Ο Υρκανός Β΄ (... - 30 π.Χ.), μέλος της Ασμοναϊκής δυναστείας, ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα αρχιερέας των Εβραίων κατά τον 1ο αιώνα π.Χ. Ήταν, επίσης, για σύντομο χρονικό διάστημα βασιλιάς της Ιουδαίας (67 π.Χ.-66 π.Χ.) και έπειτα εθνάρχης (κυβερνήτης) της Ιουδαίας (47 π.Χ.-40 π.Χ.).

Υρκανός Β'
Βασιλιάς της Ιουδαίας
Περίοδος67 π.Χ. - 66 π.Χ.
ΠροκάτοχοςΣαλώμη Αλεξάνδρα
ΔιάδοχοςΑριστόβουλος Β΄
Εθνάρχης της Ιουδαίας
Περίοδος47 π.Χ. - 40 π.Χ.
ΠροκάτοχοςΑριστόβουλος Β΄
ΔιάδοχοςΑντίγονος Β' Ματταθίας
Αρχιερέας της Ιουδαίας
Περίοδος76 π.Χ. - 66 π.Χ.
ΠροκάτοχοςΑλέξανδρος Ιανναίος
ΔιάδοχοςΑριστόβουλος Β΄
Περίοδος63 π.Χ. - 40 π.Χ.
ΠροκάτοχοςΑριστόβουλος Β΄
ΔιάδοχοςΑντίγονος Β' Ματταθίας
Θάνατος30 π.Χ.
ΕπίγονοιΑλεξάνδρα Μακκαβαία
ΟίκοςΑσμοναϊκή δυναστεία
ΠατέραςΑλέξανδρος Ιανναίος
ΜητέραΣαλώμη Αλεξάνδρα
ΘρησκείαΙουδαϊσμός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Η άνοδος στο θρόνο

Επεξεργασία

Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Αλέξανδρου Ιανναίου[1]. Από το 67 π.Χ. έως το 66 π.Χ. κατείχε το βασιλικό αξίωμα[2][3]. Ήταν επίσης αρχιερέας από το 76 π.Χ. έως το 66 π.Χ. και από το 63 π.Χ. έως το 40 π.Χ. [4] ενώ το 47 π.Χ. ο Καίσαρ του έδωσε τον τίτλο του εθνάρχη ο οποίος κατοχυρώθηκε με συγκλητικό δόγμα[5].

Η σύντομη βασιλεία του Υρκανού

Επεξεργασία

Ο Υρκανός λίγους μήνες μετά την ανακήρυξη του σε βασιλιά, από την μητέρα του βασίλισσα Σαλώμη Αλεξάνδρα αντιμετώπισε την αμφισβήτηση του νεώτερου αδελφού του Αριστόβουλου που ανακηρύχτηκε και εκείνος βασιλιάς [6]. Όταν η βασίλισσα πέθανε, λίγο καιρό αργότερα η δυναστική κρίση μετατράπηκε σε εμφύλιο πόλεμο που κατέληξε στην παραίτηση του Υρκανού από τα αξιώματα του (66 π.Χ.) [7].

Υρκανός και Αντίπατρος ο Ιδουμαίος

Επεξεργασία

Έπειτα από την παραίτηση του ο Υρκανός σύνδεσε την τύχη του με τον κυριότερο συνεργάτη του τον Αντίπατρο τον Ιδουμαίο[8]. Έπειτα από συμβουλές και παροτρύνσεις του Αντίπατρου δέχτηκε την επανάληψη του εμφύλιου πολέμου που οδήγησε τελικά στην κατάλυση του βασίλειου των Ασμοναίων από τον Πομπήιο (63 π.Χ.) [9]. Ο Πομπήιος του έδωσε πάλι το αρχιερατικό αξίωμα[10] ενώ ο αδελφός του μαζί με τους γιους του Αλέξανδρο και Αντίγονο Ματταθία και την υπόλοιπη οικογένεια του μεταφέρθηκαν στη Ρώμη[11].

Ο Υρκανός εκδιώχτηκε από την θέση του και την Ιερουσαλήμ όταν το (57 π.Χ.) κατέλαβε την πόλη, ο εδώ και πολύ καιρό δραπέτης Αλέξανδρος[12]. Ο έπαρχος της Συρίας Γαβίνιος κατάφερε καταβάλλοντας αρκετή προσπάθεια να ελέγξει την κατάσταση και να αποκαταστήσει τον Υρκανό στο αρχιερατικό αξίωμα[13]. Το 47 π.Χ. ο Καίσαρ για να ανταποδώσει την βοήθεια που του έδωσε ο Αντίπατρος τον προηγούμενο χρόνο όταν είχε βρεθεί στην Αλεξάνδρεια καταδιώκοντας τον Πομπήιο , διόρισε τον Αντίπατρο επίτροπο της Ιουδαίας[14].Στον Υρκανό έδωσε τον τίτλο του εθνάρχη[15]. Οι διαμαρτυρίες του Αντίγονου Ματταθία αγνοήθηκαν [16]. Κατόπιν ο Υρκανός ήρθε σε σύγκρουση με τον νεαρό γιο του Αντιπάτρου Ηρώδη που είχε διοριστεί στρατηγός της Γαλιλαίας επειδή εκτέλεσε τον στασιαστή Εζεκία χωρίς την άδεια του (47 π.Χ.) [17].

Η καθαίρεση, η αιχμαλωσία και το τέλος του Υρκανού

Επεξεργασία

Ο Αντίπατρος πέθανε το 43 π.Χ. δηλητηριασμένος από έναν πρώην φοροσυλλέκτη του [18][19]. Λίγα χρόνια αργότερα οι Πάρθοι εισέβαλλαν στην Συρία. Ο Αντίγονος Ματταθίας με την βοήθεια τους κατέλαβε την Ιουδαία και συνέλαβε τον Υρκανό[20]. Σύμφωνα με την παράδοση ο ανιψιός του Υρκανού, του ακρωτηρίασε τα αυτιά δαγκώνοντας τον, προκειμένου να μην ξαναγίνει αρχιερέας (ο αρχιερέας έπρεπε να είναι σωματικά ακέραιος) (40 π.Χ.) [21][22]. Κατόπιν ο Υρκανός σύρθηκε αιχμάλωτος στην Βαβυλώνα[23]. Το 36 π.Χ. ο Ηρώδης που ήταν πλέον βασιλιάς του ζήτησε να επιστρέψει φοβούμενος πιθανότατα μήπως ο Υρκανός επιχειρήσει να τον ανατρέψει με την βοήθεια των Πάρθων. Τελικά με την μεσολάβηση της ιουδαϊκής κοινότητας της Βαβυλώνας ο Υρκανός επέστρεψε. Ο Ηρώδης όμως τον εκτέλεσε το 30 π.Χ. με την κατηγορία της συνωμοσίας εναντίον του[23][24].

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Jewish Encyclopedia Hyrcanus II.
  2. Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.VΙ.1. [121]-[122]σελ.75
  3. Библиотека Руслана Хазарзара.Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας.Βιβλίο ΙΔ.Ι.2.[5]-[7]
  4. Jewish Encyclopedia HYRCANUS II .
  5. Библиотека Руслана Хазарзара.Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας.Βιβλίο ΙΔ.Χ.2.[190]-[191]
  6. Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.V.4. [117]-[118]σελ.73-75
  7. Jewish Encyclopedia ARISTOBULUS II. Supports the Sadducees.
  8. Jewish Encyclopedia HYRCANUS II . Intrigues of Antipater
  9. Библиотека Руслана Хазарзара.Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας.Βιβλίο ΙΔ.IV.5.[77]
  10. Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.VΙI.6. [153].σελ.89
  11. Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.VΙI.7. [157]-[158].σελ.91
  12. Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.VΙIΙ.2. [160].σελ.91-93
  13. Jewish Encyclopedia .ALEXANDER II., of Judea:
  14. Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.Χ.3. [199]-[200].σελ.109
  15. Jewish Encyclopedia HYRCANUS II . Intervention of the Romans
  16. Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.Χ.1. [195]-[196].σελ.107
  17. Jewish Encyclopedia HEZEKIAH (the Zealot):
  18. Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.ΧΙ.4. [226].σελ.121
  19. Jewish Encyclopedia ANTIPATER (abridged form, Antipas ) Changes of Policy.
  20. Βερέττας Μάριος Τα χειρόγραφα της Νεκρής θάλασσας.8.Το ιστορικό πλαίσιο των Χειρογράφων. σελ.201
  21. Ρόπς Ν. Η καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη στους χρόνους του Ιησού. Μέρος Πρώτο. Μια χώρα και ο λαός της. Κεφάλαιο Τρίτο.Το πολιτικό πλαίσιο.3.Η Παλαιστίνη κατά την εποχή της Ρωμαϊκής κηδεμονίας .σελ.73
  22. Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.ΧΙΙΙ.9. [270].σελ.141.
  23. 23,0 23,1 Jewish Encyclopedia HYRCANUS II .Carried Prisoner to Babylon
  24. Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.ΧΧΙΙ.1. [433]-[434].σελ.211-213.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Hyrcanus II στο Wikimedia Commons


Προκάτοχος:
Σαλώμη Αλεξάνδρα
Βασιλιάς των Ιουδαίων
67-66 π.Χ.
Διάδοχος:
Αριστόβουλος ΙΙ