Αρθρικός χόνδρος

Ο αρθρικός χόνδρος είναι ένας αδιαφανής, λευκός, ελαστικός, λείος, στιλπνός και υγρός ιστός, ο οποίος καλύπτει τα οστά που έρχονται σε επαφή σε μία άρθρωση και επιτρέπει την ομαλή, με ελάχιστη τριβή, κίνηση των αρθρικών επιφανειών.

Ο μηνίσκος του γονάτου όπως φαίνεται σε αρθροσκόπηση.

Βασική του λειτουργία είναι η κατανομή των φορτίων και η μείωση των πιέσεων στο υποχόνδριο οστό. Κατά τη διάρκεια της φόρτισης παραμορφώνεται, και μετά την άρση της λαμβάνει πάλι το αρχικό του σχήμα. Ο αρθρικός χόνδρος έχει ιδιότητες που του επιτρέπουν να δέχεται φορτία και να απορροφά κραδασμούς. Το 60-80% του συνολικού όγκου του αρθρικού χόνδρου αποτελείται από νερό, ενώ από το ξηρό βάρος του, το 50% αποτελείται από κολλαγόνο και το υπόλοιπο 50% από χονδροκύτταρα και από άλλες ενώσεις του μεσοκυτταρίου χώρου, όπως πρωτεογλυκάνες, λιπίδια, ανόργανα άλατα. Το πάχος του χόνδρου στις αρθρικές επιφάνειες ποικίλλει από 2-4 χιλιοστά και μειώνεται με τη γήρανση.

Τρέφεται με διάχυση από το αρθρικό υγρό. Αυτό παράγεται από τον αρθρικό υμένα και η ποσότητά του σε μια φυσιολογική άρθρωση είναι ελάχιστη.

Δομή

Ο αρθρικός χόνδρος έχει λίγα χιλιοστά πάχος και χωρίζεται σε 4 ζώνες:

1. Επιφανειακή ή ζώνη ολίσθησης
2. Μέση ή μεταβατική
3. Εν τω βάθει ή ακτινωτή
4. Ζώνη του αποτιτανωμένου χόνδρου

Οι ζώνες διαφέρουν μεταξύ τους όσον αφορά τη σύσταση της θεμέλιου ουσίας, τη συγκέντρωση του ύδατος, τον προσανατολισμό των ινών του κολλαγόνου και τη μορφολογία και τη διάταξη των κυττάρων.

Βιβλιογραφία

ΔΕΠ Α' Ορθοπαιδικής Κλινικής, "Ορθοπαιδική και Τραυματιολογία", εκδόσεις Κωνσταντάρας, Αθήνα 2001.