Ο Αρθακανούτος (Δαν. : Hardeknud,[4] 1018 - 8 Ιουνίου 1042) βασιλιάς της Δανίας (1035 - 1042) και της Αγγλίας (1040 - 1042) ήταν γιος του βασιλιά Κνούτου του Μέγα από τη δεύτερη σύζυγό του Έμμα της Νορμανδίας. Μετά τον θάνατο του πατέρα του (1035) έδωσε σκληρές μάχες για να διατηρήσει τις κτήσεις του, ο Μάγκνους ο Καλός κατέλαβε τη Νορβηγία αλλά ο Αρθακανούτος διαδέχτηκε τον πατέρα του στη Δανία (1035) και τον ετεροθαλή αδελφό του Χάρολντ τον Λαγοπόδαρο στην Αγγλία (1040). Ο Αρθακανούτος πέθανε πρόωρα και αιφνίδια σαν ο τελευταίος Σκανδιναβός βασιλιάς που κυβέρνησε την Αγγλία, διάδοχοι του ορίστηκαν ο Μάγκνους ο Καλός στη Δανία και ο ετεροθαλής αδελφός του Εδουάρδος ο Ομολογητής στην Αγγλία. Ο Αρθακανούτος γεννήθηκε αμέσως μετά τον γάμο των γονέων του τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο του 1017.[5] Ο Κνούτος έβαλε στην άκρη την πρώτη σύζυγο του Έλφγκιφου του Νορθάμπτον χωρίς να την αποκηρύξει προκειμένου να παντρευτεί την Έμμα, έδωσε προτεραιότητα όμως στους γιους που θα γεννηθούν από τον δεύτερο γάμο του στα θέματα της διαδοχής του σε σχέση με τους προηγούμενους. Η Έμμα και ο Αρθακανούτος έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη μεταφορά του σώματος του μάρτυρα Αγίου Έλφγκιφου από το Λονδίνο στο Καντέρμπερι, αυτό ισχυροποίησε σε σημαντικό βαθμό τα δικαιώματα του για τη διαδοχή του στον θρόνο της Αγγλίας. [6]

Αρθακανούτος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Hardeknud (Δανικά) και Harthacanute (Αγγλικά)
Γέννηση1018 (περίπου)[1]
Αγγλία
Θάνατος8  Ιουνίου 1042[1]
Λάμπεθ
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΚαθεδρικός του Ουίντσεστερ
Χώρα πολιτογράφησηςΔανία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΓονείςΚνούτος[2][3] και Έμμα της Νορμανδίας[2][3]
ΑδέλφιαΓκόντα της Αγγλίας
Γκουνχίλτα της Δανίας
Εδουάρδος ο Ομολογητής
Χάρολντ ο λαγοπόδαρος
Άλφρεντ Αίθελινγκ
Σβέιν Κνούτ-σον
ΟικογένειαΟίκος των Κνύτλινγκα
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΜονάρχης της Αγγλίας (1040–1042)
Μονάρχης της Δανίας (1035–1042)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Συμβασιλέας στη Δανία με τον πατέρα του Επεξεργασία

Τη δεκαετία του 1020 η Δανία απειλήθηκε από τη Σουηδία και τη Νορβηγία, το 1026 ο Κνούτος αποφάσισε να ενισχύσει την άμυνα της περιοχής τοποθετώντας συμβασιλέα τον 9χρονο γιο του Αρθακανούτο υπό την κηδεμονία ενός συμβουλίου υπό τον Ουλφ Γιαρλ. Ο Ουλφ Γιαρλ όταν είδε τον κίνδυνο στον οποίο περιήλθαν οι Δανικές επαρχίες από τους Σουηδικές και τις Νορβηγικές επιθέσεις πάνω στην απελπισία του από την έλλειψη του Κνούτου αποφάσισε να στέψει τον Αρθακανούτο μόνο βασιλιά χωρίς να περιμένει τη βοήθεια από τον πατέρα του. Ο Κνούτος έφτασε στη Δανία και εξουδετέρωσε τους εισβολείς (1027), στη συνέχεια εκτέλεσε τον Ουλφ για προδοσία, συγχώρησε τον Αρθακανούτο λόγω της ηλικίας του και επέστρεψε στην Αγγλία (1028) αφού άφησε τον Αρθακανούτο μοναδικό κυβερνήτη της Δανίας.[7] Ο Κνούτος τοποθέτησε κυβερνήτη στη Νορβηγία τον Χάακον Έρικσον αλλά πνίγηκε (1029), ο Κνούτος τοποθέτησε τότε βασιλιά στη Νορβηγία τον μεγαλύτερο γιο του από τον πρώτο του γάμο Σβεν της Νορβηγίας μαζί με τη μητέρα του Έλφγκιφου του Νορθάμπτον. Ο Σβεν και η μητέρα του έγιναν σύντομα μισητοί από τον λαό της Νορβηγίας λόγω της υψηλής φορολογίας καθώς και για μια σειρά από σκληρά μέτρα που πήραν. Ο Μάγκνους ο Καλός, γιος του Όλαφ Β΄ της Νορβηγίας επιτέθηκε στη Νορβηγία (1035) αναγκάζοντας τον Σβεν να δραπετεύσει στη Δανία στην αυλή του ετεροθαλούς αδελφού του Αρθακανούτου ο οποίος ήταν πιστός του σύμμαχος. Οι δυο ετεροθαλείς αδελφοί περίμεναν βοήθεια από τον πατέρα τους για να κάνουν αντεπίθεση στη Νορβηγία αλλά δεν πρόλαβε να έρθει επειδή ο Κνούτος πέθανε τον Νοέμβριο του 1035. [8]

Βασιλιάς της Δανίας Επεξεργασία

 
Αρθακανούτος - παράσταση σε νόμισμα

Ο Αρθακανούτος διαδέχθηκε τον πατέρα του στον θρόνο της Δανίας ως Κνούτος Γ΄, δεν μπορούσε να πάει να πάει στην Αγγλία γι'αυτό συμφώνησε να είναι ο ετεροθαλής αδελφός του Χάρολντ ο Λαγοπόδαρος συμβασιλέας μαζί με τη μητέρα του Έμμα σαν εκπρόσωπο του ίδιου του Αρθακανούτου. Σε δυο χρόνια ο Χάρολντ έγινε αποδεκτός στην Αγγλία σαν ο μοναδικός βασιλιάς (1037) και η Έμμα αναγκάστηκε να δραπετεύσει στην Μπρυζ. [9] Ο Αρθακανούτος εξέπλευσε με 10 πλοία για την Μπρυζ για να συναντήσει τη μητέρα του αναγγέλλοντας επίθεση στην Αγγλία για να ανατρέψει τον ετεροθαλή αδελφό του, τότε έμαθε ότι ο Χάρολντ είναι άρρωστος και σύντομα θα πεθάνει κάτι που έγινε τον Μάρτιο του 1040, στη συνέχεια κλήθηκε ο Αρθακανούτος να κληρονομήσει τον θρόνο. Οι ιστορικοί δίνουν διαφορετικές ερμηνείες σχετικά με τα γεγονότα που ακολούθησαν μετά τον θάνατο του Κνούτου. Ο Λάουσον τονίζει ότι είναι ασαφές αν ο Αρθακανούτος κληρονόμησε την Αγγλία μαζί με τη Δανία αλλά όπως φαίνεται από το νομισματικό σύστημα υπήρχε μια διαίρεση του βασιλείου, οι περιοχές νότια του Τάμεση είχαν κληρονομηθεί από τον Χάρολντ και οι περιοχές βόρεια του Τάμεση από τον Αρθακανούτο. Ο ίδιος ο Αρθακανούτος ωστόσο δεν μπορούσε να πάει στην Αγγλία λόγω των απειλών που δεχόταν από τον Νορβηγό βασιλιά Μάγκνους, γι'αυτό συμφώνησε αν ένας από τους δυο ετεροθαλείς αδελφούς πέθαινε χωρίς απογόνους θα μπορούσε να κληρονομήσει ο άλλος τα εδάφη του. [10]

Ο Ίαν Χάουαρντ αναφέρει ότι ο Αρθακανούτος συμφώνησε να βοηθήσει τον Σβεν της Νορβηγίας να ανακτήσει τη Νορβηγία σχεδιάζοντας επίθεση το 1036 αλλά τον πρόλαβε ο πρόωρος θάνατος του Σβεν, ο Αρθακανούτος παρόλα αυτά δεν το έβαλε κάτω και αποφάσισε να την πραγματοποιήσει. Τελικά λόγω του γεγονότος ότι ο Σβεν δεν άφησε διάδοχο ο Αρθακανούτος αποφάσισε να κλείσει ειρήνη με τον Μάγκνους εγκαταλείποντας τα δικαιώματα του στον θρόνο της Νορβηγία, η συμφωνία πραγματοποιήθηκε την περίοδο (1036 - 1039).[11] Η παραίτηση του Αρθακανούτου από τον Νορβηγικό θρόνο του επέτρεψε να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην προγραμματισμένη επίθεση του στην Αγγλία. [12][13] Η Έμμα της Νορμανδίας η οποία ήταν εξόριστη στην Μπρυζ σχεδίαζε να ανακτήσει τον θρόνο της Αγγλίας για λογαριασμό του γιου της, δεν μπορούσε να συγχωρέσει τον θάνατο του γιου της Άλφρεντ Έθελινγκ απο τον Χάρολντ (1036), το μίσος το μετέδωσε και στον γιο της Αρθακανούτο. Ο Αρθακανούτος πήρε στα σοβαρά την πρωτοβουλία να ανατρέψει τον Χάρολντ αλλά τον πρόλαβε ο πρόωρος θάνατος του. [14]

Βασιλιάς της Αγγλίας Επεξεργασία

Ο Αρθακανούτος ταξίδευσε για την Αγγλία με τη μητέρα του, έφτασε στο νησί του Σάντουιτς στις 17 Ιουνίου 1040 επτά μέρες πριν το καλοκαίρι, παρά το γεγονός ότι είχε προσκληθεί με ειρηνικό τρόπο να αναλάβει τον θρόνο έφτασε με μια ισχυρή πολεμική δύναμη.[15] Τα πληρώματα ζητούσαν αμοιβή για τις υπηρεσίες τους αλλά τους έδωσε το ποσό των 21.000 λιρών το οποίο ήταν σχετικά πολύ μικρό και αντιστοιχούσε στο ένα τέταρτο από αυτά που έδινε ο πατέρας του σε παρόμοιες περιπτώσεις την περίοδο 1017 - 1018. [16] Ο Αρθακανούτος είχε τρομοκρατηθεί από τον θάνατο του Άλφρεντ και η μητέρα τους ζητούσε επίμονα εκδίκηση. Με την έγκριση των συμβούλων του Χάρολντ το πτώμα του ξεθάφτηκε, αποκεφαλίστηκε δημόσια και ρίχτηκε στον Τάμεση, αργότερα συνελέγη από ψαράδες και τάφηκε ξανά με τιμές.[17] Ο Γκόντγουιν ο ισχυρός κόμης της Αγγλίας ο οποίος είχε παραδώσει τον Άλφρεντ στον Χάρολντ κατηγορήθηκε για προδοσία και για συνέργεια στον φόνο του Άλφρεντ. Ο Γκόντγουιν δικαιολογήθηκε στο ότι δεν μπορούσε να αρνηθεί τις διαταγές του Χάρολντ και ο Αρθακανούτος του επέτρεψε να δραπετεύσει αφού ο Γκόντγουιν του έκανε δώρο ένα μεγάλο πλοίο.[18] Ο επίσκοπος Λίφινγκ του Ουόρκεστερ κατηγορήθηκε για μικρότερου βαθμού συνέργεια στον φόνο του Άλφρεντ, εξέπεσε από το αξίωμα του αλλά αργότερα επανήλθε.[19]

Η Αγγλία βρισκόταν υπό τη διοίκηση συμβουλίου το οποίο μπορούσε να ελέγξει τις πράξεις του βασιλιά αλλά ο Αρθακανούτος το αρνήθηκε επειδή είχε μάθει να κυβερνάει αυταρχικά όπως στη Δανία. Οι προσπάθειες του Αρθακανούτου να εκφοβίσει τους υπηκόους του είχαν κάποια αποτελέσματα στην αρχή αλλά στη συνέχεια απέτυχαν. Αύξησε τον αριθμό των πλοίων τα οποία έκαναν περιπολίες από τα 16 στα 32, επιπλέον έκανε σημαντικές αυξήσεις στη φορολογία.[20] Η αντίδραση ήταν άμεση δυο από τους φοροσυλλέκτες του Αρθακανούτου δολοφονήθηκαν από το εξαγριωμένο πλήθος, ο Αρθακανούτος έδωσε εντολή τότε στους κόμητες να καίνε τις πόλεις και να σκοτώνουν τον πληθυσμό τους, οι περισσότεροι κάτοικοι στη συνέχεια δραπέτευσαν προς όλες τις κατευθύνσεις. [21][22] Ο κόμης της Βερνικίας Έαντγουλφ κυβερνούσε το βόρειο τμήμα του βασιλείου σαν ανεξάρτητος κάτι που δεν άρεσε στον Αρθακανούτο ο οποίος ήθελε να έχει όλες τις εξουσίες στα χέρια του. Ο Έαντγουλφ πρόσβαλλε τον βασιλιά (1041) αλλά στη συνέχεια του ζήτησε συγχώρεση, ο Αρθακανούτος του εγγυήθηκε την ασφάλεια του αλλά την ίδια στιγμή συνεννοήθηκε μυστικά με τον Σίουαρντ, κόμη της Νορθούμπριας για τη δολοφονία του, η πράξη αυτή σύμφωνα με το Αγγλοσαξωνικό χρονικό ήταν για τον λαό και την εκκλησία προδοσία.[23] Ο Αρθακανούτος ήταν γενναιόδωρος με την εκκλησία, τα Χρονικά του Ράμσει τον 12ο αιώνα μιλούν εκτενώς για τη γενναιοδωρία του και για τη μεγάλη του προσφορά στο αβαείο του Ράμσει. [24]

Θάνατος Επεξεργασία

 
Θάνατος του Αρθακανούτου - Βιβλιοθήκη του Κέιμπριτζ

Ο Αρθακανούτος είχε πολύ άσχημη υγεία υποφέροντας συνεχώς από κρίσεις, είχε προσβληθεί από φυματίωση και γνώριζε ότι θα πεθάνει πρόωρα γι'αυτό κάλεσε από τη Νορμανδία μετά από προτροπή της μητέρας τους Έμμας τον ετεροθαλή αδελφό του Εδουάρδο τον Ομολογητή να τον διαδεχτεί.[25] Δεν είχε παντρευτεί, δεν είχε απογόνους γι'αυτό υπό την επίδραση πάντα της Έμμας προτίμησε τον Εδουάρδο από οποιονδήποτε άλλον. Στις 8 Ιουνίου 1042 ο Αρθακανούτος παραβρέθηκε στο Λάμπεθ όπου πραγματοποιήθηκε ο γάμος ανάμεσα στον πρώην στενό συνεργάτη του πατέρα του Τόβι τον Συνετό και τη Γίδα κόρη του αυλικού Όσγκοντ Κλάπα. Ο Αρθακανούτος κατανάλωσε τεράστιες ποσότητες αλκοόλ και έπεσε αιφνίδια στο πάτωμα την ώρα που έπινε ασταμάτητα στην υγειά της νύφης,[26] η αιτία θανάτου του όπως διαγνώστηκε ήταν εγκεφαλικό επεισόδιο που προήλθε από την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.[27]

Ο Στεν Κόρνερ αναφέρει ότι ο Κνούτος δηλητηριάστηκε στο ποτό από τον ετεροθαλή αδελφό του Εδουάρδο τον Ομολογητή ο οποίος είχε επιστρέψει στην Αγγλία και περίμενε τον θάνατο του Αρθακανούτου προκειμένου να γίνει ο ίδιος βασιλιάς.[28] Ο Γκόντγουιν κόμης του Ουέσσεξ πεθερός του Εδουάρδου εξεγέρθηκε αργότερα εναντίον του γαμπρού του κατηγορώντας τον ότι δηλητηρίασε τον Αρθακανούτο.[29] Η συγγραφέας Κατερίνε Χόλμαν (γεν. 1970) αναφέρει με βεβαιότητα ότι ο Αρθακανούτος δηλητηριάστηκε αλλά δεν υπάρχουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία.[30] Η συμφωνία η οποία είχε συναφθεί ανάμεσα στον Μάγκνους τον Καλό και τον Αρθακανούτο ήταν να τον διαδεχθεί ο Μάγκνους σε περίπτωση που πέθαινε χωρίς να αφήσει απογόνους στον θρόνο της Δανίας. Ο Σνόρρι Στούρλουσον αναφέρει ότι μετά τον θάνατο του Αρθακανούτου ο Μάγκνους μεγάλωσε τις απαιτήσεις του ζητώντας ακόμα και τον θρόνο της Αγγλίας, έστειλε γράμμα στον Εδουάρδο τον Ομολογητή ζητώντας του να του παραδώσει το στέμμα αλλιώς θα επιτεθεί στη χώρα. Ο διάδοχος του Χάραλντ Γ΄ της Νορβηγίας επανέλαβε της ίδιες απαιτήσεις με αποτέλεσμα να επιτεθεί στην Αγγλία για να διεκδικήσει τον θρόνο την εποχή της Νορμανδικής κατάκτησης (1066). Τα Σάγκας του Φαγκρσκίννα (1220) αναφέρουν ότι ο Μάγκνους είχε δηλώσει

"Θα παραλάβω ολόκληρη την αυτοκρατορία της Δανίας ή θα πεθάνω πάνω στην προσπάθεια".[31]

Αναφορές Επεξεργασία

 
Ο Αρθακανούτος συναντά τον Μάγκνους - Νορβηγική μικρογραφία (1899)

Ο Εδουάρδος ο Ομολογητής αναφέρεται ότι ήταν συμβασιλέας της Αγγλίας από το 1041, ο Εδουάρδος, ο Αρθακανούτος και η μητέρα τους Έμμα της Νορμανδίας είχαν συμβολιστεί από τους Άγγλους ως η Αγία Τριάδα. Ο Σνόρρι Στούρλουσον αναφέρει ότι ο Εδουάρδος ήταν ο νόμιμος διάδοχος σαν μικρότερος αδελφός του Χάρολντ του Λαγοπόδαρου και του Αρθακανούτου, είχε επιπλέον παντρευτεί την Έντιθ του Ουέσσεξ, κόρη του Γκόντγουιν και ανιψιά του Κνούτου ισχυροποιώντας τους δεσμούς του με τον θρόνο.[32] Τα Σάγκας του Φαγκρσκίννα αναφέρουν πάνω σε αυτό το θέμα ότι ο Εδουάρδος ο Ομολογητής ήταν γιος του Έθελρεντ του Ουέσσεξ και της Έμμας της Νορμανδίας, θετός γιος του Κνούτου, θετός αδελφός του Μάγκνους του Λαγοπόδαρου και ετεροθαλής αδελφός του Αρθακανούτου, έγινε δεκτός ως βασιλιάς από ολόκληρη την αριστοκρατία. Ο Μάγκνους της Νορβηγίας δεν μπορούσε να το δεχτεί όμως με κανέναν τρόπο δηλώνοντας ότι : "δεν θα γίνει ποτέ ο Εδουάρδος βασιλιάς της Αγγλίας μέχρι να πεθάνω εγώ". [33] Ο γάμος ανάμεσα στην Γκουνχίλντα της Δανίας αδελφή του Αρθακανούτου και τον Ερρίκο Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας θα επέτρεπε στους απογόνους τους να διεκδικήσουν τον θρόνο της Αγγλίας, ο σκοπός του γάμου αυτού ήταν να μπορέσει τελικά η Γερμανία να κυριαρχήσει στη Σκανδιναβία και σε ολόκληρη τη Βαλτική Θάλασσα. Η Γκουνχίλντα ωστόσο πέθανε (1038) χωρίς να αποκτήσει γιους, η μοναδική τους κόρη Βεατρίκη έμεινε ανύπαντρη. [34][35] Με εξαίρεση τα Χρονικά του Ράμσει οι μεσαιωνικές πηγές είναι όλες εχθρικές απέναντι στον Αρθακανούτο, οι σύγχρονοι ιστορικοί βλέπουν τη βασιλεία του με διαφορετικό βλέμμα. [36] Ο Λάουσον αναφέρει ότι ήταν επιτυχημένος μεσαιωνικός μονάρχης αν και σκληρός, αν δεν πέθαινε πρόωρα η Νορμανδική κατάκτηση δεν θα είχε πραγματοποιηθεί. Ο Ίαν Χάουαρντ επαινεί τον Αρθαρακανούτο για την ειρήνη που έφερε σε ολόκληρο το βασίλειο, την ευημερία και την ομαλή εξασφάλιση της διαδοχής καλώντας τον Εδουάρδο, τονίζει ότι αν ζούσε περισσότερο θα γινόταν μεγάλος βασιλιάς ισάξιος του πατέρα του. [37]

Ο συγγραφέας Ερρίκος του Χάντινγκτον (1080 - 1160) σημειώνει ότι ο Αρθακανούτος παρήγγειλε τέσσερις φορές την ημέρα πλούσια γεύματα για τους αυλικούς του γεγονός για το οποίο ο Ο΄Μπριέν αναφέρει ότι ήταν μύθος. [38] Ο Ερρίκος του Χάντινγκτον τονίζει την αλαζονεία και την κακομοιριά των υπόλοιπων βασιλέων της εποχής του που πραγματοποιούσαν μονάχα ένα γεύμα την ημέρα για να τονίσει την πολυτέλεια του Αρθακανούτου. [39] Ο συγγραφέας Ράνουλφ Χίγκντέν (1280 - 1364) αναφέρει αντίστοιχα ότι ο Αρθακανούτος επηρέασε βαθύτατα τον τρόπο ζωής των Άγγλων στην εποχή του και στη συνέχεια των χαρακτήρα του Αγγλικού λαού μέχρι και σήμερα.[40] Ο Γουόλτερ Σκοτ στο έργο του Ιβανόης (1819) παρουσιάζει τον βασιλιά Κέρντικ να αναφέρεται στον φίλο του Έθελσταν για την αγάπη του στο καλό φαγητό και ποτό τονίζοντας ότι "το πάθος του για την καλοζωία δεν γεμίζει ποτέ". [41][42]

Θρύλοι Επεξεργασία

Τα Σάγκας των Κνύτλινγκα αναφέρουν ότι ο Αρθακανούτος ήταν ο τελευταίος της αρχαίας γραμμής των βασιλέων και ο τελευταίος Βίκινγκ μονάρχης που βασίλευσε στην Αγγλία αλλά οι πληροφορίες για τη βασιλεία του ήταν πολύ λίγες σε αντίθεση με αυτές του πατέρα του Κνούτου πιθανότατα λόγω της μικρής διάρκειας της βασιλείας του.[43] Το Χρονικό του Βρούτου καλύπτει ολόκληρη την περίοδο των Άγγλων μοναρχών από την εποχή του Βρούτου του Τρώα μέχρι τον θάνατο του Ερρίκου Γ΄ (1272), γράφτηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Εδουάρδου Α΄ αλλά περιέχει σημαντικά λάθη. Ο συγγραφέας του χρονικού είναι άγνωστος αλλά τροποποιήθηκε αργότερα από διάφορους συγγραφείς επεκτείνοντας την ιστορία μέχρι τη μάχη του Χάλιντον Χίλλ (1333). [44] Ο συγγραφέας του χρονικού αναφέρει τον Χάραλντ και τον Αρθακανούτο γιους του Κνούτου και της Έμμας της Νορμανδίας αναφέροντας για τον Χάραλντ ότι " ... έπεσε λόγω της συμπεριφοράς του πατέρα του που αγνόησε όλους τους κανόνες ιπποτισμού και ενδιαφερόταν μόνο για το συμφέρον του". Τον Αρθακανούτο αντίθετα τον χαρακτηρίζει ως ευγενή, ιπποτικό με το τραπέζι του πάντοτε ανοιχτό παρέχοντας συνεχώς πλούσια γεύματα στους ανθρώπους της αυλής, ανέλαβε επιπλέον την πρωτοβουλία να δεχτεί στην αυλή του τη μητέρα του Έμμα. [45]

Μια άλλη πληροφορία που βρέθηκε σε Σάγκας τον 13ο αιώνα αναφέρει ότι ο Μάγκνους ο Καλός της Νορβηγίας επισκέφτηκε την αυλή του Αρθακανούτου στη Δανία και έγινε δεκτός με όλες τις τιμές. Οι δυο μονάρχες συμφώνησαν στο εθιμοτυπικό της επίσκεψης, ο οικοδεσπότης θα ήταν εκείνος που θα έπρεπε να πιει πρώτος από το κρασί. [46] Η Έλφγκιφου του Νορθάμπτον μπήκε εκείνη τη στιγμή στην αίθουσα για να προσφέρει ένα ποτήρι κρασί στον Μάγκνους, ο Μάγκνους σύμφωνα με τη συμφωνία το παρέδωσε στον Αρθακανούτο ο οποίος όταν το ήπιε έπεσε νεκρός. Η Έλφγκιφου έφερε το ποτήρι με το κρασί για να δηλητηριάσει τον Μάγκνους αλλά άθελα της το ήπιε και πέθανε ο Αρθακανούτος, η Έλφγκιφου αναγκάστηκε να δραπετεύσει για να αποφύγει την τιμωρία. [47] Η ιστορία πρόκειται πιθανότατα με μύθο, είναι αντιγραφή μιας παρόμοιας περίπτωσης που βρίσκουμε στα Σάγκας του Έγκιλ στα οποία η Γκούνχιλντ, μητέρα των βασιλέων προσπαθεί να δηλητηριάσει με παρόμοιο τρόπο τον Έγκιλ.[48]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 p10220.htm#i102194.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 «Kindred Britain»
  4. Sometimes spelled Har?acnut, Harthacanute, Hardicanute, Hardecanute, Hordaknut or Horthaknutr.
  5. Lawson, Harthacnut
  6. Howard, 2008, pp. 15, 27
  7. Howard, 2008, pp. 29–38.
  8. Howard, 2008, pp. 42–51
  9. The Anglo-Saxon Chronicle
  10. Lawson, Harthacnut
  11. Howard, 2008, pp. 58–61
  12. Carl Frederik Bricka, Dansk Biografisk Lexikon, vol. VII, I. Hansen – Holmsted, 1893, pp.91–92
  13. Knud 3. Hardeknud at Gyldendals Abne Encyklop?di
  14. Howard, 2008, 105–107
  15. Howard, 2008, p. 109
  16. Howard, 2008, p. 117
  17. Howard, 2008, pp. 111–112
  18. Howard, 2008, pp. 112–117
  19. Lawson, Harthacnut
  20. Howard, 2008, pp. 118–119
  21. Lawson, Harthacnut
  22. Howard, 2008, pp. 119–120
  23. Howard, 2008, pp. 120–121
  24. Lawson, Harthacnut
  25. Lawson, Harthacnut
  26. Carl Frederik Bricka, Dansk Biografisk Lexikon, vol. VII, I. Hansen – Holmsted, 1893, pp.91–92.
  27. https://books.google.gr/books?ei=CI6rT4_wG6eF4gTVrvW1CQ&hl=el&id=V56rCRrxDv8C&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&q=Harthacnut&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  28. https://books.google.gr/books?id=7ju8AAAAIAAJ&pg=PA169&lpg=PA169&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&source=bl&ots=gumO54QcS3&sig=824pgEoywAp7z7ADQiwAlL3r7dc&hl=el&sa=X&ei=Nc-rT_rTM6PP4QS-86HlCw&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  29. Dr. Zebra 2005, Medical Histories of English Royalty.
  30. https://books.google.gr/books?id=H_5shMg3SVQC&pg=PA94&lpg=PA94&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&source=bl&ots=WKkuGAOagp&sig=sDq2XoiVkVCuwmQvTgtVJL-DWB8&hl=el&sa=X&ei=Nc-rT_rTM6PP4QS-86HlCw&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  31. https://books.google.gr/books?id=SmJ8v1ENhg4C&pg=PA169&dq=%22Harefoot%22+illness&hl=el&sa=X&ei=ykmuT6DQAcb_4QTs9NiKCQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  32. Howard, 2005, p. 40-44
  33. https://books.google.gr/books?id=SmJ8v1ENhg4C&pg=PA169&dq=%22Harefoot%22+illness&hl=el&sa=X&ei=ykmuT6DQAcb_4QTs9NiKCQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  34. Howard, 2005, p. 40-44
  35. Cawley 2012, Cawley, Charles, Heinrich III, Emperor, Medieval Lands database, Foundation for Medieval Genealogy,[self-published source][better source needed]. Also covers his wives and children.
  36. Howard, 2008, p. 119
  37. Howard, 2008, p. 136
  38. https://books.google.gr/books?ei=CI6rT4_wG6eF4gTVrvW1CQ&hl=el&id=V56rCRrxDv8C&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&q=Harthacnut&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  39. Kerr, p. 77, note 25
  40. https://books.google.gr/books?id=9PNoC2MhEakC&pg=PA133&dq=%22Harthacnut%22+gluttony&hl=el&sa=X&ei=hHiqT5LEH63Q4QSwzbGgCQ&redir_esc=y#v=onepage&q=%22Harthacnut%22%20gluttony&f=false
  41. https://books.google.gr/books?id=7-Fe-PRzbEwC&pg=PA177&dq=Ivanhoe+Hardicanute&hl=el&sa=X&ei=IH2qT9-gCKOg4gTutNmcDQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  42. https://www.shmoop.com/ivanhoe/athelstane.html
  43. https://books.google.gr/books?id=paq91FA5fu8C&pg=PA53&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&hl=el&sa=X&ei=CI6rT4_wG6eF4gTVrvW1CQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  44. https://books.google.gr/books?id=AGfyiKd8KD8C&printsec=frontcover&hl=el&source=gbs_ge_summary_r&redir_esc=y#v=fortypage&q&f=false
  45. https://books.google.gr/books?id=AGfyiKd8KD8C&pg=PA225&dq=Harefoot+death&hl=el&sa=X&ei=OACtT9_1Jeam4gSNhv24DA&redir_esc=y#v=onepage&q=Harefoot%20death&f=false
  46. https://books.google.gr/books?id=paq91FA5fu8C&pg=PA53&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&hl=el&sa=X&ei=CI6rT4_wG6eF4gTVrvW1CQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  47. https://books.google.gr/books?id=paq91FA5fu8C&pg=PA53&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&hl=el&sa=X&ei=CI6rT4_wG6eF4gTVrvW1CQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  48. https://books.google.gr/books?id=paq91FA5fu8C&pg=PA53&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&hl=el&sa=X&ei=CI6rT4_wG6eF4gTVrvW1CQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false

Πηγές Επεξεργασία

  • DeVries, Kelly, The Norwegian Invasion of England in 1066 (2003). Boydell & Brewer Ltd.
  • Douglas, David Charles, William The Conqueror: The Norman Impact Upon England (1964). University of California Press.
  • Finlay, Alison (tr.). Fagrskinna: A Catalogue of the Kings of Norway. Leiden: Brill Academic Publishers, 2004.
  • Fjalldal, Magnus, Anglo-Saxon England in Icelandic Medieval Texts (2005). University of Toronto Press.
  • Gillingham, John, The introduction of chivalry into England. Essay included in Law and Government in Medieval England and Normandy: Essays in Honour of Sir James Holt (1994), pages 31–56. Cambridge University Press.
  • Given-Wilson, Chris, Chronicles: The Writing Of History In Medieval England. Continuum International Publishing Group, 2004.
  • Holman, Katherine, The Northern Conquest: Vikings in Britain and Ireland. Oxford: Signal, 2007.
  • Howard, Ian, Harthacnut: The Last Danish King of England, The History Press, 2008
  • Howard, Ian, Harold II: a Throne-Worthy King. Essay included in King Harold II and the Bayeux Tapestry (2005), pages 35–52. Boydell Press.
  • John, Eric, Reassessing Anglo-Saxon England (1996). Manchester University Press ND.
  • Kerr, Julie,Food, Drink, and Lodging:Hospitality in Twelfth-Century England. Article published in The Haskins Society Journal: Studies in Medieval History, Volume 18, pages 72–92. Boydell Press, 2007.
  • Lawson, M. K. (2004). "Harthacnut (Hardecanute) (c.1018–1042), king of England and of Denmark". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press.
  • Marvin, Julia, The Oldest Anglo-Norman Prose Brut Chronicle: An Edition and Translation (2006). Boydell Press.
  • O'Brien, Harriet, Queen Emma and the Vikings: The Woman Who Shaped the Events of 1066 (2006). Bloomsbury Publishing.
  • Rushton, Alan R., Royal Maladies: Inherited Diseases in the Royal Houses of Europe (2008). Victoria, British Columbia: Trafford.

Scott, Walter, Ivanhoe (1819), Chapter 21, p. 177.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Αρθακανούτος
Γέννηση: 1018 Θάνατος: 8 Ιουνίου 1042
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Κνούτος
Βασιλιάς της Δανίας
 

1035 - 1042
Διάδοχος
Μάγκνους ο Καλός
Προκάτοχος
Χάρολντ ο λαγοπόδαρος
Βασιλιάς της Αγγλίας
 

1040 - 1042
Διάδοχος
Εδουάρδος ο Ομολογητής