Βικιπαίδεια

Αμαλασούνθα

Βασίλισσα των Οστρογότθων

Η Αμαλασούνθα (Amalasunta, περί το 495 - 30 Απριλίου 534 ή 535) αντιβασίλισσα των Οστρογότθων της Ιταλίας (526 - 534) και βασίλισσα των Οστρογότθων (534 - 535) ήταν η μικρότερη κόρη του Θεοδώριχου του Μέγα από την δυναστεία των Αμαλών.[9] Έμεινε γνωστή στην ιστορία για τις στενές σχέσεις της με τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Ιουστινιανό οι οποίες τελικά είχαν αποτέλεσμα να αποφασίσει να επιτεθεί στρατιωτικά ο Ιουστινιανός Α´ στην Ιταλική χερσόνησο μετά την δολοφονία της.[10]

Αμαλασούνθα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση498[1]
Ραβέννα
Θάνατος535[2]
Isola Martana[3]
Χώρα πολιτογράφησηςΟστρογοτθικό Βασίλειο
ΘρησκείαΑρειανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
συγγραφέας[4]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΕυθάριχος (515–522)[5][6][7]
ΤέκναΑθαλάριχος[6]
Ματασούνθα[6]
ΓονείςΘεοδώριχος ο Μέγας[5][8][6] και Αυδοφλέδα
ΑδέλφιαΘεοδεγόθα
Οστρογότθα
ΟικογένειαΔυναστεία των Αμαλών
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααντιβασιλιάς (526–534, Οστρογοτθικό Βασίλειο)
Βασιλιάς της Ιταλίας (534–535)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Διάδοχος του πατέρα της και κηδεμόνας του γιου της Αθαλάριχου

Επεξεργασία

Παντρεύτηκε το 515 τον Ευθάριχο (περί το 480 - 522) Οστρογότθο ευγενή του οίκου των Αμαλών ο οποίος είχε ζήσει στην Ισπανία των Βησιγότθων, γιο του Βιδέριχου, εγγονό του Βερισμούνδου και δισέγγονο του Θορισμούνδου βασιλιά των Οστρογότθων. Ο πατέρας της αποφάσισε να την παντρέψει με έναν ευγενή από την δική του βασιλική οικογένεια προκειμένου να νομιμοποιήσει τα δικαιώματα της να τον διαδεχτεί στον θρόνο.[11]

Η Αμαλασούνθα έμεινε επιπλέον γνωστή για την εξυπνάδα και τις τεράστιες γνώσεις της, μιλούσε τρεις γλώσσες Λατινικά, Ελληνικά και Γοτθικά, μελετούσε έντονα την φιλοσοφία και ήταν γνώστρια της Σοφίας του Σολομώντα. Είχε σε μεγάλο βαθμό όλα τα προσόντα που είχαν οι πριγκίπισσες στην εποχή της όπως εξυπνάδα, γονιμότητα, ευγένεια και καλοσύνη τα οποία τονίζονται περισσότερο σε σχέση με όλες τις πριγκίπισσες των Οστρογότθων.[11]

Ο σύζυγός της πέθανε στα πρώτα χρόνια του γάμου τους και την άφησε με δύο μικρά παιδιά τον Αθαλάριχο και την Ματασούνθα (περί το 517 - μετά το 550), σύζυγο του Γερμανού (550). Μετά τον θάνατο του πατέρα της στις 28 Αυγούστου 526 νέος βασιλιάς εξελέγη ο γιος της Αθαλάριχος αλλά η Αμαλασούνθα κράτησε την εξουσία ως κηδεμόνας για τον 10χρονο γιο της.[12] Βαθιά διαποτισμένη από τον Ρωμαϊκό πολιτισμό, έδωσε και στον γιο της τη Ρωμαϊκή παιδεία ενώ ήταν αντίθετη με τις ιδέες των Γότθων ευγενών που ήθελαν να ακολουθήσει τις δικές τους φιλοδοξίες. Ως αποτέλεσμα διέταξε την σύλληψη και την εκτέλεση τριών Γότθων ευγενών για τους οποίους είχε υποψίες ότι είχαν συνωμοτήσει εναντίον της. Απέκτησε στενές σχέσεις με τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Ιουστινιανό σε βαθμό που ακούγεται ότι ήθελε να του παραδώσει τους θησαυρούς των Γότθων, ο πρόωρος θάνατος του γιου της Αθαλάριχου ματαίωσε τα σχέδια της.

Ανατροπή και θάνατος απο τον δεύτερο σύζυγο της

Επεξεργασία

Μετά τον θάνατο του μικρού Αθαλάριχου, η Αμαλασούνθα επέλεξε ως νέο της σύζυγο και διάδοχο στον θρόνο τον εξάδελφό της Θεοδάτο, με την ελπίδα να εξευμενίσει τους αντιπάλους της και να κερδίσει την υποστήριξή τους. Η επιλογή ήταν ατυχέστατη για την ίδια, επειδή ο νέος της σύζυγος ανήκε στον σκληρό πυρήνα των Γότθων, οι οποίοι είχαν αντιταχθεί έντονα στις επιλογές της για προσέγγιση με τους Ρωμαίους· οι ίδιοι αντέδρασαν έντονα απέναντι στον Θεοδάτο για τον γάμο του αυτό. Ο Θεοδάτος ως απάντηση διέταξε την σύλληψη της Αμαλασούνθας, η οποία φυλακίστηκε στο νησί της λίμνης Μπολσένα· εκεί στραγγαλίστηκε στις 30 Απριλίου 534 ή 535 κατ' εντολή του στο κουτρό της.[13]

Η δολοφονία της Αμαλασούνθας έδωσε την πρόφαση στον Ιουστινιανο Α΄ να επιτεθεί στην Ιταλία, ξεκινώντας τους Γοτθικούς πολέμους, με τελικό αποτέλεσμα την διάλυση του βασιλείου των Οστρογότθων. Ο ιστορικός της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Προκόπιος αναφέρει ότι η Αμαλασούνθα και ο Ιουστινιανός Α΄ είχαν τόσο στενές σχέσεις, που λίγο πριν τον θάνατό της η Αμαλασούνθα διαπραγματευόταν με τον Ιουστινιανό Α΄, προκειμένου να του παραδώσει ολόκληρο το Γοτθικό βασίλειο. Η επίθεση του Ιουστινιανού Α΄ είχε σαν αποτέλεσμα την εξέγερση των Γότθων εναντίον του Θεοδάτου, που ανατράπηκε και εκτελέστηκε από τον Ουίτιγι (536).[12]

Τις λεπτομέρειες σχετικά με τον χαρακτήρα και την ζωή της Αμαλασούνθας μας δίνουν, εκτός από τον ιστορικό Προκόπιο, και τα γράμματα του Κασσιόδωρου, ο οποίος ήταν κύριος σύμβουλος και πρωθυπουργός της· ο Κασσιόδωρος ανήκε στην φίλο-Ρωμαϊκή μερίδα των Γότθων.[14]

 
Προτομή στα Μουσεία Καπιτωλίου, που υποτίθεται ότι απεικονίζει τη βασίλισσα Αμαλασούνθα.
 
Προξενικό δίπτυχο του Rufius Gennadius Probus Orestes, Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου. Πορτρέτα της Amalasuintha και του γιου της Αθαλάριχο βρίσκονται πάνω από την επιγραφή, πλευρικά του σταυρού.

Θρύλοι

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 www.britannica.com/biography/Amalasuntha.
  2. ↑ «Amalasuntha» (Αγγλικά)
  3. ↑ «Больсена» (Ρωσικά)
  4. ↑ 4,0 4,1 (Ιταλικά) Mirabile: Digital Archives for Medieval Culture. SISMEL – Edizioni del Galluzzo.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Амаласонта» (Ρωσικά)
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 «Амалазунта» (Ρωσικά)
  7. ↑ «Amalasuntha» (Αγγλικά)
  8. ↑ 8,0 8,1 Felix Dahn: «Amalasvintha» (Γερμανικά) 1875. σελ. 380–382.
  9. ↑ http://www.oxfordreference.com/view/10.1093/acref/9780195046526.001.0001/acref-9780195046526-e-0199
  10. ↑ Sarantis, Alexander (2009). "War and Diplomacy in Pannonia and the Northwest Balkans during the Reign of Justinian: The Gepid Threat and Imperial Responses". Dumbarton Oaks Papers. 63.
  11. ↑ 11,0 11,1 Vitiello, Massimiliano (2006). ""Nourished at the Breast of Rome": The Queens of Ostrogothic Italy and the Education of the Roman Elite" (PDF). Rheinisches Museum fur Philologie. 149.
  12. ↑ 12,0 12,1 Grierson, P. (1941). "Election and Inheritance in Early Germanic Kingship". The Cambridge Historical Journal. 7 (1)
  13. ↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Amalasuntha". Encyclop?dia Britannica. 1 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 777.
  14. ↑ Foote, David (2009). "Reviewed Work: Il principe, il filosofo, il guerriero: Lineamenti di pensiero politico nell'Italia ostrogota by Massimiliano Vitiell". Mediaevistik. 22.

Πηγές

Επεξεργασία
  • Foote, David (2009). "Reviewed Work: Il principe, il filosofo, il guerriero: Lineamenti di pensiero politico nell'Italia ostrogota by Massimiliano Vitiell". Mediaevistik. 22.
  • Grierson, P. (1941). "Election and Inheritance in Early Germanic Kingship". The Cambridge Historical Journal. 7 (1).
  • Sarantis, Alexander (2009). "War and Diplomacy in Pannonia and the Northwest Balkans during the Reign of Justinian: The Gepid Threat and Imperial Responses". Dumbarton Oaks Papers.
  • Schmadel, Lutz D. (2012), Dictionary of Minor Planet Names, Springer
  • Vitiello, Massimiliano (2006). ""Nourished at the Breast of Rome": The Queens of Ostrogothic Italy and the Education of the Roman Elite"

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αμαλασούνθα&oldid=10762533"