Στέφαν Σταμπολόφ
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η ουδέτερη οπτική γωνία αυτού του λήμματος αμφισβητείται. |
Αυτό το λήμμα παρουσιάζει το θέμα από ελληνική οπτική γωνία ή δίνει δυσανάλογο βάρος στην ελληνική πτυχή ενός παγκόσμιου θέματος. Προσπαθήστε να το ανασκευάσετε ή και να προσθέσετε πληροφορίες έτσι ώστε να καλύπτει πληρέστερα και περισσότερο ουδέτερα το θέμα. Παρακαλούμε δείτε τη σχετική συζήτηση στη σελίδα συζήτησης του λήμματος. |
Ο Στέφαν Νικόλοφ Σταμπολόφ (βουλγαρικά: Стефан Николов Стамболов, 1854-1895) ήταν Βούλγαρος πολιτικός που διετέλεσε και Πρωθυπουργός.
Στέφαν Σταμπολόφ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Стѐфан Нико̀лов Стамболо̀в (Βουλγαρικά) |
Γέννηση | 30 Ιανουαρίου 1854 Βέλικο Τάρνοβο[1][2][3] |
Θάνατος | 6ιουλ. / 18 Ιουλίου 1895γρηγ. Σόφια[4][2][5] |
Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
Τόπος ταφής | Κεντρικό Νεκροταφείο της Σόφιας |
Χώρα πολιτογράφησης | Βουλγαρία[6] |
Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Βουλγαρικά |
Ομιλούμενες γλώσσες | Βουλγαρικά[7] Αγγλικά[8] Ρωσικά[8] |
Σπουδές | Θεολογική Σχολή Οδησσού |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός[9][6][10] δημοσιογράφος ποιητής[11] δημοσιογράφος άποψης[12] μεταφραστής[12] |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Λαϊκό Φιλελεύθερο Κόμμα |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Πόλεμοι/μάχες | Σερβοβουλγαρικός πόλεμος του 1885 |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | μέλος της Βουλγαρικής Εθνοσυνέλευσης Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας (1887–1894) |
Βραβεύσεις | Order of Bravery |
Σχετικά πολυμέσα | |
Μετά την παραίτηση του Αλέξανδρου Βάτεμπεργκ, ηγήθηκε της αντιρωσικής πολιτικής μερίδας και το 1887 σχημάτισε κυβέρνηση. Εργάσθηκε ιδιαίτερα στην ανάδειξη και εκλογή του Βασιλέως Φερδινάνδου, του Οίκου Σαξονίας-Κόμπουργκ, ως ηγεμόνα της Βουλγαρίας. Ο Σταμπολόφ κυβέρνησε επί οκτώ συνεχή έτη, όπου το 1895, δολοφονήθηκε από τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Σχέσεις με την Ελλάδα
ΕπεξεργασίαΟ πρώτος που οραματίστηκε μια συμμαχία των χριστιανικών κρατών του Αίμου κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ήταν ο Έλληνας πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης (1890), ο οποίος επισκέφτηκε γι' αυτόν ακριβώς το λόγο τον Σταμπολόφ το 1891 στη Σόφια. Μόλις την επομένη όμως της αναχώρησης του Έλληνα πρωθυπουργού, ο Σταμπολόφ έσπευσε στη Κωνσταντινούπολη, ζητώντας ακρόαση από τον Σουλτάνο, προκειμένου να του μεταφέρει την ελληνική πρόταση ως «μεγάλη είδηση». Έτσι θα τύχαινε ευμενέστερες παροχές, με συνέπεια να δημιουργηθεί έντονο διπλωματικό θέμα κατά της Ελλάδος.
Αργότερα, το όραμα εκείνο το πέτυχε ο Ε. Βενιζέλος, μετά και από τη διπλωματική παρουσία του τότε διαδόχου Κωνσταντίνου στη Σόφια, εκπροσωπώντας επίσημα την Ελλάδα, στις εορτές προς τιμή του διαδόχου της Βουλγαρίας Μπόρις (Φεβρουάριος του 1912).
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ www
.virtualtourist .com /travel /Europe /Bulgaria /Loveshka _Oblast /Veliko _Turnovo-378785 /General _Tips-Veliko _Turnovo-TG-C-1 .html. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ agentlocator
.biz /western _union _Bulgaria _Sofia _1-85 .html?page=2. - ↑ 6,0 6,1 www
.worldatlas .com /webimage /countrys /europe /bulgaria /bgfamous3 .htm. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13180219c. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 8,0 8,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000701698. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ www
.worldatlas .com /webimage /countrys /europe /bulgaria /bgfamous4 .htm. - ↑ countrylicious
.com /bulgaria /famous-people. - ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ 12,0 12,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000701698. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2024.
Πηγές
Επεξεργασία- Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικό Λεξικόν Ηλίου, τόμ. 17ος, σελ. 212.
- Χαραλ. Νικολάου, «Διεθνείς Συνθήκες», σελ. 198.