Ανικία Ιουλιανή
Η Ανικία Ιουλιανή (Anicia Juliana, 463 - 528) ήταν Ρωμαία αυτοκρατορική πριγκίπισσα, κόρη του Αυτοκράτορα της Δυτικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας Ολύβριου, της γενιάς των Ανικίων. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Η μητέρα της ήταν η Πλακιδία, η νεότερη κόρη του Αυτοκράτορα Ουαλεντινιανού Γ΄ και της Λικινίας Ευδοξίας.
| Ανικία Ιουλιανή | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Anicia Iuliana (Λατινικά) |
| Γέννηση | 462 ή 463 Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 527 ή 528 Κωνσταντινούπολη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μαικήνας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αρεόβινδος Δαγαλάιφος Αρεόβινδος |
| Τέκνα | Ολύβριος (ύπατος το 491) |
| Γονείς | Ολύβριος και Πλακιδία |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Παντρεύτηκε τον Αρεόβινδο (Flavius Areobindus Dagalaiphus Areobindus) και απέκτησαν πολλά παιδιά, ένα από τα οποία, ο Ολύβρος, έγινε ύπατος το 491. Με τον σύζυγό της πέρασε τη ζωή της κατά την προ-Ιουστινιανού εποχή, στην Κωνσταντινούπολη, ενώ θεωρούνταν η πιο αριστοκρατική και η πλουσιότερη κάτοικος».[1]
Με σπουδαία γενεαλογία, η Ιουλιανή έμεινε στην ιστορία ως μια από της πρώτες γυναίκες προστάτιδες της τέχνης στην ιστορία.
Οι προ-ρωμαϊκές πολιτικές της απόψεις, όπως τις ενστερνίστηκε σε επιστολή της προς τον πάπα Ορμίσδα (σώζεται στη Βασιλική Βιβλιοθήκη του Εσκοριάλ) αποκαλύπτονται στο χρονικό του Κόμη Μαρκελλίνου, ο οποίος έχει συνδεθεί με τους λογοτεχνικούς κύκλους της. Είναι αβέβαιο αν η Ιουλιανή είχε πολιτικές φιλοδοξίες, αλλά είναι γνωστό ότι ο σύζυγός της αρνήθηκε να πάρει το στέμμα της Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια των ταραχών του 512. Αν και η Ιουλιανή αντιτάχθηκε σθεναρά στις τάσεις τού μονοφυσίτη Αυτοκράτορα Αναστασίου Α΄, επέτρεψε στον γιο της Ολύβρο να νυμφευτεί την ανιψιά τού Αυτοκράτορα.[2]
Καλλιτεχνική επίδραση
ΕπεξεργασίαΤο όνομα της Ιουλιανής είναι συνδεδεμένο με ένα έργο του Διοσκουρίδη, το Vienna Dioscurides, επίσης γνωστό ως Juliana Anicia Codex, που είναι ένα από τα αρχαιότερα και πιο πλούσια εικονογραφημένα χειρόγραφα που διασώθηκαν. Η πρόσοψη του χειρογράφου διαθέτει το πορτραίτο της, το πρώτο πορτραίτο χορηγών στην ιστορία των χειρογράφων και πλαισιώνεται από την προσωποποίηση της Μεγαλοψυχίας και της Φρόνησης, με μια αλληγορία την "Ευγνωμοσύνη των Τεχνών". Η επιγραφή διακηρύσσει την Ιουλιανή ως μια μεγάλη προστάτιδα της τέχνης.
Με δικές της δαπάνες ανεγέρθηκε ο Ναός του Αγίου Πολυεύκτου στην Κωνσταντινούπολη, αξιοθαύμαστος για τον πλούτο της διακόσμησής του.