Ο Αλέξανδρος Βλάνγκαλης (1823 -1908) ήταν Ρώσος γεωγράφος, πρωτοπόρος εξερευνητής, ιστορικός, οικονομολόγος, διπλωμάτης (πρέσβης στην Κίνα και την Ιταλία), μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (Συμβούλιο της Επικρατείας) (1896), Υποστράτηγος (1870).

Αλέξανδρος Βλάνγαλης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1823[1][2]
Θάνατος1  Απριλίου 1908
Σαν Ρέμο
Τόπος ταφήςΣαν Ρέμο
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
ΘρησκείαΡωσική Ορθόδοξη Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςΜεταλλευτικό Πανεπιστήμιο Αγίας Πετρούπολης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιπλωμάτης
ΕργοδότηςMining Engineers Corps
Οικογένεια
ΓονείςΓεώργιος Βλάνγκαλης
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςυποστράτηγος
Πόλεμοι/μάχεςΚριμαϊκός Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαmember of the State Council of the Russian Empire
Representative of the Russian Empire to China
ΒραβεύσειςΙππότης του Τάγματος του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι
Μεγαλόσταυρος του Σωτήρος
Τάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη
Τάγμα του Λευκού Αετού (Ρωσική Αυτοκρατορία)
Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Α΄ Τάξη
Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Β΄ Τάξη
Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Δ΄ Τάξη
Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Β΄ Τάξη
Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Γ΄ Τάξη
Λεγεώνα της Τιμής

Βιογραφία Επεξεργασία

Ο Αλέξανδρος Βλάνγκαλης ήταν Ελληνικής καταγωγής, γιος του διπλωμάτη Γεωργίου Βλάνγκαλη

Υπηρεσία στο Σώμα των Μηχανικών Μεταλλείων Επεξεργασία

Απο το 1843 - Σημαιοφόρος, με παραμονή στο Ινστιτούτο για να συνεχίσει την εκπαίδευσή του. Το 1844 - υπολοχαγός. Το 1845 αποφοίτησε από το Ινστιτούτο Μηχανικών Μεταλλείων , με αποστολή στα εργοστάσια του όρους Αλτάι. Έρευνα για μεταλλεύματα αργυρου (1846), διδάσκει σττο Τμήμα Μεταλλείων της Σχολής του Μπαρναούλ. [3]. Το 1849 - 1851 ταξίδεψε στην περιοχή Τζουνγκάρ Αλατάου, έκανε μια σύντομη γεωφυσική έρευνα των επτά ποταμών του Τζουνγκάρ Αλατάου, συγκέντρωσε λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τη φύση των κοιλάδων των επτά ποταμών . Στην περιγραφή της αποστολής εισήχθη για πρώτη φορά ο επιστημονικός όρος «Επταπόταμος».Έτσι έγινε ο μεγαλύτερος γεωγράφος της περιοχής πριν τον Χανυκόβ και Πρζεβάλσκι και ο πρώτος γεωλόγος της περιοχής. Απο το 1850 ήταν λοχαγός επιτελείου και επιστάτης στα ορυχεία Πετρόβσκι και Κραμυσέβσκαγια στο Αλτάι. Το 1851 έχει εγγραφεί στην Διοίκηση του Σώματος της διαχείρισης των Μεταλλειολόγων. Το 1852 ήταν επιστάτης του Κύριου εργαστηρίο Φυσικής στην Αγία Πετρούπολη Από το 1852 ήταν Ανώτερος Υπασπιστής του Σώματος Μηχανικών Μεταλλείων. Το 1854 έλαβε τον στρατιωτικό βαθμό του λοχαγού.


Συμμετοχή στον Κριμαϊκό Πόλεμο Επεξεργασία

Το 1855 στάλθηκε στο Επιτελείου της Νότιας Στρατιάς στην Κριμαία . Τον Ιούνιο-Αύγουστο ήταν στην αμυντική θέση του Ίνκερμαν ως ανώτερος βοηθός στη διοίκηση για την εκπαίδευση στην εφαρμοσμένη μηχανική και στα πυροβόλα. Στις 16 Αυγούστου του 1856 έλαβε μέρος στην Μάχη του Μαυρου ποταμού. Κατόπιν στάλθηκε στην Σεβαστούπολη στον Ε.Τότλεμπεν και υπηρέτησε ως ανώτερος μηχανικός στο προπύργιο του Κορνίλοφ, όπου συντόνιζε το έργο της άμυνας. Πήρε μέρος στην απόκρουση της επίθεσης, και την εγκατάλειψη της Σεβαστούπολης. Μετά τον πόλεμο ερευνά για σίδηρομεταλλευματα στο Ολονέτς και κατόπιν ήταν στη διάθεση του Κυβερνήτη της Νέας Ρωσίας και Βεσαραβίας.

Διπλωματική δραστηριότητα Επεξεργασία

Το 1858 - 1859 ο Βλάνγκαλης στάλθηκε σε ειδική αποστολή στο Μαυροβούνιο.

Το 1858 έλαβε τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη.

Το 1860 έγινε Γενικός Πρόξενος στη Σερβία.

Το 1862 έλαβε τον βαθμό του συνταγματάρχη.

Απο το 1863 μέχρι το 1869 και από το 1870 μέχρι το 1873 ήταν απεσταλμένος και πληρεξούσιος υπουργός στην Κίνα.

Την περίοδο αυτή , εκτός από την εκπλήρωση των άμεσων υποχρεώσεων του μέσα σε κλίμα σύγκρουσης μεταξύ των κρατών , βοηθά τον ταξιδιώτη Ν.Πρζεβάλσκι και μαζί με τον νεότερο ομόλογό του Ε.Μπούτζοβ συγκεντρώνει μια μεγάλη συλλογή κινεζικών έργων τέχνης , που σήμερα παρουσιάζονται στο Ερμιτάζ .

Το 1865 έλαβε τον βαθμότου Υποστρατήγου.

Το 1873 αποχωρεί από την ενεργό στρατιωτική υπηρεσία.

Το 1882 έλαβε την θέση μυστικός σύμβουλος του κράτους.

Από το 1882 έως 1891 – ήταν Βοηθός Υπουργός Εξωτερικών.

Απο το 1889 ήταν Υφυπουργός της Αυτού Μεγαλειότητας.

Από το 1891 έως το 1897 ήταν Πρέσβης στην Ρώμη.

Το 1897 έγινε μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.

Ετάφη στην Ιταλία, στο Σαν Ρέμο, στο ιστορικό νεκροταφείο Φότσε [4]

Μέλος επιστημονικών εταιρειών Επεξεργασία

Από το 1866 ήταν μέλος του παραρτήματος της Σιβηρίας της Ρωσικής Γεωγραφικής Εταιρείας και από τον Απρίλιο του 1883 μέλος της Ρωσικής Γεωγραφικής Εταιρείας.

Διακρίσεις Επεξεργασία

  • Διαμάντια στο παράσημο του Τάγματος του Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι (1902)
  • Παράσημο του Τάγματος του Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι (1892)
  • Παράσημο του Τάγματος του Λευκού Αετού (1886)
  • Παράσημο του Τάγματος του Αγίου Βλαντιμίρ Β Τάξεως (1883)
  • Τάγμα της Αγίας Άννας Α Τάξεως (1871)
  • Παράσημο του Τάγματος του Αγίου Στανισλάβου Α Τάξεως με Σπαθιά (1869)
  • Παράσημο του Τάγματος του Αγίου Βλαντιμίρ Γ Τάξεως (1867)
  • Παράσημο του Τάγματος του Αγίου Βλαντιμίρ Δ Τάξεως (1860)
  • Το αυτοκρατορικό στέμμα του Τάγματος του Αγίου Στανισλάβου Β Τάξεως με Σπαθιά (1858)
  • Παράσημο του Τάγματος του Αγίου Στανισλάβου Β Τάξεως με Σπαθιά (1855)

Διακρίσεις στο Εξωτερικό Επεξεργασία

  • Ο Μεγαλόσταυρος της Ισαβέλλας της Καθολικής (Ισπανία, 1868)
  • Ο Μεγαλόσταυρος των Αγίων Μαυρικίου και Λαζάρου (Ιταλία, 1897)
  • Ο Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Στέμματος της Ιταλίας, 1872)
  • Το παράσημο του Ντανίλο Α Τάξεως (Μαυροβούνιο, 1882)
  • Το παράσημο του Τάγματος του Αγίου Αλεξάνδρου Α Τάξεως (Βουλγαρία, 1883)
  • Ο Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Φιλίππου του Καλόκαρδου (Έσση-Ντάρμστατ, 1884)
  • Ο Μεγαλόσταυρος του Αυτοκρατορικού Ρόδου (Βραζιλία, 1884)
  • Το παράσημο Μετζιντιγέ Α Τάξεως (Τουρκία, 1884)
  • Ο Μεγαλόσταυρος του Κάρολου Γ (Ισπανία, 1885)
  • Ο Μεγαλόσταυρος του Ντάνεμποργκ (Δανία, 1886)
  • Ο Μεγαλόσταυρος του Αγίου Μιχαήλ (Βαυαρία, 1886)
  • Ο Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Σωτήρος (Ελλάδα, 1887)
  • Ο Μεγαλόσταυρος του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου της Παναγίας Βίλα Vikozskoy | Διάταξη του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (Πορτογαλία, 1888)
  • Ο Μεγαλόσταυρος του Ερυθρού Αετού, (Πρωσία, 1888)
  • Ο Μεγαλόσταυρος του Τάκοβ (Σερβία, 1891)
  • Παράσημο του Ντανίλο Β Τάξεως (Μαυροβούνιο, 1859)
  • Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής (Γαλλία, 1887)
  • Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (Γαλλία, 1859)

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Влангали А. Г. Геогностические поездки в восточную часть Киргизской степи в 1849 и 1851 годах. Корпуса горн. инж. штабс-кап. А. Влангали. Спб., тип. И. Глазунова и К°, 1853. География и геология района. Хозяйство: рыбная ловля на озере Нор-Зайсан и на р. Иртыш, Троицкий золотой прииск. Быт и нравы киргизов. Описание киргизских могил. Приведены общие сведения о Киргиз-Кайсацкой Орде и тексты киргизских преданий.
  • (Vlangali, Aleksandr Georgīevich) Wlangali’s Reise nach der östlichen Kirgisen-Steppe; German. Publisher: Osnabrück : Biblio Verlag, 1969. OCLC 20379595 (переиздание более раннего немецкого издания в: St. Petersburg, K. Akademie der wissenschaften, 1856.)
  • Baer, Karl Ernst von; Aleksandr G Vlangali; Gregor von Helmersen. Beiträge zur Kenntniss des Russischen Reiches und der angränzenden Länder Asiens. Folge 1. Publisher: Osnabrück : Biblio-Verl., 1969. Neudr. d. Ausg. 1856 OCLC 73627853
  • Более подробно библиографию Влангали см.: Д. Н. Шилов, Ю. А. Кузьмин. Члены Государственного совета Российской империи 1801—1906. Биобиблиографический справочник. СПб.: Дмитрий Буланин, 2007.
  • Влангали Александр Георгиевич // Шилов Д. Н., Кузьмин Ю. А. Члены Государственного совета Российской империи. 1801—1906: Биографический справочник. — СПб.: Дмитрий Буланин, 2006. — 992 стр., C. 138—140 ISBN 5-86007-515-4
  • Версилов Н. П. Александр Георгиевич Влангали (некролог). — ГЖ, 1908, т.3, № 7; С-50; С-65; С-70; ИАК * 44-1-526 (1847 г.), 569 (1848 г.); 44-3-91 (1851 г.), 144 (1856 г.)

Αναφορές Επεξεργασία