Διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ

Διαστημικό τηλεσκόπιο
(Ανακατεύθυνση από Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ)

Το Διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ (Hubble Space Telescope, HST) είναι τηλεσκόπιο το οποίο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Τέθηκε σε τροχιά από το αμερικανικό Διαστημικό Λεωφορείο Ντισκάβερι τον Απρίλιο του 1990 και έχει πάρει το όνομά του από τον Αμερικανό αστρονόμο Έντγουιν Χαμπλ. Αν και δεν ήταν το πρώτο διαστημικό τηλεσκόπιο, ήταν ένα από τα πιο ευέλικτα και έδωσε σημαντικά αποτελέσματα με εικόνες που δεν ήταν εφικτό να ληφθούν από τα επίγεια τηλεσκόπια. Το Χαμπλ αναμένεται να ολοκληρώσει την αποστολή του μέσα στο 2020. Το τηλεσκόπιο, είναι προϊόν της συνεργασίας ΝΑΣΑ και ΕΣΑ. Αναπτύχθηκε στα πλαίσια του προγράμματος μεγάλων παρατηρητηρίων, μαζί με το τηλεσκόπιο ακτίνων γ Κόμπτον, το παρατηρητήριο ακτίνων Χ Τσάντρα και το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Σπίτζερ.[1]

Διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ
ΟργανισμόςGoddard Space Flight Center και Space Telescope Science Institute
Χαρακτηριστικά αποστολής
Πύραυλος φορέαςΔιαστημικό Λεωφορείο
Ημερομηνία εκτόξευσης24  Απριλίου 1990
Τόπος εκτόξευσηςKennedy Space Center Launch Complex 39B
COSPAR ID1990-037B
Μάζα11.110 κιλά και 12.247 κιλά

Περιγραφή Επεξεργασία

Το ΔΤΧ είναι ένας μεγάλος τεχνητός δορυφόρος με μάζα 11,25 τόνους, μήκους 13,2 μ. και διάμετρο 4,2 μέτρα που περιφέρεται σε ύψος 559 χλμ. πάνω από τη Γη με ταχύτητα 27.340 χλμ. την ώρα. Φέρει εξωτερικά κατά μήκος δύο ζεύγη (ένα ανά πλευρά) αντιτακτούς αναπεπταμένους ηλιακούς συλλέκτες που φορτίζουν 6 μπαταρίες παρέχοντας λειτουργία για 25 λεπτά όταν κινείται στη σκιά της Γης. Επίσης φέρει μία πτυσσόμενη κεραία ραδιοκυμάτων υψηλής απολαβής (περί το μέσον της άνω κατά μήκους πλευράς) καθώς και μία επίσης ραδιοκυμάτων στη κάτω πλευρά.

Στο εσωτερικό του φέρει ένα κατοπτρικό τηλεσκόπιο τύπου Ritchey-Chrétien που λειτουργεί στην εγγύς υπέρυθρη ακτινοβολία, στο οπτικό φως και την υπεριώδη ακτινοβολία. Τα όργανα τα οποία βρίσκονται στο Χαμπλ είναι η κάμερα NICMOS (κάμερα εγγύς υπερύθρου και φασματογράφος πολλών αντικειμένων), η κάμερα ACS (προηγμένη κάμερα ερευνών), η WFC3 (η ευρυπεδιακή φωτογραφική μηχανή), ο COS (φασματογράφος της κοσμικής προέλευσης), ο STIS (φασματογράφος απεικόνισης διαστημικού τηλεσκοπίου) και το FGS (συμβολόμετρο εξαιρετικής καθοδήγησης).

Το ΔΤΧ εκτοξεύθηκε στο διάστημα τις 24 Απριλίου 1990 με το διαστημικό λεωφορείο Discovery και υπολογίζεται πως το τέλος της αποστολής του θα είναι γύρω στο 2013 με 2020.[2][3] Από τότε έχει δεχτεί πέντε αποστολές επιδιόρθωσης στο διάστημα, κάτι για το οποίο και είχε κατασκευαστεί. Η πρώτη ήταν καθοριστική διότι αποδείχτηκε ότι το οπτικό σύστημα ήταν ελαττωματικό και έστελνε θαμπές φωτογραφίες και έπρεπε επειγόντως να επιδιορθωθεί.

Επιστημονική συμβολή Επεξεργασία

Η συμβολή του ΔΤΧ στην αστρονομία είναι τεράστια αφού βοήθησε στην επίλυση κάποιων από τα προβλήματα της αστρονομίας, δίδοντας δεδομένα που χρησιμοποιήθηκαν σε νέες θεωρίες για την επίλυση αυτών των προβλημάτων. Το κύριο πρόβλημα για το οποίο το ΔΤΧ είχε σχεδιαστεί ήταν ο υπολογισμός της σταθεράς του Χαμπλ, η οποία δείχνει τον ρυθμό με τον οποίο το σύμπαν επεκτείνεται, μέσω της μέτρησης της απόστασης με τη μέθοδο των μεταβλητών Κηφειδών.[4]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «NASA's Great Observatories». NASA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2008. 
  2. HST Program Office. "Hubble Facts: HST Orbit Decay and Shuttle Re-boost" (PDF). Goddard Space Flight Center. Ανακτήθηκε στις 2009-05-12.
  3. Amiko Kauderer (26 Μαρτίου 2009). «Space Shuttle Mission Overview — STS-125: The Final Visit». NASA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Αυγούστου 2015. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2009. 
  4. STSCi newsletter, v. 20, issue 2, Spring 2003

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία