Αλ-Χακάμ Β΄
Ο αλ-Χακάμ Β΄, γνωστός επίσης ως Αμπού αλ-Ας αλ-Μουστανσίρ μπι-Λάχ αλ-Χακάμ μπι Αμπντ αλ-Ραχμάν (اصٍ الْمُسْتَنْصِرِ بِاللهِ الْحَكْمِ بْن عَبْدِ الرَّحْمَنِ; 13 Ιανουαρίου 915 - 16 Οκτωβρίου 976), ήταν ο χαλίφης της Κόρδοβας. Ήταν ο 2ος χαλίφης των Ομεϋαδών της Κόρδοβας στην Αλ-Ανταλούς, και γιος του Αμπντ αλ-Ραχμάν Γ΄ και της Μουρτζάν. Βασίλευσε από το 961 έως το 976.
| Αλ-Χακάμ Β΄ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 13 Ιανουαρίου 915 Κόρδοβα |
| Θάνατος | 16 Οκτωβρίου 976 Κόρδοβα |
| Αιτία θανάτου | εγκεφαλικό επεισόδιο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Χαλιφάτο της Κόρδοβας Αλ-Ανταλούς |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αραβικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Χαλίφης[1] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Subh |
| Τέκνα | Χισάμ Β΄ |
| Γονείς | Αμπντ αλ-Ραχμάν Γ΄ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Χαλίφης της Κόρδοβας (961–976) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η βασιλεία του
Επεξεργασία
Ο αλ-Χακάμ Β ́ έγινε χαλίφης μετά το τέλος τού πατέρα του Αμπντ αλ-Ραχμάν Γ΄ το 961. Επιβεβαίωσε ειρήνη με τα Καθολικά βασίλεια της βόρειας Ιβηρικής και χρησιμοποίησε την σταθερότητα για να αναπτύξει τη γεωργία μέσω της κατασκευής έργων άρδευσης. Την οικονομική ανάπτυξη ενθάρρυνε επίσης με την επέκταση των δρόμων και την οικοδόμηση αγορών.
Ενώ η εσωτερική διοίκηση αφηνόταν όλο και περισσότερο στον βεζίρη αλ-Μουσαφί,[2] ο στρατηγός Γκαλίμπ ιμπν Αμπντ αλ-Ραχμάν κέρδιζε σταδιακά επιρροή ως αρχηγός του στρατού στη Βόρεια Αφρική. Ασχολιόταν κυρίως με την αποτροπή των τελευταίων Νορμανδικών επιθέσεων (περί το 970),[3][4] και με τον αγώνα κατά των Ζιριδών και των Φατιμιδών στο βόρειο Μαρόκο. Οι Φατιμίδες ηττήθηκαν στο Μαρόκο το 974, ενώ ο αλ-Χακάμ Β΄ ήταν σε θέση να διατηρήσει την υπεροχή τού χαλιφάτου επάνω στα καθολικά κράτη της Ναβάρρας, της Καστίλης και του Λεόν.
Προστασία
ΕπεξεργασίαΛογοτεχνία και επιστήμη
ΕπεξεργασίαΟ ίδιος ο αλ-Χακάμ Β΄ ήταν πολύ καλά εξοικειωμένος με πολλές επιστήμες. Είχε βιβλία που αγοράστηκαν από τη Δαμασκό, την Βαγδάτης, την Κωνσταντινούπολη, το Κάιρο, τη Μέκκα, τη Μεδίνα, την Κούφα και τη Βάσρα. Το καθεστώς του ως προστάτη της γνώσης τού έφερε φήμη σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο, μέχρι το σημείο που ακόμη και βιβλία που γράφτηκαν στην Περσία, η οποία ήταν υπό τον έλεγχο των Αράβων Αββασιδών, αφιερώθηκαν σε αυτόν. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, αναλήφθηκε μια τεράστια προσπάθεια μετάφρασης, και πολλά βιβλία μεταφράστηκαν από τα Λατινικά και τα Ελληνικά στα Αραβικά. Ο ίδιος σχημάτισε μια κοινή επιτροπή Μουβαλάδων Μουσουλμάνων και Καθολικών Μοζαράβων για αυτό το έργο.[5]
Η προσωπική του βιβλιοθήκη ήταν τεράστια. Μερικές αναφορές αναφέρουν ότι είχε περισσότερα από 600.000 βιβλία. Μόνο ο κατάλογος βιβλίων της βιβλιοθήκης λέγεται ότι ήταν 44 τόμους.[5]
Η μαθηματικός Λουμπνά της Κόρδοβας ήταν η ιδιωτική γραμματέας τού αλ-Χακάμ Β΄. Λέγεται ότι ήταν "πλήρως εξοικειωμένη στις ακριβείς επιστήμες· τα ταλέντα της ήταν ίσα με την επίλυση των πιο περίπλοκων γεωμετρικών και αλγεβρικών προβλημάτων".[6]
Ο διάσημος ιατρός, επιστήμονας και χειρουργός Αμπού αλ-Κασίμ αλ-Ζαχραβί (Αμπουλκασίς) ήταν επίσης ενεργός στην Αυλή του αλ-Χακάμ Β΄ κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, ενώ οι κορυφαίες μορφές της μεταφραστικής κίνησης κατά τη διάρκεια της βασιλείας τού αλ-Χακάμ Β΄ ήταν οι Μουταζιλίτες και ο ιμπν Μασαρά.[7]
.jpg)
Ξεκινώντας το 961, ο αλ-Χακάμ Β΄ ξεκίνησε μια σημαντική επέκταση του μεγάλου τζαμιού της Κόρδοβας. Η αίθουσα προσευχής του τζαμιού επεκτάθηκε 45 μέτρα νότια. Αυτή η επέκταση πρόσθεσε αρκετά από τα πιο αρχιτεκτονικά σημαντικά χαρακτηριστικά του κτιρίου που έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένου ενός πλούσια διακοσμημένου μιχράμπ, διασταυρούμενων πολλαπλών τόξων και τεσσάρων οξυκόρυφων θόλων . [8] [9] [10]
Το παλάτι για την πόλη της Μαντινάτ αλ-Ζαχρά, που κτίστηκε για πρώτη φορά από τον πατέρα του Αμπντ αλ-Ραχμάν Γ΄ μετά το 936, συνέχισε να κτίζεται και να ανακαινίζεται υπό τον αλ-Χακάμ Β΄.[11]
Προσωπική ζωή
ΕπεξεργασίαΟ αλ-Χακάμ Β΄ νυμφεύτηκε τη Σουμπχ της Κορδόβας, μια Βάσκα παλλακίδα. Είχε ισχυρή επιρροή και ισχυρή επιβολή στην Αυλή. Λέγεται ότι ο αλ-Χακάμ Β΄ της έδωσε ως παρωνύμιο το ανδρικό όνομα Τζαφάρ.[12] Είχαν δύο γιους, ο πρώτος είναι ο Αμπντ αλ-Ραχμάν (962-970),[13] ο οποίος απεβίωσε 8 ετών, και ο δεύτερος είναι ο Χισάμ Β΄ (966-1013).[14]
Το τέλος και η διαδοχή
Επεξεργασία Ο Αλ-Χακάμ Β΄ υπέστη εγκεφαλικό προς τα τέλη της ζωής του, το οποίο περιόρισε τις δραστηριότητές του, και μπορεί να εξηγήσει, γιατί δεν ήταν σε θέση να προετοιμάσει σωστά τον γιο του για την ηγεσία.[15] Οι σύγχρονοι μελετητές έχουν υποθέσει, ότι με βάση τις ιστορικές περιγραφές τού τέλους του, ήταν ένα άλλο εγκεφαλο-αγγειακό επεισόδιο, που πιθανότατα που προκλήθηκε από τον κρύο καιρό, το οποίο έδωσε τέλος στη ζωή του τον Οκτώβριο του 976.[16] Τον διαδέχτηκε ο γιος του, Χισάμ Β΄ αλ-Μουαγιάντ, ο οποίος ήταν 11 ετών εκείνη τη στιγμή. Κατά τη διάρκεια της ανηλικιότητάς του την αντιβασιλεία ανέλαβαν ο Γκαλίμπ αλ-Νασιρί στρατηγός, ο αλ-Μυσαφί επικεφαλής διαχειριστής του αποβιώσαντος χαλίφη, και η μητέρα του Σουφχ με τη βοήθεια τού γραμματέα της Αλμανζόρ.[17]
Βλέπε επίσης
ΕπεξεργασίαΑναφορές
Επεξεργασία- ↑ (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 119467992. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2021.
- ↑ Bariani, Laura (2003). Almanzor (στα Ισπανικά). Editorial NEREA. σελ. 66. ISBN 9788489569850.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Brill, E. J. (1993). E. J. Brill's First Encyclopaedia of Islam 1913 - 1936 Volume III. BRILL. σελ. 223. ISBN 9004097899.
- ↑ Scheen, Rolf (1996). «Vikings raids on the Spanish Peninsula». Militaria. Revista de culturea militar (Complutense University of Madrid) (8): 67. http://revistas.ucm.es/index.php/MILT/article/view/MILT9696110067A/3416. Ανακτήθηκε στις 2018-10-05.
- ↑ 5,0 5,1 Najeebabadi, Akbar (2001). The History of Islam V.3. Riyadh: Darussalam. σελ. 145. ISBN 978-9960-892-93-1.Najeebabadi, Akbar (2001). The History of Islam V.3. Riyadh: Darussalam. p. 145. ISBN 978-9960-892-93-1.
- ↑ Scott, Samuel Parsons (1904). History of the Moorish Empire in Europe Vol. 3. Lippincott. σελ. 447.
- ↑ Samsó, Julio· Fierro, Maribel (23 Οκτωβρίου 2019). The Formation of al-Andalus, Part 2: Language, Religion, Culture and the Sciences. Routledge. ISBN 9781351889575.
- ↑ Barrucand, Marianne· Bednorz, Achim (1992). Moorish architecture in Andalusia (στα Αγγλικά). Taschen. σελίδες 73–85. ISBN 3822896322.
- ↑ Dodds, Jerrilynn D. (1992). «The Great Mosque of Córdoba». Στο: Dodds, Jerrilynn D. Al-Andalus: The Art of Islamic Spain (στα Αγγλικά). New York: The Metropolitan Museum of Art. σελίδες 18–23. ISBN 0870996371.
- ↑ Bloom, Jonathan M. (2020). Architecture of the Islamic West: North Africa and the Iberian Peninsula, 700-1800 (στα Αγγλικά). Yale University Press. σελίδες 69–77. ISBN 9780300218701.
- ↑ Vallejo Triano, Antonio (2007). «Madinat Al-Zahra; Transformation of a Caliphal City». Στο: Anderson, Glaire D. Revisiting al-Andalus: perspectives on the material culture of Islamic Iberia and beyond. Brill. σελίδες 3–26. ISBN 978-90-04-16227-3.
- ↑ Ruggles, D. Fairchild (2004). «Mothers of a hybrid dynasty: Race, genealogy, and acculturation in al-Andalus». Journal of Medieval and Early Modern Studies 34 (1): 73. doi:. https://muse.jhu.edu/article/53027/summary.
- ↑ Prado-Vilar 1997, σελ. 23.
- ↑ Christys, Ann Rosemary (11 Ιανουαρίου 2013). Christians in Al-Andalus 711-1000. Routledge. σελ. 106. ISBN 978-1-136-12730-4.
- ↑ Al-Hakam II, Caliph of Cordoba, Marilyn Higbee Walker, Encyclopedia of Medieval Iberia, ed. Michael Gerli (New York: Routledge, 2003), 377.
- ↑ Arjona-Castro, A. (February 1997). «Cerebrovascular stroke, the cause of the death of the caliph al-Hakam II». Neurologia 12 (2): 78–81. PMID 9147455.
- ↑ Mernissi, Fatima; Mary Jo Lakeland (2003). The forgotten queens of Islam. Oxford University Press. (ISBN 978-0-19-579868-5).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Αραβική βιογραφία
- Στίρνετ: Iberia04 (απαιτείται εγγραφή)