Ο Δρόμος χωρίς χαρά (γερ, Die freudlose Gasse) είναι γερμανικό έργο του βωβού κινηματογράφου σε σκηνοθεσία Γκέοργκ Βίλχελμ Παμπστ, του έτους 1925 και με πρωταγωνίστρια την Γκρέτα Γκάρμπο.

Δρόμος χωρίς χαρά
Die freudlose Gasse
ΣκηνοθεσίαΓκέοργκ Βίλχελμ Παμπστ[1]
ΠαραγωγήMichael Salkind
ΣενάριοWilly Haas
ΠρωταγωνιστέςWerner Krauss, Jaro Fürth, Γκρέτα Γκάρμπο, Loni Nest, Άστα Νίλσεν, Sylvia Torff, Karl Etlinger, Ilka Grüning, Agnes Esterhazy, Alexander Murski, Henry Stuart, Robert Garrison, Valeska Gert, Hertha von Walther, Otto Reinwald, Γκρέγκορι Τσμάρα, Lya Mara, Einar Hanson και Μαρλέν Ντίτριχ
ΜουσικήMax Deutsch
ΦωτογραφίαΓκουίντο Σίμπερ, Κερτ Όρτελ, Ουόλτερ Ρόμπερτ Λαντς και Ρόμπερτ Λαντς
ΜοντάζMark Sorkin
ΔιανομήGruppo Mondadori
Πρώτη προβολή1925
Διάρκεια148 λεπτά
ΠροέλευσηΓερμανία
ΓλώσσαΓερμανικά
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βρισκόμαστε στην Βιέννη του μεσοπολέμου, στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Η φτώχεια μαι η δυστυχία μαστίζει την πόλη. Στην οδό Μελχιόρ-Γκάσε δυο εύποροι άνθρωποι ζουν ανάμεσα στην φτωχολογιά. Ο χασάπης Γιόζεφ Γκάιρινγκερ και η Κυρά Γκράιφερ, η οποία εκτός από ένα κατάστημα ρουχισμών διατηρεί και ένα κέντρο νυκτερινής διασκέδασης δίπλα στον οίκο ανοχής «Μερκλ».

Οι μετοχές ανεβοκατεβαίνουν στο χρηματιστήριο και οι μεν κερδοσκόποι σπαταλούν τα χρήματα, ο δε λαουτζίκος που χάνει τα λεφτά του χρεοκοπεί και ξεπουλάει τα πάντα για να επιζήσει. Η Γκρέτε είναι υπάλληλος σε ένα γραφείο και ο μικρός της μισθός δεν φτάνει για να θρέψει την ανήλικη αδελφή της και τον πατέρα της. Ο αφεντικός της όλο την εκμεταλλεύεται και προσπαθεί να της βάλει χέρι. Όταν αυτή μένει ανένδοτη, ο αφεντικός της γίνεται έξω φρενών και την απολύει. Ο πατέρας της, συνταξιούχος υπουργός, υποβάλει αίτηση εξόφλησης της σύνταξής του, για να κάνει την τύχη του στο χρηματιστήριο. Εκεί, με την πρώτη του αγορά πέφτει έξω και γίνεται απένταρος. Η Γκρέτε πέφτει στα νύχια της κυρίας Γκράιφερ και πιάνει δουλειά στο νυκτερινό κέντρο.

Καλλιτεχνική ερμηνεία

Επεξεργασία

Ο «Δρόμος χωρίς χαρά» θεωρείται το πρώτο κινηματογραφικό έργο της «νέας αντικειμενικότητας». Αποχωρίζεται τα εκφραστικά στοιχεία του Εξπρεσιονισμού, και θεμελιώνει τον Πάμπστ ως κυρίαρχο σκηνοθέτη του γερμανικού ρεαλισμού.

Παραπομπές

Επεξεργασία

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία
  • Hugo Bettauer: Die freudlose Gasse. Ein Wiener Roman aus unseren Tagen. Mit einem Nachwort von Murray G. Hall. Ullstein, Frankfurt am Main, Berlin 1988, ISBN 3-548-37147-7.
  • Jan-Christopher Horak: Der Fall Die Freudlose Gasse. Eine Rekonstruktion im Münchner Filmmuseum. In: Ursula von Keitz (Hrsg.): Früher Film und späte Folgen. Marburg 1998, S. 48–65.
  • Ursula von Keitz: Vorwort. In: Ursula von Keitz (Hrsg.): Früher Film und späte Folgen. Marburg 1998, S. 7–10.
  • Gerald Koll: Pandoras Schätze. Erotikkonzeptionen in den Stummfilmen von G. W. Pabst. München 1998.
  • Michael Pabst: Die freudlose Gasse. In: Wolfgang Jacobsen (Hrsg.): G. W. Pabst. Berlin 1997, S. 137–150.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία