Γιούρι Λεβιτάν
Ο Γιούρι Μπορίσοβιτς Λεβιτάν (ρωσικά: Юрий Борисович Левитан, 2 Οκτωβρίου 1914, Βλαντίμιρ, Ρωσική Αυτοκρατορία - 4 Αυγούστου 1983, Μπέλγκοροντ, ΡΣΟΣΔ, ΕΣΣΔ) ήταν ο κύριος Σοβιετικός ραδιοφωνικός εκφωνητής την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ανήγγειλε στο Ραδιόφωνο της Μόσχας όλα τα σημαντικά διεθνή γεγονότα της δεκαετίας 1940-1960, συμπεριλαμβανομένης της γερμανικής επίθεσης στη Σοβιετική Ένωση στις 22 Ιουνίου 1941, την παράδοση της Γερμανίας στις 9 Μαΐου 1945, τον θάνατο του Ιωσήφ Στάλιν στις 5 Μαρτίου 1953 και την πρώτη επανδρωμένη διαστημική πτήση στις 12 Απριλίου 1961[5].
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννημένος το 1914 σε μια εβραϊκή οικογένεια του ράφτη Μπορίς Σεμιόνοβιτς Λεβιτάν και της γυναίκας του, νοικοκυράς, Μαρία Γιούλιεβνα Λεβιτάν, στο Βλαντίμιρ, ο Λεβιτάν ταξίδεψε στη Μόσχα στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ελπίζοντας να γίνει ηθοποιός, αλλά απορρίφθηκε λόγω της επαρχιακής προφοράς του. Ωστόσο, εξασφάλισε μια θέση σε ραδιοφωνικό σταθμό της Μόσχας λόγω της χαρακτηριστικής βαθιάς φωνής του. Τον Ιανουάριο του 1934 ο Στάλιν, αφού άκουσε τις εκπομπές του Λεβιτάν, τηλεφώνησε στον ραδιοφωνικό σταθμό και ζήτησε από τότε και στο εξής ο Λεβιτάν να διαβάζει τις ανακοινώσεις του. Κατά συνέπεια, ο Λεβιτάν έγινε όχι μόνο ο προσωπικός εκφωνητής του Στάλιν, αλλά η κορυφαία σοβιετική ραδιοφωνική προσωπικότητα[5].
Μετά τη γερμανική εισβολή (22 Ιουνίου 1941) ο Λεβιτάν εκκενώθηκε στο Σβερντλόφσκ, καθώς οι ραδιοφωνικοί σταθμοί της Μόσχας διέκοψαν τη λειτουργία τους για να αποφευχθεί ο γερμανικός βομβαρδισμός. Τον Μάρτιο του 1943 μεταφέρθηκε κρυφά στο Κούιμπισεφ, όπου συναντήθηκε η Κρατική Επιτροπή Ραδιοφωνίας της ΕΣΣΔ. Όλα αυτά τα χρόνια μακριά από τη Μόσχα, οι αναφορές του ξεκινούσαν με το σήμα κατατεθέν του «Προσοχή, μιλά η Μόσχα!» (ρωσικά: Внимание, говорит Москва!). Ο Λεβιτάν έκανε περίπου 2000 ραδιοφωνικές ανακοινώσεις κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ηχογράφησε αναπαραστάσεις πολλών από αυτές τη δεκαετία του 1950, όταν τις αναπαρήγαγε στο στούντιο για αρχειοθέτηση[5].
Μετά τον πόλεμο, ο Λεβιτάν ανέφερε γεγονότα στην Κόκκινη Πλατεία και κρατικές διακηρύξεις. Μεταξύ 1978 και 1983 ανακοίνωνε το ετήσιο «Λεπτό Σιγής» για τον εορτασμό της Ημέρας της Νίκης στη Σοβιετική Ένωση. Το 1980 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Λαϊκού Καλλιτέχνη της ΕΣΣΔ. Πέθανε από καρδιακή προσβολή το 1983 και τάφηκε στο νεκροταφείο Νοβοντέβιτσι στη Μόσχα[5].
Κληρονομιά Επεξεργασία
Στο Βλαντίμιρ, τη γενέτειρα του Λεβιτάν, υπάρχει ένας δρόμος με το όνομά του και ένα μνημείο του. Μνημεία του ανεγέρθηκαν επίσης στον τάφο του στη Μόσχα και στο Βόλγκογκραντ[6] και οδοί πήραν το όνομά του στο Αλμάτι, το Ντνιπρό, την Οδησσό, το Ορσκ, το Τβερ και την Ουφά[7]. Ένα επιβατικό αεροπλάνο της Αεροφλότ[8] και ένα φορτηγό πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων φέρουν το όνομα του[9].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2014.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 171685794.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2011636694. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Belenitskaya, Olga (16 Απριλίου 2015). «Moscow is speaking: The voice that brought hope to a nation». Russia Behind the Headlines. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2015.
- ↑ Голос истории: диктору Левитану хотят поставить народный памятник. Vesti. 9 July 2014
- ↑ Голос Левитана. Uralskii Rabochii . 9 October 2014
- ↑ В «Аэрофлоте» разъяснили ситуацию с «левитановским» самолётом. Govorit Moskva. 4 January 2018.
- ↑ CONTAZ PIONEER – IMO 8313532. shipspotting.com