Φιντέλ Κάστρο

Κουβανός κουμουνιστής επαναστάτης και πολιτικός

Ο Φιδέλ Αλεχάντρο Κάστρο Ρους (ισπαν. Fidel Alejandro Castro Ruz, 13 Αυγούστου 1926 - 25 Νοεμβρίου 2016) ήταν Κουβανός επαναστάτης και πολιτικός, ο οποίος κυβέρνησε την Κούβα ως πρωθυπουργός από το 1959 έως το 1976 και στη συνέχεια ως πρόεδρος από το 1976 έως το 2008. Πολιτικά μαρξιστής-λενινιστής, υπήρξε επίσης ως ο πρώτος γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας από το 1965 έως το 2011.

Φιντέλ Κάστρο
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Fidel Alejandro Castro Ruz (Ισπανικά Λατινικής Αμερικής)
Προφορά
Γέννηση13  Αυγούστου 1926[1][2][3]
Μπιράν
Θάνατος25  Νοεμβρίου 2016[1][3][4]
Αβάνα
Τόπος ταφήςSanta Ifigenia Cemetery
ΚατοικίαΣαντιάγο ντε Κούβα
ΕθνικότηταΓαλικιανοί[5]
ΠαρατσούκλιEl caballo και Líder Máximo
Χώρα πολιτογράφησηςΚούβα
Θρησκείααγνωστικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΙσπανικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά[6][7][8]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Αβάνα (1945–1950)
Belen Jesuit Preparatory School (1945)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
δικηγόρος
αντάρτης
δημοσιογράφος[9]
επαναστάτης[10]
κυβερνητικός υπάλληλος
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚομμουνιστικό Κόμμα Κούβας, Party of the Cuban People – Orthodox, Κίνημα της 26ης Ιουλίου, Integrated Revolutionary Organizations και United Party of the Cuban Socialist Revolution
Πολιτική ιδεολογίαCastroism
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜίρτα Ντίαζ-Μπαλάρτ (1948–1955)
Ντάλια Σότο ντελ Βάγε (1980–2016)
ΣύντροφοςΝατάλια Ρεβουέλτα (Δεκαετία του 1950)
Ντάλια Σότο ντελ Βάγε (1961–1980)
ΤέκναΑλίνα Φερνάντες
Φιντελίτο Κάστρο
Χόρχε Άνχελ Κάστρο
Φρανσίσκα πούπο
Αντόνιο Κάστρο-Σότο ντελ Βάλε
Άλεξ Κάστρο-Σότο
Αλέξις Κάστρο-Σότο
Αλεχάντρο Κάστρο-Σότο
Άνχελ Κάστρο-Σότο
ΓονείςΆγγελος Κάστρο και Αργκουίζ και Λίνα Ρουθ Γκονσάλες
ΑδέλφιαΧουανίτα Κάστρο
Ραμόν Κάστρο Ρουζ
Ραούλ Κάστρο
Λίντια Κάστρο Αργότα
Έμμα Κάστρο
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςcommandant
Πόλεμοι/μάχεςΚουβανική Επανάσταση και Κρίση των πυραύλων της Κούβας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρώτος Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας (1961–2011)
ΒραβεύσειςΉρωας της Σοβιετικής Ένωσης (23  Μαΐου 1963)[11]
τάγμα του Λένιν (1972)[12]
μετάλλιο «Για την επέτειο των 30 χρόνων της Νίκης στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945» (9  Μαΐου 1975)[13]
τάγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης (1976)
Collar of the Order of the White Lion (22  Ιουνίου 1972)[14]
Αστέρας της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας (26  Μαΐου 1972)[15]
τάγμα του Γκεόργκι Ντιμιτρόφ (17  Μαΐου 1972)[16]
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας (24  Απριλίου 1973)[17]
Τάγμα της Τζαμάικα (16  Οκτωβρίου 1977)
Τάγμα της Αξίας (Τζαμάικα) (1977)
τάγμα του Καρλ Μαρξ (12  Αυγούστου 1986)[18]
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Αετού των Αζτέκων (1988)
τάγμα του Κλέμεντ Γκότβαλντ (10  Ιουλίου 1986)
Order of Merit of Duarte, Sanchez and Mella (22  Αυγούστου 1998)[19]
Grand Collar of the Order of Good Hope (4  Σεπτεμβρίου 1998)
Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος του Μάλι (13  Ιουλίου 1998)
Τάγμα του Πρίγκηπα Γιάροσλαβ του Σοφού, 1η τάξη (19  Ιουνίου 2000)[20]
Τάγμα του Ελευθερωτή (30  Οκτωβρίου 2000)
Τάγμα του Στέμματος του Βασιλείου (11  Μαΐου 2001)
Τάγμα του Κετζάλ (16  Φεβρουαρίου 2009)[21]
τάγμα των πρωτθητών του Όλιβερ Ρέτζιναλντ Τάμπο (27  Μαρτίου 2009)[22]
Αστέρας της Λαϊκής Φιλίας (1972)
Βραβείο Ειρήνης Κομφούκιου (2014)
βραβείο Καντάφι
βραβείο Ειρήνης Λένιν (1961)
Έμβλημα της Δημοκρατίας (2000)
Τάγμα της Τιμής α΄ βαθμού (26  Μαρτίου 2010)[23]
επίτιμος διδάκτωρ του Εθνικού Πανεπιστημίου του Σαν Μάρκος
τάγμα του Λένιν (1986)
Order of Timor-Leste (3  Δεκεμβρίου 2010)
Τάγμα του Χο Τσι Μινχ (8  Ιανουαρίου 1989)[24]
Order of Omar Torrijos Herrera (5  Ιανουαρίου 2009)
Τάγμα του Αγκοστίνιο Νέτο (9  Ιουλίου 1992)[25]
Order of Belize (8  Φεβρουαρίου 1999)[26]
Τάγμα του Νείλου (5  Νοεμβρίου 1959)[27]
Τάγμα του Γιουγκοσλαβικού Μεγάλου Αστέρα (14  Σεπτεμβρίου 1986)
Bintang Mahaputera Adipurna (22  Ιανουαρίου 1960)
Εθνικό Τάγμα Χοσέ Μαρτίν
Επίτιμος Διδάκτωρ του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας
τάγμα του Λένιν (1963)
Order of Eduardo Mondlane, 1st class (8  Δεκεμβρίου 1988)[28][29]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ο Κάστρο γεννήθηκε στο Μπιράν της επαρχίας Οριέντε στις 13 Αυγούστου 1926. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας και για κάποιο χρονικό διάστημα άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Από φοιτητής ακόμα αναμείχτηκε στα επαναστατικά κινήματα εναντίον της δικτατορίας του Μπατίστα. Στην εξέγερση του Σαντιάγο (26 Ιουλίου 1953) ήταν από τους αρχηγούς της επίθεσης κατά των στρατιωτικών καταυλισμών, συνελήφθη όμως και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 ετών. Το 1955 αμνηστεύτηκε και κατέφυγε στις ΗΠΑ. Εκεί προσπάθησε να μυήσει στην επανάσταση τους εξόριστους Κουβανούς. Η αμερικάνικη κυβέρνηση όμως αντέδρασε κι έτσι ο Κάστρο διέφυγε στο Μεξικό. Από κει, με λίγους άντρες, αποβιβάστηκε στην Κούβα (2 Δεκεμβρίου 1956) και ανέβηκε στα βουνά.

Το επαναστατικό κίνημα πήρε μεγάλες διαστάσεις και οι αντάρτες, μετά από πολλές επιτυχίες, κατέλαβαν την 1η Ιανουαρίου 1959 την πρωτεύουσα Αβάνα. Ο Μπατίστα απέδρασε από την Κούβα και πρωθυπουργός ανέλαβε ο Φιντέλ Κάστρο (1959), αξίωμα το οποίο διατήρησε έως το 1976.

Η υποχώρηση του Σοβιετικού ηγέτη Νικίτα Χρουστσόφ στη μεγάλη κρίση της Κούβας τον Οκτώβριο του 1962 και η απομάκρυνση των σοβιετικών πυραύλων από το νησί προκάλεσε την οργή του Φιντέλ Κάστρο, με αποτέλεσμα να επέλθει ψυχρότητα στις σχέσεις Αβάνας-Μόσχας. Χρόνια αργότερα το ομολόγησε ο ίδιος ο ηγέτης της κουβανικής επανάστασης, στην εισήγησή του στο πρώτο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας: «Οι Κουβανοί δυσκολεύτηκαν τότε να καταλάβουν σ' όλη της την έκταση την αξία αυτής της λύσης. Σήμερα όμως βλέπουμε αντικειμενικά ότι η κρίση του Οκτωβρίου του 1962 σήμαινε μια νίκη του επαναστατικού στρατοπέδου... Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες εγκατέστησαν αργότερα πολεμικές βάσεις στην Κεντρική Αμερική και στη Φλόριδα για οργάνωση πειρατικών επιδρομών στις ακτές μας κι έγιναν πολλές τέτοιες επιδρομές, οι επιδρομές αυτές δεν αποτελούσαν παρά τα τελευταία χτυπήματα του τραυματισμένου αλλά ανίκανου αυτοκρατορικού γοήτρου». Στα τέλη του Απριλίου του 1963 η Μόσχα έπεισε τον Φιντέλ να επισκεφτεί την Ε.Σ.Σ.Δ. Τις πρώτες πρωινές ώρες της 27ης Απριλίου του 1963 ένα σοβιετικό Τουπόλεφ-114, που μετέφερε τον Κουβανό ηγέτη, έφτασε στην πόλη Μούρμανσκ, στον πολικό κύκλο[30]. Την επομένη, 28 Απριλίου, η υποδοχή στη Μόσχα ήταν θριαμβευτική. Ο Νικίτα Χρουστσόφ και ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ, πρόεδρος του Ανωτάτου Σοβιέτ, υποδέχθηκαν τον Κάστρο στο αεροδρόμιο Βνούκοβο. Στη συνέχεια επιβιβάστηκαν σε ανοικτό αυτοκίνητο, επευφημούμενοι από εκατοντάδες χιλιάδες Μοσχοβίτες στην πορεία προς την Κόκκινη Πλατεία, όπου έλαβε χώρα κολοσσιαία συγκέντρωση προς τιμήν του Κάστρο[31]. Την Πρωτομαγιά ο Κάστρο και ο Χρουστσόφ παρακολούθησαν την παραδοσιακή συγκέντρωση από το μαυσωλείο της Κόκκινης Πλατείας, χαιρετώντας τα πλήθη που επευφημούσαν τον Κουβανό ηγέτη. Περίπου 100.000 άνθρωποι κατέκλυσαν και το Στάδιο Λένιν, όπου ο Κάστρο παρακολούθησε ποδοσφαιρικό αγώνα, αν και το αθλητικό πάθος του ήταν το μπέιζμπολ, το ερασιτεχνικό πρωτάθλημα του οποίου είχε εγκαινιάσει στην Αβάνα στις 13 Απριλίου, πριν ξεκινήσει για την Ε.Σ.Σ.Δ.[32]

Το 1965 έγινε γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας και το 1976 συγκέντρωσε στο πρόσωπό του τα αξιώματα του προέδρου του κράτους και του αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων. Το 1991 επανεκλέχτηκε γενικός γραμματέας του κόμματος και το 1993, 1998 και 2003 το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων ανανέωσε για πέντε χρόνια την προεδρική του θητεία. Αναδείχτηκε σε ηγετική μορφή του Τρίτου Κόσμου και ανέπτυξε τους δεσμούς της χώρας του τόσο με αφρικανικές όσο και με ασιατικές χώρες. Το 1975 έστειλε στρατεύματα στην Ανγκόλα στο πλευρό του Λαϊκού Κινήματος για την Απελευθέρωση της Ανγκόλας και το 1978 στην Αιθιοπία για την αντιμετώπιση της εισβολής της Σομαλίας. Το γεγονός αυτό, καθώς και η βοήθεια που πρόσφερε στους Σαντινίστας της Νικαράγουας το 1979, επιδείνωσε ακόμη περισσότερο τις σχέσεις του με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1991 η ανατροπή των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού και η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης σήμαναν την απαρχή μεγάλων οικονομικών δυσκολιών για την Κούβα και ο Κάστρο αναγκάστηκε να κάνει ορισμένα ανοίγματα προς την κατεύθυνση της φιλελευθεροποίησης της κουβανικής οικονομίας. Τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο Λένιν (1961) και το χρυσό μετάλλιο Ζολιό-Κιουρί για την ειρήνη το 1972. Συνέγραψε πολιτικά έργα, τα νεότερα από τα οποία είναι Οκτωβριανή Επανάσταση και η Επανάσταση της Κούβας (1978), Φιντέλ (1987).

Ο ηγέτης της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, υποβλήθηκε σε εγχείρηση στο έντερο, καθώς έπασχε από καρκίνο, στο συγκεκριμένο σημείο, στις 31 Ιουλίου 2006 και μεταβίβασε προσωρινά την εξουσία στον αδελφό του, Ραούλ Κάστρο.

Στις 19 Φεβρουαρίου του 2008, έπειτα από μισό αιώνα στο τιμόνι της Κούβας, ο Κάστρο ανακοίνωσε[33] την οριστική παραίτησή του.

Ο Φιντέλ Κάστρο πέθανε στην Αβάνα, σε ηλικία 90 ετών, στις 25 Νοεμβρίου 2016.[34] Από το 2006, ταλαιπωρούνταν από πολλά προβλήματα υγείας.

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Σημαντικοί σταθμοί στη ζωή του

Επεξεργασία
  • 1926: Στις 13 Αυγούστου γεννήθηκε στο Μπιράν (νοτιοανατολικά στην Κούβα)
  • 1931-1945: Μαθήτευσε σε Σχολείο Ιησουϊτών
  • 1945: Εισάγεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αβάνας
  • 1946: Εκφωνεί τον πρώτο του λόγο ως πολιτικός ηγέτης για να διαμαρτυρηθεί για την αύξηση των εισιτηρίων στα λεωφορεία.
  • 1948: Στις 12 Οκτωβρίου παντρεύτηκε τη Μίρτα Ντίαζ-Μπαλάρτ
  • 1950: Παίρνει το διδακτορικό του δίπλωμα στο Αστικό δίκαιο και το πτυχίο του στο Διπλωματικό και προξενικό δίκαιο από τη Νομική σχολή της Αβάνας
  • 1952: Στις 10 Μαρτίου, λίγο μετά το πραξικόπημα του στρατηγού Φουλχένσιο Μπατίστα, οργάνωσε ένα παράνομο ένοπλο κίνημα
  • 1953: Στις 26 Ιουλίου ο Κάστρο μαζί με τους αντάρτες του επιτίθενται σε στρατώνα της Μονκάδα. Την 1η Αυγούστου ο Κάστρο συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 ετών στο νησί των Πεύκων στον Ειρηνικό, μαζί με τον αδελφό του Ραούλ
  • 1955: Ο Μπατίστα απένειμε αμνηστία στον Φιντέλ, ο οποίος στις 12 Ιουνίου ίδρυσε το Κίνημα της 26ης Ιουλίου. Εξόριστος στο Μεξικό, γνώρισε τον Αργεντινό Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα
  • 1956: Στις 2 Δεκεμβρίου ο Κάστρο με τους άνδρες του κατέφτασαν στην Κούβα με το γιοτ «Γκράνμα». Ύστερα από σφοδρές μάχες με τον στρατό, ο Κάστρο και άλλοι 16 επιζώντες κατέλαβαν τη Σιέρρα Μαέστρα
  • 1959: Την 1η Ιανουαρίου ο Μπατίστα διέφυγε στο εξωτερικό καθώς η επανάσταση πλησίαζε τη νίκη. Στις 8 του ίδιου μήνα ο Κάστρο έφτασε θριαμβευτικά στην Αβάνα
  • 1960: Εθνικοποιεί τις 166 αμερικάνικες επιχειρήσεις που παρέμειναν στην Κούβα.
  • 1961: Στις 3 Ιανουαρίου διακόπηκαν οι διπλωματικές σχέσεις με την Ουάσιγκτον. Στις 16 Απριλίου ο Κάστρο διακήρυξε τον «σοσιαλιστικό χαρακτήρα» της επανάστασης
  • 1961: Στις 17-19 Απριλίου έγινε ανεπιτυχής προσπάθεια απόβασης 1.500 αντικαθεστωτικών στον Κόλπο των χοίρων (Εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων).
  • 1962: 22 ως τις 28 Οκτωβρίου η «κρίση των πυραύλων» έφερε αντιμέτωπες τις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση
  • 1965: Στις 2 Οκτωβρίου ιδρύθηκε το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας
  • 1980: Τον Μάιο, ο Κάστρο έδωσε τη δυνατότητα σε όσους Κουβανούς επιθυμούσαν να εγκαταλείψουν το νησί, με αποτέλεσμα να φύγουν περίπου 125.000 άνθρωποι
  • 1989: Στις 13 Ιουλίου ο ήρωας του πολέμου της Ανγκόλας, στρατηγός Αρνάλντο Οτσόα, κατηγορήθηκε για εμπόριο ναρκωτικών και εκτελέστηκε
  • 1990: Η οικονομία της Κούβας κατέρρευσε μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης
  • 1994: Στις 5 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε στην Αβάνα η πρώτη εξέγερση μετά την επανάσταση. Υπολογίζεται ότι 40.000 Κουβανοί διέφυγαν στις ΗΠΑ
  • 1998: Στις 21 με 26 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε η ιστορική επίσκεψη του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β'
  • 2003: 75 αντικαθεστωτικοί συνελήφθησαν τον Μάρτιο
  • 2006: Ο Φιντέλ Κάστρο μεταβίβασε προσωρινά την εξουσία στο νεότερο αδελφό του Ραούλ Κάστρο
  • 2008: Ανακοινώνει την επίσημη αποχώρησή του από την ηγεσία της Κούβας.
  • 2016: Στις 25 Νοεμβρίου, ο Φιντέλ Κάστρο πεθαίνει στην Αβάνα σε ηλικία 90 ετών.[35]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 www.nytimes.com/2016/11/26/world/americas/fidel-castro-dies.html.
  2. 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w65d96f7. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 173186052. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. (Αγγλικά) Discogs. 448393. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. www.lavozdegalicia.es/noticia/galicia/2016/11/26/48-horas-fidel-castro-galicia-pulpo-domino-patria-muerte/00031480151430910574392.htm.
  6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11885942z. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990001367. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  8. CONOR.SI. 19471971.
  9. Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  10. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990001367. Ανακτήθηκε στις 7  Ιουνίου 2023.
  11. (Ρωσικά) Homeland heroes. 1794.
  12. www.laguia2000.com/cuba/fidel-castro.
  13. lanic.utexas.edu/project/castro/db/1975/19750509-1.html.
  14. lanic.utexas.edu/project/granma/1972.html.
  15. lanic.utexas.edu/project/castro/db/1972/19720526-7.html.
  16. lanic.utexas.edu/project/castro/db/1972/19720517-1.html.
  17. lanic.utexas.edu/project/castro/db/1973/19730425-1.html.
  18. www.profil.at/home/kuba-das-ende-aera-castro-fidels-finale-jetzt-castro-macht-147454.
  19. www.camaradediputados.gov.do/masterlex/mlx/docs/1b/503/6FC/720.htm.
  20. www.insumisos.com/diplo/NODE/1984.HTM.
  21. www.radiorebelde.cu/noticias/nacionales/nacionales2-170209.html.
  22. anterior.cubaminrex.cu/FidelAbsueltoHistoria/Articulos/Distinciones/2009/Entregan.html.
  23. www.cubadebate.cu/noticias/2010/03/27/yanukovich-condecora-a-fidel-y-raul-castro-por-ayuda-consecuencias-chernobil/#.XcoDCFdKjIU.
  24. lanic.utexas.edu/project/granma/1989.html.
  25. www.cuba.cu/gobierno/discursos/1992/esp/f090792e.html.
  26. www.7newsbelize.com/sstory.php?nid=10518.
  27. www.fidelcastro.cu/es/reconocimiento/orden-del-cordon-de-nilo.
  28. «Boletim da República» (Πορτογαλικά) Imprensa Nacional de Moçambique. Μαπούτο.
  29. gazettes.africa/akn/mz/officialGazette/government-gazette-series-i-supplement/1988-12-08/49/por@1988-12-08.
  30. Όπως εξηγεί η Καθημερινή της επομένης, η οδός αυτή τηρείται διότι καμμία ενδιάμεσος χώρα δεν επιτρέπει όπως το ρωσικά αεροπλάνα διέλθουν υπεράνω του εδάφους της ή προσγειωθούν εις αυτήν δι' ανεφοδιασμόν και συνεπώς πρέπει να ακολουθήσουν την μόνην απομένουσαν οδόν υπεράνω του Ατλαντικού ωκεανού. Δεν απουσιάζει φυσικά και το απαραίτητο ψυχροπολεμικό σασπένς: Κατά πληροφορίας εξ Αβάνας προ της εκείθεν αναχωρήσεως του ρωσικού αεροπλάνου με τον Κουβανόν πρωθυπουργόν, διεκόπησαν όλαι αι τηλεπικοινωνίαι δια να μην διαρρεύση η πληροφορία δια την αναχώρησιν και αποφευχθή τυχόν απόπειρα εναντίον του αεροπλάνου.
  31. Ο κ. Χρουστσόφ επεφύλαξε χθες εξαιρετικώς εγκάρδιον υποδοχήν εις τον κ. Φιντέλ Κάτρο. Δια να διαψεύσουν τα περί διαφωνιών οι δύο ηγέται ενηγκαλίσθησαν αλλήλους επί μακρόν, ανέφεραν οι τίτλοι του πρωτοσέλιδου ρεπορτάζ της Καθημερινής, ενώ ταυτόχρονα επισημάνθηκε η πολιτική σημασία των θέσεων που εξέφρασε ο Κάστρο στην ομιλία του: Ο κ. Κάστρο είπεν ότι άνευ της υπάρξεως της Σοβιετικής Ενώσεως, θα ήτο αδύνατος η επανάστασις της Κούβας, διότι οι ιμπεριαλισταί θα είχον συντρίψει όλας τας σοσιαλιστικάς επαναστάσεις εις την Λατινικήν Αμερικήν. Καταλήγων εξέφρασε την ευγνωμοσύνην της Κούβας προς την Ρωσίαν. Οι Δυτικοί παρατηρηταί θεωρούν τον λόγον του κ. Κάστρο ως μερικήν διάψευσιν των πληροφοριών της Δύσεως, ότι ούτος είχε δυσαρεστηθή με τον κ.Χρουστσόφ, αφ' ης η Ρωσία απέσυρε τους πυραύλους και τα βομβαρδικά της εκ Κούβας.
  32. Ο Φιντέλ Κάστρο στη Μόσχα, Ιστορικό Λεύκωμα 1963, σελ. 122-125, Καθημερινή (1997)
  33. «Alpha, 19-2-2008». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2008. 
  34. «Cuban leader Fidel Castro's mixed legacy». www.aljazeera.com. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2016. 
  35. «Muere Fidel Castro a los 90 años». internacional.elpais.com. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2016.