Γκεόργκι Βάλκοβιτς

Ο Γκεόργκι Βάλκοβιτς Τσολάκοφ (Georgi Valkovich Cholakov ; βουλγάρικα : Георги Вълкович Чолаков ; 1833 - 26 Φεβρουαρίου 1892) ήταν Βούλγαρος γιατρός, διπλωμάτης και συντηρητικός πολιτικός. Μεταξύ των κορυφαίων ιατρών χειρούργων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, έγινε ένας από τους ηγέτες του Συντηρητικού Κόμματος μετά την απελευθέρωση της Βουλγαρίας το 1878. Κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης του Στέφαν Σταμπόλοφ (1887-1894), ήταν ο Βούλγαρος διπλωματικός αντιπρόσωπος στην Κωνσταντινούπολη, όπου δολοφονήθηκε από πολιτικούς αντιπάλους.

Γκεόργκι Βάλκοβιτς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Георги Вълкович (Βουλγαρικά)
Γέννηση	1833 Αδριανούπολη
Θάνατος	14ιουλ. / 26  Φεβρουαρίου 1892γρηγ. Κωνσταντινούπολη
Συνθήκες θανάτου	ανθρωποκτονία
Χώρα πολιτογράφησης	Βουλγαρία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Βουλγαρικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Βουλγαρικά τουρκικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ιατρός διπλωμάτης πολιτικός χειρουργός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Συντηρητικό κόμμα Βουλγαρίας
Οικογένεια
Γονείς	d:Q125622641
Αδέλφια	d:Q125572269 d:Q125627307
Οικογένεια	d:Q12298992
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Υπουργός Εξωτερικών της Βουλγαρίας (1881–1883) Υπουργός Δημοσίων Κτιρίων, Γεωργίας και Εμπορίου της Βουλγαρίας (Ιουλίου 1882 – Νοέμβριος 1882) μέλος της Βουλγαρικής Εθνοσυνέλευσης
Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Ο Βάλκοβιτς γεννήθηκε στην οθωμανική πόλη της Αδριανούπολης, στην ανατολική Θράκη (σημερινό Αϊδίνη στην Τουρκία). Ο πατέρας του καταγόταν από την σημαίνουσα και εύπορη οικογένεια Τσολάκοφ, από την Κοπρίβσιτσα. Ο Βάλκοβιτς ξεκίνησε το σχολείο στο Πλοβντίβ και αποφοίτησε από την Στρατιωτική Ιατρική Ακαδημία της Κωνσταντινούπολης το 1857. Μετά την αποφοίτησή του, εργάστηκε ως ιατρός χειρούργος και ως ερευνητής στην Στρατιωτική Ακαδημία Ιατρικής στην αυτοκρατορική πρωτεύουσα. Μεταξύ του 1860 και του 1863, ο Βάλκοβιτς διέμεινε στο Παρίσι ως μεταπτυχιακός φοιτητής ιατρικής. Το 1865 διετέλεσε για σύντομο χρονικό διάστημα αρχίατρος του Κεντρικού Νοσοκομείου της Δαμασκού. Το 1870-1871 ήταν επικεφαλής του νοσοκομείου Χαϊντάρπασά στην Κωνσταντινούπολη και το 1872 προήχθη σε συνταγματάρχη του οθωμανικού στρατού. Το 1875 έγινε μέλος της Βουλγαρικής Λογοτεχνικής Εταιρείας (σήμερα Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών) ως συνεργάτης-μέλος - η πλήρης ιδιότητα του μέλους τού δόθηκε το 1884.

Μετά την απελευθέρωση της Βουλγαρίας το 1878, ο Γκεόργκι Βάλκοβιτς έγινε σημαίνουσα προσωπικότητα της βουλγαρικής πολιτικής. Μεταξύ των ηγετικών μελών του Συντηρητικού Κόμματος, ο Βάλκοβιτς εξελέγη βουλευτής στη Συντακτική Συνέλευση του 1879, στην 1η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση του 1879 και στην 3η Εθνοσυνέλευση του 1882. Το 1879 διορίστηκε Διευθυντής Γεωργίας, Εμπορίου και Δημόσιων Κτιρίων. Το 1881 ήταν επικεφαλής του Τμήματος Ταχυδρομείων και Τηλέγραφων της Ανατολικής Ρωμυλίας. Κατά την διάρκεια του Καθεστώτος των Αντιπροσώπων του Αλέξανδρου του Μπάτενμπεργκ (1881-1883), ο Βάλκοβιτς ήταν Υπουργός Εξωτερικών και Θρησκευτικών Ομολογιών (1881-1883) και πρόεδρος του Κρατικού Συμβουλίου (1883).

Κατά την διάρκεια του σερβοβουλγαρικού πολέμου το 1885, ο Βάλκοβιτς ήταν υπεύθυνος για το σύνολο των βουλγαρικών στρατιωτικών νοσοκομείων. Το 1886 διορίστηκε διευθυντής του νοσοκομείου Αλεξαντρόφσκα. Ένα χρόνο μετά στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη ως διπλωματικός αντιπρόσωπος του Πριγκηπάτου της Βουλγαρίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, θέση την οποία κατείχε μέχρι τον θάνατό του. Εκείνη την εποχή, ήταν η πιο σημαντική διπλωματική θέση από βουλγαρικής πλευράς καθώς η Βουλγαρία ήταν ακόμα de jure υποτελής στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και επιφυλασσόταν για τους έμπειρους πολιτικούς. Ο Βάλκοβιτς ήταν ένας από τους εμπνευστές της ενεργού διπλωματικής πολιτικής του Στέφαν Σταμπόλοφ με στόχο την βελτίωση της μεταχείρισης του εναπομείναντος βουλγαρικού πληθυσμού στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ο Γκεόργκι Βάλκοβιτς δολοφονήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1892 από αντιπάλους της κυβέρνησης Σταμπόλοφ. Η δολοφονία πραγματοποιήθηκε από τους Ντιμιτάρ Ορλόφσκι και Ντράζεφ, Βούλγαρους ρωσόφιλους μετανάστες που δεν ενέκριναν την φιλοδυτική και αντιρωσική πολιτική του Σταμπόλοφ. Η ρωσική κυβέρνηση γνώριζε για την σχεδιαζόμενη απόπειρα δολοφονίας, αν και σκόπιμα δεν ειδοποίησε ούτε τους Οθωμανούς ούτε τους Βούλγαρους αξιωματικούς. Στις 12 Φεβρουαρίου οι Ορλόφσκι και Ντράζεφ, ντυμένοι με καρναβαλικές στολές, έστησαν ενέδρα στον Βάλκοβιτς στην περιοχή του βουλγάρικου προξενείου στην Κωνσταντινούπολη κατά την διάρκεια των εορτασμών του καρναβαλιού πριν την Σαρακοστή. Ενώ ο Ντράζεφ έμεινε πίσω για να προστατεύσει τον δολοφόνο, ο Ορλόφσκι μαχαίρωσε τον Βάλκοβιτς στο στομάχι. Οι δυο δράστες κατάφεραν να διαφύγουν μέσα στο πλήθος. Ο Βάλκοβιτς πέθανε από το τραύμα δυο μέρες αργότερα και κηδεύτηκε στο Πλοβντίβ.

Στο βιβλίο του «Οι οικοδόμοι της σύγχρονης Βουλγαρίας», ο συγγραφέας, διπλωμάτης και πολιτικός Συμεών Ράντεφ περιγράφει τον Βάλκοβιτς ως εξής : «κομψός, πνευματώδης και διασκεδαστικός, ήταν μια τέλεια κοινωνική φιγούρα. Εξαιρετικά οξυδερκής, δεν του έλειπε ούτε η πονηριά».