Βαλεριανός του Νάσσαου-Ούζινγκεν
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Βαλεριανός του Νάσσαου-Ούζινγκεν, γερμ. Walrad von Nassau-Usingen (25[εκκρεμεί παραπομπή] Φεβρουαρίου 1635 - 17 Οκτωβρίου 1702) από τον Οίκο του Νάσσαου ήταν κόμης (1659-1688), μετέπειτα πρίγκιπας (1688-1702) του Νάσσαου-Ούζινγκεν.
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν ο τέταρτος γιος του Γουλιέλμου Λουδοβίκου, κόμη του Νάσσαου-Σααρμπρύκεν και της Άννας-Αμαλίας, κόρης του Γεωργίου-Φρειδερίκου, μαργράβου του Μπάντεν-Ντούρλαχ.
Είχε αξιοσέβαστη στρατιωτική σταδιοδρομία. Κάποιες περιόδους ήταν στρατάρχης της Αυστρίας και των Ηνωμένων Επαρχιών υπό τον Γουλιέλμο Γ΄, πρίγκιπα της Οράγγης. Το 1664 έσπευσε στο Σανκτ Γκότχαρντ για να συμμετάσχει στη Μάχη του Σανκτ Γκότχαρντ, αλλά άργησε. Το 1683 πολέμησε επιτυχώς στη μάχη για την ανακούφιση της Βιέννης από την πολιορκία των Οθωμανών (1529), οπότε απετράπη η εισβολή τους στην Κεντρική Ευρώπη. Για τα κατορθώματά του αυτά ο Ιωάννης Γ΄ της Πολωνίας του απένειμε τη διάκριση του Τάγματος του Λευκού Αετού, την υψηλότερη στην Πολωνία.
Συμμετείχε επίσης στον πόλεμο για τη διαδοχή του Παλατινάτου. Το 1690 νίκησε στη μάχη του Φλερύς και το 1692 στη μάχη του Στέενκερκε. Από το 1696 διοικούσε Ολλανδικό στρατό. Κατά τον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής (1702-14) του ανατέθηκε η εφαρμογή της βασιλικής απαγόρευσης εναντίον του Ιωσήφ Κλήμη των Βίττελσμπαχ, αρχιεπισκόπου της Κολωνίας, ο οποίος είχε πάρει το μέρος της Γαλλίας εναντίον της Αυστρίας. Για τον σκοπό αυτό διοίκησε το στρατό των συμμάχων στην πολιορκία του Κάιζερσβερτ το 1702.
Δημιουργία του Νάσσαου-Ούζινγκεν Επεξεργασία
Το 1659 ζούσαν τρεις γιοί του Γουιέλμου Λουδοβίκου, που μοίρασαν την κτήση του. Ο Ιωάννης Λουδοβίκος έλαβε το Ότβαϊλερ, ο Γουσταύος Αδόλφος το Σααρμπρύκεν και ο Βάλραντ το Ούζινγκεν. Έγινε έτσι ο ιδρυτής του ομώνυμου κλάδου.
Το 1688 αναβαθμίστηκε σε πρίγκιπα. Απεβίωσε το 1702 και τον διαδέχθηκε ο μόνος γιος του Γουλιέλμος Ερρίκος.
Μέριμνα για το Ούζινγκεν Επεξεργασία
Το 1659 μετακόμισε στο Ούζινγκεν, στην οροσειρά Τάουνους. Η πόλη ωφελήθηκε από τον οικοδομικό του ζήλο. Αντικατέστησε το παλιό κάστρο με ένα νέο ανάκτορο (1660-63). Στους κήπους του (τώρα δημόσιο πάρκο) ανεγέρθηκε μνημείο του από ευγνωμοσύνη του δημοτικού συμβουλίου το 1905.
Το 1692 πυρκαγιά κατέστρεψε μεγάλο μέρος της πόλης· ο Βάλραντ ανοικοδόμησε συστηματικά την άνω πόλη. Σχεδίασε συμμετρικές οδούς και έκτισε αντιπροσωπευτικά κτήρια κατά μήκος της λεωφόρου.
Ο πληθυσμός της γύρω περιοχής αποδεκατίστηκε κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου. Ο Βάλραντ ενθάρρυνε την εισροή Ουγενότων, που διέφευγαν από τη Γαλλία και τους χορήγησε θρησκευτική ελευθερία. Τεκμήριο αυτού είναι ο ναός των Ουγενότων.
Οικογένεια Επεξεργασία
Νυμφεύτηκε πρώτα την Αικατερίνη-Φρανσουάζ, κόμισσα του Κρούι-Ρελ και είχε τέκνα:
- Βιλελμίνη-Ερριέττα 1679-1718.
- Ερρίκος 1680-1682
- Μαρία-Ερνεστίνη 1683
- Γουλιέλμος-Ερρίκος 1684-1718, πρίγκιπας του Νάσσαου-Ούζινγκεν.
- Μαρία-Αλμπερτίνα 1686-1768.
Όταν απεβίωσε η Αικατερίνη Φρανσουάζ, έκανε δεύτερο γάμο με τη Μαγδαληνή Ελισάβετ, κόμισσα του Λέβενσταϊν-Βέρτχαϊμ-Ροσφόρ· δεν απέκτησαν τέκνα.
Εργογραφία Επεξεργασία
- Vorgeschlagene Conditiones Für die Vbergebung der Vestung Käyserswerth, Statt, Schlosses und angehörigen Schäntzen sowohl dieß- alß jenseith des Rheins, S.L. Düsseldorf, Beyers, 1702
Παραπομπές Επεξεργασία
- Pierre Even: Walrad Fürst zu Nassau-Usingen (1635-1702). Reichspatriot zwischen Türkenkriegen und niederländischer Selbstbehauptung, in: Nassauische Annalen, vol. 114, Wiesbaden, 2003, pp. 179–209
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- "Walrad Fürst von Nassau-Saarbrücken-Usingen" Αρχειοθετήθηκε 2020-05-23 στο Wayback Machine., www.spanishsuccession.nl
Αναφορές σε πηγές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p64747.htm#i647470. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Biografisch Portaal. 60700376.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Biografisch Portaal. 06844093.
- ↑ 4,0 4,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ntk20231185950. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2023.
- ↑ p64747.htm#i647470. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.