Βικιπαίδεια

Αριστόβουλος Β΄

Ο Αριστόβουλος Β΄ κατείχε το βασιλικό αξίωμα από το 67 π.Χ. [2] ως το 63 π.Χ. [3]. Ως νεώτερος γιος του Αλέξανδρου Ιανναίου, και ενώ δεν ήταν ο νόμιμος διάδοχος, κατάφερε να επιβληθεί και να οδηγήσει τον αδελφό του και νόμιμο βασιλιά Υρκανό σε παραίτηση (66 π.Χ.) [4][5].

Αριστόβουλος Β΄
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Αριστόβουλος Β (Αρχαία Ελληνικά)
Γέννηση100 π.Χ. (περίπου)[1]
Θάνατος49 π.Χ.
Αιτία θανάτουδηλητήριο
Συνθήκες θανάτουανθρωποκτονία
Τόπος ταφήςΙερουσαλήμ
Χώρα πολιτογράφησηςHasmonean Kingdom
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΤέκναΑντίγονος Β' Ματταθίας
Αλέξανδρος της Ιουδαίας
Alexandra
ΓονείςΑλέξανδρος Ιανναίος και Σαλώμη Αλεξάνδρα
ΑδέλφιαΥρκανός Β΄
ΟικογένειαΑσμοναϊκή δυναστεία
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαKing of Judea (66 π.Χ.–63 π.Χ.)
Αρχιερέας του Ισραήλ (66 π.Χ.–63 π.Χ.)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ρωμαϊκή επέμβαση. Τερματισμός της βασιλείας του Αριστόβουλου

Επεξεργασία

Η απόφαση της παράταξης του Υρκανού να συνεχίσει την εμφύλια διαμάχη οδήγησε τον Αριστόβουλο στον Ρωμαίο αντιταμία Μάρκο Αιμίλιο Σκαύρο, που βρισκόταν στη γειτονική Συρία[6]. Η ανάμειξη των Ρωμαίων έφερε τελικά τον τερματισμό της εξουσίας του Aριστόβουλου, όταν ο Γναίος Πομπήιος κατέλαβε την Ιερουσαλήμ και κατέλυσε το βασίλειο των Ασμοναίων[7][8].

Αιχμαλωσία και απόδραση

Επεξεργασία

Αιχμαλωτίστηκε και μεταφέρθηκε μαζί με τους δυο γιους του, τις κόρες του και την υπόλοιπη οικογένεά του στη Ρώμη όπου συμμετείχε στην παρέλαση του θριάμβου του Πομπήιου (61 π.Χ.) [3]. Ο μεγαλύτερος γιος του Αριστόβουλου, Αλέξανδρος, κατόρθωσε ν΄ αποδράσει κατά τη μεταφορά της οικογένειας[9]. Ο Αριστόβουλος και ο μικρότερος γιος του, Αντίγονος Ματταθίας, κατάφεραν να κάνουν το ίδιο αρκετά χρόνια αργότερα το 56 π.Χ. και έσπευσαν στην Ιουδαία για να ενισχύσουν την εξέγερση που είχε οργανώσει ο Αλέξανδρος[10]. Ο Αριστόβουλος κατάφερε να οχυρώσει το φρούριο Αλεξάνδρειο, να συγκεντρώσει 8.000 στρατό και να κερδίσει την υποστήριξη του στρατηγού Πειθόλαου που αποστάτησε από την παράταξη του Υρκανού[11]. Ο έπαρχος της Συρίας Γαβίνιος κινήθηκε τότε εναντίον τους. Ο Αριστόβουλος που βρισκόταν στο Αλεξάνδρειο, όταν το έμαθε έφυγε για την πόλη Μαχαιρούντα. Πριν όμως καταφέρει να φτάσει εκεί οι Ρωμαίοι τον πρόλαβαν και τον συνέτριψαν. Οι Ιουδαίοι του Αριστόβουλου είχαν 5.000 νεκρούς, 2.000 κατέφυγαν σ΄ έναν λόφο και μόνο 1.000 μαζί με τον Αριστόβουλο έφτασαν στη Μαχαιρούντα[12]. Το φρούριο όμως βρισκόταν σε πολύ κακή κατάσταση και καταλήφθηκε με έφοδο από τους Ρωμαίους ύστερα από λίγες ημέρες[13][14].

Το τέλος του Αριστόβουλου

Επεξεργασία

Ο Αριστόβουλος στάλθηκε σιδηροδέσμιος στη Ρώμη[15] . Το 49 π.Χ. απελευθερώθηκε από τον Καίσαρα και στάλθηκε στη Συρία προκειμένου να πάρει με το μέρος του τις λεγεώνες του Πομπήιου που βρίσκονταν εκεί. Όταν όμως έφτασε στην Αντιόχεια δηλητηριάστηκε από τους οπαδούς του Πομπήιου[3][16].

Αριστόβουλος και εσσαϊκή γραμματεία

Επεξεργασία

Το όνομα του Αριστόβουλου αναφέρεται σε ένα κείμενο της εσσαϊκής γραμματείας που ονομάζεται Ιερατικές Εφημερίες ΙΙΙ -Ο Αιμίλιος δολοφονεί (Χειρόγραφα Α-Ε-4Q323-324A-B). Το κείμενο αυτό είναι το τρίτο, έπειτα από το Υπόμνημα στον Ναούμ (4Q169) και τον Παιάνα για τον βασιλιά Ιωνάθαν (4Q448) στο οποίο αναφέρονται ιστορικά πρόσωπα[17]. Μέσα στο κείμενο διακρίνονται δυο παρατάξεις. Στη μια παράταξη βρίσκονται ο Αιμίλιος Σκαύρος ,ο οποίος διορίστηκε από τον Πομπήιο έπαρχος της Συρίας ύστερα από την κατάλυση του βασιλείου των Ασμοναίων, η Σαλώμη Αλεξάνδρα και ο Υρκανός Β΄. Στην άλλη παράταξη βρίσκεται ο Αριστόβουλος Β΄.[18].

Η μια παράταξη, στην οποία βρίσκεται ο Σκαύρος και οι υπόλοιποι, εμφανίζεται ως συμβιβαστική και φαρισαϊκή, η άλλη του Αριστόβουλου εμφανίζεται ως εθνικιστική και σαδδουκαϊκή [19].Το κείμενο γράφτηκε από υποστηρικτές του Αριστόβουλου[20] που ήθελαν να καταγγείλουν τις δολοφονίες που διέπραξε ο Σκαύρος ως έπαρχος, και ενδεχομένως τις δολοφονίες που διέπραξαν οι οπαδοί του Υρκανού[21].

Η εσσαϊκή κοινότητα εμφανίζεται μέσα από αυτό το κείμενο και τα δυο προηγούμενα ως εθνικιστική και φιλο-ασμοναϊκή που υποστηρίζει τον Ιούδα τον Μακκαβαίο, τον Ιωάννη Υρκανό, τον Αλέξανδρο Ιανναίο, τον Αριστόβουλο Β΄, όχι όμως τη Σαλώμη Αλεξάνδρα, τον Υρκανό Β΄ και τις φιλοφαρισαϊκές τάσεις τους[22].

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 2148.
  2. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.V.4. [117]σελ.73-75
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Jewish Encyclopedia ARISTOBULUS II. Aristobulus and Pompey.
  4. ↑ Jewish Encyclopedia ARISTOBULUS II. Supports the Sadducees.
  5. ↑ Библиотека Руслана Хазарзара.Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας.Βιβλίο ΙΔ.Ι.2.[5]-[7]
  6. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.VΙ.2. [127]σελ.77
  7. ↑ Библиотека Руслана Хазарзара.Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας.Βιβλίο ΙΔ.IV.5.[77]
  8. ↑ Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Τόμος Ε΄ Ελληνιστικοί Χρόνοι. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΓΝΑÏΟΥ ΠΟΜΠΗΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΟΛΗ.Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΩΝ ΕΠΑΡΧΙΩΝ ΒΙΘΥΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΡΙΑΣ.ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΘΟΥΣ.ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΟΜΠΗΙΟΥ ΣΤΗΝ ΙΟΥΔΑΙΑ .σελ.207
  9. ↑ Jewish Encyclopedia .ALEXANDER II., of Judea:
  10. ↑ Jewish Encyclopedia ARISTOBULUS II. Aristobulus and Pompey.
  11. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.VΙIΙ.6. [171]-[172].σελ.97
  12. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.VΙIΙ.6. [172].σελ.97
  13. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.VΙIΙ.6. [172]-[173].σελ.97
  14. ↑ Smith, William, Sir, ed. 1813-1893 A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology. By various writers. Ed. by William Smith. Illustrated by numerous engravings on wood. Ann Arbor, Michigan: University of Michigan Library 2005. Vol 1 . 2. ARISTOBULUS .page(σελ.) 301
  15. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.VΙIΙ.6. [173]-[174].σελ.97
  16. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.ΙX.1. [183]-[184].σελ.103-105
  17. ↑ Robert Eisenman & Michael Wise Αποκαλύπτοντας τα 50 χειρόγραφα-κλειδιά της Νεκρής θάλασσας.Κεφ.4. Ημερολογιακά Κείμενα και Ιερατικές Εφημερίες .24. Ιερατικές Εφημερίες ΙΙΙ -Ο Αιμίλιος δολοφονεί ( Χειρόγραφα Α-Ε-4Q323-324A-B). σελ. 151
  18. ↑ Robert Eisenman & Michael Wise Αποκαλύπτοντας τα 50 χειρόγραφα-κλειδιά της Νεκρής θάλασσας.Κεφ.4. Ημερολογιακά Κείμενα και Ιερατικές Εφημερίες .24. Ιερατικές Εφημερίες ΙΙΙ -Ο Αιμίλιος δολοφονεί ( Χειρόγραφα Α-Ε-4Q323-324A-B). σελ. 151
  19. ↑ Robert Eisenman & Michael Wise Αποκαλύπτοντας τα 50 χειρόγραφα-κλειδιά της Νεκρής θάλασσας.Κεφ.4. Ημερολογιακά Κείμενα και Ιερατικές Εφημερίες .24. Ιερατικές Εφημερίες ΙΙΙ -Ο Αιμίλιος δολοφονεί ( Χειρόγραφα Α-Ε-4Q323-324A-B). σελ. 152
  20. ↑ Robert Eisenman & Michael Wise Αποκαλύπτοντας τα 50 χειρόγραφα-κλειδιά της Νεκρής θάλασσας.Κεφ.4. Ημερολογιακά Κείμενα και Ιερατικές Εφημερίες .24. Ιερατικές Εφημερίες ΙΙΙ -Ο Αιμίλιος δολοφονεί ( Χειρόγραφα Α-Ε-4Q323-324A-B). σελ. 151-152
  21. ↑ Robert Eisenman & Michael Wise Αποκαλύπτοντας τα 50 χειρόγραφα-κλειδιά της Νεκρής θάλασσας.Κεφ.4. Ημερολογιακά Κείμενα και Ιερατικές Εφημερίες .24. Ιερατικές Εφημερίες ΙΙΙ -Ο Αιμίλιος δολοφονεί ( Χειρόγραφα Α-Ε-4Q323-324A-B). σελ. 153-154
  22. ↑ Robert Eisenman & Michael Wise Αποκαλύπτοντας τα 50 χειρόγραφα-κλειδιά της Νεκρής θάλασσας.Κεφ.4. Ημερολογιακά Κείμενα και Ιερατικές Εφημερίες .24. Ιερατικές Εφημερίες ΙΙΙ -Ο Αιμίλιος δολοφονεί (Χειρόγραφα Α-Ε-4Q323-324A-B). σελ. 154

Πηγές

Επεξεργασία


Προκάτοχος:
Υρκανός ΙΙ 		Βασιλιάς των Ιουδαίων
67-63 π.Χ. 		Διάδοχος:
Αντίγονος ΙΙ Ματταθίας
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αριστόβουλος_Β΄&oldid=10148167"