Γεώργιος Βήχος
Ο Γεώργιος Βήχος (Αθήνα, 11 Ιανουαρίου 1915- 19 Απριλίου 1990) ήταν Έλληνας δικηγόρος, πρωταθλητής της σκοποβολής (αθλητής του Πανελληνίου και του Παναθηναϊκού) και παράγοντας του αθλητισμού. Διετέλεσε νομάρχης σε πολλές ελληνικές πόλεις και ήταν ο ιδρυτής (1987) και ο πρώτος πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης των Συμμετασχόντων σε Ολυμπιακούς Αγώνες (ΕΣΟΑ).
| Γεώργιος Βήχος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Γεώργιος Βήχος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 11 Ιανουαρίου 1915 Αθήνα |
| Θάνατος | 19 Απριλίου 1990 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αθλητής σκοποβολής δικηγόρος πολιτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Νομάρχης Κεφαλληνίας Νομάρχης Κοζάνης Νομάρχης Κορινθίας Νομάρχης Τρικάλων Νομάρχης Χανίων |
Σπουδές και προσωπική ζωή
ΕπεξεργασίαΣπούδασε Νομικά, Οικονομικά και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Κατά την περίοδο της Κατοχής ήταν εκδότης της παράνομης εφημερίδας Ελεύθερη Σκέψη[2] και ανέπτυξε αντιστασιακή δράση. Παντρεύτηκε την Αλίκη Σταθάτου και απέκτησαν 1 κόρη[3].
Αθλητική δραστηριότητα
ΕπεξεργασίαΩς αθλητής
ΕπεξεργασίαΟ πατέρας του, Ανδρέας (γ. 1877), ήταν πρωταθλητής της σκοποβολής (1916-25) και έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920 και του 1924[4]. Ο Γεώργιος αγωνίστηκε στα 50μ. με καραμπίνα πρηνηδόν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 και εν συνεχεία σε εκείνους του 1948 στα 25μ πιστόλι ταχείας βολής (ήρθε 36ος) και ξανά στα 50μ καραμπίνα πρηνηδόν , όπου ήρθε 40ός.[5] Προπολεμικά, διακρίθηκε στο πιστόλι ταχύτητας, τόσο σε φοιτητικούς όσο και σε παγκόσμιους αγώνες. Την περίοδο 1935-1947 ο Γιώργος Βήχος κατέκτησε 5 μετάλλια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2 ασημένια και 3 χάλκινα).
Ως παράγοντας
ΕπεξεργασίαΤο 1931 έγινε πρόεδρος του Πανεπιστημιακού Ομίλου Αθηνών δια την Βαλκανικήν Συνενόησιν. To 1946 ανέλαβε -παράλληλα με την αθλητική του δραστηριότητα- την αρχηγεία του τμήματος σκοποβολής του Παναθηναϊκού και το οδήγησε σε σημαντικές επιτυχίες. Διορίστηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή πρώτος Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού, με σκοπό να ανεξαρτητοποιηθεί ο αθλητισμός από το υπουργείο Παιδείας. Κατά τη θητεία του ως ΓΓΑ μεταξύ άλλων θεσμοθέτησε το ΠΡΟΠΟ και τον πρώτο Αθλητικό Νόμο. Το 1987 ίδρυσε την ΕΣΟΑ και την περίοδο από το 1985 ως το 1988 ήταν γενικός γραμματέας της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής.
Σε διεθνές επίπεδο, υπήρξε ο πρώτος Έλληνας Πρόεδρος παγκόσμιας αθλητικής ομοσπονδίας σε ολυμπιακό άθλημα, καθώς ανέλαβε επικεφαλής της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Σκοπευτικών Αθλημάτων.
Στα χρόνια της Κατοχής
ΕπεξεργασίαΟ Γεώργιος Βήχος πολέμησε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Τον Φεβρουάριο του 1941 η υγεία του κινδύνευσε σοβαρά και νοσηλεύθηκε στο στρατιωτικό νοσοκομείο με κρυοπαγήματα δευτέρου βαθμού. Επί Κατοχής, ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της οργάνωσης Εθνικό Κομιτάτο και έλαβε μέρος σε σαμποτάζ κατά των Γερμανών. Τον Οκτώβριο του 1942 έγινε γενικός γραμματέας του Εθνικού Κομιτάτου. «Όργανο» του Κομιτάτου ήταν η παράνομη εφημερίδα Ελεύθερη Σκέψη, την οποία εξέδιδε ο Βήχος.[6]
Πολιτική δραστηριότητα
ΕπεξεργασίαΟ Γεώργιος Βήχος χρημάτισε νομάρχης Τρικάλων (1949), Κεφαλληνίας, Κορινθίας, Κοζάνης (1949-1954) και Χανίων (1956-58) με μεγάλη επιτυχία.[7] Κατήλθε στις εκλογές του 1974 και του 1977 με το Δημοκρατικό Κέντρο , χωρίς να καταφέρει να εκλεγεί βουλευτής.
Πηγές
Επεξεργασία- ιστότοπος ΕΣΟΑ, 22 χρόνια από το θάνατο του Γ. Βήχου, ανάκτηση 3-5-2013.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ (Αγγλικά) Sports-Reference.com. www
.sports-reference .com /olympics /athletes /vi /georgios-vikhos-1 .html. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2016. - ↑ Χρονικό του 20ού αιώνα, 1990, εκδ. Τέσσερα Έψιλον, 1991.
- ↑ Ελληνικόν who is who, 1965, σελ. 70
- ↑ sports reference.com Αρχειοθετήθηκε 2008-12-04 στο Wayback Machine. Ανδρέας Βήχος
- ↑ sportsreference.com Αρχειοθετήθηκε 2014-12-16 στο Wayback Machine. Ολυμπιακή παρουσία Γεωργίου Βήχου
- ↑ Λεωφόρος Ηρώων, η ιστορία του Παναθηναϊκού στα χρόνια του πολέμου και της Κατοχής, Ανδρέας Οικονόμου, ΚΑΠΑ Εκδοτική (2014). Το βιβλίο επικαλείται ως πηγή το προσωπικό αρχείο του Γεώργιου Βήχου.
- ↑ Βιογραφικό του Γ. Βήχου Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine. από το ΕΛΙΑ, αρχείο σε μορφή .rtf