Στην καταλανική μυθολογία, οι Αλόγια (καταλ. Aloges, Dones d'aigua, Goges[1]) είναι γυναικείες οντότητες που ζουν κοντά στο νερό (σαν τις αρχαιοελληνικές Νύμφες). Οι "κυράδες του νερού" μπορούν να μεταμορφώνονται σε νεροκότσυφες. Δεν είναι αθάνατες, αλλά ζουν για χιλιάδες χρόνια και παραμένουν νέες, ενώ η ομορφιά τους είναι απαράμιλλη. Συμβολίζουν τη γονιμότητα και τη ζωή που φέρνει το νερό και προσπαθούν να φέρουν ευημερία και πλούτο στις περιοχές που ζουν.

Οι Αλόγια είναι πλάσματα που ζουν τη νύχτα. Έχουν λαμπερά χρυσά ή κόκκινα μαλλιά και σμαραγδένια ή βαθυγάλαζα μάτια, ενώ τους αρέσει να βλέπουν το είδωλό τους στις λίμνες όταν έχει νύχτα με πανσέληνο. Κάποιες από αυτές έχουν φτερά, όπως οι πεταλούδες, ενώ κάποιες μπορεί να κρατάνε και ένα ραβδί από φουντουκιά. Μοιάζουν με κανονικές γυναίκες, μόνο που το σώμα τους μοιάζει σαν διάφανο και μπορούν να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται πολύ γρήγορα.

Σύμφωνα με το θρύλο, οι λίμνες που λούζονται οι Αλόγια βράζουν από το θυμό τους όταν κάποιος ξένος και ακάλεστος μπει στα νερά τους. Στη Μαγιόρκα, η πιο γνωστή νερο-κυρά είναι η Μαρία Ενγκάνια[2], που ζει μέσα σε όλα τα πηγάδια και τις γούρνες και αρπάζει με το αγκίστρι της όλα τα μικρά παιδιά που περνάνε εκεί κοντά. Γενικότερα, αποφεύγουν την επαφή με τους ανθρώπους κι όταν κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, η "συνάντηση" βγαίνει πάντοτε εις βάρος των ανθρώπων.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλοί θρύλοι για Αλόγια που παντρεύτηκαν θνητούς. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο άνδρας πρέπει να δεχτεί τους όρους τους, όπως να μην αποκαλύψει ότι η γυναίκα του είναι νεράιδα, αλλιώς εκείνη τον εγκαταλείπει και παίρνει την περιουσία του.

Λόγω της ομορφιάς τους, όταν τις βλέπουν, οι άνθρωποι μαγεύονται. Μόνο μία φορά το χρόνο, στο θερινό ηλιοστάσιο (24 Ιουνίου, φωτιές του Άη-Γιάννη), η οποία είναι μια νύχτα που γίνονται θαύματα, όλα τα πνεύματα της φύσης είναι ελεύθερα και ορατά και έτσι οι άνθρωποι μπορούν να της δουν χωρίς να κινδυνεύουν από τη γοητεία τους.

Στην Οξιτανία είναι γνωστές ως "daunas d'ayga", στην Ωβέρνη της Γαλλίας ως "danne d'aigüe", στην Αραγωνία ως "moras", στην περιοχή Αστούριας ως "xanes", στη Χώρα των Βάσκων ως lamiak ή laminak και στην Κανταβρία ως "mozas de agua".

Οι Αλόγια έχουν εμπνεύσει, ως μυθολογικά πλάσματα, πολλούς συγγραφείς σε ποιήματα ή μυθιστορήματα.

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία
  • Jesús Callejo, Marina Seoane. Guía de los seres mágicos de España (στα Ισπανικά). Editions EDAF. ISBN 84-7640-973-7. 

Παραπομπές

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία