Βικιπαίδεια

Κάρολος Ζ΄ της Γαλλίας

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Κάρολος (αποσαφήνιση).

Ο Κάρολος Ζ΄ της Γαλλίας ή Κάρολος ο Νικητής (Γαλλική γλώσσα : Charles VII de France, 22 Φεβρουαρίου 1403 - 22 Ιουλίου 1461) ήταν μονάρχης του Οίκου των Βαλουά, κυβέρνησε ως βασιλιάς της Γαλλίας (1422 - 1461. Η νομιμότητά του αμφισβητήθηκε από τον Ερρίκο ΣΤ' της Αγγλίας. Στα μέσα του Εκατονταετούς Πολέμου ο Κάρολος Ζ΄ κληρονόμησε τον θρόνο της Γαλλίας κάτω από δραματικές συνθήκες. Οι δυνάμεις από το Βασίλειο της Αγγλίας και ο Δούκας της Νορμανδίας κατέλαβαν πρώτα την Γκιγιέν και κατόπιν ολόκληρη την βόρεια Γαλλία μαζί με το Παρίσι και την Ρενς, παραδοσιακό τόπο στέψης των Γάλλων βασιλέων. Ο πατέρας του αναγκάστηκε να τον αποκληρώσει από τον θρόνο (1420), διάδοχος του ορίστηκε ο Ερρίκος Ε΄ της Αγγλίας που ήταν ο μεγάλος νικητής.

Κάρολος Ζ΄
KarlVII.jpg
Πορτραίτο του Κάρολου Ζ' από τον Ζαν Φουκέ, τέμπερα σε ξύλο, περ. 1445-1450, Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι.
Περίοδος21 Οκτωβρίου 1422 - 22 Ιουλίου 1461
Στέψη17 Ιουλίου 1429
Καθεδρικός Ναός της Ρενς
ΠροκάτοχοςΚάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας
ΔιάδοχοςΛουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας
Γέννηση22 Φεβρουαρίου 1403
Παρίσι, Βασίλειο της Γαλλίας
Θάνατος22 Ιουλίου 1461 (58 ετών)
Μεέν-σιρ-Ιέβρ, Βασίλειο της Γαλλίας
Τόπος ταφήςΒασιλική Σαιν-Ντενί
ΣύζυγοςΜαρία του Ανζού
ΕπίγονοιΛουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας
Ραδεγόνδη
Αικατερίνη
Γιολάντα
Ιωάννα
Μαγδαληνή
Κάρολος του Μπερρύ
(νόθη) Μαρία του Βαλουά
(νόθη) Σαρλότ του Μπρεζέ
ΟίκοςΟίκος των Βαλουά
ΠατέραςΚάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας
ΜητέραΙσαβέλλα της Βαυαρίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Την ίδια εποχή ξέσπασε σκληρός εμφύλιος πόλεμος στον Οίκο των Βαλουά ανάμεσα στον κλάδο των Βαλουά και τον κλάδο της Βουργουνδίας. Η βασιλική αυλή μετακινήθηκε στο Μπουρζ νότια του Λίγηρα, ο Κάρολος πήρε τον τίτλο "βασιλιάς της Μπουρζ" επειδή η περιοχή γύρω από την πόλη ήταν από τις ελάχιστες που του είχαν απομείνει. Η πολιτική και στρατιωτική του θέση βελτιώθηκε σημαντικά με την εμφάνιση της Ιωάννας της Λωρραίνης μια προικισμένη γυναίκα με τεράστια προσόντα. Η Ιωάννα της Λωρραίνης με τον Γαλλικό στρατό συνάντησε τους Άγγλους στην Ορλεάνη ένα στρατηγικό σημείο στον Λίγηρα και τους συνέτριψε. Ο λαός της Ρενς ενθουσιασμένος άλλαξε την υποστήριξη του και άνοιξε τις πύλες στους Γάλλους, ακολούθησε η στέψη του Καρόλου Ζ΄ στον Καθεδρικό Ναό της Ρενς (1429). Σε λίγα χρόνια έληξε με την Συνθήκη του Αράς (1435) η συμμαχία των Άγγλων με τους Βουργουνδούς, ανακαταλήφθη το Παρίσι (1436) και η Νορμανδία την δεκαετία του 1440 με έναν πολύ οργανωμένο στρατό της τελευταίας τεχνολογίας. Μετά την "μάχη του Καστιγιόν" (1453) οι Άγγλοι εκδιώχθηκαν από ολόκληρη την ηπειρωτική Ευρώπη, τους έμεινε μόνο η περιοχή του Καλαί. Τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του Καρόλου Ζ΄ έμειναν γνωστά για τις συγκρούσεις με τον ταραχοποιό γιο του, τον μελλοντικό Λουδοβίκο ΙΑ΄ της Γαλλίας.

Πρώτα χρόνιαΕπεξεργασία

 
Η στέψη του Καρόλου Ζ΄ στον καθεδρικό ναό της Ρενς. Φρέσκο από το Πάνθεον του Παρισιού, έργο του E. Lenepveu (1889), λεπτομέρεια

Γεννημένος την βασιλική διαμονή των Παρισίων στο Χότελ Σαίντ-Πολ ο Κάρολος ήταν ενδέκατο παιδί, πέμπτος γιος και διάδοχος του βασιλιά της Γαλλίας Καρόλου ΣΤ΄ του Παράφρονα, και της Ισαβέλλας της Βαυαρίας μέλος του Οίκου των Βαλουά.[1] Οι μεγαλύτεροι αδελφοί του ήταν ο Κάρολος (1386), ο Κάρολος (1392-1401), ο Λουδοβίκος του Γκυγιέν (1397–1415) και ο Ιωάννης της Γαλλίας (1398-1417) (1398–1417), ο καθένας με την γέννηση του πήρε τον τίτλο του Δελφίνου, διαδόχου του Γαλλικού θρόνου.[2] Οι τέσσερις μεγαλύτεροι αδελφοί του πέθαναν όλοι πρόωρα και άτεκνοι, ο Κάρολος κληρονόμησε όλους τους τίτλους.[3] Οι απειλές που είχε να αντιμετωπίσει από την πρώτη στιγμή που πήρε τον τίτλο του Δελφίνου ήταν ασταμάτητες. Με την άνοδο του στον τίτλο του Δελφίνου τράπηκε σε φυγή στο Παρίσι (29 Μάϊου 1418) αφού οι στρατιώτες του Δούκα της Βουργουνδίας Ιωάννη του Άφοβου επιχειρούσαν να καταλάβουν την πόλη.[4] Την επόμενη χρονιά (1419) ίδρυσε την αυλή του στο Μπουρζ και ένα Κοινοβούλιο στο Πουατιέ.[5] Ο Κάρολος και ο Ιωάννης ο Άφοβος έκαναν μιά πρώτη προσπάθεια να συμφιλιωθούν σε μιά συνάντηση κοντά στην βασιλική κατοικία στο Μελάν (11 Ιουλίου 1419).[6] Η συνάντηση δεν έφερε ικανοποιητικά αποτελέσματα και ο δελφίνος ζήτησε νέα συνάντηση (10 Σεπτεμβρίου 1419) στη γέφυρα του Μοντερώ.[7] Ο δούκας υπέθεσε ότι η συνάντηση θα ήταν καλόπιστη και ειρηνική, δεν πήρε μαζί του ισχυρή αστυνομική φύλαξη, οι άντρες του Δελφίνου το εκμεταλλεύτηκαν, του επιτέθηκαν και τον δολοφόνησαν. Δεν είναι γνωστό το ποσοστό συμμετοχής του ίδιου του Δελφίνου στην δολοφονία, ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι δεν το γνώριζε.[8] Η δολοφονία είχε σαν αποτέλεσμα να τερματίσει κάθε προσπάθεια να συμφιλιωθούν ο κλάδος των Αρμανιάκ με τον κλάδο της Βουργουνδίας. Ο Κάρολος Ζ΄ συμφώνησε με τον γιο και διάδοχο του Φίλιππο τον Αγαθό να του πληρώσει κάποιο ποσό για αποζημίωση, δεν πληρώθηκε ποτέ.

Συνθήκη του ΤρουάΕπεξεργασία

 
Η διανομή της Γαλλίας σύμφωνα με την "Συνθήκη του Τρουά", οι Αγγλικές περιοχές με κόκκινο χρώμα

Με τον θάνατο του Καρόλου ΣΤ΄ η θέση του Δελφίνου ήταν αμφίβολη, σύμφωνα με την "Συνθήκη της Τρουά" που υπέγραψαν οι δύο βασιλείς διάδοχος του Γαλλικού θρόνου θα ήταν ο ίδιος ο Ερρίκος Ε΄ που θα παντρευόταν την κόρη του Καρόλου ΣΤ΄ Αικατερίνη της Γαλλίας (1401-1437). Οι Γάλλοι οπαδοί αρνήθηκαν να δεχτούν τον Ερρίκο Ε΄, ισχυρίστηκαν ότι ο Κάρολος ΣΤ΄ υπέγραψε την Συνθήκη υπό διανοητική διαταραχή, απαιτούσαν για νέο βασιλιά τον Δελφίνο Κάρολο. Οι εχθροί του Δελφίνου στην Γαλλία αναγνώρισαν σαν νόμιμο βασιλιά τον ξάδελφο του Ιωάννη τον Άφοβο που ζούσε εκείνη την εποχή αιχμάλωτος στην Αγγλία. Οι μόνοι ωστόσο που είχαν την ικανότητα να πάρουν τον θρόνο με στρατιωτικά μέσα ήταν ο Δελφίνος και ο βασιλιάς της Αγγλίας Ερρίκος ΣΤ΄, γιος του Ερρίκου Ε΄ που είχε πεθάνει λίγες μέρες πριν τον Κάρολο ΣΤ΄. Οι Άγγλοι είχαν καταλάβει ωστόσο ολόκληρη την βόρεια Αγγλία με την πρωτεύουσα Παρίσι, στις περιοχές αυτές είχε αναγνωριστεί σαν Άγγλος αντιβασιλιάς ο Ιωάννης του Λάνκαστερ, μικρότερος αδελφός του Ερρίκου Ε΄ με έδρα την Νορμανδία. Στα εφηβικά του χρόνια φημιζόταν για την μεγάλη του γενναιότητα, ανδρεία, και τις ηγετικές του ικανότητες. Οδήγησε στρατό κατά της Αγγλίας ντυμένος στα κόκκινα, μπλε και άσπρα, τα εθνικά χρώματα της Γαλλίας. Το έμβλημα του ήταν μια σφιχτή γροθιά που αγκάλιαζε ένα γυμνό σπαθί. Όμως δυο γεγονότα του 1421 κλόνισαν την αυτοπεποίθησή του: σε μάχη με τον Ερρίκο Ε΄ της Αγγλίας αναγκάστηκε να υποχωρήσει, και κατόπιν οι γονείς του τον αποκήρυξαν από την διαδοχή του θρόνου, ισχυριζόμενοι ότι ήταν καρπός μιας από τις περιβόητες εξωσυζυγικές σχέσεις της μητέρας του. Ο ίδιος ο πατέρας του σε μια στιγμή παραφροσύνης τον όρισε διάδοχο του θρόνου του. Με τον θάνατο του πατέρα του, βασιλιά Καρόλου ΣΤ΄ η διαδοχή ήταν αμφίβολη αφού υπήρχαν τρεις διεκδικητές του θρόνου:

  • Ο ίδιος, σαν μεγαλύτερος επιζών γιος του πατέρα του.
  • Ο δούκας της Ορλεάνης, που ήταν αιχμάλωτος των Άγγλων.
  • Ο βασιλιάς της Αγγλίας Ερρίκος ΣΤ΄ που ήταν γιος του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Ε΄ και της Αικατερίνης Βαλουά, κόρης του Καρόλου ΣΤ΄.

Βασιλιάς της ΜπουρζΕπεξεργασία

 
Χρυσό νόμισμα του Καρόλου Ζ΄

Οι Άγγλοι εκείνη την εποχή είχαν υπό τον πλήρη έλεγχο τους ολόκληρη τη βόρεια Γαλλία, οπότε απαιτούσαν να έχουν πάνω της και βασιλικά δικαιώματα, εγκατέστησαν στη Νορμανδία μια τοπική αντιβασιλεία. Ο Κάρολος παρ'όλα αυτά αρνήθηκε να αναγνωρίσει τον Άγγλο ανιψιό του ως βασιλιά, ζητώντας δικαιολογημένα τον τίτλο για τον εαυτό του. Τον Ιούλιο του 1421 έμαθε ότι ο Ερρίκος Ε΄ με έναν μεγάλο Αγγλικό στρατό ξεκινούσε επίθεση από το Μαντ-λα-Ζολί, εγκατέλειψε την πολιορκία του Σαρτρ για να τον αντιμετωπίσει.[9] Πήγε νότια από τον Λίγηρα υπο την προστασία της Γιολάντας που ήταν γνωστή ως "η βασίλισσα των τεσσάρων βασιλείων". Παντρεύτηκε την κόρη της Μαρία του Ανζού (22 Απριλίου 1422), την είχε αρραβωνιαστεί τον Δεκέμβριο του 1413 σε μιά τελετή στο Παλάτι του Λούβρου.[10] Ο Κάρολος Ζ΄ διεκδίκησε τον τίτλο του βασιλιά της Γαλλίας αλλά παρέμεινε στην Νότια Γαλλία, από φόβο δεν πραγματοποίησε καμιά εκστρατεία εναντίον των Άγγλων. Επέτρεπε έτσι στην Αγγλία με την απουσία του να ισχυροποιήσει την δύναμη της στην βόρεια Γαλλία. Προσπάθησε να συγκεντρώσει δυνάμεις διοικώντας μια αυλή περιπλανώμενη στην Κοιλάδα του Λίγηρα. Πήρε τον ειρωνικό τίτλο του "βασιλιά της Μπουρζ" πέρα από τον τίτλο του Δελφίνου από το όνομα της πόλης που ζούσε τον περισσότερο καιρό.[11] Σποραδικά μετακινήθηκε στην Ιβηρική με στόχο να εξασφαλίσει στρατιωτική βοήθεια σε μελλοντικές εκστρατείες στην βόρεια Γαλλία.

Η Ιωάννα της ΛωρραίνηςΕπεξεργασία

 
Έφιππος ανδριάντας του Καρόλου Ζ΄

Οι πολιτικές συνθήκες πήραν θεαματικά στροφή υπέρ των Γάλλων σε μια περίοδο που ο Δελφίνος βρισκόταν σε απελπιστική κατάσταση (1429), η Ορλεάνη βρισκόταν από τον Οκτώβριο του 1428 υπό πολιορκία. Ο Άγγλος αντιβασιλιάς Ιωάννης του Λάνκαστερ (θείος του Ερρίκου ΣΤ΄), προωθήθηκε προς το δουκάτο του Μπαρ που το κυβερνούσε ο Ρενέ, κουνιάδος του Καρόλου, με τους στρατιώτες του Καρόλου για άλλη μια φορά να τρομοκρατούνται. Τότε σε ένα μικρό χωριό, το Ντομρεμύ, στα σύνορα μεταξύ Λωρραίνης και Καμπανίας, μια έφηβη κοπέλα, η Ζαν ντ' Αρκ ή Ιωάννα της Λωρραίνης διακήρυξε ότι ήταν απεσταλμένη του θεού ζητώντας από τον Ρενέ στρατό και ενισχύσεις για τον δελφίνο Κάρολο. Ζήτησε από τον τοπικό διοικητή να μαζέψει προμήθειες και στρατό, ισχυρίστηκε ότι είδε ένα όραμα με Αγίους και αγγέλους που της ανέθεσαν την θεία αποστολή.[12] Εφοδιάστηκε από τον δούκα με ένα γράμμα και πέντε βετεράνους στρατιώτες, και κατευθύνθηκε στο Σινόν, τον τόπο διαμονής του Καρόλου, όπου έφτασε στις 10 Μαρτίου.[13] Ο Κάρολος αμφέβαλλε αρχικά για την αξιοπιστία της κοπέλας που δεν είχε ξαναδεί. Για να την δοκιμάσει πήγε να την υποδεχτεί με τα ρούχα ενός απλού αυλικού. Παρόλα αυτά η Ζαν τον αναγνώρισε αμέσως, λέγοντας του: "να έχεις μια γλυκιά ζωή αφέντη βασιλιά μου!". Ο Κάρολος πίστευσε πραγματικά ότι η κοπέλα ήταν απεσταλμένη του θεού, γέμισε εμπιστοσύνη και πίστη ότι θα ολοκληρωθούν τα σχέδια του.

Η τελική νίκη επί των ΆγγλωνΕπεξεργασία

Μετά την συνάντηση της με τον Κάρολο η Ιωάννα οδήγησε τον Μάρτιο του 1429 τις Γαλλικές δυνάμεις στην Ορλεάνη με μια ομάδα από σπουδαίους στρατηγούς. Οι Άγγλοι έλυσαν την πολιορκία (8 Μάϊου 1429), αυτό ήταν το πρώτο βήμα στην στροφή του πολέμου, κατόπιν γνώρισαν μεγάλη συντριβή στην "μάχη του Πατάι" (18 Ιουνίου 1429) και έχασαν τις μισές από τις δυνάμεις τους. Οι Άγγλοι δραπέτευσαν σε περιοχή ελεγχόμενη από Βουργουνδούς και ο Κάρολος στέφτηκε βασιλιάς στον Καθεδρικό ναό του Ρενς σαν Κάρολος Ζ΄ της Γαλλίας (17 Ιουλίου 1429). Ο Ιωάννης Β΄ του Λινύ με στρατεύματα από την Βουργουνδία συνέλαβε την Ιωάννα στην Κομπιένη (24 Μάϊου 1430) και την παρέδωσε στους Άγγλους.[14] Σε ένα δικαστήριο που ακολούθησε με επιφανείς Άγγλους κληρικούς όπως ο Πιέρ Κοσόν καταδικάστηκε σε θάνατο για μαγεία, κάηκε στον πάσσαλο (30 Μάϊου 1431).[15] Η Ιωάννα της Λωρραίνης και η σύζυγος του Μαρία του Ανζού που τον βοήθησε μέσω των δυνάμεων της πεθεράς του Γιολάντας ήταν οι δύο γυναίκες που πρόσφεραν τις πολυτιμότερες υπηρεσίες στον Κάρολο, η μεγάλη αγάπη της ζωής του ήταν η ερωμένη του Αγνή Σορέλ. Ο Κάρολος Ζ΄ και ο δούκας της Βουργουνδίας Φίλιππος ο Αγαθός υπέγραψαν την "Συνθήκη του Άρρας" (1435), με αυτή τα δύο αντίπαλα ξαδέλφια συμφιλιώθηκαν και αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν μαζί τους Άγγλους. Με την Συνθήκη αυτή ο Κάρολος Ζ΄ πέτυχε τον βασικό του στόχο, να τον αναγνωρίσει όλη η οικογένεια του βασιλιά των Γάλλων και να ενώσει την χώρα του.[16] Μέσα σε δύο δεκαετίες ανακατέλαβε ολόκληρη τη Γαλλία από τους Άγγλους, εκτός από το βορειότερο σημείο, το ακρωτήρι του Καλαί.

Εμφύλιος με τον γιο τουΕπεξεργασία

 
Η Ιωάννα της Λωρραίνης στην στέψη του Καρόλου Ζ΄ κρατάει την λευκή σημαία

Τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του Καρόλου Ζ΄ έμειναν γνωστά για τις συγκρούσεις με τον διάδοχο του Λουδοβίκο, του ζητούσε περισσότερες εξουσίες αλλά ο Κάρολος το αρνήθηκε. Ο Λουδοβίκος συγκρούστηκε σκληρά με τον πατέρα του ιδιαίτερα την ερωμένη του Αγνή Σορέλ, σε μία περίπτωση την οδήγησε απειλητικά με ένα σπαθί στο κρεβάτι του Καρόλου. Όταν γεννήθηκε ο μικρότερος αδελφός του Κάρολος (1446) ο δελφίνος Λουδοβίκος εξορίστηκε στην Ντωφινέ και δεν συνάντησε ξανά τον πατέρα του. Ο Λουδοβίκος αρνήθηκε όλα τα αιτήματα του πατέρα του να επιστρέψει στην βασιλική αυλή, δραπέτευσε στην αυλή του δούκα της Βουργουνδίας Φιλίππου του Αγαθού (1556). Το 1458 ο Κάρολος αρρώστησε, όταν μία πληγή στο γόνατο (από διαβήτη ή σύφιλη) δεν έκλεινε, προκαλώντας του ψηλό πυρετό. Ο Κάρολος νόμιζε ότι πλησιάζει το τέλος του και κάλεσε τον γιο του Λουδοβίκο που βρισκόταν στην Αβέν-συρ-Ελπ να έρθει από την εξορία και να αναλάβει την εξουσία, αφού πρώτα συμφιλιωθούν. Ο Λουδοβίκος αρνήθηκε έντονα και κάλεσε τους διασημότερους αστρολόγους να προβλέψουν πότε θα πεθάνει ο πατέρας του, ώστε να επιστρέψει στη Γαλλία μετά το θάνατο εκείνου, τον ασθενή βασιλιά επέβλεπε ο μικρότερος γιος του Κάρολος.

Οι αστρολόγοι απάντησαν στον Λουδοβίκο, ότι ο πατέρας του θα πέθαινε σε δυόμισι χρόνια. Πραγματικά για δυόμισι χρόνια η κατάσταση της υγείας τού βασιλιά χειροτέρευε, αλλά δεν πέθαινε, μένοντας ωστόσο κατάκοιτος. Μετά από δυόμισι χρόνια ένα νέο απόστημα, που άρχισε ολοένα να μεγαλώνει, εμφανίστηκε στο στόμα του. Τότε ο Κάρολος κατάλαβε ότι πλησιάζει το τέλος του και έκανε νέα έκκληση στον γιο του να έρθει. Ο ισχυρογνώμων και κακόβουλος προς τον πατέρα του διάδοχος, για άλλη μια φορά αρνήθηκε λέγοντας ότι θα επιστρέψει μόνο μετά τον θάνατο εκείνου. Τελικά το απόστημα μεγάλωσε, τόσο πολύ που ο Κάρολος δεν μπορούσε ούτε καν να μιλήσει και να φάει. Έτσι στις 22 Ιουλίου 1461 πέθανε από ασιτία, τάφηκε στην Βασιλική Σαιν-Ντενί. Η βασιλεία του Καρόλου Ζ΄ παρά το γεγονός ότι επισκιάζεται από τον μαρτυρικό θάνατο της Ιωάννας της Λωρραίνης θεωρείται θετική, ο Εκατονταετής Πόλεμος έληξε θετικά για τους Γάλλους κάτι που δεν κατάφεραν όλοι οι προκάτοχοι του. Ο Νικολό Μακιαβέλι ισχυρίζεται στα Χρονικά του ότι αν ο γιος του Λουδοβίκος ΙΑ΄ συνέχιζε την ίδια πολιτική η Γαλλία θα γινόταν ανίκητη.

ΟικογένειαΕπεξεργασία

Νυμφεύτηκε το 1422 την 2η εξαδέλφη του Μαρία του Ανζού, κόρη τού Λουδοβίκου Β΄, δούκα τού Ανζού, παιδιά του ήταν:[17]

Από μη νόμιμες σχέσεις, είχε φυσικά τέκνα. Από την Αγνή Σορέλ:

Άλλη ερωμένη του ήταν η Αντουανέτ ντε Μαινιελαί, εξαδέλφη της Αγνής Σορέλ.

ΠρόγονοιΕπεξεργασία

Πρόγονοι του Καρόλου Ζ΄ της Γαλλίας

ΠαραπομπέςΕπεξεργασία

  1. ↑ Wagner 2006, σ. 89
  2. ↑ Wagner 2006, σ. 89
  3. ↑ Wagner 2006, σ. 89
  4. ↑ Richard Vaughan, John the Fearless: The Growth of Burgundian Power, Vol. 2, (Boydell Press, 2005), 263
  5. ↑ Richard Vaughan, John the Fearless: The Growth of Burgundian Power, Vol. 2, (Boydell Press, 2005), 263
  6. ↑ J. C. L. Sismonde de Sismondi, Histoire des Français, Volume XII, Paris, 1828, σ. 574 (French)
  7. ↑ Richard Vaughan, John the Fearless: The Growth of Burgundian Power, 274
  8. ↑ Wagner 2006, σ. 89
  9. ↑ J. C. L. Sismonde de Sismondi, Histoire des Français, Τόμος 12, Παρίσι, 1828, σσ. 611–312 (French)
  10. ↑ Taylor, Larissa Juliet (2009). The Virgin Warrior: The Life and Death of Joan of Arc. Yale University Press. σ. 230
  11. ↑ Schlesinger, Arthur M. (1985). Joan of Arc. New York, NY: Chelsea House Publishers. σσ. 17–18
  12. ↑ Vale 1974, σ. 46
  13. ↑ Vale 1974, σ. 46
  14. ↑ Pernoud & Clin 1999, σ. 88
  15. ↑ Pernoud & Clin 1999, σσ. 103–137, 209
  16. ↑ Brady, Thomas A. (1994). Handbook of European History 1400–1600. 2. Leiden: E. J. Brill. σ. 373
  17. ↑ Ashdown-Hill 2016, σ. 24

ΠηγέςΕπεξεργασία

  • Ashdown-Hill, John (2016). The Private Life of Edward IV. Amberley Publishing.
  • Fletcher, Stella (2013). The Longman Companion to Renaissance Europe, 1390-1530. Routledge.
  • Hanawalt, Barbara (1998). The Middle Ages: An Illustrated History. New York: Oxford University Press.
  • Taylor, Aline (2001). Isabel of Burgundy: The Duchess who played Politics in the Age of Joan of Arc, 1397–1471. Madison Books.
  • Pernoud, R.; Clin, M. (1999). Joan of Arc: her story. Translated by Jeremy Adams. St. Martin's Griffin.
  • Taylor, Aline, Ισαβέλλα της Βουργουνδίας.
  • Vale, M. (1 October 1974). Charles VII. University of California Press.
  • Wagner, J. (2006). Encyclopedia of the Hundred Years War (PDF). Greenwood Press.
  • Ward, A.W.; Prothero, G.W.; Leathes, Stanley, eds. (1934). The Cambridge Modern History. Cambridge at the University Press.
Κάρολος Ζ΄ της Γαλλίας
Γέννηση: 22 Φεβρουαρίου 1403 Θάνατος: 22 Ιουλίου 1461
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Κάρολος ΣΤ΄ 		Βασιλεύς της Γαλλίας
 
21 Οκτωβρίου 1422–22 Ιουλίου 1461 		Διάδοχος
Λουδοβίκος ΙΑ΄
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κάρολος_Ζ΄_της_Γαλλίας&oldid=9526151"