Αντόνιο Κανόβα
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Αντόνιο Κανόβα (Antonio Canova, 1757 – 1822) ήταν Ιταλός γλύπτης, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του νεοκλασσικισμού στην γλυπτική.
| Αντόνιο Κανόβα | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 1 Νοεμβρίου 1757 Possagno |
| Θάνατος | 13 Οκτωβρίου 1822 Βενετία |
| Επάγγελμα/ ιδιότητες | γλύπτης[1][2][3], αρχιτέκτονας[2], ζωγράφος[2][3], σκιτσογράφος[2], χαράκτης[3] και σχεδιαστής[2] |
| Υπηκοότητα | Βενετική Δημοκρατία |
| Σχολές φοίτησης | Accademia di Belle Arti di Venezia |
| Αξιοσημείωτα έργα | The Three Graces, Venus Victrix, Έρως και Ψυχή, Hercules and Lychas και George Washington |
 Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα | |
| δεδομένα () | |
ΒιογραφίαΕπεξεργασία
Γεννήθηκε στο Possagno σε οικογένεια λιθοξόων και σπούδασε γλυπτική στην Βενετία όπου και δημιούργησε τα πρώτα του έργα. Το 1781 εγκαταστάθηκε στην Ρώμη και οι δημιουργίες του ήταν πλέον καταφανώς εμπνευσμένες από την κλασσική αρχαιότητα.
Εργάστηκε για τον Ναπολέοντα (ολόσωμο γυμνό άγαλμά του στο αίθριο της Μπρέρα), αλλά και για τον δούκα του Ουέλινγκτον και την Μεγάλη Αικατερίνη, κυρίως όμως για τους πάπες, ταφικά μνημεία των οποίων ανήγειρε στους Αγίους Αποστόλους της Ρώμης (Κλήμης ΙΔ΄) και στον Άγιο Πέτρο (Κλήμης ΙΓ΄). Παρά τις στενές του σχέσεις με την Εκκλησία, περιφημότερη δημιουργία του παραμένει η σκανδαλώδης απεικόνιση της Παυλίνας Μποργκέζε, αδελφής του Ναπολέοντα, ημίγυμνης σε ένα ανάκλιντρο (Ρώμη, Γκαλλερία Μποργκέζε).
Το 1815 του ανατέθηκε από τον πάπα η επαναφορά των έργων τέχνης που είχε λεηλατήσει ο Ναπολέων. Στο Παρίσι και στο Λονδίνο αξιώθηκε μεγάλων τιμών και το 1816 ο πάπας τον έκανε μαρκήσιο της Ίσκιας. Αποσύρθηκε έπειτα στο Possagno όπου ίδρυσε εργαστήριο γλυπτικής.
Η πολύ μεγάλη φήμη του επισκιάστηκε κάπως κατά την περίοδο του Ρομαντισμού, όταν το έργο του θεωρήθηκε ψυχρό και στατικό, αλλά απεωβίωσε κατά τον 20ο αιώνα.
Επιλογή έργωνΕπεξεργασία
Θησέας και Μινώταυρος, 1781-1783, Λονδίνο, Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου
Τάφος του Κλήμεντα ΙΔ΄, 1783-1787, Ρώμη, Santi Apostoli
Έρως και Ψυχή, 1787-1793, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
Ο Ναπολέων ως Άρης Ειρηνοποιός, 1802-1806, Μιλάνο, εσωτερική αυλή του Palazzo Brera
Η Παυλίνα Μποργκέζε Βοναπάρτη ως Αφροδίτη θριαμβεύτρια, μεταξύ 1805-1808, Ρώμη, Γκαλλερία Μποργκέζε
Ο Θησέας καταβάλλει κένταυρο, 1805-1819, Βιέννη, Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης
Οι Τρεις Χάριτες, 1812-1817, Αγία Πετρούπολη, Ερμιτάζ
Ο Σωκράτης σώζει τον Αλκιβιάδη στην μάχη της Ποτίδαιας, 1797, Ρώμη, Accademia di San Luca
ΠηγέςΕπεξεργασία
- The Consice Oxford Dictionary of Art and Artists, Ian Chilvers (editor) – Oxford University Press 1990
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ «Canova, Anton» (Γερμανικά) σελ. 251.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 vocab
.getty .edu /page /ulan /500115339. - ↑ 3,0 3,1 3,2 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /61058. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.