Γ.Σ. Μακαμπή Θεσσαλονίκης

Ο Γυμναστικός Σύλλογος Μακκαβαίων γνωστός σαν Γυμναστικός Σύλλογος Μακαμπή, είναι Ελληνικός αθλητικός σύλλογος της Εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης. Είναι μαζί με την Μακαμπή Αθηνών οι μοναδικοί αθλητικοί σύλλογοι των Ελλήνων Εβραίων που συνεχίζει να λειτουργεί έως σήμερα. Σε όλα αυτά τα χρόνια λειτουργίας είχε τμήματα Κλασικού αθλητισμού, ποδοσφαίρου, πετοσφαίρισης, Καλαθοφαίρισης, Επιτραπέζιας αντισφαίρισης, πυγμαχίας, Ορειβασίας, Άρσης βαρών, Σκάκι, ποδηλασίας και τμήμα Προσκόπων.

Γ.Σ. Μακαμπή Θεσσαλονίκης
ΌνομαΓυμναστικός Σύλλογος Μακαμπή
Ίδρυση12 Δεκεμβρίου 1908
Χρώματα          Μπλε, Λευκό
Ιστοσελίδαmaccabi.gr

Ιστορία Επεξεργασία

Ο σύλλογος ιδρύθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1908 σαν Αγκουδά Λεϊταλμούδ Μακκαβί, (ελληνικά : Ιουδαϊκός Γυμναστικός Σύλλογος Μακκαβαίων)[1] όταν η Θεσσαλονίκη ανήκε ακόμα στην Οθωμανική αυτοκρατορία, από τους Η. Αρδίτη, Σ. Φρανσές, Ι. Κοέν, Λ. Σίδες, Ι. Άλβο, Λ. Πίνχας, Α. Ματαρράσο, Μ. Αγοστάρης και Σ. Βενέζια. Η Μακαμπή εκτός από αθλητικές δραστηριότητες διατηρούσε χορωδία, διοργάνωνε εκδρομές και γίνονταν σε όποιον επιθυμούσε μαθήματα εβραϊκής γλώσσας κι ιστορίας[2].

Μετά την μεγάλη πυρκαγιά του 1917 η Μακαμπή γνώρισε περίοδο κάμψης, καταστράφηκαν τα γραφεία, οι εγκαταστάσεις του συλλόγου και σχεδόν όλη η εβραϊκή συνοικία της πόλης[3]. Το 1917 ενώθηκε με τα επίσης εβραϊκά αθλητικά σωματεία της Θεσσαλονίκης Μαξ Νορδάου, Καντίμα και Μπνέι Τσιών σε ένα σύλλογο με το όνομα : Θεόδωρος Χερτζλ[4]. Τον Νοέμβριο του 1924 μέλη της Μακαμπή αποχωρούν και ιδρύουν την Ακόαχ[5] που επίσης διατηρούσε πολλά τμήματα και ήταν μαζί με την Μακαμπή οι δύο μεγαλύτεροι σύλλογοι της εβραϊκής κοινότητας που πρωταγωνιστούσαν στα τοπικά πρωταθλήματα.

Το 1926 τα μέλη της Μακαμπή αποχωρούν από τον σύλλογο Θεόδωρος Χερτζλ κι επανιδρύουν τη Μακαμπή[6]. Το 1930 γίνεται μέλος της διεθνούς οργάνωσης συλλόγων Μακαμπή [7] και έπαιρνε μέρος έως σήμερα στις 'Μακαμπιάδες. Το 1930 με την εγγραφή στην οργάνωση καλέστηκε στην Σόφια στον εορτασμό των 25 χρόνων της τοπικής Μακαμπή. Μετά από δημοσίευμα της εφημερίδας Μακεδονία το 1931 που ισχυρίστηκε ότι ο εκπρόσωπος της Μακαμπή πήρε μέρος σε εθνικιστική βουλγαρική εκδήλωση με θέμα τη Μακεδονία εθνικιστικές οργανώσεις της Θεσσαλονίκης επιτέθηκαν κι κατέστρεψαν τα γραφεία του συλλόγου και την εβραϊκή συνοικία[7]. Τα γεγονότα έμειναν γνωστά σαν Πογκρόμ του Κάμπελ. Το 1939 έγινε τροποποίηση του καταστατικού και πήρε την σημερινή της ονομασία[8].

Κατά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο σταμάτησε κάθε αθλητική δραστηριότητα. Τα περισσότερα μέλη της Μακαμπή όπως και οι Εβραίοι της πόλης οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και χάθηκαν εκεί. Το 1945 με την απελευθέρωση όσοι επέζησαν προσπάθησαν να επαναλειτουργήσουν τον σύλλογο, το κατάφεραν για λίγους μήνες και μετά αδρανοποιήθηκε[9]. Το 1966 η Μακαμπή επαναλειτούργησε[10] και συνεχίζει έως σήμερα με λιγότερα τμήματα και με αθλητές εκτός εβραϊκής κοινότητας.

Πυγμαχία Επεξεργασία

Το τμήμα ιδρύθηκε το 1935 [11] και ανέδειξε μεγάλους πυγμάχους κυρίως τότε τα τρία αθλήματα ανήκαν στην ίδια ομοσπονδία, το 1938 η ελληνική ομοσπονδία ανέθεσε στη Μακαμπή το τοπικό πρωτάθλημα[11]. Ενώ από ήταν το μόνο τμήμα του συλλόγου προπολεμικά που είχε και μη Εβραίους αθλητές. Μεγάλοι αθλητές ο Ντίνος Ουζιέλ μέλος της εθνικής ομάδας, ο Ιακώβ Ραζόν, ο Σολομόν Αρούχ όπου η ζωή του έχει γυριστεί και κινηματογραφική ταινία[12], κ.α.

Η πυγμαχία επανιδρύθηκε το 1967 και είναι από τα τμήματα που έχει ο σύλλογος σήμερα.

Καλαθοσφαίριση Επεξεργασία

Το τμήμα ιδρύθηκε το 1966 με μεγαλύτερη επιτυχία την περίοδο 1999-2000 που ανέβηκε στην Γ΄εθνική κατηγορία[13].

Επιτραπέζια αντισφαίριση Επεξεργασία

Η Μακαμπή μαζί με την ΧΑΝΘ ήταν οι πρωτοπόροι του αθλήματος στην Θεσσαλονίκη[14]. Προπολεμικά έπαιρνε μέρος σε τοπικούς αγώνες και ήταν πρωταθλήτρια Θεσσαλονίκης το 1935, 1936 και το 1937[14]. Το 1966 ήταν από τα τμήματα που επανιδρύθηκαν αλλά αδρανοποιήθηκε μερικούς μήνες αργότερα[15] για να επαναλειτουργήσει το 1998 έως σήμερα. Το 2004-05 αγωνίστηκε στην Α2 εθνική κατηγορία για υποβιβαστεί αμέσως και να ανέβει πάλι την επόμενη περίοδο[16].

Πετοσφαίριση Επεξεργασία

Ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 20 όταν διαδόθηκε το άθλημα στην Θεσσαλονίκη, ήταν από τους πρώτους συλλόγους που το καλλιέργησαν[14]. Προπολεμικά συμμετείχε στα τοπικά πρωταθλήματα με καλύτερη παρουσία το 1933 που έχασε σε έναν μόνο αγώνα[17].

Το 1927 η Μακαμπή είχε δηλώσει συμμετοχή στο τοπικό πρωτάθλημα γυναικών (Δεσποινίδων) της ίδια χρονιάς που τελικά δεν έγινε[18].

Κλασσικός αθλητισμός Επεξεργασία

Το τμήμα στίβου από τα πρώτα του συλλόγου προπολεμικά έπαιρνε μέρος σε τοπικούς αγώνες αλλά και σε πανελλήνια πρωταθλήματα [19] σημειώνοντας πολλές επιτυχίες. Από τους μεγαλύτερους αθλητές του συλλόγου ήταν ο Λέων Πασύ μέλος της εθνικής ομάδας πανελληνιονίκης βαλκανιονίκης και ρέκορντμαν[20]. Το τμήμα δεν ξαναλειτούργησε μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο.

Ποδόσφαιρο Επεξεργασία

Το τμήμα αυτό ιδρύθηκε το 1926, εγγράφηκε στην ΕΠΣ Θεσσαλονίκης και πήρε μέρος στο πρωτάθλημα Β' κατηγορίας την ίδια χρονιά. Το 1927 έδωσε τον πρώτο της διεθνή αγώνα εναντίον της βουλγαρικής Μπαρ Κοχβά του Πλόβντιβ όπου έχασε με 4-1[21]. Το 1928 υποβιβάστηκε στην Γ' κατηγορία, μέχρι το 1939 η Μακαμπή βρισκόταν μεταξύ Β' και Γ' κατηγορίας. Το τμήμα διαλύθηκε οριστικά με την έναρξη του Β' παγκοσμίου πολέμου.

Ποδηλασία Επεξεργασία

Η ποδηλασία καλλιεργούνταν στην Μακαμπή με την ίδρυσης της το τμήμα προσκόπων διοργάνωνε ποδηλατικές εξορμήσεις[17]. Το 1926 διοργάνωσε ποδηλατικούς αγώνες ενώ στην Μακαμπηάδα του 1935 πήρε μέρος με δύο ποδηλάτες[17].

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. K.Ι.Θ. σελ. 17
  2. K.Ι.Θ. σελ. 18
  3. K.Ι.Θ. σελ. 22
  4. K.Ι.Θ. σελ. 24
  5. K.Ι.Θ. σελ. 25
  6. K.Ι.Θ. σελ. 26
  7. 7,0 7,1 K.Ι.Θ. σελ. 27
  8. K.Ι.Θ. σελ. 29
  9. K.Ι.Θ. σελ. 125
  10. K.Ι.Θ. σελ. 126
  11. 11,0 11,1 K.Ι.Θ. σελ. 79
  12. K.Ι.Θ. σελ. 96
  13. K.Ι.Θ. σελ. 136
  14. 14,0 14,1 14,2 K.Ι.Θ. σελ. 107
  15. K.Ι.Θ. σελ. 138
  16. K.Ι.Θ. σελ. 139
  17. 17,0 17,1 17,2 K.Ι.Θ. σελ. 105
  18. K.Ι.Θ. σελ. 71
  19. K.Ι.Θ. σελ. 32
  20. K.Ι.Θ. σελ. 46 & 60
  21. K.Ι.Θ. σελ. 101

Πηγές Επεξεργασία

  • Γυμναστικός Σύλλογος Μακαμπή Θεσσαλονίκης 1908-2010, Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης 2010 ISBN 978-960-92592-9-3