Γιούνο
Στη Θρησκεία στην αρχαία Ρώμη η Γιούνο ήταν η κορυφαία θεά προστάτιδα του γάμου και της αγάπης Αντίστοιχη με την Ήρα στην Αρχαία ελληνική μυθολογία. Η Γιούνο ήταν κόρη του Σατούρνους, αδελφή και σύζυγος του Γιούπιτερ, μητέρα του Μαρς, του Βουλκάνους, της Μπελλόνα και της Γιουβέντας. Το ιερό της σύμβολο σε πλήρη ομοιότητα με την Ήρα ήταν το παγώνι.[2] Στην Ετρουσκική μυθολογία αντίστοιχη θεά ήταν η Ούνι που επέβλεπε και εκείνη όλες τις γυναίκες στην Αρχαία Ρώμη.[3] Σαν ύπατη θεότητα της Ρώμης ήταν μέλος της Καπιτωλιανής Τριάδας στον Καπιτωλίνο λόφο μαζί με τον Γιούπιτερ και την θεά της σοφίας Μινέρβα. Η Γιούνο ήταν πολεμική θεά στην πόλη της Ρώμης ήταν οπλισμένη και φορούσε χιτώνα από δέρμα κατσίκας και διάδημα. Πολλές φορές εμφανίζεται να φέρει επιπλέον μια ασπίδα από δέρμα κατσίκας που ονομαζόταν Αιγίδα. Το όνομα της Γιούνο συνδέεται με την "Ιόβη", αργότερα συνδέθηκε με το "ιοβέν" που μεταφράζεται ως "νεότητα".[4] Οι περισσότεροι γλωσσολόγοι όπως ο Γκέοργκ Βίσοβα αποδέχτηκαν αυτή την θεωρία.[5]
| Γιούνο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | IVNO (Λατινικά) |
| Παρατσούκλι | Regina, Capitolina, Sospita, Moneta και Saturnia[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Γιούπιτερ |
| Τέκνα | Μαρς Βούλκαν Iuventas Μπελόνα |
| Γονείς | Σατούρνους |
| Αδέλφια | Γιούπιτερ Βέστα Pluto Νεπτούνους Κέρες |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Λατρεία Επεξεργασία
Η Γιούνο έχει στην Ρωμαϊκή θρησκεία την πιο περίπλοκη λατρεία από όλες τις υπόλοιπες θεότητες με πολλά προσωνύμια και τίτλους. Το μόνο βέβαιο είναι η σύνδεση της με την ζωτική δύναμη και την νεανικότητα, υπάρχει διαφωνία ωστόσο ανάμεσα στους ιστορικούς σχολιαστές σχετικά με την ερμηνεία της. Στάθηκε πάντοτε η θεία προστάτιδα της γονιμότητας, πολλές φορές ωστόσο ιδιαίτερα στην Ρώμη είχε και πολεμικό χαρακτήρα. Βρισκόταν σε πολλές Ρωμαϊκές πόλεις όπως Λαύρεντο, Τίβολι, Βήιους ως "Ρεγκίνα" και σε άλλες όπως το Τούσκουλο ως "Λουτσίνα". Οι πέντε Ρωμαικές πόλεις Αρικία, Λανούβιο , Λαύρεντο, Παλεστρίνα και Τίβολι της έδωσαν το όνομα ενός μήνα για να την τιμήσουν.[6] Άλλα επώνυμα της είχαν σχέση με την γονιμότητα και την κάθαρση της γης.[7] Το επώνυμο "Λουτσίνα" είχε τον ρόλο της σύνδεσης ανάμεσα στην κυκλική ανανέωση του χρόνου και τις φάσεις της Σελήνης που προστατεύει την γέννηση και φέρνει την ζωή.[8] Πολλοί σχολιαστές απορρίπτουν την σύνδεση της με την Σελήνη επειδή είχε σχέση με την Ντιάνα Λουτσίφερα, οι Σεληνιακές θεότητες είχαν κατά κανόνα τον έλεγχο του τοκετού. Οι απόψεις αυτές για την Γιούνο συνδέουν τις εγκόσμιες με τις ουράνιες πλευρές της λειτουργείας του.[9] Κάθε χρόνο, την πρώτη μέρα του Μαρτίου, οι γυναίκες διοργάνωναν τη γιορτή Ματρονάλια, προς τιμήν της Γιούνο. Ο μήνας Ιούνιος, ο οποίος έχει πάρει το όνομά του από τη Γιούνο, θεωρούνταν η καλύτερη περίοδος για γάμο. Οι καλένδες κάθε μήνα ήταν επίσης αφιερωμένες στη Γιούνο, ενώ είχε κάποιες γιορτές προς τιμήν της την 1η Ιουλίου και στις 13 Σεπτεμβρίου.
Προσωνύμια της Γιούνο Επεξεργασία
- Interduca
- Η Γιούνο θεωρείτο θεότητα του γάμου, γι' αυτό της απέδωσαν το προσωνύμιο αυτό, ως "εκείνη που οδηγεί τη νύφη στο γάμο".
- Domiduca, αυτή που οδηγεί τη νύφη στη νέα της οικία.
- Regina, η βασίλισσα Γιούνο, καθώς ήταν σύζυγος του Γιούπιτερ, άρχοντα των θεών.
- Moneta
- "Η Γιούνο που προειδοποιεί" ήταν προστάτιδα των οικονομικών πραγμάτων στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
- Lucina, αυτή που φέρνει τα παιδιά στο φως.
- Lucetia, αυτή που φέρνει φως.
- Από την Γιούνο έχει πάρει το όνομά του ο αστεροειδής 3 Juno, γνωστότερος στα Ελληνικά και ως 3 Ήρα.
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Saturnia» (Ρωσικά)
- ↑ Larousse Desk Reference Encyclopedia, The Book People, Haydock, 1995, σ. 215
- ↑ Corbishley, Mike Ancient Rome Warwick Press 1986, σ. 62
- ↑ P. K. Buttmann Mythologus I Berlin 1828 p. 200 ff.; J. A. Hartung Die Religion der Römer II Erlangen 1836, σ. 62
- ↑ G. Wissowa Religion und Kultus der Römer Munich 1912, σσ. 181-182
- ↑ Ovid Fasti VI 59-62
- ↑ G. Radke Die Götter Altitaliens Münster 1965 articles Tutela, Tutula and Fluonia, Fluviona
- ↑ M. Lejeune "Notes de linguistique italique XXIII: Le culte de Rossano di Vaglio" in Revue d'Etudes Latins 45 1967 σσ. 202-221; "Inscriptions de Rossano di Vaglio 1971" in RAL 26 1971 σ. 667 ff. The inscriptions are dated to the 3rd-2nd centuries.
- ↑ Macrobius Sat. I 15, 18; Varro Ling. Lat. V 69
Πηγές Επεξεργασία
- Burn, Robert (1871), Rome and the Campagna: An Historical and Topographical Description of the Site, Buildings, and Neighbourhood of Ancient Rome..., Cambridge: Deighton, Bell, & Co.
- Lactantius (303–311), Institutiones Divinae [Divine Institutes] (in Latin), Book I, Chapter 17, Section 8.
- Moyaers, Geneviève Dury; et al. (1981), "Aperçu Critique des Travaux Relatifs au Culte de Junon", Aufstieg und Niedergang der Römische Welt (in French)
- Servius the Grammarian, "In Vergilii Aeneidem Commentarii [Commentaries on Vergil's Aeneid]", In Tria Virgilii Opera Expositio [Exposition on Three Works by Vergil] (in Latin).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Iuno στο Wikimedia Commons