Ο Δημήτριος Δαβάκης (18 Νοεμβρίου 1909 - 18 Ιανουαρίου 1989)[1][2] ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός, αδελφός του συνταγματάρχη Κωνσταντίνου Δαβάκη. Διατέλεσε βουλευτής Λακωνίας με τον Ελληνικό Συναγερμό, την ΕΡΕ και την Νέα Δημοκρατία και χρημάτισε υφυπουργός Συγκοινωνιών, Εθνικής Άμυνας και Εσωτερικών, καθώς και υπουργός Δημοσίας Τάξεως.

Δημήτριος Δαβάκης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση18  Νοεμβρίου 1909
Θάνατος18  Ιανουαρίου 1989
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΝέα Δημοκρατία, Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις και Ελληνικός Συναγερμός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Λακωνίας)
Υπουργός Δημοσίας Τάξεως της Ελλάδας
Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας
Έλληνας υφυπουργός Εσωτερικών
Έλληνας υφυπουργός Συγκοινωνιών‎

Πρώτα χρόνια και στρατιωτική σταδιοδρομία

Επεξεργασία

Γεννήθηκε το 1909 στα Κεχριάνικα Λακωνίας, στην Μέσα Μάνη, και ήταν γιος του Δικαίου Δαβάκη. Μεγαλύτερος αδελφός του ήταν ο συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Δαβάκης. Αρχικά φοίτησε στο Γυμνάσιο Αρεόπολης Λακωνίας, ενώ τελικά αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Καλλιθέας στην Αθήνα, όπου είχε εγκατασταθεί η οικογένειά του.[3]

Το 1933 αποφοίτησε από το Φαρμακευτικό Τμήμα της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και την επόμενη χρονιά, το 1934, πέτυχε σε διαγωνισμό και κατατάχθηκε ως μόνιμος αξιωματικός στο τότε Φαρμακευτικό Σώμα του ελληνικού Στρατού Ξηράς.[3] Τοποθετήθηκε στο Κέντρο Χημικού Πολέμου, αναλαμβάνοντας την θέση του διευθυντή εργαστηρίων. Επίσης, δίδαξε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (ΣΣΕ) τα μαθήματα «Τεχνολογία Χημικών Πολεμικών Ουσιών» και «Ανίχνευση και Απολύμανση Χημικών Πολεμικών Ουσιών».[3]

Αποστρατεύθηκε το 1946 ως λοχαγός, με αίτησή του.[3] Νυμφεύθηκε την Ευαγγελία Σιγαλά και απέκτησαν μία κόρη.[1]

Πολιτική σταδιοδρομία

Επεξεργασία

Μετά την αποστρατεία του, ασχολήθηκε με την πολιτική.[4] Εκλέχθηκε βουλευτής Λακωνίας με τον Ελληνικό Συναγερμό το 1951 και βουλευτής Οιτύλου το 1952, και στην συνέχεια βουλευτής Λακωνίας με την ΕΡΕ το 1956, 1958, 1961, 1963 και 1964.[4] Μεταπολιτευτικά εκλέχθηκε βουλευτής Λακωνίας με την Νέα Δημοκρατία το 1974, το 1977 και το 1981.[5]

Προδικτατορικά, στην οκταετία των κυβερνήσεων της ΕΡΕ, διατέλεσε υφυπουργός Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων από τις 6 Οκτωβρίου 1955 ως τις 29 Φεβρουαρίου 1956,[6] υφυπουργός Εθνικής Αμύνης από τις 29 Φεβρουαρίου 1956 ως τις 5 Μαρτίου 1958,[7] και υφυπουργός Εσωτερικών (αρμόδιος για την Δημόσια Τάξη) από τις 4 Νοεμβρίου 1961 ως τις 19 Ιουνίου 1963.[8]

Στις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις της ΝΔ, χρημάτισε υφυπουργός Εθνικής Άμυνας από τις 10 Σεπτεμβρίου 1976 ως τις 21 Οκτωβρίου 1977,[9] και υπουργός Δημοσίας Τάξεως στην κυβέρνηση Ράλλη από τις 10 Μαΐου 1980 ως τις 17 Σεπτεμβρίου 1981.[10]

Πέθανε στις 18 Ιανουαρίου 1989, σε ηλικία 80 ετών, και κηδεύτηκε την επομένη από τον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Δημητρίου Κηφισιάς.[11]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 Ελληνικόν Who's who, Εκδοτικός Οργανισμός Ελληνικών Who's who, 1965, σελ. 121.
  2. «Συγγραφέας ο ένας στους τρεις βουλευτές». Το Παρόν της Κυριακής. 6 Ιουλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2013. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Επιθεώρηση Χωροφυλακής, Τεύχος Ιουνίου 1980, σελ. 3, «Νέος Υπουργός Δημοσίας Τάξεως ο κ. Δημήτριος Δαβάκης»
  4. 4,0 4,1 Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977 (σελ. 120, αρ. 238).(pdf)
  5. «Κοινοβουλευτική θητεία Δαβάκη Δημητρίου του Δικαίου». Δικτυακός τόπος Βουλής των Ελλήνων. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2013. 
  6. «Κυβέρνησις Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή, Από 6.10.1955 έως 29.2.1956». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2013. 
  7. «Κυβέρνησις Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή, Από 29.2.1956 έως 5.3.1958». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2013. 
  8. «Κυβέρνησις Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή Από 4.11.1961 Έως 19.6.1963». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2013. 
  9. «ΓΓ της Κυβέρνησης». Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2013. 
  10. «ΓΓ της Κυβέρνησης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2013. 
  11. Τα Νέα, Κοινωνικά, 19-1-1989, σελ. 55.