Διακοίνωση
Γενικά ο όρος διακοίνωση χαρακτηρίζει την οποιαδήποτε προφορική ή γραπτή γνωστοποίηση ή κοινοποίηση.
Στις διεθνείς όμως διπλωματικές σχέσεις με τον όρο διακοίνωση (διεθνής όρος: note ή nota) χαρακτηρίζεται κυρίως το έγγραφο που ανταλλάσσεται μεταξύ του Υπουργείου Εξωτερικών μίας Χώρας και των "εν τη Χώρα" διπλωματικών αντιπροσώπων (π.χ. Πρεσβευτών κ.λπ.) άλλων Χωρών.
Διάκριση Επεξεργασία
Οι διακοινώσεις διακρίνονται σε υπογεγραμμένες (nota) και σε ρηματικές (verbe nota). Σύμφωνα δε με τα παλαιότερα έθιμα και οι απαντήσεις επ΄ αυτών διακρίνονταν αντίστοιχα σε υπογεγραμμένες επί υπογεγραμμένων και σε ρηματικές επί ρηματικών.
- Η υπογεγραμμένη διακοίνωση συντάσσεται σε πρώτο πρόσωπο (π.χ. Έχω ή Έχουμε την τιμή κ.λπ.) και φέρει την υπογραφή του Προϊσταμένου της Αρχής από την οποία και εκδίδεται.
- Η ρηματική διακοίνωση συντάσσεται στο τρίτο πρόσωπο (π.χ. Το Υπουργείο Εξωτερικών έχει την τιμήν κ.λπ.) και στο τέλος φέρει την σφραγίδα της Υπηρεσίας που την εκδίδει χωρίς υπογραφή. Συνήθως στο τέλος των ρηματικών διακοινώσεων προστίθενται φράσεις διεθνούς αβρότητας, όπως διαβεβαιώσεις υπολήψεων κ.λπ.
Και οι δύο παραπάνω τύποι φέρουν την ημερομηνία έκδοσης στο πάνω μέρος της πρώτης σελίδας υπό τον τίτλο της Αρχής που την εκδίδει.
Κατά τα παλαιότερα επίσης διπλωματικά έθιμα οι υπογεγραμμένες διακοινώσεις (υπογεγραμμένες επιστολές) αφορούσαν ιδιαίτερα σοβαρά ζητήματα ενώ αντίθετα με τις ρηματικές διακοινώσεις περισσότερο διεκπεραιώνονταν θέματα τρέχουσας φύσης. Στους νεότερους όμως χρόνους χρησιμοποιήθηκαν, περισσότερο από ολοκληρωτικές ιδίως χώρες, ρηματικές διακοινώσεις σε σημαντικότατα ζητήματα.
Αυτός ο τρόπος εφαρμογής θεωρήθηκε γενικά στο διπλωματικό χώρο ως προσπάθεια ή εκδήλωση περιφρόνησης των χωρών εκείνων προς τις οποίες απευθύνονταν αυτές οι διακοινώσεις εκ μέρους της Αρχής που τις εξέδιδε.
Συνήθεις χρήσεις Επεξεργασία
Συνηθέστερες περιπτώσεις έκδοσης διακοινώσεων, ενδεικτικά, γίνονται όταν μία Χώρα:
- α) Αιτείται ή παρέχει κάποιες εξηγήσεις.
- β) Καθορίζει συγκεκριμένες προθέσεις ή την ακολουθητέα στάση του σε περίοδο ανωμαλιών ή σε διεθνείς περιπλοκές.
- γ) Διαμαρτύρεται έναντι έτερης Χώρας γι΄ αθέμιτες πράξεις οργάνων της (π.χ. παραβιάσεις κ.ά).
- δ) Διακόπτει διπλωματικές σχέσεις.
- ε) Κηρύσσει πόλεμο ή δηλώνει ουδετερότητα.
Σημείωση Επεξεργασία
Διακοίνωση που περιλαμβάνει χρονική προθεσμία απάντησης χαρακτηρίζεται περισσότερο ως τελεσίγραφο. Σπουδαία τέτοια διακοίνωση ήταν και η λεγόμενη Διακοίνωση των Τεσσάρων Χριστιανικών Κρατών με την εκπνοή της οποίας και κηρύχθηκε επίσημα ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος. Παράδειγμα ρηματικής διακοίνωσης ήταν εκείνη της Υψηλής Πύλης προς την Ελλάδα με την οποία και κηρύχθηκε μονομερώς ο "Ελληνοτουρκικός Πόλεμος (1897)".
Σημειώνεται ότι η Διακοίνωση με χαρακτήρα διαμαρτυρίας, ή αίτησης αποδοχής κάποιου όρου ή διακρατικής θέσης τακτικά φέρεται με τη γενικότερη ονομασία διάβημα.
Κριτική Επεξεργασία
Το σύνολο της θεματολογίας που συσχετίζεται με τη σύνταξη, την αποστολή και τελικά την ανταλλαγή διακοινώσεων [1], είτε ρηματικών [2], είτε υπογεγραμμένων, μεταξύ των δρώντων του διεθνούς συστήματος και των εσωτερικών τους θεσμών, εξουσιών και υπηρεσιών, θυμίζει ένα οικουμενικό, τυπολογικό, φιλοφρονητικό, κοινωνικό δίκτυο. Η διαφορά έγκειται στο ότι έχει μορφή που λαμβάνει μία επίσημη χροιά / ιδιότητα. Τα έγγραφα αυτά, ως συνοδευτικά προσκλητηρίων, συγχαρητηρίων ή ευχαριστηρίων επιστολών, όπως επίσης και οι υπογεγραμμένες και ρηματικές διακοινώσεις, όταν πραγματοποιούνται στο πλαίσιο που περιγράφηκε προηγουμένως της "Κοινωνικής δικτύωσης", καταντούν απλά να υπηρετούν μία άνευ ουσίας, σκοπού και πολιτικής επιδίωξης τυπολογία και γραφειοκρατία διεθνούς διάστασης. Αντιθέτως, όταν τα προαναφερθέντα διακοινώνονται βάσει στρατηγικού σχεδίου ή τακτικών, όπως π.χ. τα Ανακοινωθέντα και διαγγέλματα του 1940[3], υλοποίησης της εξωτερικής πολιτικής ενός κράτους, τα έγγραφα αυτά τροχιοδρομούν την μετουσίωση των λόγων επίκλησης σε έργα πρακτικής διεθνών σχέσεων.[4]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Ιστοσελίδα Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα, Λεξικό της κοινής νεοελληνικής: διακοίνωση
- ↑ Ιστοσελίδα Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα, Λεξικό της κοινής νεοελληνικής: ρηματικός
- ↑ Ιστοσελίδα Φειδίας Αντίβαρο, Ανακοινωθέντα και διαγγέλματα (1940)
- ↑ Κυπριακή Δημοκρατία-Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών, Ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων δέχθηκε τη νέα Πρέσβειρα της Αιγύπτου στην Κύπρο[νεκρός σύνδεσμος], 16/11/2011
Πηγές Επεξεργασία
- "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ.Θ΄, σελ.220.
- Α. Ζιμπουλάκης "Διεθνές Δίκαιο" Κεφ. Μονομερείς δικαιοπραξίες σελ.183. Αθήνα 1979.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
Βασική όλων των νεοτέρων εκδόσεων.
- Ch. de Martens "Οδηγός διπλωματίας" 1866
- Meisel "Cours de style diplomatique", 1866.