Αντώνης Δαγκλής

Έλληνας κατά συρροή δολοφόνος

Ο Αντώνης Δαγκλής (γεν. 1974 – 2 Αυγούστου 1997) ήταν Έλληνας κατά συρροή δολοφόνος, ο οποίος καταδικάστηκε σε 13 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για τρεις δολοφονίες γυναικών, έξι απόπειρες ανθρωποκτονιών, δέκα ληστείες, βιασμούς και προσβολή μνήμης νεκρού. Για τα εγκλήματα του τού είχε αποδοθεί το προσωνύμιο ο "Αντεροβγάλτης των Αθηνών".

Αντώνης Δαγκλής
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1974
Αθήνα
Θάνατος2  Αυγούστου 1997
Ελλάδα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακατά συρροήν δολοφόνος
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματοςδολοφονία

Ο Δαγκλής είχε γεννηθεί στη Κοκκινιά και είχε δύσκολα παιδικά χρόνια. Το 1988 είχε συλληφθεί για αποπλάνηση ανηλίκου και την επόμενη χρονιά για επίθεση με μαχαίρι. [1][2]

Τον Οκτώβριο του 1995 βρέθηκε κοντά στα διόδια της Τραγάνας το κατακρεουργημένο σώμα μιας γυναίκας, που αποδείχτηκε τελικά ότι ανήκε σε μια 26χρονη ιερόδουλη. Τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους βρέθηκε δολοφονημένη μια άλλη ιερόδουλη, 26 ετών, σε δρόμο στο Βοτανικό. Και άλλες ιερόδουλες κατήγγειλαν τότε στην αστυνομία ότι είχαν δεχτεί επίθεση το διάστημα αυτό από ένα άνδρα που κυκλοφορούσε με ένα άσπρο βανάκι. Από τις περιγραφές η αστυνομία κατέληξε στον 22χρονο Αντώνη Δαγκλή, τον οποίο συνέλαβε στις 21 Ιανουαρίου 1996. Ο Δαγκλής ομολόγησε τις δύο δολοφονίες και επιπλέον μια τρίτη, μια άλλης ιερόδουλης, την οποία είχε σκοτώσει το 1993, δολοφονία που δεν ήταν γνωστή στην αστυνομία. Επίσης ομολόγησε 8 απόπειρες ανθρωποκτονίας. [3][4] Ο Δαγκλής ισχυρίστηκε ότι τα εγκλήματα που διέπραξε ήταν αποτέλεσμα των βιωμάτων του κατά τη παιδική του ηλικία και ιδίως του γεγονότος ότι είχε δει τη μητέρα του που δούλευε σε κακόφημα μπαρ. Στις 23 Ιανουαρίου 1997 καταδικάστηκε σε 13 φορές ισόβια κάθειρξη και 25 χρόνια κάθειρξη.[5][6][7]

Ο Δαγκλής αυτοκτόνησε στις 2 Αυγούστου του 1997. Βρέθηκε απαγχονισμένος στο κελί 33 του Ψυχιατρικού Καταστήματος των Δικαστικών Φυλακών Κορυδαλλού. Απαγχονισμένος βρέθηκε και ο συγκρατούμενός του, Γ. Μακρίδης.[8]

Παραπομπές Επεξεργασία