Δενδρόφυτο Σερρών
Συντεταγμένες: 41°14′42.90″N 23°10′23.70″E / 41.2452500°N 23.1732500°E
Το Δενδρόφυτο, έως το 1927 γνωστό ως Μπαχτιάρ,[1] είναι εγκαταλελειμμένος οικισμός που βρισκόταν στον σημερινό Δήμο Σιντικής της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Το Δενδρόφυτο, μαζί με τους οικισμούς Μανιτάρι και Λιμνοχώρι (εγκαταλελειμμένος οικισμός), πλημμύρισε και καταστράφηκε με τη δημιουργία της τεχνητής λίμνης Κερκίνης.
| Δενδρόφυτο | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Κεντρικής Μακεδονίας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Σερρών |
| Δήμος | Σιντικής |
| Δημοτική Ενότητα | Πετριτσίου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Μακεδονίας |
| Νομός | Σερρών |
| Πληθυσμός | |
| Πραγματικός | 121 |
| Έτος απογραφής | 1920 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Μπαχτιάρ |
Γεωγραφία
ΕπεξεργασίαΒρισκόταν νοτίως του όρους Μπέλλες, μεταξύ των χωριών Μανδράκι, Ακριτοχώρι και Μεγαλοχώρι, σε τοποθεσία όπου σήμερα βρίσκονται οι εκβολές του ποταμού Στρυμώνα στον υδροβιότοπο της λίμνης Κερκίνης.[2][3][4] Στο ίδιο σημείο, υπάρχουν τα τελευταία υπολείμματα ενός μεγάλου παραποτάμιου δάσους του παρελθόντος, που αγκάλιαζε τις όχθες του ποταμού Στρυμώνα πριν τη δημιουργία της λίμνης.[5]
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΟθωμανική περίοδος
ΕπεξεργασίαΚατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ανήκε διοικητικά στον Καζά των Σερρών του Σαντζακίου των Σερρών του Βιλαετίου της Θεσσαλονίκης. Το όνομα Μπαχτιάρ ήταν τούρκικο (ευτυχία), προερχόμενο από το περσικό بختیار που σημαίνει ευτυχία ή απλά τύχη.
Στη δημογραφική μελέτη «Εθνογραφία των Βιλαετίων Αδριανούπολης, Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης» που εκδόθηκε το 1878 στην Κωνσταντινούπολη, αναφέρεται ότι το 1873 το χωριό είχε 70 σπίτια με 238 κατοίκους.[6] Η στατιστική μελέτη «Μακεδονία, Εθνογραφία και Στατιστική» του Βούλγαρου Βασίλ Κάντσωφ, εκτιμά ότι το 1900 ο οικισμός είχε 380 κατοίκους.[7]
Στην «Εθνολογική Στατιστική των Βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου» του Αθανάσιου Χαλκιόπουλου που εκδόθηκε το 1910 στην Αθήνα, αναφέρεται ότι το χωριό είχε 175 ορθόδοξους Έλληνες κατοίκους.[8] Σε υπολογισμούς που εξέδωσε το έτος 1919 η Επιτελική Υπηρεσία του Ελληνικού Στρατού, προ του 1912, αλλά και κατά τον Αύγουστο του 1915, αναφέρονται 46 μουσουλμάνοι κάτοικοι.[9]
Σύγχρονη ιστορία
ΕπεξεργασίαΜετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων, ο οικισμός περιήλθε στην ελληνική επικράτεια και κατά την ελληνική απογραφή του 1913 είχε πληθυσμό 14 κατοίκων. Το 1920 προσαρτήθηκε στη νεοσυσταθείσα κοινότητα Ράμνης (Ομαλό), μαζί με τα χωριά Χατζημπεηλίκ (Βυρώνεια), Μεσιλή (Πετρινό), Δερβέντι (Ακριτοχώρι) και Τσουρτσελή (Θρακικό), ενώ το 1927 μετονομάστηκε σε Δενδρόφυτο.[1]
Κατά την περίοδο των εγγειοβελτιωτικών έργων της πεδιάδας των Σερρών τη δεκαετία του 1930 και με τη δημιουργία φράγματος στον Λιθότοπο Σερρών για τον σχηματισμό της τεχνητής λίμνης Κερκίνης, ο οικισμός πλημμύρισε και καταστράφηκε.[10]
Πληθυσμός
Επεξεργασία| Απογραφή | Ονομασία | Κάτοικοι | Αναφ. | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Άνδρες | Γυναίκες | Σύνολο | |||
| 1913 | Μπαχτιάρ | 8 | 6 | 14 | [11] |
| 1915 | Μπαχτιάρι | 20 | 26 | 46 | [9] |
| 1920 | Μπαχτιάρ | 68 | 53 | 121 | [12] |
Χάρτης
Επεξεργασία
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών - Μπαχτιάρ (Σερρών)». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Υδραυλικά έργα πεδιάδων Σερρών & Δράμας - Κύρια έργα. Μονκς-Γιούλεν. 1932. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Greece 1:100k Topographic Maps - Porróïa (στα Αγγλικά). London: Great Britain. War Office. General Staff. Geographical Section. 1944. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ 3rd Military Mapping Survey of Austria-Hungary (στα Ουγγρικά). 1910. σελ. Sheet 41-41. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «Υδροχαρές Δάσος Κερκίνης». NaturaGraeca.com. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Ethnographic des Vilayets d'Andrinople, de Monastir, et de Salonique (στα Γαλλικά). Κωνσταντινούπολη: Courrier d`Orient. 1878. σελ. 27. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Κάντσωφ, Βασίλ (1900). Македония. Етнография и статистика (στα Βουλγάρικα). Σόφια: Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών.
58. Бахтияръ Махала
- ↑ Χαλκιόπουλος, Αθανάσιος (1910). Εθνολογική Στατιστική των Βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου. Αθήνα: Τυπογραφείου "Νομικής". σελ. 50. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ 9,0 9,1 Στατιστικοί πίνακες του πληθυσμού κατ' εθνικότητας των νομών Σερρών και Δράμας. Αθήνα: Επιτελική Υπηρεσία του Ελληνικού Στρατού. 1919. σελ. 10.
82. Μπαχτιάρι
- ↑ Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) 130Β΄/28-10-1930 (άρθρο 13). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 553. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1915). Απαρίθμησις των Κατοίκων των Νέων Επαρχιών της Ελλάδος του Έτους 1913 (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 49.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1921). Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920 - Πραγματικός πληθυσμός (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 282.