Αντόνιο Κουιντάνα Σιμονέττι
Ο Αντόνιο Λουίς Κουιντάνα Σιμονέττι (19 Απριλίου 1919 – 21 Σεπτεμβρίου 1993) ήταν ένας Κουβανός αρχιτέκτονας και πρόδρομος της Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής στην Αβάνα. Ο Κουιντάνα αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Αβάνας το 1944, με τις δουλειές του να περιλαμβάνουν μερικά από τα σημαντικότερα μοντερνιστικά κτήρια της Κουβανικής πρωτεύουσας.[1] Δυσαρεστημένος ως μαθητής με τους κλασικούς κανόνες του πλαισίου της αρχιτεκτονικής δημιουργίας, ο Αντόνιο Κουιντάνα πήρε συμμετοχή το 1944 στο λεγόμενο "Κάψιμο της Βινιόλα" στο προαύλιο της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αβάνας. Αρχής γενομένης από τότε, ασχολήθηκε με τη μελέτη των επιταγών της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, αποφοιτώντας ως αρχιτέκτονας το ίδιο έτος.
| Αντόνιο Κουιντάνα Σιμονέττι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Antonio Quintana Simonetti (Ισπανικά) |
| Γέννηση | 1919 |
| Θάνατος | 21 Σεπτεμβρίου 1993 ή 1993 Αβάνα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Αβάνα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ιστορία Επεξεργασία
Νωρίς στην καριέρα του, ο Κουιντάνα δούλεψε με τον Πέδρο Μαρτίνεζ Ινκλάν και τον Μάριο Ρομάναχ στην Εργατική Οικιστική Περιοχή του Λουγιάνο (Barrio Residencial Obrero de Luyanό), ένα μοντερνιστικό έργο απαρτιζόμενο από 1500 σπίτια, οκτώ συγκροτήματα διαμερισμάτων σε τετραώροφα κτίρια και όλες τις συμπληρωματικές υπηρεσίες των σπιτιών: αγορές, σχολεία, αθλητικά γήπεδα και πάρκα.[2] Μετά τον θρίαμβο της Κουβανικής Επανάστασης, το 1959, ο Κουιντάνα αποφάσισε να μείνει στην Κούβα και να εργαστεί για την επαναστατική κυβέρνηση, σε αντίθεση με πολλούς συναδέλφους του, που προτίμησαν να φύγουν από την χώρα. Διηύθυνε τη Διεύθυνση Έργων του Υπουργείου Κατασκευών (MICONS) μεταξύ 1961 και 1969, και συνέχισε να σχεδιάζει μέχρι το 1991, όταν και ολοκλήρωσε το τελευταίο έργο του, το Θέατρο Ερέδια στο Σαντιάγκο της Κούβας (Teatro Heredia de Santiago de Cuba). Πέθανε στην Αβάνα στις 21 Σεπτεμβρίου του 1993, σε ηλικία 74 ετών.
Κτήριο για τον Ενρικέτα Φερνάντεζ Επεξεργασία
Μεταξύ 1951 και 1953 ο Κουιντάνα σχεδίασε, μαζί με τους Αλμπέρτο Μπιλ, Μάνουελ Α. Ρούμπιο και Αουγκούστο Πέρεθ Μπιάτο, την πολυκατοικία για τον Ενρικέτα Φερνάντεζ στις γωνίες της 23ης και 26ης οδού, στο Βεδάδο της Αβάνας. Το κτήριο αποτελεί το πρώτο παράδειγμα κατασκευής 12 διώροφων διαμερισμάτων στην Κούβα. Λόγω της δομικής του ελαφρότητας, το κτίριο προκάλεσε αξιοσημείωτο αντίκτυπο εκείνη την εποχή.[2]
Ο όγκος του κτιρίου αποτελείται από έναν κορμό που στηρίζεται σε τέσσερις κολόνες που απέχουν περίπου 12 μέτρα μεταξύ τους, και έναν πρόβολο περίπου 6 μέτρων σε κάθε πλευρά. Οι σκάλες και το ασανσέρ χωρίζονται από το κύριο σώμα, με το οποίο συνδέονται ανά 2 ορόφους. Το δάπεδο των σπιτιών οργανώνεται από κάνναβο περίπου 3 μέτρων, ο οποίος δημιουργεί τα διαφορετικά δωμάτια. Το δομικό πλαίσιο οργανώνει επίσης την πρόσοψη, δημιουργώντας πλαίσια ανά δύο ορόφους, μέσα στα οποία περιέχεται και από μια οικιστική μονάδα. Το περίβλημα παραχωρεί χώρο, ο οποίος αξιοποιείται για δημιουργία βεράντας.[3]
Ο Κουιντάνα στήριξε το σχέδιο του κτιρίου σε μια ιδέα που πρότεινε ο Χοσέ Ροντρίγκεζ Φέο, ο οποίος αργότερα έζησε στο ρετιρέ: είδε "το κτήριο σαν να κρέμεται από ένα σύννεφο", να επιπλέει, ή τουλάχιστον να μην αγγίζει το έδαφος, στοχεύοντας στην ενοποίηση των δημόσιων και των ιδιωτικών χώρων, κάνοντας τη γωνία να «εξαφανιστεί», με το μέρος να αποκτά το χαρακτήρα πλατείας και να μπορεί να φιλοξενεί εκθέσεις. Ήταν μια πολύ καινοτόμα κατασκευή για την εποχή της, καθώς υποστηρίζεται μονάχα από 4 κολόνες, ενώ κτίριο φαίνεται να αιωρείται έξι μέτρα από το έδαφος, καθώς τόσο η σκάλα, όσο και ο ανελκυστήρας φαίνονται χωριστά από αυτό και συνδέονται μαζί του κάθε δύο ορόφους. Το 1955, οι οικονομικές ανάγκες και η αναζήτηση μεγαλύτερης κερδοφορίας οδήγησαν στην κατάληψη του ισογείου από έναν έμπορο αυτοκινήτων, με την παρέμβαση αυτή να προσθέτει μεν νέα χωρίσματα, αλλά την αρχική ιδέα και τη διαφάνεια να συνεχίζουν να υπάρχουν. Τα επόμενα χρόνια προστέθηκε μια νέα καφετέρια στο ισόγειο και ένα εστιατόριο στον ημιώροφο, ακυρώνοντας την αρχική ιδέα του έργου και καθιστώντας αδύνατη τη διάκριση της διαφοροποίησης των χώρων.[3]
Κτίριο του Οδοντιατρικού Καταφυγίου Επεξεργασία
Αυτό το κτίριο (Building del Retiro Odontológico) βρίσκεται στην οδό Λ μεταξύ 21ης και 23ης οδού, και η κατασκευή του οδήγησε τον Κουιντάνα στο βραβείο του Χρυσού Μεταλλίου το 1956. Αυτό το κτίριο έχει δύο υπόγεια επίπεδα σχεδιασμένα για πάρκινγκ. Αυτά τα διαμερίσματα είναι επί του παρόντος αχρησιμοποίητα. Διαθέτει καφετέρια με χωρητικότητα 200 ατόμων και άμεση πρόσβαση στο δρόμο. Διαθέτει αίθουσα θεάτρου, που επειδή είναι πολύ φθαρμένη, δεν είναι λειτουργική. Στους δύο πρώτους ορόφους βρίσκονται το Στοματολογικό Κολλέγιο και τα ιατρεία των οδοντιατρείων. Αυτό το κτίριο τιμήθηκε με χρυσό μετάλλιο το 1956 από το Εθνικό Κολλέγιο Αρχιτεκτόνων της Κούβας (Colegio Nacional de Arquitectos de Cuba).[4] Επί του παρόντος, το κτίριο στεγάζει τη Σχολή Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Αβάνας, το Θέατρο Τάλια και την Γκαλερί Τέχνης Ελ (ισόγειο).[5]
Κτήριο Ασφάλισης Υγείας, Αβάνα Επεξεργασία
Το Κτήριο Ιατρικής Ασφάλισης (Edificio del Seguro Médico), που βρίσκεται στην 23η οδό στη Ν γωνία, θεωρείται ένα σημαντικό εμπορικό αρχιτεκτονικό έργο της δεκαετίας του 1950 στην πόλη της Αβάνας.[4] Κατασκευάστηκε αρχικά ως κτίριο κατοικιών και έδρα της Ιατρικής Ασφάλισης. Σήμερα, εκεί εδρεύει το πρακτορείο «Latin Press» και το Υπουργείο Δημόσιας Υγείας. Διαθέτει 2 υπόγεια για στάθμευση, ενώ από τον 4ο όροφο υπάρχουν 3 διαμερίσματα ανά όροφο.[4]
Διαγωνισμός 1955 Επεξεργασία
Το έργο προέκυψε ως αποτέλεσμα δημόσιου αρχιτεκτονικού διαγωνισμού που πραγματοποιήθηκε το 1955 για τη νέα έδρα του Κουβανικού Εθνικού Ιατρικού Συλλόγου (Cuban Colegio de Médicos) και τα γραφεία της Εταιρείας Ιατρικής Ασφάλισης. Δεδομένου του υψηλού κόστους της τοποθεσίας, η πολυπλοκότητα του αρχικού έργου αυξήθηκε από την ανάγκη να προστεθούν έσοδα από ενοίκια διαμερισμάτων, τα οποία θα βοηθούσαν στο να καταστεί το κτίριο κερδοφόρο. Η πρόταση του Αντόνιο Κουιντάνα ήταν εκείνη που κέρδισε, καθώς κατάφερε να επιλύσει την πολυπλοκότητα του προγράμματος με τη βοήθεια δύο όγκων: ένα πενταόροφο ορθοκανονικό σώμα που περιέχει διοικητικά γραφεία, αμφιθέατρο και λόμπι, και μια μοντερνιστική πολυκατοικία δεκαοκτώ ορόφων με το δικό της ξεχωριστό λόμπι εισόδου. Ο Κουιντάνα δημιούργησε έναν οπτικό διάλογο μεταξύ των δύο γεωμετριών και δημιούργησε νέες κατευθυντήριες γραμμές για τις νέες αναδυόμενες μοντερνιστικές τυπολογίες μικτής χρήσης στην πόλη. [6]
Η Ιατρική Ασφάλιση ήταν μια ιδιωτική εταιρία, η οποία κατείχε τον οικιστικό πύργο και επομένως υπόκεινταν στη νέα αναδιανομή ιδιοκτησίας που θεσπίστηκε από την κυβέρνηση Κάστρο. Στο ξεκίνημα της νέας επαναστατικής κυβέρνησης, και βάσει των αρχών ότι: α) η στέγαση είναι δικαίωμα, όχι εμπόρευμα, β) Η στέγαση πρέπει να είναι δίκαιη και γ) η κυβέρνηση είναι ο πρωταρχικός λήπτης αποφάσεων, ο Φιντέλ Κάστρο προσπάθησε να απελευθερώσει τα ακίνητα της Κούβας από τους ιδιοκτήτες τους με έναν νόμο αστικής μεταρρύθμισης του 1960, που εξάλειψε την πολλαπλή ιδιοκτησία και έδωσε στους ενοικιαστές την ευκαιρία να αγοράσουν τα σπίτια τους με χαμηλό κόστος, κάνοντας ταυτόχρονα το κράτος υπεύθυνο για την παροχή στέγης. Έτσι, όλη η ιδιωτική περιουσία καταργήθηκε και η κυβέρνηση έγινε αναγκαστικά ο νέος ιδιοκτήτης του Κτιρίου Ιατρικής Ασφάλισης. [7]
Πρόγραμμα Επεξεργασία
Το πρώτο κτίριο μικτής χρήσης στην Αβάνα ήταν το Ραδιοφωνικό Κέντρο CMQ (Radiocentro CMQ), επίσης στη Λα Ράμπα (Οδός 23), όμως το μοντερνιστικό Κτήριο Ιατρικής Ασφάλισης παραμένει ένα από τα παλαιότερα κτίρια μικτής χρήσης (εμπορική/οικιστική) στην Αβάνα. Ομοίως με το Lever House στο Μανχάταν, ο Σιμονέττι δημιούργησε μια σχέση δύο τμημάτων ανόμοιας αναλογίας: ένα κουτί στο κάτω επίπεδο που περιέχει τα γραφεία της Ιατρικής Ασφάλισης και μια πολυκατοικία δεκαοκτώ ορόφων Παρόμοια με το βάθρο του κτηρίου FOCSA[νεκρός σύνδεσμος] που χρησιμοποιείται μόνο για αναψυχή, οι κατοικίες βρίσκονται πάνω από την οροφή των γραφείων της Ιατρικής Ασφάλισης. Ένα μεγάλο επίπεδο φέρεται να έγινε παιδική χαρά (κήπος), όπως φαίνεται στο σκίτσο του Κουιντάνα για εκείνη την περιοχή.
Επειδή το κτίριο έπρεπε να φιλοξενήσει ένα διπλό πρόγραμμα, υπάρχει ένας πλήρης διαχωρισμός μέσω δύο κλιμακοστασίων, δύο δομικών ενοτήτων και δύο εισόδων σε δύο διαφορετικούς δρόμους.[Σημειώσεις 1][8]
Μονάδα κατοικίας Επεξεργασία
Η κάτοψη της πολυκατοικίας χαρακτηρίζεται από έναν κάνναβο 3,13 επί 3,40 μέτρων. Βάσει αυτού του καννάβου και προσθέτοντας περίπου τρία τμήματα των 3,14 μέτρων προκύπτει ο κάνναβος των τοίχων έδρασης, οι οποίοι τοποθετούνται ανά 9,40 μέτρα.[9] Τα προεξέχοντα μπαλκόνια έχουν διαφορετικό χρώμα και εναλλάξ θέση σε κάθε όροφο. Το χαμηλότερο τμήμα φιλοξενεί σήμερα το Υπουργείο Δημόσιας Υγείας. [Σημειώσεις 2] [1] Το πλάτος των 3,40 μέτρων των δωματίων υποδιαιρείται περαιτέρω σε τρία τμήματα των 1,13 μέτρων και αυτή έτσι καθορίζεται το πλάτος των θυρών, των παραθύρων και των διόδων μεταξύ των δωματίων μέσα στο διαμέρισμα. Τα ξύλινα παράθυρα έχουν δύο σετ από εννέα κινητά πηχάκια που μπορούν να ελεγχθούν ανεξάρτητα για να ρυθμίσουν το φυσικό φως στο δωμάτιο, δίνοντας τη δυνατότητα να κάνουν το δωμάτιο εντελώς σκοτεινό, ακόμη και σε φωτεινές μέρες, εάν κλείσουν.
Μπαλκόνια, τοίχοι και δάπεδα Επεξεργασία
Τα μπαλκόνια έχουν μωσαϊκό δάπεδο έξι ιντσών και δύο λαμπάκια πυρακτώσεως που βρίσκονται στην οροφή του κάθε μπαλκονιού. Το μπροστινό κιγκλίδωμα των μπαλκονιών είναι μια κάθετη ορθογώνια πλάκα από μπετόν, ενώ τα πλευρικά κιγκλιδώματα είναι μεταλλικά. Σημειώνεται πως, αρχικά, τα δάπεδα στον οικιστικό πύργο ήταν από μαύρο μωσαϊκό.
Υπάρχουν τέσσερις φέροντες τοίχοι από οπλισμένο σκυρόδεμα. Οι δύο κεντρικοί τοίχοι είναι τα διατμητικά πλαίσια του πύργου. Το ύψος της οροφής του διαμερίσματος είναι έντεκα τσιμεντόλιθοι σε ύψος συν μια μωσαϊκή βάση (2.352 χιλιοστά). Οι τοίχοι μοιράζουν το χώρο σε διαμερίσματα και δωμάτια, και είναι άβαφοι, επικαλυμμένοι μόνο από κλασικό γκρι κονίαμα, ενώ βρίσκονται πάνω από μαύρο μωσαϊκό πάχους 152 χιλιοστών, το οποίο τους συνδέει με τα δάπεδα. Πολλές από τις πόρτες στα διαμερίσματα, όπως για παράδειγμα οι πόρτες των μπάνιων, έχουν τοποθετημένες περσίδες στο χώρο μεταξύ της πάνω πλευράς της πόρτας και της οροφής. Κάποιες άλλες πόρτες έχουν στο αντίστοιχο σημείο τοποθετημένο γυάλινο πάνελ 320 χιλιοστών. Τέλος, σε μερικά μπάνια το μωσαϊκό πάτωμα είναι ανυψωμένο περίπου κατά ένα βήμα.
Σε καθεμία από τις δύο πλευρές της πίσω όψης κάθε ορόφου, υπάρχει ένας τοίχος μήκους 12,65 μέτρων, ο οποίος αποτελείται από τρία δομικά τμήματα και η επιφάνεια του υποδιαιρείται βάσει αυτών. Το πρώτο τμήμα αποτελείται από δύο προκατασκευασμένα πάνελ από σκυρόδεμα μήκους 6,32 ή 9,48 μέτρων ανάλογα με τη διάταξη του δαπέδου. Το δεύτερο τμήμα περιγράφει μια λωρίδα παραθύρου σχεδιασμένη ανάμεσα στα προαναφερθέντα τσιμεντένια πάνελ και ισομήκης ως προς αυτά. Τα παράθυρα βρίσκονται ακριβώς κάτω από τη στάθμη των ντουλαπιών από τις κουζίνες και χαρακτηρίζονται από ξύλινα "περσιάνα" (βενετσιάνικα στόρια), που χρησιμοποιήθηκαν ευρέως σε σύγχρονα και παραδοσιακά κτίρια κατοικιών στην Αβάνα όπως το κτίριο FOCSA[νεκρός σύνδεσμος] και το κτήριο Λόπεζ Σεράνο. Το τρίτο τμήμα αφορά τον εξωτερικό τοίχο του δημόσιου διαδρόμου, ο οποίος είναι κατασκευασμένος από τσιμεντόλιθους από το δάπεδο μέχρι την οροφή και διαμορφωμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτρέπει ανοίγματα 8 επί 8 ιντσών σε όλη την έκταση του, έτσι ώστε τα σημεία που αφορούν τον εξωτερικό τοίχο του ημιδημόσιου διαδρόμου να είναι μερικώς ανοιχτά στα περιβαλλοντικά στοιχεία. Ο τοίχος από τσιμεντόλιθο έχει μήκος άλλοτε 6,32 και άλλοτε 3,17 μέτρα, ενώ εναλλάσσεται με τον τοίχο σανίδας σε ένα αφηρημένο σχέδιο.
Ο τοίχος που περικλείει τον προθάλαμο μπροστά από τους ανελκυστήρες είναι κατασκευασμένος από πλαίσιο αλουμινίου και χαρακτηρίζεται από ένθετα γυάλινα πάνελ με ανοιγόμενα παράθυρα.
Αερισμός και φως Επεξεργασία
Ο βόρειος τοίχος είναι σχεδιασμένος έτσι ώστε να ρυθμίζει τη θέα, τα αεράκια που έρχονται από βόρεια, καθώς και το φυσικό φως. Ολόκληρος ο τοίχος διαιρείται ανά 3,13 μέτρα και απαρτίζεται από περσιδωτές πόρτες και παράθυρα, τα οποία μπορούν να ανοίξουν πλήρως, με τρόπο τέτοιο ώστε η υλικότητα του τοίχου να χαθεί, ή αντίθετα, να τροποποιηθεί έτσι ώστε να μην επιτρέπει την είσοδο φωτός ή αέρα. Στην πίσω όψη, δύο διαφορετικά σχεδιασμένοι τοίχοι σχηματίζουν ένα αφηρημένο μοτίβο. Ο ένας, φιλοξενεί ένα οριζόντιο λειτουργικό παράθυρο στη μέση του τοίχου, (όπως το κτήριο FOCSA), που αποτελείται από δύο προκατασκευασμένες πλάκες σκυροδέματος. Ο δεύτερος τοίχος σχεδιάστηκε με ανοίγματα σε διάφορα σημεία, χάρη στην τοποθέτηση τούβλων από σκυρόδεμα, δίνοντας δυνατότητες θέας, φυσικού φωτισμού και αερισμού.
Τοιχογραφίες Επεξεργασία
Το κτήριο έχει δύο τοιχογραφίες. Η πρώτη είναι ασπρόμαυρη ψηφιδωτή τοιχογραφία από τον Γουιλφρέντο Λαμ (Wilfredo Lam) με τίτλο Αφαίρεση και βρίσκεται στην κύρια είσοδο – εμπορικό προθάλαμο στην οδό Λα Ράμπα. Η δεύτερη τοιχογραφία βρίσκεται στον οικιστικό προθάλαμο στην οδό Ν και ονομάζεται Μπούμερανγκ, από τον Μαριάνο Ροντρίγκεζ.
Βραβείο Επεξεργασία
Πολυκατοικία Ραφαέλ Σάλας Επεξεργασία
Αυτή κατασκευάστηκε στην γωνία της 25 οδού με την οδό Η. Χτίστηκε την ίδια περίοδο με το Κτήριο Ιατρικής Ασφάλισης, όμως η εν λόγω δεν έχει υπόγειο. Σχεδιάστηκε σαν η κατασκευή να επιπλέει, όμως μετά από χρόνια η βάση της κατασκευής καλύφθηκε από συμπαγή στοιχεία θεμελίωσης και ξύλο, με αποτέλεσμα το εφέ να εξαφανιστεί. Είχε 18 ορόφους και τη δεδομένη χρονική στιγμή βρίσκεται υπό επισκευή.
Δημοσιότητα Επεξεργασία
Σε εθνικό επίπεδο, ο Κουιντάνα έλαβε αναγνώριση από τις κυρίαρχες εξειδικευμένες δημοσιογραφικές εταιρίες της εποχής: Arquitectura, Espacio, Álbum de Cuba. Το ίδιο διάστημα, η δουλειά του έγινε παγκοσμίως γνωστή μέσω της έκδοσης Λατινοαμερικάνικη Αρχιτεκτονική από το 1945, που εκδόθηκε από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στην Νέα Υόρκη (MoMA), και μέσα από την Έκθεση Μοντέρνας Κουβανικής Αρχιτεκτονικής που πραγματοποιήθηκε στην ίδια πόλη από την Αρχιτεκτονική Ένωση της Νέας Υόρκης. Το 1959 έλαβε το βραβείο του Χρυσού Μεταλλίου από το Εθνικό Κολλέγιο Αρχιτεκτόνων για τον Καλύτερο Σχεδιαστή Διαφημιστικών Έργων. [6]
Κατάλογος Εικόνων Επεξεργασία
-
Πολυκατοικία για τον Ενρικέτα Φερνάντεζ, Διώροφο Διαμέρισμα, Σχέδιο Κάτοψης Ορόφου -
Κτήριο Ιατρικής Ασφάλισης, Σχέδιο Όψης από τη Λα Ράμπα -
Κτήριο Ιατρικής Ασφάλισης, Σχέδιο Κάτοψης Διαμερισμάτων -
Κτήριο Ιατρικής Ασφάλισης, Σχέδιο Κάτοψης Ισογείου -
Κτήριο Ιατρικής Ασφάλισης, Σχέδιο Κάτοψης Ορόφου -
Κτήριο Ιατρικής Ασφάλισης, Σχέδιο του Αντόνιο Κουιντάνα -
Κτήριο Ιατρικής Ασφάλισης, Σχέδιο του Αντόνιο Κουιντάνα -
Κτήριο Ιατρικής Ασφάλισης, Σχέδιο του Αντόνιο Κουιντάνα
Σημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ Ο Μαριάνο Ροντρίγκεζ κέρδισε, μαζί με τον Γουιλφρέντο Λαμ, τον διαγωνισμό για την πραγματοποίηση δύο τοιχογραφιών. Η τοιχογραφία του Μαριάνο είναι κεραμική και φέρει τον τίτλο Boomerang. Το έργο του Γκάλο Αμαρίγιο κέρδισε το βραβείο αξίας 500,00 $ στην VIII National Painting and Sculpture Hall και πήγε στη συλλογή του Εθνικού Μουσείου.
- ↑ Ο Ρόμπερτ Βεντούρι στο ISI Building στην οδό 3501 Market Street κοντά στην πανεπιστημιούπολη Πενν σχεδίασε μια επίπεδη πρόσοψη (στη βορειοανατολική πλευρά του κτιρίου) παρόμοια με το Κτίριο Ασφάλισης Υγείας, έτσι ώστε να υπάρχει μια μοντερνιστική ανάγνωση, χωρίς οι σκιές από τα κουφώματα των παραθύρων να χαλούν την εικόνα της πρόσοψης.
Βιβλιογραφικές Αναφορές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 TodoCuba, Redacción (14 Οκτωβρίου 2019). «Antonio Quintana Simonetti y sus 5 edificios emblemáticos de El Vedado». Todo Cuba (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2022.
- ↑ 2,0 2,1 Urbipedia. «Antonio Quintana Simonetti - Urbipedia - Archivo de Arquitectura». www.urbipedia.org (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2022.
- ↑ 3,0 3,1 Urbipedia. «Edificio Enriqueta Fernández - Urbipedia - Archivo de Arquitectura». www.urbipedia.org (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2022.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 TodoCuba, Redacción (14 Οκτωβρίου 2019). «Antonio Quintana Simonetti y sus 5 edificios emblemáticos de El Vedado». Todo Cuba (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2022.
- ↑ «Edificio del Retiro Odontológico». Havana City Guide (στα Αγγλικά). 20 Δεκεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2022.
- ↑ 6,0 6,1 Petkov Ivanov, Ivan (8 September 2009). "Edificio para el seguro medico, La Habana". hdl:2099.1/7627
- ↑ "HOUSING POLICY IN CASTRO'S CUBA" Αρχειοθετήθηκε 2020-02-15 στο Wayback Machine. (PDF). Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2022
- ↑ «1950-1959». Mariano Rodriguez (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2022.
- ↑ «File:Edificio del Seguro Médico, Havana NE Elevation.jpg - Wikipedia». commons.wikimedia.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2022.
- ↑ drexelplan (6 Απριλίου 2011). «Buildings: North Academic Building from the 2007 Master Plan». Drexel Master Plan (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2022.
