Βικιπαίδεια

Γκεόργκι Χάτζι

Ρουμάνος ποδοσφαιριστής

Ο Γκεόργκε "Τζίκα"[1] Χάτζι (Gheorghe Hagi, γεννήθηκε 5 Φεβρουαρίου 1965) είναι Ρουμάνος, με βλάχικη καταγωγή,[2] πρώην ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής ποδοσφαίρου, ο οποίος θεωρούταν ένας από τους σπουδαιότερους μεσοεπιθετικούς στην Ευρώπη, κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1980 και 1990,[3] και ο σπουδαιότερος Ρουμάνος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών.[4][5] Είχε το παρατσούκλι ο «Μαραντόνα των Καρπαθίων»[6] και θεωρούνταν ήρωας στη χώρα του, όπου τον αποκαλούσαν Regele ("Ο Βασιλιάς"). Οι οπαδοί της τουρκικής ομάδας Γαλατασαράι τον αποκαλούσαν Comandante (The Commander, δηλαδή "Αρχηγός" ή "Διοικητής"). Επτά φορές ήταν Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς στη Ρουμανία (επίδοση ρεκόρ) και θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της γενιάς του διεθνώς.[7]

Γκεόργκε Χάτζι

Ο Χάτζι το 2008
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΓκεόργκε Χάτζι
Ημερ. γέννησης5 Φεβρουαρίου 1965 (1965-02-05) (57 ετών)
Τόπος γέννησηςΣάσελε, Ρουμανία
Ύψος1,74 μ.
ΘέσηΜεσοεπιθετικός
Ομάδες νέων
1978–1980Φάρουλ Κονστάντσα
1980–1981Λουσεαφαρούλ Βουκουρεστίου
1981–1982Φάρουλ Κονστάντσα
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1982–1983Φάρουλ Κονστάντσα18(7)
1983–1987Σπόρτουλ Στουντεντέσκ108(58)
1987–1990Στεάουα Βουκουρεστίου97(76)
1990–1992Ρεάλ Μαδρίτης64(16)
1992–1994Μπρέσια61(14)
1994–1996Μπαρτσελόνα36(7)
1996–2001Γαλατασαράι132(59)
Σύνολο516(257)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1983–2000Ρουμανία125(35)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
2001Ρουμανία
2003–2004Μπούρσασπορ
2004–2005Γαλατασαράι
2005–2006Πόλι Τιμισοάρα
2007Στεάουα Βουκουρεστίου
2010– 2011Γαλατασαράι
2014–Βιιτόρουλ Κονστάντσα
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

ΒιογραφίαΕπεξεργασία

Ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας για τις ομάδες νέων στη Κωστάντζα στη δεκαετία του 1970. Αναδείχθηκε στην ομάδα της Σπορτούλ, όπου σημείωσε 53 τέρματα σε 93 αγώνες στη διάρκεια μιας τριετίας και το 1986 μεταγράφηκε στη μεγαλύτερη ομάδα της χώρας, τη Στεάουα Βουκουρεστίου, λίγο πριν τον αγώνα με την Ντιναμό Κιέβου. Στον αγώνα αυτόν, ο οποίος ήταν ο τελικός του Ευρωπαϊκού Σούπερ Κυπέλλου, σημείωσε το μοναδικό γκολ χαρίζοντας στη νέα του ομάδα το τρόπαιο.[8] Με τη νέα του ομάδα κέρδισε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα και Κύπελλα Ρουμανίας (1987–89).[9]

Γρήγορα ξεχώρισε για τη δημιουργικότητά του, τις ντρίπλες του, την τεχνική του κατάρτιση, την πρόβλεψη των φάσεων, τις πάσες του και για τα τελειώματά του.[10][11] Κατά τη διάρκεια των χρόνων στο σύλλογο (1987–90) έπαιξε σε 97 παιχνίδια πρωταθλήματος, σημειώνοντας 76 γκολ, και συνολικά 98 σε 107 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις. Με τον σύλλογο έφτασε στον ημιτελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1988 και στον τελικό τον επόμενο χρόνο, ενώ ο ίδιος ήταν ένας από τους κορυφαίους σκόρερ στην προηγούμενη χρονιά της διοργάνωσης.[12]

Αφού εντυπωσίασε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, υπέγραψε με τη Ρεάλ Μαδρίτης στις 27 Ιουνίου την ίδια χρονιά. Έπαιξε δύο σεζόν με τη Ρεάλ Μαδρίτης, οι οποίες ήταν σε μεγάλο βαθμό ανεπιτυχείς, στις οποίες σκόραρε 20 γκολ σε 84 παιχνίδια και κέρδισε μόνο ένα Σούπερ Κύπελλο.[9] Μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες παραστάσεις του για τον σύλλογο περιελάμβαναν ένα χατ-τρικ σε νίκη με 5–0 επί της Ατλέτικο Μπιλμπάο στο Στάδιο Σαντιάγκο Μπερναμπέου, την 22η αγωνιστική της σεζόν 1991–92, και μία λόμπα 40 μέτρων απέναντι στην Οσασούνα κατά την ίδια περίοδο.[13]

Την αγωνιστική περίοδο 1992–93 αγωνίστηκε με τη Μπρέσια στην Ιταλία, αλλά ο σύλλογος είχε υποβιβαστεί την ίδια χρονιά στην δεύτερη κατηγορία. Την επόμενη σεζόν βοήθησε τον σύλλογο να κερδίσει το Αγγλο-Ιταλικό Κύπελλο, με την Μπρέσια να νικάει τη Νοτς Κάουντι 1–0 στον τελικό, και επίσης βοήθησε την ομάδα να πετύχει την άνοδο στην πρώτη κατηγορία.[9]

Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 επέστρεψε στην Ισπανία και στην Μπαρτσελόνα για δύο χρόνια, κερδίζοντας ένα ακόμα Σούπερ Κύπελλο.[8] Οι εμφανίσεις του στον καταλανικό σύλλογο δεν ήταν στο αναμενόμενο επίπεδο, σημειώνοντας μόνο 7 τέρματα πρωταθλήματος.[14]

Ήταν εξαιρετικά επιτυχημένος και έγινε πολύ δημοφιλής στον επόμενο σταθμό της καριέρας του στην τουρκική Γαλατασαράι, οι οπαδοί της οποίας τον αποκαλούσαν Commandante.[15] Κέρδισε τέσσερις συνεχόμενους τίτλους πρωταθλήματος μεταξύ 1996 και 2000. Το 2000, σε ηλικία 35 ετών, είχε μια από τις καλύτερες σεζόν της καριέρας του, κερδίζοντας κάθε πιθανό μεγάλο τίτλο με το σύλλογο. Κατέκτησε το Κύπελλο UEFA 1999–00, όπου η Γαλατασαράι νίκησε την Άρσεναλ στον τελικό, στα πέναλτι, μετά από ισοπαλία 0–0 κατά τη διάρκεια του αγώνα, η οποία και έγινε ο πρώτος τουρκικός σύλλογος που κέρδισε τίτλο σε διοργάνωση της ΟΥΕΦΑ. Ο θρίαμβος της ομάδας ακολούθησε αμέσως και τον τίτλο του Ευρωπαϊκού Σούπερ Κυπέλλου, με μια ιστορική νίκη 2–1 εναντίον του πρώην συλλόγου του Χάτζι, Ρεάλ Μαδρίτης, στην παράταση.[8] Η μαζική υστερία που προκλήθηκε από αυτές τις νίκες στην Κωνσταντινούπολη αύξησε τη δημοτικότητά του στους οπαδούς ακόμη περισσότερο.

Όταν αποσύρθηκε το 2001 ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς παίκτες τόσο στην Τουρκία όσο και στη Ρουμανία. Ωστόσο, η διεθνής αναγνώρισή του ήταν υποδεέστερη των ικανοτήτων του.[16]

Έκανε το ντεμπούτο του με την Εθνική Ρουμανίας το 1982 σε ηλικία 18 ετών σε αγώνα εναντίον της Νορβηγίας στο Όσλο, και συμμετείχε σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα, το 1990, το 1994,[17] στο οποίο συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης και το 1998.[18] Στη διοργάνωση του 1994 σημείωσε τρία τέρματα, όπου ένα από τα οποία απέναντι στην Κολομβία θεωρήθηκε από τα ωραιότερα της διοργάνωσης και ίσως όλων των Παγκοσμίων Κυπέλλων, και με τη Ρουμανία να φτάνει μέχρι τα προημιτελικά.[19][20] Αγωνίστηκε, επίσης, και σε τρία Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, το 1984, το 1996 και το 2000. Συνολικά φόρεσε 125 φορές τη φανέλα με το εθνόσημο της χώρας σε επίσημους αγώνες, επίδοση που ήταν ρεκόρ στην εποχή του,[17] και είναι ο δεύτερος σε συμμετοχές πίσω από τον Ντορινέλ Μουντεάνου, και πρώτος σκόρερ (μαζί με τον Αντριάν Μούτου) με 35 γκολ (Κατάλογος κορυφαίων διεθνών σκόρερ ποδοσφαίρου ανδρών ανά χώρα).[21]

Το περιοδικό World Soccer τον συμπεριέλαβε στους 100 καλύτερους ποδοσφαιριστές του 20ού αιώνα, στην 25η θέση.[22]

Τον Νοέμβριο του 2003, στην επετειακή εκδήλωση της ΟΥΕΦΑ, ήταν "Χρυσός Παίκτης", τίτλος που του απονεμήθηκε από τη Ρουμανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, ως ο καλύτερος Ρουμάνος των τελευταίων 50 ετών.[23] Το 2004, συμπεριλήφθηκε στη λίστα του Πελέ, με τους 125 καλύτερους ζώντες ποδοσφαιριστές του κόσμου, σε τελετή της FIFA.[24]

Μετά το τέλος της καριέρας του ασχολήθηκε και με την προπονητική, χωρίς μεγάλες, όμως, επιτυχίες. Ωστόσο, τη σεζόν 2004–05 πανηγύρισε ένα Κύπελλο Τουρκίας με τη Γαλατασαράι.[8] Πέρα από αυτό, το 2009 ίδρυσε δική του ομάδα, την Βιιτόρουλ Κονστάντσα ( FC Viitorul Constanța), στην οποία έως και σήμερα είναι ιδιοκτήτης και πρόεδρος, ενώ την ίδια χρονιά ίδρυσε και τη δική του ακαδημία ποδοσφαίρου, την "Ακαδημία Ποδοσφαίρου Γκεόργκε Χάτζι", η οποία θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες ακαδημίες στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.[25]

Τίτλοι και διακρίσειςΕπεξεργασία

Τίτλοι ως παίκτηςΕπεξεργασία

Στεάουα Βουκουρεστίου

  • Ρουμανικό Πρωτάθλημα: 1986–87, 1987–88, 1988–89
  • Κύπελλο Ρουμανίας: 1986–87, 1988–89
  • Ευρωπαϊκό Σούπερ Κύπελλο: 1986

Ρεάλ Μαδρίτης

  • Σούπερ Κύπελλο Ισπανίας: 1990

Μπρέσια

  • Αγγλο-ιταλικό Κύπελλο: 1993–94

Μπαρτσελόνα

  • Σούπερ Κύπελλο Ισπανίας: 1994

Γαλατασαράι

  • Πρωτάθλημα Τουρκίας: 1996–97, 1997–98, 1998–99, 1999–2000
  • Τουρκικό Κύπελλο: 1998–99, 1999–00
  • Τουρκικό Σούπερ κύπελλο: 1996, 1997
  • Κύπελλο UEFA : 1999–00
  • Σούπερ Κύπελλο UEFA: 2000

Τίτλοι ως προπονητήςΕπεξεργασία

Γαλατασαράι

  • Τουρκικό Κύπελλο: 2004–05

Βιιτόρουλ Κονστάντσα

  • Πρωτάθλημα: 2016–17
  • Κύπελλο Ρουμανίας: 2018–19
  • Σούπερ Κύπελλο Ρουμανίας: 2019

Ατομικές διακρίσειςΕπεξεργασία

  • Κορυφαίος σκόρερ πρωταθλήματος Ρουμανίας: 1985, 1986
  • Κορυφαίος σκόρερ Ευρωπαϊκού Κυπέλλου: 1987–88
  • Ρουμάνος ποδοσφαιριστής της χρονιάς: 1985, 1987, 1993, 1994, 1997, 1999, 2000
  • Καλύτερη ομάδα Παγκόσμιου Κυπέλλου: 1994
  • Χρυσή Μπάλα: Τέταρτη θέση 1994
  • FIFA XI: 1998
  • Ποδοσφαιριστής της χρονιάς στην Τουρκία: 1996, 1999, 2000
  • World Magazine περιοδικό: 100 μεγαλύτεροι παίκτες του 20ού αιώνα, το 1999 (#25)
  • UEFA Jubilee Awards - Κορυφαίος Ρουμάνος ποδοσφαιριστής τα τελευταία 50 χρόνια: 2003
  • FIFA 100: 2004
  • Βραβείο Golden Foot Legends: 2015
  • Ρουμανία Προπονητής της Χρονιάς: 2015, 2017

ΠαραπομπέςΕπεξεργασία

  1. ↑ «Gică Hagi, scos din sărite la conferința de presă de la Mediaș. "Cine sunteți dumneavoastră?"» [Ο Τζίκα Χάτζι ωρύεται στη συνέντευξη τύπου: "Ποιος είσαι εσύ;"]. DigiSport.ro (στα Ρουμανικά). 30 Νοεμβρίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2021. 
  2. ↑ «Why Gheorghe Hagi is a footballing icon» [Γιατί ο Γκεόργκε Χάτζι αποτελεί μια ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα]. FourFourTwo.com (στα Αγγλικά). 24 Ιουλίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2021. 
  3. ↑ «Gheorghe Hagi». Planet World Cup.com. 
  4. ↑ "Famous Romanians: Gheorghe Hagi" Αρχειοθετήθηκε 2015-09-24 στο Wayback Machine.. Romania Insider. 11 Αυγούστου 2010.
  5. ↑ «The 25 Greatest Football Players of the 20th Century». Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2020. 
  6. ↑ «Football Legends: The Midfielders». Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2020. 
  7. ↑ «Hagi, pe locul 35 în topul celor mai buni fotbaliști ai secolului» (στα Ρουμανικά). 7 Νοεμβρίου 2007. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 «Γκεόργκι Χάτζι: Ο Μαραντόνα των Καρπαθίων που έφτασε κοντά στον Παναθηναϊκό γίνεται 55! (pic & vids)». Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2020. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 «FAMOUS SOCCER PLAYERS : Gheorghe Hagi». Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2020. 
  10. ↑ "Romania and Gala’s commander and king" Αρχειοθετήθηκε 2014-10-23 στο Wayback Machine.. FIFA.com. Retrieved 18 Νοεμβρίου 2013
  11. ↑ «¡HABLA MEMORIA! 30 volantes ofensivos que hicieron historia». Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2020. 
  12. ↑ «Gheorghe Hagi, the "Maradona of Carpathians"». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. 
  13. ↑ «Jugadores noventosos: Gheorghe Hagi». Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2021. 
  14. ↑ «Gheorghe Hagi Biography». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2021. 
  15. ↑ «Ο ρουμάνος άσος Γκεόργκι Χάτζι στο Μουντιάλ του 1994». Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2021. 
  16. ↑ «The Top 10 Most Underrated Football Players of All Time». Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2020. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «Gheorghe Hagi - Century of International Appearances». Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2020. 
  18. ↑ «World Football: The 100 Greatest World Cup Players of All Time». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  19. ↑ «Football history : Gheorghe Hagi». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. 
  20. ↑ «Los diez mejores goles de los Mundiales». Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2020. 
  21. ↑ «International Goals: Players with 30 or More Goals». Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2022. 
  22. ↑ «World Soccer player of the Century». Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020. 
  23. ↑ «Golden Players take centre stage». Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. 
  24. ↑ «Pele's list of the greatest». Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2013. 
  25. ↑ «Suma fabuloasă pe care Gică Hagi a investit-o în Academie şi facilităţile incredibile din complex» (στα Ρουμανικά). Gazeta Sporturilor. 10 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2015. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία

  Αυτό το λήμμα σχετικό με το ποδόσφαιρο χρειάζεται επέκταση. Βοηθήστε τη Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το!
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκεόργκι_Χάτζι&oldid=9607344"