Γεώργιος ντε Λα Τρεμουάλ

Ο Γεώργιος ντε Λα Τρεμουάλ[6], γαλλ.: Georges de la Trémoille, (π. 1382 –6 Μαΐου 1446) ήταν κόμης τού Γκιν (Guînes) από το 1398 έως το 1446 και μεγάλος Θαλαμηπόλος της Γαλλίας στον βασιλιά Κάρολο Ζ΄ της Γαλλίας. Αναζήτησε τη συμφιλίωση μεταξύ τού Φίλιππου, δούκα της Βουργουνδίας και τού Καρόλου Ζ΄ κατά τη διάρκεια της αποξένωσής τους στο τελευταίο μέρος τού Εκατονταετούς Πολέμου. Ο ντε Λα Τρεμουάλ ήταν πολιτικός αντίπαλος τού Aρθούρου Γ΄ της Βρετάνης στη γαλλική αυλή. Οι περισσότεροι ιστορικοί έχουν κακή άποψη για τη σταδιοδρομία του, εκτιμώντας ότι έθεσε την προσωπική προαγωγή επάνω από το δημόσιο συμφέρον, αν και η παραδοσιακή ιστορική ερμηνεία τού μεγάλου Θαλαμηπόλου ως αντιπάλου της Ιωάννας της Λωρραίνης έχει αναθεωρηθεί. [7]

Γεώργιος ντε Λα Τρεμουάλ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Georges Ier de La Trémoille (Γαλλικά)
Γέννηση1384 ή 1382[1]
Παρίσι
Θάνατος6  Μαΐου 1446[2] ή 1446[1]
Κάστρο του Συλλί-συρ-Λουάρ
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιπλωμάτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙωάννα Β΄ της Ωβέρνης (1416–1424)[3]
Catherine de l'Isle Bouchard (από 1427)
ΣύντροφοςMarie Guypaude 'la Championne'
ΤέκναLouis I de la Trémoille
Georges II de La Trémoille
Louise de la Trémoille[4]
Marguerite (Marie) bâtarde de La Tremouille, Dame de Saint-Farfgeau[5]
ΓονείςΓκυ ΣΤ΄ ντε Λα Τρεμουάλ και Μαρία του Συλί
ΑδέλφιαΙωάννης ντε Λα Τρεμουάλ (1377-1449)
ΟικογένειαΟίκος ντε Λα Τρεμουάλ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΜεγάλος Θαλαμηπόλος της Γαλλίας (1427–1439)
Θυρεός

Βιογραφία Επεξεργασία

Ήταν γιος του Γκυ ΣΤ΄ του Λα Τρεμουάλ και της Μαρίας, κόρης του Λουδοβίκου Α΄ κυρίου του Συλλύ.

Ο ντε Λα Τρεμουάλ αιχμαλωτίστηκε στο Aζενκούρ το 1415. Ανέκτησε την ελευθερία του λίγο αργότερα και αφιέρωσε το υπόλοιπο της σταδιοδρομίας του στην αυλική ζωή και τη διπλωματία. Έκανε έναν ευνοϊκό γάμο με την Ιωάννα Β΄ τού Ωβέρν (1378 –1424), κόμισσα τού Ωβέρν και τού Μπουγιόν (1404–1424). Ο ντε Λα Τρεμουάλ υπηρέτησε την αυλή της Βουργουνδίας για αρκετά χρόνια, στη συνέχεια εντάχθηκε στην Αυλή τού Καρόλου Ζ΄ με την παράταξη των Αρμανιάκ.

Ο ντε Λα Τρεμουάλ έγινε ο ευνοούμενος τού βασιλιά το 1427. Κέρδισε τον τίτλο τού μεγάλου Θαλαμηπόλου και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αποβολή τού κοντόσταυλου ντε Ρισεμόν από την Αυλή την ίδια χρονιά. Μετά την επιτυχημένη εκστρατεία της Ιωάννας της Λωρραίνης στο Ρενς για τη στέψη τού Καρόλου Ζ΄, ο Λα Τρεμουάλ καθυστέρησε μία πορεία στο Παρίσι με άκαρπες ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. Μπορεί να ήταν υπεύθυνος για την έλλειψη βασιλικής υποστήριξης, που καταδίκασε τις στρατιωτικές της ενέργειες στη συνέχεια. Η ιστορική συναίνεση είναι, ότι οι προσωπικές ζήλιες τον οδήγησαν να υπονομεύσει τους δύο καλύτερους στρατιωτικούς διοικητές της Γαλλίας σε ένα χαμηλό σημείο του πολέμου. Τον Σεπτέμβριο του 1432 πλήρωσε τον Ροδρίγο ντε Βιγιανδράνδο και τους ακολούθους του για να κρατήσουν το Λε Πον-ντε-Σε ενάντια στις επιθέσεις του Ζαν ντε Μπυέγ. Εκείνη τη χρονιά ο ντε Ρισεμόν επέστρεψε στην Αυλή και τον επόμενο χρόνο φυλάκισε τον ντε Λα Τρεμουάλ. Ο Κάρολος Ζ΄ δεν παρενέβη.

Οικογένεια Επεξεργασία

Νυμφεύτηκε την Ιωάννα Β΄ τού Ωβέρν (1378 –1424), κόμισσα τού Ωβέρν και τού Μπουγιόν (1404–1424). Ο γιος του:

Η κόρη του:

Είχε επίσης απογόνους από τις δύο ερωμένες του: πρώτα από τη Mαρί Γκυπόντ είχε μία κόρη που ονομαζόταν:

  • (νόθη) Mαργαρίτα, παντρεύτηκε τον Ζαν Σαλαζάρ, και έναν γιο που ονομαζόταν
  • (νόθος) Ζαν, ο «νόθος τού Λα Τρεμουάλ» (νομιμοποιήθηκε και έγινε ευγενής το 1445).

Έπειτα από τη Mαρί Λα Σαμπιόν, είχε γιο τον

  • (νόθος) Ζακ, τον άλλο «νόθο τού Λα Τρεμουάλ», που νομιμοποιήθηκε το 1466 [8]

Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 p32753.htm#i327530.
  2. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Georges-de-La-Tremoille. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. p32753.htm#i327530. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  4. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  5. Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  6. «Mccccxxvi». Corpus.enc.sorbonne.fr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2019. 
  7. (in γαλλική) Olivier Bouzy, Jeanne d'Arc en son siècle, Paris: Fayard, 2013, (ISBN 978-2-213-67205-2), pp. 196-197.
  8. «Mccccxxvi». Corpus.enc.sorbonne.fr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2019.