ Ομπινί
Επίγονοι	Αδόλφος ντε Λιβέν
Πατέρας	Φρειδερίκος Ρίμπινγκ
Μητέρα	Εύα Έλενα Λόβεν
δεδομένα ()

Βιογραφία

Ο Αδόλφος Ρίμπινγκ ήταν ο γιος του Κόμη Φρειδερίκου Ρίμπινγκ και της Εύας Έλενας Λόβεν. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Σουηδική βασιλική αυλή, καθώς η μητέρα του ήταν ένα δημοφιλές μέλος της κοσμικής κοινωνίας και η προσωπική φίλη της Λουΐζας Ουλρίκας της Πρωσίας και του Γουσταύου Γ’ της Σουηδίας. Ο Αδόλφος έλαβε στρατιωτική εκπαίδευση στο Βερολίνο και το Παρίσι και έγινε μέλος των του Σουηδικού Τάγματος των Σωματοφυλάκων.

Ωστόσο, την δεκαετία του 1780, ο Ρίμπινγκ ήρθε σε σύγκρουση με τον μονάρχη, Γουσταύο Γ’, εν μέρει υπό την επιρροή των ιδεών που ήταν τότε δημοφιλείς στη Γαλλία κατά της Μοναρχίας. Η εχθρότητα του απέναντι στον Μονάρχη, καλλιεργήθηκε όταν η πλούσια Καρλόττα Ελεονώρα Ντε Γκερ, με την οποία ήταν ερωτευμένος, ετοιμαζόταν να παντρευτεί τον Χανς Χέντρικ φον Έσσεν, με την συναίνεση του Βασιλιά. Παρόλα αυτά η ιδέα αυτού του γάμου, πόσο μάλλον η τέλεση του, ήταν αποκρουστική ακόμα και για την αυλή του παλατιού, λόγο της μεγάλης συμπάθειας που έτρεφαν στην Αυγούστα φον Φέρσεν, η οποία ήταν η μακροχρόνια ερωμένη του φον Έσσεν. Έτσι, ο Αδόλφος Ρίμπινγκ αμφισβήτησε τα κίνητρα του φον Έσσεν γι’ αυτό τον γάμο και τον κάλεσε σε μονομαχία. Τελικά, ο Ρίμπινγκ τραυμάτισε τον φον Έσσεν, κάτι που προκάλεσε μεγάλο σκάνδαλο, διότι αυτή η μονομαχία υπολογίστηκε ως έγκλημα εναντίον του βασιλιά. Ως τιμωρία, ο Ρίμπινγκ διατάθηκε να υπηρετήσει στο Κάστρο του Βάχολμ, κάτι το οποίο θεώρησε προσβλητικό, και έτσι παραιτήθηκε από την υπηρεσία του Βασιλιά.

Το 1789, συμμετείχε στις κοινοβουλευτικές συνόδους και εκεί, γνώρισε τον Κλάες Φρειδερίκος Χορν και τον Ιάκωβο Ιωάννη Άνκαρστρομ. Οι τρεις τους, συμμετείχαν σε μια συνωμοσία που δημιουργήθηκε ανάμεσα στους ευγενείς το χειμώνα του 1791–1792, η οποία αποσκοπούσε στην δολοφονία του Βασιλιά. Ο Ρίμπινγκ ήταν παρών στον χορό μεταμφιεσμένων, όπου έλαβε χώρα η βασιλοκτονία. Αν και αύτη πραγματοποιήθηκε από τον Ιάκωβο Ιωάννη Άνκαρστρομ, ο Ρίμπινγκ ήταν συνένοχος σε αυτήν λόγο του ότι είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στον σχεδιασμό του φόνου του Γουσταύου Γ’. Έτσι όταν κάποιοι από τους συνεργούς του τέθηκαν υπό κράτηση, επισήμαναν τον Αδόλφο ως συμμετέχον στο φονικό. Πολύ σύντομα λοιπόν, ο Ρίμπινγκ συνελήφθει και ομολόγησε τα πάντα. Καταδικάστηκε σε θάνατο τον Μάιο του 1792 και στερήθηκε το αξίωμα του ως ευγενής.Τελικά όμως του δόθηκε συγχωρέση και λίγο αργότερα εξορίστηκε. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της εξορίας του στη Γαλλία με το όνομα ντε Λιβέν και ήταν ενεργός ως συγγραφέας. Ήταν για ένα διάστημα εραστής της Ζερμαίν ντε Σταλ. Ωστόσο παντρεύτηκε το 1799 την Αντέλ Μπιλιάρ ντ’ Ομπινί και απέκτησαν ένα παιδί, τον μετέπειτα Γάλλο θεατρικό σκηνοθέτη, Αδόλφο ντε Λιβέν. Ο Αδόλφος Λουδοβίκος Ρίμπινγκ απεβίωσε την 1 Απριλίου του 1843 στο Παρίσι.

Πηγές

• Bohman, επιμ. (1942–1955). Svenska män och kvinnor: biografisk uppslagsbok (στα Σουηδικά). Stockholm: Bonnier. 
• Grimberg, Carl (1922). Svenska folkets underbara öden. [7], Gustav III:s och Gustav IV Adolfs tid (στα Σουηδικά). Stockholm: Norstedt. 
• Cecilia af Klercker (1903). Hedvig Elisabeth Charlottas dagbok II 1783-1788. PA Norstedt & Söners förlag. Σιντ. 212