Βαλντράντα της Λοθαριγγίας
Η Βαλντράντα, γαλλ.: Waldrada, ήταν η ερωμένη και αργότερα η σύζυγος του Λοθάριου Β΄ της Μέσης Φραγκίας (Λοθαριγγίας).
| Βαλντράντα της Λοθαριγγίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 835 (περίπου) Αυτοκρατορία των Καρολιδών |
| Χώρα πολιτογράφησης | Λοθαριγγία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης[1] |
| Οικογένεια | |
| Σύντροφος | Λοθάριος Β΄ της Λοθαριγγίας[1] |
| Τέκνα | Ούγος της Αλσατίας[2][3] Μπέρτα, κόρη του Λοθαρίου Β΄[4] Γκιζέλα της Λωρραίνης[5] Ιρμγκάρδη[4] |
| Αδέλφια | Γκύντερ, αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας[6] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | royal mistress |
Βιογραφία Επεξεργασία
Η οικογενειακή καταγωγή της Βαλντράντας είναι αβέβαιη. Ένας παραγωγικός Γάλλος συγγραφέας του 19ου αι., ο βαρώνος Ερνούφ, πρότεινε ότι η Βαλντράντα ήταν ευγενής Γαλλο-Ρωμαϊκής οικογένειας, [7] αδελφή του Τιετγκώ επισκόπου του Τρηρ, και ανιψιά του Γκύντερ, αρχιεπισκόπου της Κολωνίας. [8] Ωστόσο, αυτές οι προτάσεις δεν υποστηρίζονται από κανένα στοιχείο, και πιο πρόσφατες μελέτες έχουν προτείνει αντίθετα, ότι ήταν σχετικά αδιάκριτης κοινωνικής καταγωγής, πάντως από αριστοκρατικό περιβάλλον. [9] Το Vita Sancti Deicoli αναφέρει ότι η Βαλντράντα σχετιζόταν με τον Έμπερχαρντ Β΄, κόμη του Nόρντγκαου (συμπεριλαμβανομένου του Στρασβούργου) της οικογένειας των Ετιχονιδών, αν και αυτή είναι μια πηγή του τέλους του 10ου αι. και επομένως μπορεί να μην είναι απολύτως αξιόπιστη γι' αυτό το ζήτημα. [10]
Το 855 ο βασιλιάς Λοθάριος Β΄ των Καρολιδών νυμφεύτηκε την ευγενή Τευτμπέργκα των Μποζονιδών, κόρη του Μπόζο του Πρεσβύτερου. Ο γάμος κανονίστηκε από τον πατέρα του Λοθάριου Β, τον Λοθάριο Α΄, για πολιτικούς λόγους. [11] Είναι πολύ πιθανό ότι η Βαλντράντα ήταν ήδη ερωμένη του Λοθάριου Β΄ εκείνη την εποχή. [7]
Ο Tευτμπέργκα δεν ήταν σε θέση να κάνει παιδιά και η βασιλεία του Λοθάριου Β΄ κυριαρχείται από τις προσπάθειές του να επιτύχει την ακύρωση του γάμου τους και οι σχέσεις του με τους θείους του Κάρολο Β΄ τον Φαλακρό και Λουδοβίκο Β΄ τον Γερμανικό επηρεάστηκαν από την επιθυμία του να λάβει την υποστήριξή τους για αυτήν την προσπάθεια . Ο Λοθάριος Β΄, του οποίου η επιθυμία για ακύρωση προκλήθηκε αναμφισβήτητα από τη στοργή του για τη Βαλντράντα, απέβαλε τον Tευτμπέργκα. Ωστόσο, ο Χούκμπερτ πήρε τα όπλα για λογαριασμό της αδελφής του και αφού αυτή υποβλήθηκε στη δοκιμασία του νερού με επιτυχία, ο Λοθάριος Β΄ αναγκάστηκε να την αποκαταστήσει το 858. Συνεχίζοντας να επιδιώκει τον σκοπό του, κέρδισε την υποστήριξη του αδελφού του, Λουδοβίκου Β΄ των Φράγκων, με εκχώρηση εδαφών και έλαβε τη συγκατάθεση του τοπικού κλήρου για την ακύρωση και τον γάμο του με τη Βαλντράντα, που έλαβε χώρα το 862. Ωστόσο, ο πάπας Νικόλαος Α΄ ήταν καχύποπτος, γι' αυτό και έστειλε αντιπροσώπους (legatus) να ερευνήσουν, στη Σύνοδο του Μετς το 863. Το Συμβούλιο έκρινε υπέρ του διαζυγίου του Λοθαρίου, το οποίο οδήγησε σε φήμες ότι οι παπικοί κληρικοί μπορεί να δωροδοκήθηκαν. Ο Nικόλαος Α΄ διέταξε τον Λοθάριο Β΄ να πάρει πίσω τον Tευτμπέργκα ή να αντιμετωπίσει τον αφορισμό.
Με την υποστήριξη του Καρόλου Β΄ του Φαλακρού και του Λουδοβίκου Β΄ του Γερμανού, η Τευτμπέργκα άσκησε έφεση για την ακύρωση στον πάπα Νικόλαο Α'. Ο Νικόλαος Α΄ αρνήθηκε να αναγνωρίσει την ακύρωση, και αφόρισε τη Βαλντράντα το 866, αναγκάζοντας τον Λοθάριο Β΄ να εγκαταλείψει τη Βαλντράντα υπέρ της Τευτμπέργκας. Ο Λοθάριος το δέχτηκε με δυσαρέσκεια για ένα διάστημα, αλλά λίγο αργότερα στα τέλη του 867 ο πάπας Νικόλαος Α' απεβίωσε. Έτσι, ο Λοθάριος Β΄ άρχισε να ζητά την άδεια του νεοδιορισθέντος πάπα Aδριανού Β΄, για να αφήσει ξανά στην άκρη την Τευτμπέργκα και να νυμφευτεί τη Βαλντράντα, μεταβαίνοντας στη Ρώμη για να μιλήσει μαζί του για το θέμα το 869. Ωστόσο, καθώς επέστρεφε στο σπίτι του, ο Λοθάριος Β΄ απεβίωσε.
Οικογένεια Επεξεργασία
Παντρεύτηκε τον Λοθάριο Β΄ της Μέσης Φραγκίας και είχαν μερικούς γιους και πιθανώς τρεις κόρες, οι οποίες κρίθηκαν νόθες:
- Ούγος (855–895), δούκας της Αλσατίας (867-;885).
- Γκίζελα (865-908), το 883 παντρεύτηκε τον Γκόντφρεϋ, τον ηγέτη των Βίκινγκς που κυβερνούσε στη Φρισία, ο οποίος δολοφονήθηκε το 885
- Μπέρτα (863-925), παντρεύτηκε τον Θεοβάλδο (π. 854-895), κόμη της Αρλ, ανιψιό της Tευτμπέργκας. Είχαν δύο γιους: τον Ούγος της Ιταλίας και τον Μπόζo της Τοσκάνης. Μετά το τέλος του Θεοβάλδου, μεταξύ 895 και 898 παντρεύτηκε τον Aδαλβέρτο Β΄ της Τοσκάνης (π. 875 - 915) [12] Απέκτησαν τουλάχιστον τρία παιδιά: τον Γκυ, [13] που διαδέχθηκε τον πατέρα του ως κόμης και δούκας της Λούκα και μάργραβος της Τοσκάνης, τον Λάμπερτ, που διαδέχθηκε τον αδελφό του το 929, αλλά έχασε τους τίτλους το 931 από τον ετεροθαλή αδελφό του Μπόζo της Τοσκάνης, και την Ερμενγάρδη.
- Eρμενγάρδη.
- Όντο (απεβ. π[ <span title="This claim needs references to reliable sources. (June 2015)">απαιτείται παραπομπή</span> ]. 879) .
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 272. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 273. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 4,0 4,1 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 274. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 273-274. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020.
- ↑ 7,0 7,1 (in γαλλική) Baron Ernouf (1858) Histoire de Waldrade, de Lother II et de leurs descendants, p. 3
- ↑ (in γαλλική) Baron Ernouf (1858) Histoire de Waldrade, de Lother II et de leurs descendants, p. 5
- ↑ K. Schmid, Ein karolingischer Königseintrag im Gedenkbuch von Remiremont, Frühmittelalterliche Studien, 2, 1968, pp. 96-134
- ↑ Monumenta Germanica Historica, tomus XV.2, Vita Sancti Deicoli, p. 679.
- ↑ Monumenta Germanica Historica, tomus I: Annales Lobienses, anno 855, p. 232
- ↑ Wickham, Chris (1990). Early Medieval Italy: Central Power and Local Society 400-1000. University of Michigan Press. σελίδες 59–60. ISBN 0-472-08099-7.
- ↑ Townsend, Geo (1847) Ecclesiastical and Civil History Philosophically Considered, Vol. II, p. 157