Διονύσιος Ζέπος
Ο Διονύσιος Ζέπος ( 1905 - 1985) ήταν Έλληνας αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και πολιτικός.
Διονύσιος Ζέπος | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1905 Αθήνα |
Θάνατος | 1985 |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
Σπουδές | Σχολή Ναυτικών Δοκίμων |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | στρατιωτικός πολιτικός |
Οικογένεια | |
Γονείς | Ιωάννης Ζέπος |
Αδέλφια | Παναγιώτης Ζέπος Γεώργιος Ζέπος Δημήτριος Ζέπος |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του νομομαθή Ιωάννη Ζέπου. Αδέρφια του ήταν οι Παναγιώτης, καθηγητής νομικής και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, Γεώργιος, υποναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού και Δημήτριος, δικηγόρος και υπουργός. Σπούδασε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, απ'όπου αποφοίτησε το 1923, και μετεκπαιδεύτηκε στην ηλεκτρολογία στη Λιέγη και στη μηχανολογία ασυρμάτου στην Ανώτερη Σχολή Ηλεκτρολογίας Παρισίων.[1][2] Το 1926 με τον βαθμό του ανθυποπλοιάρχου συμμετείχε στο Κίνημα Κονδύλη.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής υπηρέτησε στον στόλο της Μέσης Ανατολής και στην ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο ως ναυτικός ακόλουθος ενώ μετά την απελευθέρωση διετέλεσε υπασπιστής του Βασιλιά (1947 - 1949).[1] Διετέλεσε επίσης Διοικητής του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Πόρου (1949 - 1952), Ανώτερος Διοικητής Υποβρυχίων (19/2/1953 - 11/3/1953), Αρχηγός του Βασιλικού Ναυστάθμου (1952 - 1954) και Αρχηγός Ναυτικής Εκπαιδεύσεως (1956 - 1957, 1958) και Διευθυντής Μικτού Επιτελείου του ΓΕΕΘΑ.[3][4] Αποστρατεύθηκε το 1958 με τον βαθμό του αντιναυάρχου ε.α.
Από το 1959 ως το 1979 εργάστηκε ως Διευθυντής των Γραφείων της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας.
Το 1977 ανακλήθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό τοποθετούμενος μέλος του Μικτού Ειδικού Συμβουλίου Επανάκρισης αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίοι είχαν διωχθεί κατά την διάρκεια της επταετίας της Χούντας.[2]
Πολεμική δράση
ΕπεξεργασίαΣυμμετείχε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως κυβερνήτης των υποβρυχίων «Γλαύκος» και «Τρίτων». Ως κυβερνήτης του τελευταίου εμβόλισε και βύθισε το ατμόπλοιο CARNIA. Ακολούθησε άκαρπη καταδίωξη του ΤΡΙΤΩΝ από το συνοδό ιταλικό τορπιλοβόλο, το οποίο έριξε συνολικά 17 βόμβες βυθού. Δυο ημέρες μετά την βύθιση του CARNIA, το απόγευμα της 25ης Μαρτίου 1941, το ΤΡΙΤΩΝ επέστρεψε στον ναύσταθμο της Σαλαμίνας. Αμέσως μετά την άφιξη του και σύμφωνα με το βασιλικό διάταγμα 31/3/41, ο κυβερνήτης του ΤΡΙΤΩΝ Γεώργιος Ζέπος τιμήθηκε επ΄ ανδραγαθία με προαγωγή σε αντιπλοίαρχο και παρασημοφορήθηκε με τον Πολεμικό Σταυρό Α΄ τάξεως.[5]
Πηγές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Δρανδάκης, Παύλος. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια. Αθήνα: Πυρσός. Unknown parameter
|Λήμμα=
ignored (βοήθεια) - ↑ 2,0 2,1 Δημητρακόπουλος, Αναστάσιος. Βιογραφικό Λεξικό των Αποφοίτων της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων (οι Τάξεις Εισόδου 1884-1950). σελ. 270.
- ↑ «Διατελέσαντες Διοικητές Ναυστάθμου Σαλαμίνας». Πολεμικό Ναυτικό.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Διοικητές Ναυτικής Εκπαίδευσης». Πολεμικό Ναυτικό. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαρτίου 2017.
- ↑ Φωκάς Α΄ (1953), σ. 318