Αναρρίχηση σε βράχο
Η αναρρίχηση σε βράχο είναι άθλημα στο οποίο ο αθλητής αναρριχάται, καταρριχάται ή διασχίζει (τραβερσάρει) βράχινα συμπλέγματα ή τεχνητούς αναρριχητικούς τοίχους. Είναι άθλημα φυσικά και νοητικά απαιτητικό, καθώς δοκιμάζει συχνά τη δύναμη, την αντοχή, την ευκινησία και τον νοητικό έλεγχο του αθλητή. Χάριν ασφαλείας ενδείκνυται να διεξάγεται με τη γνώση των αναρριχητικών τεχνικών και τη χρήση του κατάλληλου εξοπλισμού. Εξαιτίας της μεγάλης ποικιλίας σχηματισμών των βράχων, η αναρρίχηση βράχου διαχωρίζεται σε αρκετά διαφορετικά στιλ και υποδιαιρέσεις[1]. Αναγνωρίστηκε αρχικά από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή ως άθλημα[2] και θα είναι επισήμως ολυμπιακό άθλημα στους Ολυμπιακούς του 2020 στο Τόκιο[3]
Συνοπτική ιστορία Επεξεργασία
Υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες από το παρελθόν ότι ο άνθρωπος ασχολείτο με φυσικό τρόπο με την αναρρίχηση σε βράχο. Η πολιορκία του βράχου της Σογδιανής είναι ένα τέτοιο παράδειγμα στρατιωτικής αναρρίχησης. Το 106π.Χ. ένας Ρωμαίος στρατιώτης σκαρφάλωσε σε μια απότομη πλαγιά μόνο με τα χέρια ψάχνοντας για φαγητό και κατάφερε να βρει ένα πέρασμα μέσω του οποίου ο στρατός επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στο αντίπαλο στρατόπεδο.[εκκρεμεί παραπομπή] Επίσης, σε εικονογραφία του 200 ΠΚΕ απεικονίζονται Κινέζοι να σκαρφαλώνουν σε βράχο.
Οι Ανασάζι κατά τον 12ο αιώνα θεωρούντο έξοχοι αναρριχητές. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι ορειβάτες χρησιμοποίησαν τεχνικές αναρρίχησης βράχου στην προσπάθειά τους να επιτύχουν τους ορειβατικούς στόχους τους. Τη δεκαετία του 1880 η ευρωπαϊκή αναρρίχηση βράχου έγινε ανεξάρτητη επιδίωξη πέρα από τη χρήση της στην ορειβασία[4].
Παράλληλα με την αναρρίχηση βράχου αναπτύχθηκε στην Ευρώπη η τεχνητή αναρρίχηση, με τη χρήση τεχνητών μέσων προώθησης στον βράχο, εκεί που η φυσική αναρρίχηση φαινόταν αδύνατη, και έγινε δημοφιλής στην περίοδο 1920-1960, οδηγώντας στην επίτευξη αναβάσεων στις Άλπεις και στην κοιλάδα Γιοσέμιτι. Ωστόσο οι ορειβατικές τεχνικές, ο εξοπλισμός και τα ηθικά ζητήματα της αναρρίχησης βράχου συνέχισαν να αναπτύσσονται και να επιλύονται σταθερά, διαμορφώνοντας το πλαίσιο της σημερινής ελεύθερης αναρρίχησης. Έκτοτε η ελεύθερη αναρρίχηση έχει διαιρεθεί σε αρκετά αναρριχητικά στιλ ανάλογα το περιβάλλον στο οποίο διεξάγεται και έχει διαμορφώσει σχετική βαθμολόγηση, για την αξιολόγηση και σύγκριση των διαφορετικών δυσκολιών που αντιμετωπίζονται κατά τη διάρκεια της αναρρίχησης
Παραπομπές - σημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ The Mountaineers Books (2010). Mountaineering: The Freedom of the Hills (8th έκδοση). Swan Hill Press. σελ. 592. ISBN 9781594851384. OCLC 688611213.
- ↑ MacDonald, Dougald. «Climbing in the Olympics?». Climbing. http://www.climbing.com/news/climbing-in-the-olympics/. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2014.
- ↑ «Πέντε νέα αθλήματα στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο». Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2016.
- ↑ Kidd, Timothy W.· Hazelrigs, Jennifer (2009). Rock Climbing. Human Kinetics. σελ. 4. ISBN 9781450409001.