Ο Αντόνιο Κανόβα (Antonio Canova, 1757 – 1822) ήταν Ιταλός γλύπτης, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του νεοκλασσικισμού στην γλυπτική.

Αντόνιο Κανόβα
Γέννηση1 Νοεμβρίου 1757
Ποσσάνιο
Θάνατος13 Οκτωβρίου 1822
Βενετία
Επάγγελμα/
ιδιότητες
γλύπτης[1][2][3], αρχιτέκτονας[2], ζωγράφος[2][3] και σκιτσογράφος[2]
ΥπηκοότηταΒενετική Δημοκρατία
Σχολές φοίτησηςΑκαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας
Αξιοσημείωτα έργαThe Three Graces, Venus Victrix, Έρως και Ψυχή, Hercules and Lychas και George Washington
Commons page Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Γεννήθηκε στο Possagno σε οικογένεια λιθοξόων και σπούδασε γλυπτική στην Βενετία όπου και δημιούργησε τα πρώτα του έργα. Το 1781 εγκαταστάθηκε στην Ρώμη και οι δημιουργίες του ήταν πλέον καταφανώς εμπνευσμένες από την κλασσική αρχαιότητα.

Εργάστηκε για τον Ναπολέοντα (ολόσωμο γυμνό άγαλμά του στο αίθριο της Μπρέρα), αλλά και για τον δούκα του Ουέλινγκτον και την Μεγάλη Αικατερίνη, κυρίως όμως για τους πάπες, ταφικά μνημεία των οποίων ανήγειρε στους Αγίους Αποστόλους της Ρώμης (Κλήμης ΙΔ΄) και στον Άγιο Πέτρο (Κλήμης ΙΓ΄). Παρά τις στενές του σχέσεις με την Εκκλησία, περιφημότερη δημιουργία του παραμένει η σκανδαλώδης απεικόνιση της Παυλίνας Μποργκέζε, αδελφής του Ναπολέοντα, ημίγυμνης σε ένα ανάκλιντρο (Ρώμη, Γκαλλερία Μποργκέζε).

Το 1815 του ανατέθηκε από τον πάπα η επαναφορά των έργων τέχνης που είχε λεηλατήσει ο Ναπολέων. Στο Παρίσι και στο Λονδίνο αξιώθηκε μεγάλων τιμών και το 1816 ο πάπας τον έκανε μαρκήσιο της Ίσκιας. Αποσύρθηκε έπειτα στο Possagno όπου ίδρυσε εργαστήριο γλυπτικής.

Η πολύ μεγάλη φήμη του επισκιάστηκε κάπως κατά την περίοδο του Ρομαντισμού, όταν το έργο του θεωρήθηκε ψυχρό και στατικό, αλλά απεωβίωσε κατά τον 20ο αιώνα.


Επιλογή έργων

Επεξεργασία
  • The Consice Oxford Dictionary of Art and Artists, Ian Chilvers (editor) – Oxford University Press 1990

Παραπομπές

Επεξεργασία