Γερμανικό Μουσείο
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: κακή μετάφραση, ξένα ονόματα, σύνδεσμοι Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων. |
Το Γερμανικό Μουσείο (γερμανικά: Deutsches Museum) στο Μόναχο, Γερμανία, είναι το μεγαλύτερο μουσείο επιστήμης και τεχνολογίας στον κόσμο, με περίπου 28.000 εκθέματα αντικείμενα από πενήντα τομείς επιστήμης και τεχνολογίας. Δέχεται περίπου 1,5 εκατομμύρια επισκέπτες ανά έτος.[3]
| Γερμανικό Μουσείο | |
|---|---|
| Deutsches Museum | |
 | |
 | |
| Είδος | εθνικό μουσείο, μουσείο τεχνολογίας, μουσείο επιστήμης και μουσείο πληροφορικής |
| Διεύθυνση | Museumsinsel 1, 80538 München |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°7′48″N 11°35′0″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Ludwigsvorstadt-Isarvorstadt[1] |
| Χώρα | Γερμανία[1] |
| Έναρξη κατασκευής | 28 Ιουνίου 1903 |
| Αρχιτέκτονας | Gabriel von Seidl |
| Προστασία | Μνημείο αρχιτεκτονικής κληρονομιάς στη Βαυαρία[2] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το μουσείο ιδρύθηκε στις 28 Ιουνίου 1903, ύστερα από μια συνάντηση του Συνδέσμου Γερμανών Μηχανικών (VDI) με πρωτοβουλία του Όσκαρ φον Μίλερ. Το επίσημο του όνομα είναι Deutsches Museum von Meisterwerken der Naturwissenschaft und Technik (Γερμανικό Μουσείο Αριστουργημάτων Επιστήμης και Τεχνολογίας). Είναι το μεγαλύτερο μουσείο στο Μόναχο. Για ένα χρονικό διάστημα το μουσείο συνήθιζε να φιλοξενεί συναυλίες ποπ και ροκ όπως το The Who, Jimi Hendrix και Elton John.[4]
Ιστορία Επεξεργασία
Λίγους μήνες πριν από τη συνάντηση της Εταιρείας Γερμανών Μηχανικών του 1903, ο Όσκαρ φον Μίλερ συγκέντρωσε μια μικρή ομάδα που υποστήριξε την επιθυμία του να ιδρύσει μουσείο επιστήμης και τεχνολογίας. Σε μια επίδειξη υποστήριξης, αυτή η ομάδα δωρίζει αυθόρμητα 260.000 μάρκα στην υπόθεση και εξέλεξε μια «προσωρινή επιτροπή» για να ξεκινήσει το εγχείρημα. [5][6]
Τον Ιούνιο του 1903, ο πρίγκιπας Λουδοβίκος Β´ της Βαυαρίας συμφώνησε να ενεργήσει ως προστάτης του μουσείου και η πόλη του Μονάχου δώρισε το Coal Island ως τόπο για το έργο. Επιπλέον, άρχισαν να φθάνουν εκθέματα από το Μόναχο, τη Γερμανία και το εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένων των συλλογών από τη Βαυαρική Ακαδημία. Καθώς δεν υπήρχε ειδικό μουσείο, τα εκθέματα εμφανίζονταν στο Εθνικό Μουσείο.
Στις 12 Νοεμβρίου 1906, τα προσωρινά εκθέματα στο Εθνικό Μουσείο ανοίχτηκαν με τελετή στο κοινό και στις 13 Νοεμβρίου τοποθετήθηκε η θεμελιώδης πέτρα για το μόνιμο μουσείο.
Το πρώτο όνομα του μουσείου, το "Γερμανικό Μουσείο για τα Αριστουργήματα της Φυσικής Επιστήμης και Τεχνολογίας", δεν προοριζόταν να περιορίσει το μουσείο στις γερμανικές προόδους στην επιστήμη και την τεχνολογία, αλλά να εκφράσει τη σημασία της επιστήμης και της τεχνολογίας στο γερμανικό λαό.
Ο Όσκαρ φον Μίλερ άνοιξε το νέο μουσείο στα 70ά του γενέθλια, στις 2 Μαΐου 1925, μετά από μια καθυστέρηση σχεδόν δέκα ετών. Από την αρχή, τα εκθέματα του μουσείου υποστηρίζονται από έγγραφα που είναι διαθέσιμα σε μια δημόσια βιβλιοθήκη και αρχεία, τα οποία είναι ανοιχτά επτά ημέρες την εβδομάδα για να εξασφαλίσουν την πρόσβαση στο εργαζόμενο κοινό.
Πριν και κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, το μουσείο είχε τεθεί σε τεράστιο προϋπολογισμό από το ναζιστικό κόμμα και πολλά εκθέματα είχαν τη δυνατότητα να ξεπεραστούν με λίγες εξαιρέσεις όπως το νέο δωμάτιο αυτοκινήτου αφιερωμένο στις 7 Μαΐου 1937. Μέχρι το τέλος του 1944 το μουσείο υπέστη σοβαρές ζημίες από βομβιστικές επιθέσεις με το 80% των κτιρίων και το 20% των εκθεμάτων υπέστη ζημιές ή καταστράφηκε. Καθώς τα συμμαχικά στρατεύματα μπήκαν στο Μόναχο τον Απρίλιο του 1945, ο μουσουλμάνος διευθυντής, Karl Bässler, μόλις κατάφερε να κρατήσει την τελευταία μόνιμη γέφυρα στο νησί των Μουσείων από το να ανατιναχθεί από τα γερμανικά στρατεύματα.
Μετά τον πόλεμο, το μουσείο έπρεπε να κλείσει για επισκευές και οι προσωρινά μισθωτές, όπως το Τεχνολογικό Κολλέγιο και το Ταχυδρομείο, χρησιμοποίησαν το μουσείο καθώς ανακατασκευάστηκαν τα κτίριά τους. Το Μουσείο ήταν επίσης η έδρα της Κεντρικής Επιτροπής των Ελευθερωμένων Εβραίων, που εκπροσώπησε Εβραίους εκτοπισμένους στην Αμερικανική Ζώνη της Γερμανίας μετά τον πόλεμο.
Τον Νοέμβριο του 1945, η βιβλιοθήκη ήταν σε θέση να ανοίξει εκ νέου, ακολουθούμενη από την αίθουσα συνεδριάσεων τον Ιανουάριο του 1946. Μια ειδική έκθεση για πενήντα χρόνια του κινητήρα ντίζελ άνοιξε τον Οκτώβριο του 1947 και τα κανονικά εκθέματα άρχισαν εκ νέου το Μάιο του 1948. Όχι μόνο το 1965, είκοσι χρόνια μετά το τέλος του πολέμου στη Γερμανία, η έκθετη περιοχή ταιριάζει (και μετά υπερβαίνει) το προπολεμικό μέγεθος.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, το μουσείο επικεντρώθηκε στις φυσικές επιστήμες και όχι στην τεχνολογία και πολλά από τα παραδοσιακά μεγάλα εκθέματα, όπως η πολιτικού μηχανικού, μειώθηκαν σε μέγεθος για να κάνουν τη θέση τους για πιο σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις.
Τον Αύγουστο του 1969, η διαστημική κάψουλα Απόλλων 8 παρουσιάστηκε σε ειδική έκθεση με τίτλο «Ο άνθρωπος και ο χώρος» και το 1970 διορίστηκε ο πρώτος σκηνοθέτης πλήρους απασχόλησης, Theo Stillger. Στη δεκαετία του 1970 η δήλωση αποστολής του μουσείου τροποποιήθηκε για να ενθαρρύνει την εξήγηση της πολιτιστικής σημασίας της επιστήμης και της τεχνολογίας στα εκθέματα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 παρατηρήθηκαν σοβαρές ζημιές σε αρκετά εκθέματα λόγω εμπρησμού που είχε ως αποτέλεσμα το μικρότερο εκθεσιακό χώρο των 34.140 τετραγωνικών μέτρων. Ακολούθησε εκτεταμένη προσπάθεια ανασυγκρότησης και πρόσθετο κτίριο που έφερε το συνολικό εκθεσιακό χώρο σε 55.000 τετραγωνικά μέτρα μέχρι το 1993. Οι δεκαετίες 1980 και 90 επίσης έφεραν συμφωνίες με το Κέντρο Επιστημών στη Βόννη και την κυβέρνηση με αποτέλεσμα τη δημιουργία του Deutsches Museum Bonn και του Εκθεσιακού αεροδρομιου Flugwerft Schleißheim.
Το 1996, η Βαυαρική κυβέρνηση έδωσε κτίρια στην ιστορική περιοχή Theresienhöhe του Μονάχου στο Γερμανικό Μουσείο με αποτέλεσμα τη δημιουργία του νέου μουσείου μεταφορών, το Deutsches Museum Verkehrszentrum, το οποίο άνοιξε το 2003 και σήμερα στεγάζει το οδικό όχημα και εκθέματα τρένων που αφαιρέθηκαν από την αρχική τοποθεσία του Γερμανικό Μουσείο. Η συνοικία Theresienhöhe είναι μια νέα περιοχή στην άκρη της κεντρικής πόλης του Μονάχου, ενώ το Μουσείο Μεταφορών αποτελεί μέρος του σχεδιασμού της μικτής χρήσης.
Iστορική αναδρομή Επεξεργασία
1903 Ίδρυση Μουσείου
1906 Άνοιγμα των προσωρινών συλλογών στους χώρους του πρώην Εθνικού Μουσείου στη Maximilianstrasse
1909 Άνοιγμα πρόσθετων συλλογών στο παλιό στρατόπεδο στο Isar (Ehrhardtstraße)
1911 Τελετή εγκαινίασης της αίθουσας συλλογής
1925 Άνοιγμα του Deutsches Museum στο νέο κτίριο του νησιού των Μουσείων
1928 Τοποθέτηση της βάσης για τη βιβλιοθήκη και την αίθουσα
1930 Απογευματινή τελετή της βιβλιοθήκης και της αίθουσας
1932 Άνοιγμα της βιβλιοθήκης
1935 Εγκαίνια του συνεδριακού κέντρου
1944 Καταστροφή του 80% του κτιρίου
1948 Επανέναρξη μετά την καταστροφή
1983 Καταστροφή θαλάσσιων και κινητήρων με πυρκαγιά
1984 Άνοιγμα της νέας αίθουσας αεροδιαστημικής. προσωρινό κλείσιμο ορισμένων τμημάτων σε χαλάζι και ζημιές στο νερό
1992 Άνοιγμα του Μουσείου Αεροπορίας του Schleißheim στο αεροδρόμιο του Oberschleißheim
1995 Ανοίγει υποκατάστημα του Deutsches Museum στη Βόννη
2003 Εγκαίνια του Μεταφορικού Κέντρου στους πρώην εκθεσιακούς χώρους
2006 Ανοίγοντας τις Αίθουσες I και II του Μεταφορικού Κέντρου στο Theresienhöhe
2015 Οκτώβριος Έναρξη της πρώτης μεγάλης φάσης ανακαίνισης / εκσυγχρονισμού, με πολλά εκθέματα να κλείνουν
Νησί του Μουσείου Επεξεργασία
Ο κύριος χώρος του μουσείου Deutsches είναι ένα μικρό νησί στο ποταμό Isar, το οποίο είχε χρησιμοποιηθεί για ράφτινγκ ξύλου από τον Μεσαίωνα. Το νησί δεν είχε κτίρια πριν από το 1772, επειδή είχε πλημμυρίσει τακτικά πριν από το κτίριο του Sylvensteinspeicher.
Το 1772 χτίστηκαν στο νησί οι στρατώνες του Ισραήλ και, μετά την πλημμύρα του 1899, τα κτήρια ανοικοδομήθηκαν με προστασία από πλημμύρες. Το 1903 το Δημοτικό Συμβούλιο ανακοίνωσε ότι θα δωρίσουν το νησί για το νεόκτιστο Deutsches Museum. Το νησί που ήταν γνωστό ως Kohleninsel (νησί άνθρακα) μετονομάστηκε σε Museumsinse.
Άλλες περιοχές Επεξεργασία
Εκτός από την κύρια περιοχή του Museumsinsel, το μουσείο έχει δύο υποκαταστήματα,ένα κοντά στο Μόναχο και ένα στη Βόννη.
Το υποκατάστημα Flugwerft Schleißheim βρίσκεται περίπου 18 χιλιόμετρα βόρεια του κέντρου της πόλης του Μονάχου κοντά στο παλάτι Schleißheim. Βασίζεται στις εγκαταστάσεις μιας από τις πρώτες στρατιωτικές αεροπορικές βάσεις στη Γερμανία που ιδρύθηκαν λίγο πριν από τον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο. Περιλαμβάνει το παλιό κέντρο ελέγχου και ελέγχου αέρα καθώς και σύγχρονα κτίρια που προστέθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 2000 μετά από ισχυρή έγκριση από τον Franz-Josef Strauss, ο τότε πρωθυπουργός του κρατιδίου της Βαυαρίας, ο οποίος ήταν παθιασμένος φιλάθλος.
Το Flugwerft Schleißheim παρουσιάζει διάφορα ενδιαφέροντα αεροπλάνα για τα οποία δεν υπήρχε αρκετός χώρος στο site του Museumsinsel στο κέντρο του Μονάχου. Μεταξύ των πιο σημαντικών εκθεμάτων είναι ένα αεροπλάνο Horten που κατασκευάστηκε το 1940, αποκαθισμένο από τα λίγα επιζόντα μέρη. Μια συλλογή των γερμανικών κατασκευών των αεροσκαφών VTOL (κάθετα απογείωση και προσγείωση) που αναπτύχθηκε στη δεκαετία του 1950 και του 1960 είναι μοναδική. Μια σειρά από μαχητικά αεροπλάνα του Βιετνάμ καθώς και ρωσικά αεροπλάνα που αναλήφθηκαν από την Ανατολική Γερμανία μετά την επανένωση είναι επιδεικτικά γνωστά. Αυτός ο σταθμός διαθέτει επίσης ένα εργαστήριο αφιερωμένο στην αποκατάσταση όλων των τύπων αεροπλάνων που προορίζονται για στατική επίδειξη.
Το τελευταίο υποκατάστημα άνοιξε το 2003 και ονομάζεται Deutsches Museum Verkehrszentrum, που βρίσκεται στο Theresienhöhe του Μονάχου και εστιάζει στην τεχνολογία των μεταφορών.
Το υποκατάστημα που βρίσκεται στη Βόννη ξεκίνησε το 1995 και επικεντρώνεται στη γερμανική τεχνολογία, επιστήμη και έρευνα μετά το 1945.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 12069. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
- ↑ geodaten
.bayern .de /denkmal _static _data /externe _denkmalliste /pdf /denkmalliste _merge _162000 .pdf. - ↑ «The New York Times Travel Guide dated 10 Aug 2008 states that "this is the largest technological museum of its kind in the world."». Travel.nytimes.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2011.
- ↑ Abendzeitung, Germany (27 Ιανουαρίου 2016). «Deutsches Museum: Kongresshalle wird zur Event-Location: Gaudi und Tralala - München - Abendzeitung München». Abendzeitung-muenchen.de. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2017.
- ↑ Pudor, Heinrich (1918). Zur Geschichte der technischen Museen - Vierteljahrschrift für Sozial- und Wirtschaftsgeschichte. 14, σελ. 356–375.
- ↑ Bühler, Dirk (May 2009). «Building a Masterpiece of Concrete-Technology: The Deutsches Museum in Munich (1906-1911)». Proceedings of the Third International Congress on Construction History. Cottbus.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Deutsches Museum
- Deutsches Museum, English Museum Guide, 3rd ed. 2005
- Deutsches Museum (English only)
Eξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Deutsches Museum (Αγγλικά)
- Deutsches Museum Flugwerft Schleißheim Αρχειοθετήθηκε 2015-04-28 στο Wayback Machine. (Αγγλικά)
- Deutsches Museum Transport Centre (Αγγλικά)
- Deutsches Museum in Bonn (Αγγλικά)