Γκεόργκι Χάτζι
Ο Γκεόργκι Χάτζι (Gheorghe Hagi, 5 Φεβρουαρίου 1965) είναι Ρουμάνος πρώην ποδοσφαιριστής, ο οποίος θεωρούταν ένας από τους σπουδαιότερους μεσοεπιθετικούς στην Ευρώπη, κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1980 και 1990[1] και ο σπουδαιότερος Ρουμάνος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών.[2][3] Είχε το παρατσούκλι ο «Μαραντόνα των Καρπαθίων»[4] και θεωρούνταν ήρωας στη χώρα του, όπου τον αποκαλούσαν Regele (Βασιλιάς). Επτά φορές έγινε Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς στη Ρουμανία και θεωρείται ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της γενιάς του.[5][6]
 Ο Χάτζι το 2008 | |||
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Πλήρες όνομα | Γκεόργκι Χάτζι | ||
| Ημερ. γέννησης | 5 Φεβρουαρίου 1965 | ||
| Τόπος γέννησης | Σάσελε, Ρουμανία | ||
| Ύψος | 1,74 μ. | ||
| Θέση | Μεσοεπιθετικός | ||
| Ομάδες νέων | |||
| 1978-1980 | ΦΚ Φάρουλ Κονστάντσα | ||
| 1980-1981 | Λουσεαφαρούλ Βουκουρεστίου | ||
| 1981-1982 | ΦΚ Φάρουλ Κονστάντσα | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1982–1983 | ΦΚ Φάρουλ Κονστάντσα | 18 | (7) |
| 1983–1987 | ΦΚ Σπόρτουλ Στουντεντέσκ | 108 | (58) |
| 1987–1990 | Στεάουα Βουκουρεστίου | 97 | (76) |
| 1990–1992 | Ρεάλ Μαδρίτης | 64 | (16) |
| 1992–1994 | Μπρέσια Κάλτσιο | 61 | (14) |
| 1994–1996 | Μπαρτσελόνα | 36 | (7) |
| 1996–2001 | Γαλατασαράι | 132 | (59) |
| Σύνολο | 516 | (257) | |
| Εθνική ομάδα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1983–2000 | Ρουμανία | 125 | (35) |
| Προπονητική καριέρα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | ||
| 2001 | Ρουμανία | ||
| 2003–2004 | Μπούρσασπορ | ||
| 2004–2005 | Γαλατασαράι | ||
| 2005–2006 | Πόλη Τιμισοάρα | ||
| 2007 | Στεάουα Βουκουρεστίου | ||
| 2010-2011 | Γαλατασαράι | ||
| 2014- | Βιτόρουλ | ||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | |||
ΒιογραφίαΕπεξεργασία
Ο Χάτζι ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας για τις ομάδες νέων στη Κωστάντζα στη δεκαετία του 1970. Αναδείχθηκε στην ομάδα της Σπορτούλ όπου σημείωσε 53 τέρματα σε 93 αγώνες στη διάρκεια μιας τριετίας και το 1986 μεταγράφηκε στη μεγαλύτερη ομάδα της χώρας, τη Στεάουα Βουκουρεστίου, λίγο πριν τον αγώνα με την Ντιναμό Κιέβου. Στον αγώνα αυτό που ήταν ο τελικός του Ευρωπαϊκού Σούπερ Κυπέλλου σημείωσε το μοναδικό γκολ χαρίζοντας στη νέα του ομάδα το τρόπαιο.[7] Με τη νέα του ομάδα κέρδισε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα και Κύπελλα Ρουμανίας (1987-89).[8]
Γρήγορα ξεχώρισε για τη δημιουργικότητά του, τις τρίπλες του, την τεχνική του κατάρτιση, την πρόβλεψη των φάσεων, τις πάσες του και για τα τελειώματά του.[9] Κατά τη διάρκεια των χρόνων στο σύλλογο (1987-1990), έπαιξε 97 παιχνίδια πρωταθλήματος, σημειώνοντας 76 γκολ, και συνολικά 98 σε 107 σε όλες τις διοργανώσεις. Με τον σύλλογο, έφτασε στον ημιτελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1988, και στον τελικό τον επόμενο χρόνο, ενώ ο ίδιος ήταν ένας από τους κορυφαίους σκόρερ του διαγωνισμού στην προηγούμενη χρονιά της διοργάνωσης.[10]
Αφού εντυπωσίασε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, ο Χάτζι υπέγραψε με τη Ρεάλ Μαδρίτης στις 27 Ιουνίου την ίδια χρονιά. Έπαιξε δύο σεζόν με τη Ρεάλ Μαδρίτης, οι οποίες ήταν σε μεγάλο βαθμό ανεπιτυχείς, σκόραρε 20 γκολ σε 84 παιχνίδια και κέρδισε μόνο ένα Σούπερ Κύπελλο.[8] Μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες παραστάσεις του για τον σύλλογο περιελάμβαναν ένα χατ-τρικ σε νίκη 5-0 επί της Ατλέτικο Μπιλμπάο στο Στάδιο Σαντιάγκο Μπερναμπέου, την 22η αγωνιστική της σεζόν 1991–92, και μία λόμπα 40 μέτρων απέναντι στην Οσασούνα κατά την ίδια περίοδο.
Την αγωνιστική περίοδο 1992-93 αγωνίστηκε με τη Μπρέσια στην Ιταλία, αλλά ο σύλλογος είχε υποβιβαστεί την ίδια χρονιά στην δεύτερη κατηγορία. Την επόμενη σεζόν, ο Χάτζι βοήθησε τον σύλλογο να κερδίσει το Αγγλο-ιταλικό Κύπελλο, με την Μπρέσια να νικάει τη Νοτς Κάουντι 1-0 στον τελικό, και επίσης βοήθησε την ομάδα να πετύχει πίσω την άνοδο στην πρώτη κατηγορία.[8]
Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, ο Χάτζι επέστρεψε στην Ισπανία και στην Μπαρτσελόνα για δύο χρόνια κερδίζοντας ένα ακόμα Σούπερ Κύπελλο.[7]
Ήταν εξαιρετικά επιτυχημένος και έγινε πολύ δημοφιλής στον επόμενο σταθμό της καριέρας του στην τουρκική Γαλατασαράι. Κέρδισε τέσσερις συνεχόμενους τίτλους πρωταθλήματος μεταξύ 1996 και 2000. Το 2000, σε ηλικία 35 ετών, είχε μια από τις καλύτερες σεζόν της καριέρας του, κερδίζοντας κάθε πιθανό μεγάλο τίτλο με το σύλλογο εκείνη τη σεζόν. Κατέκτησε το Κύπελλο UEFA 1999-2000 αφού νίκησε την Άρσεναλ στα πέναλτι στον τελικό, μετά από ισοπαλία 0-0 κατά τη διάρκεια του αγώνα. Η Γαλατασαράι έγινε ο πρώτος τουρκικός σύλλογος που κέρδισε τίτλο σε διοργάνωση της ΟΥΕΦΑ. Ο θρίαμβος της ομάδας ακολούθησε αμέσως από τον τίτλο του Σούπερ Κύπελλου, με μια ιστορική νίκη 2-1 εναντίον του πρώην συλλόγου του Χάτζι, Ρεάλ Μαδρίτης στην παράταση.[7] Η μαζική υστερία που προκλήθηκε από αυτές τις νίκες στην Κωνσταντινούπολη αύξησε τη δημοτικότητά του στους οπαδούς ακόμη περισσότερο.
Όταν αποσύρθηκε το 2001, ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς παίκτες τόσο στην Τουρκία όσο και στη Ρουμανία.
Έκανε το ντεμπούτο του με την Εθνική Ρουμανίας, το 1982 σε ηλικία 18 ετών σε αγώνα εναντίον της Νορβηγίας στο Όσλο και συμμετείχε σε τρία Παγκόσμιο Κύπελλο, το 1990, το 1994,[11] στο οποίο συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης και το 1998. Στη διοργάνωση του 1994 σημείωσε τρία τέρματα, ένα από τα οποία απέναντι στην Κολομβία θεωρήθηκε από τα ωραιότερα του τουρνουά και η εθνική έφτασε μέχρι τα προημιτελικά.[12] Επίσης, αγωνίστηκε και σε τρία Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, το 1984, το 1996 και το 2000. Συνολικά φόρεσε σε επίσημους αγώνες 125 φορές τη φανέλα με το εθνόσημο της χώρας επίδοση που ήταν ρεκόρ στην εποχή του,[11] και είναι ο δεύτερος σε συμμετοχές πίσω από τον Ντορινέλ Μουντεάνου και πρώτος σκόρερ (μαζί με τον Άντριαν Μούτου) με 35 γκολ.
Τον Νοέμβριο του 2003, στην επετειακή εκδήλωση της ΟΥΕΦΑ, ήταν Χρυσός Παίκτης, τίτλος που του απονεμήθηκε από τη Ρουμανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, ως ο καλύτερος Ρουμάνος των τελευταίων 50 ετών.[13] Το 2004, συμπεριλήφθηκε στη λίστα του Πελέ, με τους 125 καλύτερους ζώντες ποδοσφαιριστές του κόσμου, σε τελετή της FIFA.[14]
Μετά το τέλος της καριέρας του ασχολήθηκε και με την προπονητική, χωρίς μεγάλες επιτυχίες. Ωστόσο, τη σεζόν 2004-2005, πανηγύρισε ένα Κύπελλο Τουρκίας, με τη Γαλατασαράι.[7] Πέρα από αυτό, το 2009, ίδρυσε δική του ομάδα την ΦΚ Βιιτόρουλ Κονστάντσα ( FC Viitorul Constanța) , στην οποία έως και σήμερα είναι ιδιοκτήτης και πρόεδρος. Ενώ, την ίδια χρονιά ίδρυσε και τη δική του ακαδημία ποδοσφαίρου, την "Ακαδημία Ποδοσφαίρου Γκεόργκι Χάτζι" , η οποία θεωρείται μίας από τις μεγαλύτερες ακαδημίας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.[15]
Τίτλοι και διακρίσειςΕπεξεργασία
ΤίτλοιΕπεξεργασία
Στεάοα Βουκουρεστίου
- Ρουμανικό Πρωτάθλημα (3) : 1986–87 , 1987–88 , 1988–89
- Κύπελλο Ρουμανίας (2) : 1986–87 , 1988–89
- Ευρωπαϊκό Σούπερ Κύπελλο : 1986
Ρεάλ Μαδρίτης
- Σούπερ Κύπελλο Ισπανίας : 1990
Μπρέσια
- Αγγλο-ιταλικό Κύπελλο : 1993–94
Μπαρτσελόνα
- Σούπερ Κύπελλο Ισπανίας :
Γαλατασαράι
- Πρωτάθλημα Τουρκίας (4) : 1996–97 , 1997–98 , 1998–99 , 1999–2000
- Τουρκικό Κύπελλο (2) : 1998–99, 1999–2000
- Τουρκικό Σούπερ κύπελλο (2) : 1996, 1997
- Κύπελλο UEFA : 1999-2000
- Σούπερ Κύπελλο UEFA : 2000
Προπονητής Γαλατασαράι
- Τουρκικό Κύπελλο : 2004-05
ΦΚ Βιιτόρουλ Κονστάντσα
- Πρωτάθλημα : 2016-17
- Κύπελλο Ρουμανίας: 2018-19
- Σούπερ Κύπελλο Ρουμανίας: 2019
Ατομικές διακρίσειςΕπεξεργασία
- Κορυφαίος σκόρερ πρωταθλήματος Ρουμανίας: 1985, 1986
- Κορυφαίος σκόρερ Ευρωπαϊκού Κυπέλλου : 1987–88
- Ρουμάνος ποδοσφαιριστής της χρονιάς : 1985, 1987, 1993, 1994, 1997, 1999, 2000
- Καλύτερη ομάδα Παγκόσμιου Κυπέλλου : 1994
- Χρυσή Μπάλα : Τέταρτη θέση 1994
- FIFA XI : 1998
- Ποδοσφαιριστής της χρονιάς στην Τουρκία : 1996, 1999, 2000
- World Magazine περιοδικό : 100 μεγαλύτεροι παίκτες του 20ού αιώνα : το 1999 (# 25)
- UEFA Jubilee Awards - Κορυφαίος Ρουμάνος ποδοσφαιριστής τα τελευταία 50 χρόνια: 2003
- FIFA 100 : 2004
- Βραβείο Golden Foot Legends : 2015
- Ρουμανία Προπονητής της Χρονιάς : 2015, 2017
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ «Gheorghe Hagi». Planet World Cup.com.
- ↑ "Famous Romanians: Gheorghe Hagi" Αρχειοθετήθηκε 2015-09-24 στο Wayback Machine.. Romania Insider. 11 Αυγούστου 2010.
- ↑ «The 25 Greatest Football Players of the 20th Century». Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ «Football Legends: The Midfielders». Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2020.
- ↑ «Hagi, pe locul 35 în topul celor mai buni fotbaliști ai secolului» (στα Ρουμανικά). 7 Νοεμβρίου 2007.
- ↑ «World Soccer 100 Players of the Century». England Football Online.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 «Γκεόργκι Χάτζι: Ο Μαραντόνα των Καρπαθίων που έφτασε κοντά στον Παναθηναϊκό γίνεται 55! (pic & vids)». Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2020.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 «FAMOUS SOCCER PLAYERS : Gheorghe Hagi». Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2020.
- ↑ "Romania and Gala’s commander and king". FIFA.com. Retrieved 18 Νοεμβρίου 2013
- ↑ «Gheorghe Hagi, the "Maradona of Carpathians"». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020.
- ↑ 11,0 11,1 «Gheorghe Hagi - Century of International Appearances». Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2020.
- ↑ «Football history : Gheorghe Hagi». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020.
- ↑ «Golden Players take centre stage». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020.
- ↑ «Pele's list of the greatest». 4 Μαρτίου 2004. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ «Suma fabuloasă pe care Gică Hagi a investit-o în Academie şi facilităţile incredibile din complex» (στα Romanian). Gazeta Sporturilor. 10 July 2015. http://www.gsp.ro/fotbal/liga-1/reportaj-exclusiv-suma-fabuloasa-pe-care-gica-hagi-a-investit-o-in-academie-si-facilitatile-incredibile-din-complex-453588.html. Ανακτήθηκε στις 11 July 2015.
Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία
- Gheorghe Hagi's official website
- (Αγγλικά) Γκεόργκι Χάτζι – Επιδόσεις στις διοργανώσεις της FIFA
- Γκεόργκι Χάτζι – Επιδόσεις στις διοργανώσεις της UEFA
- Gheorghe Hagi στην IMDb
Αυτό το λήμμα σχετικό με το ποδόσφαιρο χρειάζεται επέκταση. Βοηθήστε τη Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το!