Συντεταγμένες: 36°26′41″N 50°35′11″E / 36.44472°N 50.58639°E / 36.44472; 50.58639

Η γεωγραφική περιοχή του Αλαμούτ (περσικά: الموت‎‎, Alamūt, Alemūt, Alamoot, Alemoot) είναι μια περιοχή στο Ιράν, η οποία περιλαμβάνει δυτικά και ανατολικά τμήματα στη δυτική άκρη της οροσειράς Αλμπόρζ, ανάμεσα στην ξηρά και άγονη πεδιάδα του Καζβίν στο νότο και τις πλαγιές με πυκνά δάση της επαρχίας Μαζανταράν στο βορρά. Ξεκινώντας από το Καζβίν προς το Αλαμούτ, περνώντας από την πρώτη σειρά λόφων, οι καμπυλώσεις είναι σημαντικά θέματα στη σύνθεση της φύσης αυτής της περιοχής. Δύο μεγάλες ακροπόλεις κάστρων Ισμαηλιτών, το Λαμσάρ και το Αλαμούτ, βρίσκονται σε αυτόν τον τομέα. Ο Χασάν-ι Σαμπάχ και οι Ασασίνοι του έλεγχαν την περιοχή για πολλά χρόνια[1].

Η γεωγραφική περιοχή του Αλαμούτ στο Ιράν

Το 1090, ο Χασάν-ι Σαμπάχ, ηγέτης των Ισμαηλιτών στο Ιράν, επέλεξε την περιοχή Αλαμούτ ως έδρα για την εκστρατεία, διάδοση και μεταστροφή νέων οπαδών.

Αυτό αποδείχθηκε σημείο καμπής για το πεπρωμένο της κοιλάδας Αλαμούτ. Το αποτέλεσμα της θεμελίωσης οχυρού από τους Ισμαηλίτες, που κράτησε πάνω από δυο αιώνες, ήταν η περιοχή να αποκτήσει πολυάριθμα κάστρα, από τα οποία έχουν εντοπιστεί τουλάχιστον 20, που χρονολογούνται από αυτή την εποχή.

Το πιο μεγαλοπρεπές κάστρο στην κοιλάδα είναι το Κάστρο Αλαμούτ, το οποίο είναι κτισμένο πάνω σε ένα ψηλό βράχο, που φτάνει τα 2163 μέτρα, κοντά στο χωριό Γκαζόρ Χαν. Ο βράχος έχει ύψος 200 μέτρα και καλύπτει έκταση 20 εκταρίων. Με απότομη κλίση και βαθιά και επικίνδυνη χαράδρα, ο βράχος είναι πρακτικά απρόσιτος και αποτελεί μέρος της δομής του οχυρού. Επί του παρόντος, μόνο τα ερείπια του φρουρίου και κάποιοι πύργοι είναι εμφανείς και μόνο μέσω αρχαιολογικής ανασκαφής μπορούν να ανακαλυφθούν τα κύρια τμήματα[2].

Σήμερα, ο ηγέτης της σύγχρονης κοινότητας των Ισμαηλιτών είναι ο Αγά Χαν.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. «Index to the History of Alamut». www.alamut.com. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2019. 
  2. «Alamut Castle (Eagle's Nest): Hassan Sabbah Stronghold». archive.is. 13 Απριλίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2019.