Ακάμηρος
Ο Ακάμηρος (έδρασε περί το 799 μ.Χ.)—το αρχικό του όνομα πιθανώς να ήταν Ακαμίρ[1]—ήταν "άρχων των Σκλαβηνών της Βελζετίας" (ό των Σκλαυινών της Βελζητίας άρχων), μιας αυτόνομης κοινότητας Νότιων Σλάβων (σκλαβηνίας) στη Κεντρική Ελλάδα υπό Βυζαντινή εξουσία, στα τέλη του 8ου αιώνα.
| Ακάμηρος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Περίοδος ακμής | 799 |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός |
Το όνομά του αναφέρεται μόλις μία φορά, από τον Θεοφάνη Ομολογητή,[2][3] ως ηγέτη συνωμοσίας στην οποία συμμετείχαν οι υιοί του Κωνσταντίνου Ε΄ (βασίλευσε μεταξύ 741-775) - οι πρώην καίσαρες Νικηφόρος και Χριστόφορος, καθώς και οι νεαρότεροι αδερφοί τους Νικήτας, Άνθιμος και Ευδόκιμος - οι οποίοι είχαν εκθρονιστεί και ακρωτηριαστεί από τον μεγαλύτερο αδερφό τους, τον Αυτοκράτορα Λέοντα Δ΄ τον Χαζάρο (βασίλευσε μεταξύ 775-780).[4] Έπειτα από τον θάνατο του Λέοντα, η σύζυγός του, Ειρήνη η Αθηναία, εκθρόνισε τον υιό της, Κωνσταντίνο ΣΤ΄ το 797, και έστειλε σε εξορία τους θείους του στην Αθήνα, προκειμένου να μην αποτελέσουν απειλή για την βασιλεία της.[4] Τον Μάρτιο του 799, ο Ακάμηρος, σε συνεργασία με στρατεύματα προερχόμενα από το τοπικό Θέμα της Ελλάδος, σχεδίασε να τους αρπάξει και να ανακηρύξει έναν εξ'αυτών ως αυτοκράτορα. Η συνωμοσία, ωστόσο, απέτυχε επειδή διέρρευσε έγκαιρα στην Ειρήνη. Η αυτοκράτειρα απέστειλε έμπιστο συγγενή της στην Αθήνα, ο οποίος προχώρησε στην τύφλωση των αδερφών και την μεταφορά τους στη νήσο Πάνορμο της Θάλασσας του Μαρμαρά. Καμία περαιτέρω πληροφορία δεν είναι γνωστή για τον Ακάμηρο.[2][3]
Η περιοχή της Βελζετίας έχει ταυτοποιηθεί από ορισμένους ακαδημαϊκούς με την περιοχή εγκατάστασης των Βελεγεζιτών κοντά στη Δημητριάδα της ανατολικής Θεσσαλίας, ωστόσο πιθανώς να πρόκειται για σφάλμα, με την προέλευση του όρου Βελζετία να πρέπει να αναζητηθεί σε έτερη σλαβική φυλή, τους Βερζήτες.[5]
Παραπομπές Επεξεργασία
Πηγές Επεξεργασία
- Curta, Florin (2006), Southeastern Europe in the Middle Ages, 500–1250, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-81539-0, https://books.google.com/books?id=YIAYMNOOe0YC
- Hollingsworth, Paul A. (1991), «Nikephoros», στο: Kazhdan, Alexander, επιμ., Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, σελ. 1476, ISBN 978-0-19-504652-6
- Koder, Johannes· Hild, Friedrich (1976). Tabula Imperii Byzantini, Band 1: Hellas und Thessalia
(στα Γερμανικά). Βιέννη: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften. ISBN 3-7001-0182-1. - Mango, Cyril; Scott, Roger (1997), The Chronicle of Theophanes Confessor. Byzantine and Near Eastern History, AD 284–813, Οξφόρδη: Oxford University Press, ISBN 0-19-822568-7
Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία
- Lewicki Tadeusz: Akamir. In: Słownik Starożytności Słowiańskich. Vol. 1. 1961, p. 9.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Akameros της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |