Αρταβάσδης Β΄ της Αρμενίας
Ο Αρταβάσδης Β΄ της Αρμενίας ήταν βασιλιάς της Αρμενίας (54 – 34 π.Χ.), ανήκε στην Δυναστεία των Αρταξιαδών, γιος και διάδοχος του βασιλιά της Αρμενίας Τιγράνη Β΄ του Μεγάλου.[3] Την εποχή που ανέβηκε στον θρόνο η Αρμενία ήταν πανίσχυρο και ανεξάρτητο κράτος.[4] Η μητέρα του Κλεοπάτρα του Πόντου ήταν κόρη του κορυφαίου Βασιλέως του Πόντου Μιθριδάτη ΣΤ΄, με τον τρόπο αυτό έγινε από μητέρα εγγονός του. Ο Αρταβάσδης Β΄ θα εξακολουθήσει να χρησιμοποιεί τον τίτλο του πατέρα του "Βασιλεύς των Βασιλέων", αυτό φαίνεται από τα νομίσματα του.[5] Το όνομα του έχει Περσική προέλευση και μεταφράζεται ως "ισχυρός μέσω της πίστης".[6]
| Αρταβάσδης Β΄ της Αρμενίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αρταβάσδης της Αρμενίας (Αρχαία Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1ος αιώνας π.Χ. Βασίλειο της Αρμενίας |
| Θάνατος | 31 π.Χ.[1] ή 34 π.Χ.[2] Αλεξάνδρεια[2] |
| Αιτία θανάτου | αποκεφαλισμός |
| Θρησκεία | Hetanism |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αρχαία ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Τιγράνης Γ΄ της Αρμενίας Αρταξέρξης Β΄ της Αρμενίας Artavazde III |
| Γονείς | Τιγράνης Β΄ ο Μέγας[1] και Κλεοπάτρα του Πόντου |
| Αδέλφια | Μιθριδάτης Α΄ της Μηδίας Ατροπατηνής |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Αρταξιδών |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Γκαγκίκ Β΄ της Αρμενίας (55 π.Χ.–34 π.Χ.)[1] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Άνοδος στον θρόνο
Επεξεργασία
Ο περίφημος Ρωμαίος στρατηγός Μάρκος Λικίνιος Κράσσος έγινε Πρόξενος της Συρίας και ετοιμάστηκε να επιτεθεί στην Παρθία.[7] Ο Αρταβάσδης Β΄ ήταν πάντοτε σταθερός σύμμαχος με την Ρωμαϊκή δημοκρατία, συμμαχία που είχε ξεκινήσει ο πατέρας του τα τελευταία χρόνια μετά την ήττα του από τον Πομπήιο. Ο Αρταβάσδης Β΄ πρότεινε στον Κράσσο να επιτεθεί στο Βασίλειο των Πάρθων μέσω της Αρμενίας, ο ίδιος θα του παρείχε επιπλέον 10.000 ιππείς και 30.000 πεζούς.[8] Η δικαιολογία ήταν ότι το Παρθικό ιππικό θα ήταν ανίσχυρο από τα πανύψηλα Αρμενικά όρη.[8] Ο Κράσσος απέρριψε ωστόσο την ευγενική προσφορά του Αρταβάσδη Β΄ και αποφάσισε να επιτεθεί στους Πάρθους μέσω της Μεσοποταμίας.[8] Καθώς ο στρατός του Κράσσου βάδιζε προς τους Πάρθους ο Ορόντης Β΄ της Παρθίας επιτέθηκε στους Αρμένιους, ο στόχος του ήταν να κόψει κάθε υποστήριξη προς τους συμμάχους τους Ρωμαίους. Ο Ορόντης Β΄ έπεισε τελικά τον Αρταβάσδη Β΄ να συμμαχήσουν, ο γιος και διάδοχος του Πακώρος Α΄ της Παρθίας θα παντρευόταν μιά αδελφή του Αρταβάσδη.[9] Στην Μάχη των Καρρών (53 π.Χ.) που ακολούθησε ο Παρθικός στρατός συνέτριψε ολοκληρωτικά ΄τους Ρωμαίους, ο ίδιος ο Κράσσος έπεσε, ο στρατηγός των Πάρθων του έκοψε το κεφάλι και το μετέφερε στον βασιλιά του.[10] Ο Αρταβάσδης Β΄ και ο Ορόντης Β΄ παρακολουθούσαν μαζί το θεατρικό έργο του Ευριπίδη Βάκχαι προς τιμή του γάμου του γιου του Πάρθου βασιλέα με την αδελφή του Αρμένιου βασιλέα. Ο στρατηγός των Πάρθων ανήγγειλε τον μεγάλο θρίαμβο και έριξε το κεφάλι του Κράσσου μπροστά στα πόδια του.[11] Με διαταγή του Ορόντη Β΄ το κεφάλι του Κράσσου χρησιμοποιήθηκε ως Φροντιστηριακό αντικείμενο στο έργο Βάκχαι που παιζόταν ταυτόχρονα, ως κεφάλι του Πενθέα.[12]
Ο Πακώρος Α΄ πέθανε πρόωρα ωστόσο (38 π.Χ.), ο αδελφός και διάδοχος του Φραάτης Δ΄ της Παρθίας διέκοψε την συμμαχία ανάμεσα στους Πάρθους και τους Αρμένιους.[13] Ο περίφημος Ρωμαίος στρατηγός Μάρκος Αντώνιος ξεκίνησε εκστρατεία εναντίον των Πάρθων (36 π.Χ.), ο πιο πολύτιμος από τους συμμάχους του ήταν ο Αρταβάσδης Β΄ ο οποίος είχε σπάσει την συμμαχία του με τους Πάρθους. Ο Πλούταρχος έγραψε ότι πρόσφερε στον Μάρκο Αντώνιο την μεγαλύτερη βοήθεια με "6000 ιππείς και 7000 πεζούς".[14] Ο Αρταβάσδης Β΄ έπεισε επιπλέον τον Μάρκο Αντώνιο να επιτεθεί στον μεγάλο και αιώνιο εχθρό του Αρταβάσδη Α΄ της Μηδίας Ατροπατηνής ο οποίος ήταν και σύμμαχος του Φραάτη Δ΄.[15] Στην Ατροπατηνή ωστόσο ο Μάρκος Αντώνιος συμμάχησε με τον Αρταβάσδη Α΄ εναντίον τον Πάρθων, αυτό απογοήτευσε τον Αρταβάσδη Β΄ της Αρμενίας που διέκοψε την υποστήριξη του στους Ρωμαίους.[15]
Πτώση
Επεξεργασία
Παρά το γεγονός ότι ο Αρταβάσδης Β΄ πρόσφερε καταφύγιο στους ηττημένους Ρωμαίους ο Μάρκος Αντώνιος δεν ξέχασε την προδοσία και ετοιμάστηκε για εκστρατεία τιμωρίας στην Αρμενία. Πρότεινε πρώτα να παντρευτεί ο 6χρονος γιος του Αλέξανδρος Ήλιος μια κόρη του Αρτάβασδη Β΄ αλλά ο Αρμένιος βασιλιάς δίστασε.[16] Ο Μάρκος Αντώνιος βάδισε προς την δυτική Αρμενία και κάλεσε τον Αρταβάσδη Β΄ στην Αρμενική Νικόπολη, του ζήτησε να ενωθεί μαζί του σε νέα εκστρατεία εναντίον των Πάρθων. Ο Αρταβάσδης Β΄ δεν εμφανίστηκε στην συνάντηση, αυτό στάθηκε αφορμή για τον Μάρκο Αντώνιο να καταλάβει την πρωτεύουσα της χώρας Αρτάξατα. Ο βασιλιάς συνελήφθη, ο Μάρκος Αντώνιος είχε ελπίδες να πάρει ψηλά ανταλλάγματα από τους πολλούς θησαυρούς που περιείχαν τα Αρμένικα κάστρα. Ο γιος του Αρταξίας Α΄ τον διαδέχθηκε στον θρόνο της Αρμενίας ο οποίος μετά την ήττα του δραπέτευσε στην χώρα των Πάρθων. Ο Μάρκος Αντώνιος μετέφερε τον Αρταβάσδη Β΄ στην Αλεξάνδρεια.[17] Η βασιλική οικογένεια της Αρμενίας μεταφέρθηκε με χρυσές αλυσίδες από τον Μάρκο Αντώνιο στην Αλεξάνδρεια για την συμμετοχή του στον Ρωμαϊκό θρίαμβο.[18] Η σύζυγος του βασίλισσα Κλεοπάτρα Ζ΄ της Αιγύπτου τον περίμενε σε έναν χρυσό θρόνο να της αποδώσει τις πρέπουσες τιμές, το αρνήθηκε γεγονός που την εξόργισε και θα του στοιχίσει την ζωή.[19] Μετά τον θρίαμβο του Μάρκου Αντώνιου και της Κλεοπάτρας στην Ναυμαχία του Ακτίου (31 π.Χ.) ο Αρταβάσδης Β΄ θα αποκεφαλιστεί με διαταγή της Κλεοπάτρας. Η βασίλισσα της Αιγύπτου έστειλε το κεφάλι του στον μεγάλο του εχθρό Αρταβάσδη της Ατροπατηνής με στόχο να εξασφαλίσει την συμμαχία του.[20] Ο Πλούταρχος τον περιγράφει σαν εξαιρετικό και πολύ μορφωμένο λόγιο βασιλιά με μεγάλη αγάπη στα Ελληνικά έργα.[21] Ο Αρταβάσδης Β΄ απέκτησε, με άγνωστου ονόματος σύζυγο, τρία παιδιά: τους μετέπειτα βασιλείς Αρταξέρξη Β΄, Τιγράνη Γ΄ της Αρμενίας και μια άγνωστου ονόματος κόρη η οποία παντρεύτηκε τον βασιλιά Αρχέλαο της Καππαδοκίας.[16][22][23]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Հայկական սովետական հանրագիտարան» (Aρμενικά) Armenian Encyclopedia Publishing House. 20ος αιώνας.
- ↑ 2,0 2,1 «Большая российская энциклопедия». (Ρωσικά) Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1831751.
- ↑ https://www.gutenberg.org/files/14140/14140-h/14140-h.htm#FNanchor_63_63
- ↑ M. Chahin. The kingdom of Armenia. σ. 242
- ↑ Shayegan 2011, σ. 245
- ↑ Schmitt 1986, σ. 653
- ↑ Bivar 1983, σσ. 49–50; Katouzian 2009, σσ. 42–43
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Πλούταρχος, Τομ. 3, 19
- ↑ Bivar 1983, σσ. 55–56; Garthwaite 2005, σ. 79; see also Brosius 2006, σσ. 94–95 and Curtis 2007, σσ. 12–13
- ↑ Kennedy 1996, σ. 78
- ↑ Dąbrowa 2018, σ. 80; Bivar 1983, σ. 56
- ↑ Bivar 1983, σ. 56
- ↑ Russell 1987, σ. 125
- ↑ Plutarch, Antony 37
- ↑ 15,0 15,1 Δίων Κάσσιος, "Ρωμαική Ιστορία", 49.25
- ↑ 16,0 16,1 Δίων Κάσσιος, "Ρωμαϊκή Ιστορία", 49.39.2
- ↑ Δίων Κάσσιος, "Ρωμαϊκή Ιστορία", 49.39.3 - 49.40.1
- ↑ Tacitus, The Annals 2.3
- ↑ Δίων Κάσσιος, "Ρωμαική Ιστορία", 49.40.3-4
- ↑ Δίων Κάσσιος, "Ρωμαική Ιστορία", 51.5.5
- ↑ Plutarch, Crassus 33
- ↑ Swan, The Augustan Succession: An Historical Commentary on Cassius Dio’s Roman History, Books 55-56 (9 B.C.-A.D. 14), σ. 112
- ↑ Bunson, Encyclopedia of the Roman Empire, σ. 47
Πηγές
Επεξεργασία- Πλούταρχος, Βίοι, Κράσσος
- Αυτό το άρθρο περιλαμβάνει κείμενα από κοινή δημόσια έκδοση : Chisholm, Hugh, ed. (1911). Encyclopedia Britannica (11η έκδ), Πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ.
- P.M. Swan, The Augustan Succession: An Historical Commentary on Cassius Dio’s Roman History, Books 55-56 (9 B.C.-A.D. 14) (Google eBook), Oxford University Press, 2004
- Prantl, H. Artavasdes II. - Freund oder Feind der Römer? στο A. Coşkun (hg), Freundschaft und Gefolgschaft in den auswärtigen Beziehungen der Römer (2. Jahrhundert v. Chr. - 1. Jahrhundert n. Chr.) (Frankfurt M. u. a., 2008) (Inklusion, Exklusion, 9), 91-108
- M. Bunsen, Encyclopedia of the Roman Empire, Infobase Printing, 2009
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Artavazd II of Armenia στο Wikimedia Commons