Αλαίν Τουραίν
| Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μετάφραση.
Αν θέλετε να συμμετάσχετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα μεταφράζοντάς το ή προσθέτοντας δικό σας υλικό και να αφαιρέσετε το {{μετάφραση}} μόλις το ολοκληρώσετε. Είναι πιθανό (και επιθυμητό) το ξενόγλωσσο κείμενο να έχει κρυφτεί σαν σχόλιο με τα <!-- και -->. Πατήστε "επεξεργασία" για να δείτε ολόκληρο το κείμενο. |
Ο Αλαίν Τουραίν (γαλλικά: Alain Touraine, 3 Αυγούστου 1925 - 9 Ιουνίου 2023) ήταν Γάλλος κοινωνιολόγος. Διετέλεσε διευθυντής έρευνας στην École des Hautes Études en Sciences Sociales (Σχολή Ανωτάτων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες), όπου ίδρυσε το Centre d'étude des mouvements sociaux (Κέντρο Μελέτης των Κοινωνικών Κινημάτων). Ο Τουρέν υπήρξε σημαντική προσωπικότητα στην ίδρυση της γαλλικής κοινωνιολογίας της εργασίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και αργότερα έγινε διεθνώς αναγνωρισμένος κοινωνιολόγος των κοινωνικών κινημάτων, ιδίως του φοιτητικού κινήματος του Μάη του 68 στη Γαλλία και του συνδικαλιστικού κινήματος Solidarity στην κομμουνιστική Πολωνία.
.jpg)
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Τουρέν ολοκλήρωσε την δευτεροβάθμια φοίτησή του στο Lycée Louis-le-Grand στο Παρίσι και το 1945 εισήχθη στην École Normale Supérieure. Εγκατέλειψε τις σπουδές του για ένα ερευνητικό ταξίδι στην Ουγγαρία και το 1947-48, μετά την επιστροφή του στη Γαλλία, εργάστηκε σε ένα ορυχείο στην Βαλενσιέν. Η απασχόληση του Τουρέν στο βιομηχανικό περιβάλλον και η ανακάλυψη του έργου Problèmes humains du machinisme industriel του κοινωνιολόγου Ζωρζ Φρήντμαν τον οδήγησαν να επιστρέψει στην ENS και να λάβει πτυχίο στην ιστορία το 1950.
Την ίδια χρονιά, έγινε ερευνητής κοινωνιολογίας στο CNRS, εργαζόμενος στο νέο υποπεδίο της κοινωνιολογίας της εργασίας υπό τον Φρήντμαν. Ο Τουρέν διεξήγαγε επιτόπια έρευνα στο εργοστάσιο αυτοκινήτων Renault στην Boulogne-Billancourt στο Παρίσι, η οποία κατέληξε στην πρώτη του κοινωνιολογική μονογραφία, που δημοσιεύτηκε το 1955.[10] Το 1952, έλαβε υποτροφία από το Ίδρυμα Rockefeller για να σπουδάσει στο Χάρβαρντ με τον Talcott Parsons.
Ο Τουρέν υποστήριξε τις δύο διδακτορικές του διατριβές στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού το 1964. Η κύρια διατριβή του δημοσιεύτηκε ως Sociologie de l'action το 1965[11] και η δευτερεύουσα διατριβή του ως La conscience ouvrière το 1966[12], και οι δύο από τις Éditions du Seuil.
Ο Τουρέν είναι πατέρας δύο παιδιών : της Marisol, η οποία διετέλεσε υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων και Υγείας της Γαλλίας (2012 - 2017) στην κυβέρνηση του Jean-Marc Ayrault και του Manuel Valls, και του Philippe, που είναι καθηγητής ενδοκρινολογίας στο νοσοκομείο Pitié-Salpêtrière στο Παρίσι.
Βραβεία
ΕπεξεργασίαΤο 2010 του απονεμήθηκε, από κοινού με τον Ζίγκμουντ Μπάουμαν, το Βραβείο Πρίνσιπε ντε Αστούριας για την Επικοινωνία και τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες.[13] Ο Τουρέν έλαβε τη Λεγεώνα της Τιμής το 2014 κατά τη διάρκεια της θητείας της κόρης του Μαρισόλ ως υπουργού Κοινωνικών Υποθέσεων της Γαλλίας.[14]
Επιλεγμένες εκδόσεις
Επεξεργασία- Touraine, A. (1965) Sociologie de l'action. Paris: Seuil.
- Touraine, A. (1966) La conscience ouvrière. Paris: Seuil.
- Touraine, A. (1968) Le mouvement de mai ou le communisme utopique. Paris: Seuil.
- Touraine, A. (1969) La société post-industrielle. Paris: Seuil.
- Touraine, A. (1971). The Post-Industrial Society. Tomorrow's Social History: Classes, Conflicts and Culture in the Programmed Society. New York: Random House.
- Touraine, A. (1977). The Self-Production of Society. Chicago: The University of Chicago Press.
- Touraine, A. (1981). The Voice and the Eye: An Analysis of Social Movements. Cambridge: Cambridge University Press.
- Dubet, F., A. Touraine and M. Wieviorka (1983). Solidarity: The Analysis of a Social Movement: Poland 1980-1981. Cambridge: Cambridge University Press.
- Touraine, A. (1995). Critique of Modernity. Oxford: Blackwell.
- Touraine, A. (1999). "Chapter 9: Society Turns Back Upon Itself." The Blackwell Reader in Contemporary Social Theory. Ed. Anthony Elliott. New York: John Wiley & Sons, Incorporated, 1999.
- Touraine, A. (2000). Can We Live Together?: Equality and Difference. Stanford, Calif.: Stanford University Press.
- Touraine, A. (2006). Le Monde des Femmes. Paris: Fayard.
- Touraine, A. (2007). New Paradigm for Understanding Today's World. Cambridge, Malden: Polity.
- Touraine, A. (2009). Thinking Differently. Cambridge, Malden: Polity.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ (Ιταλικά) www.accademiadellescienze.it. alain-touraine. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 «Fichier des personnes décédées». Fichier des personnes décédées. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2023.
- ↑ 3,0 3,1 «Décès 2023». Cimetières de France et d'ailleurs. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11926904k. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019.
- ↑ gw
.geneanet .org /wikifrat?lang=fr&n=touraine&oc=0&p=alain. - ↑ «Premio Príncipe de Asturias de Comunicación y Humanidades 2010».
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 «Investiture of Alaine Touraine as Honorary Doctor for hir unconditional defence of universal access to education and knowledge, based on freedom and respect for human rights and social equality.». Open University of Catalonia. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2023.
- ↑ PREX9310082D.
- ↑ Touraine, Alain (1955). L'évolution du travail ouvrier aux usines Renault. Paris: CNRS.
- ↑ Touraine, Alain (1977). Un désir d'histoire. Paris: Stock. pp. 64–67.
- ↑ Touraine, Alain (1971). The May Movement: Revolt and Reform. Translated by Mayhew, Leonard. New York: Random House.
- ↑ «Alain Touraine and Zygmunt Bauman, Prince of Asturias Award for Communication and Humanities - The Prince of Asturias Foundation». web.archive.org. 31 Μαΐου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2023.
- ↑ «Légion d'honneur : Alain Touraine, Françoise de Panafieu et Renaud Lavillenie parmi les promus» (στα γαλλικά). Le Monde.fr. 2014-04-20. https://www.lemonde.fr/politique/article/2014/04/20/legion-d-honneur-alain-touraine-francoise-de-panafieu-et-renaud-lavillenie-parmi-les-promus_4404385_823448.html. Ανακτήθηκε στις 2023-06-09.
Περαιτέρω μελέτη
ΕπεξεργασίαΕξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Alain Touraine στο Wikimedia Commons