Γουλιέλμος Ερρίκος του Νάσσαου-Σααρμπρύκεν
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Γουλιέλμος Ερρίκος, γερμ. Wilhelm Heinrich (6 Μαρτίου 1718 - 24 Ιουλίου 1768) από τον Οίκο του Νάσσαου ήταν πρίγκιπας του Νάσσαου-Σααρμπρύκεν (1735-1768).
| Γουλιέλμος Ερρίκος του Νάσσαου-Σααρμπρύκεν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Wilhelm Heinrich von Nassau-Saarbrücken (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 6 Μαρτίου 1718[1] Ούζινγκεν[2] |
| Θάνατος | 24 Ιουλίου 1768[1] Σααρμπρύκεν[3] |
| Αιτία θανάτου | εγκεφαλικό επεισόδιο |
| Τόπος ταφής | Σλόσκιρχε (Σααρμπρύκεν) |
| Θρησκεία | Καλβινισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου Πανεπιστήμιο της Γενεύης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Countess Sophie Christine of Erbach-Erbach |
| Τέκνα | Λουδοβίκος του Νάσσαου-Σααρμπρύκεν Άννα Καρολίνα του Νάσσαου-Σααρμπρύκεν Princess Wilhelmine Henriette of Nassau-Saarbrücken[4] |
| Γονείς | Γουλιέλμος Ερρίκος του Νάσσαου-Ούζινγκεν και Καρλόττα Αμαλία του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ |
| Αδέλφια | Κάρολος του Νάσσαου-Ούζινγκεν |
| Οικογένεια | Οίκος του Νάσσαου |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | αντιστράτηγος |
| Πόλεμοι/μάχες | Πόλεμος της Αυστριακής διαδοχής και Επταετής Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Order of Military Merit Τάγμα του Λευκού Αετού (Πολωνία) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν ο δευτερότοκος (επιζών) γιος του Γουλιέλμου Ερρίκου, πρίγκιπα του Νάσσαου-Ούζινγκεν και της Καρλόττας Αμαλίας, κόρης του Ερρίκου, κόμη του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ. Μεγαλύτερος αδελφός του ήταν ο Κάρολος.
Γεννήθηκε 20 ημέρες αφότου απεβίωσε ο πατέρας του, έτσι η μητέρα του ανέλαβε επίτροπος, ως το 1738 που κι εκείνη απεβίωσε. Έδωσε στους γιους της ολοκληρωμένη εκπαίδευση και τους ανέθρεψε στην Καλβινιστική πίστη. Το 1730-31 εγγράφτηκαν στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και πιθανώς αργότερα και στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, δημοφιλές στους Μεταρρυθμιστές. Έκανε τη Μεγάλη Περιήγηση της Ευρώπης και επισκέφτηκε την Αυλή του Λουδοβίκου ΙΕ΄ της Γαλλίας. Από το 1738 ανέλαβε επίτροπος ο μεγαλύτερος αδελφός του Κάρολος, ώσπου στα 22 του θεωρήθηκε ενήλικος.
Το 1728 απεβίωσε ο εξάδελφος του πατέρα τους, Φρειδερίκος Λουδοβίκος, κόμης του Νάσσαου-Ότβαϊλερ & Σααρμπρύκεν. Δεν είχε άρρενα τέκνα και ήταν ο τελευταίος του κλάδου του, έτσι τον κληρονόμησαν. Το 1735 ο Κάρολος κράτησε τις πατρικές κτήσεις Ούζινγκεν, Βίζμπαντεν και Ίντσταϊν (όλα στη δεξιά όχθη του Ρήνου) για τον εαυτό του και παραχώρησε το Σααρμπρύκεν (στην αριστερή όχθη) στον Γουλιέλμο Ερρίκο. Το Σααρμπρύκεν με έκταση 22 τετραγωνικά μίλια και 22.000 κατοίκους ήταν το μικρότερο πριγκιπάτο της Ευρώπης.
Πολιτική και Οικονομία Επεξεργασία
Το 1741 συμμετείχε με το σύνταγμά του στον Πόλεμο για την Αυστριακή Διαδοχή (1740-48). Το επόμενο έτος επισκέφτηκε τη Φραγκφούρτη για τη στέψη του Καρόλου Ζ΄ των Βίττελσμπαχ ως βασιλιά της Γερμανίας. Εκεί πώλησε το σύνταγμά του στον λαντγράβο της Έσσης-Ντάρμστατ, ενώ γνώρισε και τη μέλλουσα σύζυγό του Σοφία.
Έλαβε μέρος στον Επταετή Πόλεμο (1756-1763) με δικό του σώμα στρατού. Είχε στενούς δεσμούς με τη γειτονική Γαλλία και συχνά ταξίδευε στο Παρίσι, όπου -κατά τη συνήθεια της εποχής- του απονέμονταν στρατιωτικές τιμές, όπως ο τίτλος του στρατάρχη.
Αναμόρφωσε τη διοίκηση και τη δικαιοσύνη. Τις διαχώρισε από τη διακυβέρνηση και εξέδωσε νόμους σύμφωνα με τις αρχές της Πεφωτισμένης Δεσποτείας της εποχής του. Η οικονομία του ήταν καμεραλιστική (γραφειοκρατική) κατά τα πρότυπα της εποχής. Τυποποίησε τους φόρους και έφτιαξε κτηματολόγιο στα πρότυπα του αυστριακού. Προώθησε σύγχρονες αγροτικές μεθόδους, όπως η καλλιέργεια της πατάτας και ο έλεγχος των παρασίτων. Ασχολήθηκε με την εξόρυξη άνθρακα και τη χύτευση του σιδήρου. Κρατικοποίησε τα ορυχεία και μίσθωσε τα σιδηρουργεία σε επιχειρηματίες, όπως ο Σερφ Μπέερ. Έθεσε τις βάσεις για την αρχή μιας βιομηχανοποιημένης οικονομίας, που οδήγησε αργότερα στη υψηλή εκβιομηχάνιση της περιοχής του Σάαρλαντ. Τα αυξημένα έσοδά του δαπανήθηκαν σε μεγάλες οικοδομικές δραστηριότητες.
Επέκταση της πόλης Σααρμπρύκεν Επεξεργασία
Ο Γουλιέλμος Ερρίκος και άλλοι ευγενείς μετακόμισαν από το Ούζινγκεν στο Σααρμπρύκεν και άρχισαν την ανάπτυξη της πρωτεύουσας. Η πόλη, που είχε ζημιωθεί από τον Τριακονταετή Πόλεμο (1618-48) και τον Πόλεμο των Επανενώσεων (γαλλ. Guerre des Réunions, 1683-84), επανασχεδιάστηκε και επεκτάθηκε σε μπαρόκ ρυθμό από τον αρχιτέκτονα Φρίντριχ Γιοάχιμ Στένγκελ. Το ανάκτορο του Σααρμπρύκεν, ο ναός του Λουδοβίκου και η βασιλική του Αγ. Ιωάννη είναι αξιοσημείωτα κτήρια της εποχής, ενώ έκτισε αρκετά ακόμα παλάτια και μέγαρα. Στην πόλη κυριαρχούν ακόμη τα κτήριά του και η μνήμη του είναι παρούσα, άφησε όμως ένα τεράστιο χρέος στον γιο του Λουδοβίκο.
Η πεφωτισμένη δεσποτεία του Επεξεργασία
Οι μονάρχες της εποχής του δοκίμασαν τις δυνατότητες και τα όρια της Πεφωτισμένης Δεσποτείας. Σύμφωνα με τις αρχές της, έκανε νομικές μεταρρυθμίσεις, έδωσε οικονομικά κίνητρα και έδειξε θρησκευτική ανεκτικότητα. Από την άλλη ήταν ο ηγεμόνας που απαγόρευε τους υπηκόους του από τη διακυβέρνηση, ρύθμισε λεπτομέρειες της ζωής τους με πληθώρα διατάξεων και κατέπνιξε σκληρά κοινωνικές αντιδράσεις.
Οικογένεια Επεξεργασία
Νυμφεύτηκε το 1742 τη Σοφία, κόρη του Γεωργίου-Γουλιέλμου, κόμη του Έρμπαχ και είχε τέκνα:
- Λουδοβίκος 1745-1794, πρίγκιπας του Νάσσαου-Σααρμπρύκεν.
- Άννα-Καρολίνα 1751-1824, παντρεύτηκε πρώτα τον Φρειδερίκο-Ερρίκο δούκα του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Γκλύξμπουργκ και έπειτα τον Φρειδερίκο Κάρολο Φερδινάνδο δούκα του Μπράουνσβαϊγκ-Μπέβερν.
- Βιλελμίνη-Ερριέττα 1752-1829, παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο-Αρμάνδο ντε Σελιέρ, μαρκήσιο του Σουακούρ-Φεκιέρ.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 www
.lagis-hessen .de /en /subjects /rsrec /sn /bio /register /person /entry /erbach%252C%2Bsophie%2Berdmuthe%2Bgraefin%2Bvon. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
Αναφορές Επεξεργασία
- Winfried Dotzauer: Fürst Wilhelm Heinrich von Nassau-Saarbrücken, in: Richard van Dülmen and Reinhard Klimmt (eds.): Saarländische Geschichte. Eine Anthologie, St. Ingbert, 1995, S. 87-94
- Michael Jung: Zwischen Ackerbau und Fürstenhof. Saarbrücker und St. Johanner Bürgertum im 18. Jahrhundert, St. Ingbert, 1994
- Klaus Ries: Obrigkeit und Untertanen. Stadt- und Landproteste in Nassau-Saarbrücken im Zeitalter des Reformabsolutismus, Saarbrücken, 1997
- Müller-Blattau, Wendelin: Zarte Liebe fesselt mich. Das Liederbuch der Fürstin Sophie Erdmuthe von Nassau-Saarbrücken = Veröffentlichungen des Instituts für Landeskunde im Saarland, vol. 39, partial edition with adaptations by Ludwig Harig, separate facsimile mini-volume, Saarbrücken, 2001, ISBN 978-3-923877-39-3, p. 111
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- «Die Bestattung des Fürsten Wilhelm Heinrich von Nassau-Saarbrücken» (Περί της ταφής του πρίγκηπα Γουλιέλμου Ερρίκου του Νάσσαου-Σααρμπρύκεν), ιστότοπος www.zeitensprung.de
- Γουλιέλμος Ερρίκος του Νάσσαου-Σααρμπρύκεν, ιστότοπος "Saarland Biografien"
- «Wilhelm Heinrich von Nassau-Saarbrücken brachte barocken Glanz und Wohlstand - Schwarze Kohle, weißer Putz» ("Ο Γουλιέλμος Ερρίκος του Νάσσαου-Σααρμπρύκεν έφερε μπαρόκ λάμψη και ευημερία - Μαύρος άνθρακας, λευκός σοβάς"), Christiane Rossner, online έκδοση του περιοδικού Monumente, έκδοση 1.2011