Ανθυποβρυχιακός πόλεμος

Ο Ανθυποβρυχιακός Πόλεμος ή Α/Υ Πόλεμος αποτελεί κλάδο του ναυτικού πολέμου στον οποίο χρησιμοποιούνται πολεμικά πλοία επιφανείας, αεροσκάφη, ελικόπτερα και υποβρύχια, για την έρευνα, τον εντοπισμό, παρακολούθηση, παρεμπόδιση ή καταστροφή των υποβρυχίων του αντιπάλου. Γενικά, έχει σκοπό την αποστέρηση στον αντίπαλο της ικανότητας να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά το υποβρυχιακό δυναμικό του.

Όπως και στις άλλες μορφές του ναυτικού πολέμου, η επιτυχής διεξαγωγή του Α/Υ πολέμου απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις και δεξιότητες, ενώ εξαρτάται από την κατάλληλη χρήση αισθητήρων, όπλων, την εφαρμογή τακτικών, την εκπαίδευση, την εμπειρία αλλά και την τύχη. Το κύριο μέσο εντοπισμού, αναγνώρισης/ταξινόμησης και παρακολούθησης υποβρυχίων είναι οι διάφοροι τύποι παθητικών και ενεργητικών ηχοεντοπιστικών συστημάτων σόναρ. Τα χρησιμοποιούμενα όπλα καταστροφής των υποβρυχίων είναι οι τορπίλες, οι νάρκες και οι βόμβες βυθού.[1]

Η Α/Υ έρευνα στη μοντέρνα ναυτική τακτική βασίζεται στη γνώση του συγκεκριμένου θαλασσίου περιβάλλοντος και στη συντονισμένη και αποτελεσματική χρήση/εκμετάλλευση μεγάλης ποικιλίας ακουστικών και μη-ακουστικών αισθητήρων, κυρίως από εναέρια μέσα (αεροσκάφη και ελικόπτερα), πλοία επιφανείας και υποβρύχια.

Η Α/Υ επίθεση βασίζεται στη συντονισμένη χρήση Α/Υ όπλων, από εναέρια μέσα (αεροσκάφη και ελικόπτερα), πλοία επιφανείας και υποβρύχια.

Ο ανθυποβρυχιακός πόλεμος αναπτύχθηκε αλματωδώς με τη βοήθεια της επιχειρησιακής έρευνας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με έμφαση στα θέματα σχεδίασης περιπολιών αεροσκαφών, άφεσης/βολής βομβών βυθού και ανθυποβρυχιακών βομβίδων, καθώς και σχεδίασης των αμερικανικών νηοπομπών προς την Ευρώπη.[2] Το αμερικανικό ναυτικό έριξε το βάρος των Α/Υ επιχειρήσεων στη μάχη του Ειρηνικού, κατά την οποία εκμεταλλεύτηκε τα συμπεράσματα από τη μάχη του Ατλαντικού.

Σε γνωσιακό επίπεδο ο ανθυποβρυχιακός πόλεμος υποστηρίζεται από πολλές εφαρμοσμένες επιστήμες, όπως η φυσική ωκεανογραφία, η ψηφιακή επεξεργασία σημάτων, η επιχειρησιακή έρευνα και η υδροακουστική.

Ιστορία Επεξεργασία

 
Παράδειγμα ανθυποβρυχιακού φράγματος κατά το β΄ παγκόσμιο πόλεμο, για την προστασία του λιμανιού του Χάλιφαξ στον Καναδά.

Μοντέρνος Α/Υ πόλεμος Επεξεργασία

Μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Φρεγάτα αποτέλεσε το τυπικό πλοίο ανθυποβρυχιακού πολέμου, με ένα έως δύο οργανικά ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό και για την επίθεση εναντίον των υποβρυχίων.

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου χρησιμοποιήθηκαν επίσης και τα πυρηνοκίνητα υποβρύχια SSN, εναντίον των υποβρυχίων SSBN και SSN του αντιπάλου. Σήμερα, ο ανθυποβρυχιακός πόλεμος μεγάλης εμβέλειας διευκολύνεται επίσης και από ειδικά διαμορφωμένα αεροσκάφη με ανθυποβρυχιακές δυνατότητες, όπως το Breguet Atlantic, Lockheed P-3, Lockheed S-3 και το Boeing P-8.

Το υποβρύχιο αποτελεί μια αθόρυβη απειλή, και επομένως ο ανθυποβρυχιακός πόλεμος παραμένει κλειδί για την απόκτηση και διατήρηση του ελέγχου στη θάλασσα. Η εξουδετέρωση των υποβρυχίων SSBN συνεχίζει να αποτελεί βασικό στόχο όπως και στον Ψυχρό Πόλεμο. Όμως, τα συμβατικά (μη πυρηνικά) υποβρύχια έχουν γίνει επίσης σημαντική απειλή, ιδιαίτερα αυτά με την αναερόβια πρόωση. Παλαιότερα, η έμφαση των ναυτικών επιχειρήσεων ήταν σε περιοχές βαθέων υδάτων, αλλά αυτό έχει πλέον αλλάξει και το ενδιαφέρον έχει μετατοπιστεί σε παράκτιες περιοχές στις οποίες ο ανθυποβρυχιακός πόλεμος είναι δυσκολότερος.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. McKee, Fraser M. "An Explosive Story: The Rise and Fall of the Depth Charge", in The Northern Mariner (III, #1, January 1993), p.46: citing a letter by Stanley M. Woodward.
  2. Langford, Thomas, and Spencer C. Tucker. “Anti-Submarine Warfare.”in Encyclopedia of World War II: A Political, Social, and Military History, edited by Spencer C. Tucker, 105-108. Oxford : ABC-CLIO,2005.

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία