Δομνίτσα Λανίτου - Καβουνίδου
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η Δομνίτσα Λανίτου - Καβουνίδου (6 Απριλίου 1914[1] - 20 Ιουνίου 2011) ήταν Κύπρια αθλήτρια του στίβου, η οποία το 1936 έγινε η πρώτη Ελληνίδα που έλαβε μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Για την προσφορά της στον αθλητισμό τιμήθηκε από τον ΣΕΓΑΣ, την Διεθνή Ολυμπιακή Ακαδημία και από φορείς στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
| Δομνίτσα Λανίτου - Καβουνίδου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 6 Απριλίου 1914 Λεμεσός |
| Θάνατος | 20 Ιουνίου 2011 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Κύπρος |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος δρομέας ταχύτητας |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κόμμα Φιλελευθέρων |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Νικόλαος Λανίτης |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στην Λεμεσό και ήταν κόρη του Κύπριου αγωνιστή Νικολάου Λανίτη και της Σαπφούς Κολακίδη. Από πολύ νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Σε ηλικία 14 ετών νίκησε στο αγώνισμα των 60 μέτρων, όπως επίσης και στο άλμα εις μήκος και στο άλμα εις ύψος κατά τους Παγκύπριους Αγώνες. To 1931 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και γράφτηκε στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος που τότε βρισκόταν στο Ελληνικό. Μετά το κολλέγιο φοίτησε στην Πάντειο Πολιτικές Επιστήμες.[2] και ολοκλήρωσε τις σπουδές της το 1939. Το 1941 παντρεύτηκε τον Κώστα Καβουνίδη και απέκτησε έναν γιο, τον Σπύρο.
Γυμναζόταν στο Αμερικανικό Κολλέγιο και στον Αθλητικό Όμιλο Παλαιού Φαλήρου. Επί πολλά έτη ήταν πρωταθλήτρια Ελλάδας στα 60μ., 100μ., 80μ. με εμπόδια, στο μήκος και στο ύψος με φορά και άνευ φοράς, κατέχοντας μάλιστα 7 πανελλήνια ρεκόρ, τα οποία επανειλημμένα βελτίωσε με νέα -κάθε φορά- πανελλήνια ρεκόρ. Το 1932 ισοφάρισε το παγκόσμιο ρεκόρ στο μήκος χωρίς φόρα. Αίσθηση και σχόλια προκαλούσε εκείνη την εποχή η παρουσία της με σορτς. Το 1931, αφού νίκησε στους Πανελλήνιους Αγώνες στα 100 μ., ο Σπύρος Μελάς έγραψε:
- Ο λαός χειροκροτούσε εις το Παναθηναϊκόν Στάδιον την δίδα Λανίτου όχι ως νικήτρια των 100 μέτρων, αλλά ως θυγατέρα του επαναστάτη βουλευτού Κύπρου, τον οποίον έχουν συλλάβει οι Άγγλοι. Η παρουσία της δίδος Λανίτου, ηλέκτριζε τα πλήθη, όπως άλλοτε μια κρητική βράκα στην οδό Σταδίου προκαλούσε διαδηλώσεις[3]
Το 1935 μπήκε στην εθνική ομάδα όπου είχε προπονητή τον Ότο Σίμιτσεκ. Τα τελευταία της ρεκόρ καταρρίφθηκαν τη δεκαετία του 1960. Έκανε αίσθηση στους φιλάθλους της εποχής το γεγονός ότι αγωνιζόταν με κοντό παντελονάκι.
Ο ΣΕΓΑΣ δεν είχε επισημοποιήσει την συμμετοχή για αθλήτρια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο και είχε γράψει ότι «ίσως» έστελνε κάποια, παρότι η Δομνίτσα είχε διεθνείς επιτυχίες. Τελικά, η Λανίτου εκπροσώπησε τα ελληνικά χρώματα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της χρονιάς αυτής και έγινε η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια που πήρε μέρος στο στίβο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Αγωνίστηκε στα 80 μ. με εμπόδια και κατάφερε να φθάσει ως τον ημιτελικό (προκρίθηκε στον ημιτελικό με χρόνο 12.6 και ήταν 6η στον ημιτελικό). Στο Βερολίνο αγωνίστηκε επίσης στα 100 μ. Στο δρόμο της επιστροφής από το Βερολίνο αγωνίστηκε στη Βουδαπέστη και στο Βόλο, όπου η Δομνίτσα συμμετείχε στην σκυταλοδρομία 4Χ100 των ανδρών, καθώς δεν υπήρχε τέταρτος άνδρας για το αγώνισμα για να συμπληρωθεί η τετράδα.
Δεν σταμάτησε να αθλείται και στην κατοχή. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου είχε υπηρετήσει ως εθελόντρια νοσοκόμα, η Λανίτου έγινε μέλος του ΔΣ του ΣΕΓΑΣ. Έλαβε μέρος ξανά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948, καταλαμβάνοντας την 5η θέση στον πρώτο γύρο. Και σε αυτούς τους αγώνες ήταν η μοναδική Ελληνίδα αθλήτρια που είχε λάβει μέρος.
Το 1950 η καριέρα της τερματίστηκε, όταν και αγωνίστηκε για τελευταία φορά στα 200 μέτρα.
Τα επόμενα χρόνια η Λανίτου ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία. Ήταν μέλος του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και του Συλλόγου Ελληνίδων Επιστημόνων, υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος της Ένωσης Κυπρίων Ελλάδας και μέλος της Εταιρείας Αυτοδιάθεσης Κύπρου. Επίσης, κατήλθε στον πολιτικό στίβο, θέτοντας υποψηφιότητα με το Κόμμα Φιλελευθέρων για μία έδρα στην Α΄ Αθηνών το 1958. Απεβίωσε σε ηλικία 97 ετών, το 2011.[4] Για τη Δομνίτσα έγραψαν πολλοί διανοούμενοι της εποχής, όπως: ο Παλαμάς, ο Σικελιανός, ο Καββαδίας, ο Α. Κύρου, η Μυρτιώτισσα, ο Π. Παλαιολόγος κ.ά.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Sports Reference Αρχειοθετήθηκε 2012-12-15 στο Wayback Machine., ανάκτηση 21-6-2011.
- ↑ Contra.gr Αρχειοθετήθηκε 2011-06-25 στο Wayback Machine., Απεβίωσε η Δομνίτσα Λανίτου Καβουνίδου, 20-6-2011.
- ↑ Μαίρη Ηλ. Παπανδρέου, "Πρωτοπόρες Αθηναίες στους Ολυμπιακούς Αγώνες". Γ.Κ. Καιροφύλα - Σ.Γ. Φιλιππότη, "Αθηναϊκό Ημερολόγιο 2004", σελ. 109-114.
- ↑ Sentra Goal Αρχειοθετήθηκε 2011-06-23 στο Wayback Machine., «Έφυγε» η Δομνίτσα Λανίτου Καβουνίδου, 20-6-2011.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Νικόλαος Α. Ζάικος, Δομνίτσα Λανίτου-Καβουνίδου, εκδ. Ηρόδοτος, σελ. 292, Ιανουάριος 2004.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Δομνίτσα Λανίτου, kathimerini.gr, Επτά Ημέρες, 18-7-2004, ανάκτηση 21-6-2011.
- Το Βήμα, Έφυγε η πρωτοπόρος του ελληνικού αθλητισμού Δομνίτσα Λανίτου - Καβουνίδη, 20-6-2011.
- Δομνίτσα Λανίτου[νεκρός σύνδεσμος], Φωτογραφία του 1936 (Σύνδεσμος Βετεράνων Αθλητών Στίβου Λεμεσού)