Παφλαγονία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Πρώτη μνεία περίγια τηςτη χώραςχώρα αυτήςαυτή έχουμε από τον [[Όμηρος|Όμηρο]] ([[s:ΙΛΙΑΣ-Β#850|Ιλ.Β' 851]] κ.ε) κατά τον οποίο ο Βασιλιάςβασιλιάς της, '''Πυλαιμένης''' ο εξ Ενετών'', σύμμαχος των Τρώων, οδήγησε στοστην [[Τροία|Ίλιον]] το στρατό των εξής πόλεων της χώρας: ''Κυτώρου'', ''Κρώμνης'', ''Σησάμου'', ''Αιγιαλού'' και ''Εριθύνων''. Τον Πυλαιμένη τελικά σκότωσε ο [[Μενέλαος]]. Ο αρχαίος ιστορικός [[Στράβωνας]] αναφέρει ότι οι Παφλαγόνες, μετά την άλωση της Τροίας, δεν επανήλθαν στη χώρα τους αλλά μέσω Θράκης κινούμενοι δυτικά έφθασαν στο Αδριατικό πέλαγος όπου έκτισαν την Ενετία (Στράβων 543). Αυτή η παράδοση ίσως να πλάστηκε ως δικαιολογία για την εξαφάνιση του ονόματος της πόλης των Ενετών.

Στη συνέχεια, η Παφλαγονία κατακτήθηκε από τους [[Ασσύριοι|Ασσυρίους]], τους [[Κιμμέριοι|Κιμμέριους]] ([[708 π.Χ.]]){{πηγή}}. Τότε καταστράφηκε η [[Σινώπη]]{{πηγή}}, αλλάη οποία ανακτήθηκεαργότρα και έγινε μητρόπολη νέων ελληνικών αποικιών. Μετά η Παφλαγονία κατακτήθηκε από τους Λυδούς και τελικά από τους [[Πέρσες]], οπότε και αποτέλεσε την 3η [[Σατράπης|Σατραπεία]] του Περσικού κράτους.

Οι Παφλαγόνες συμμετείχαν στην εκστρατεία του [[Ξέρξης|Ξέρξη]] εναντίον της Ελλάδας. Αργότερα έγιναν ανεξάρτητοι, με δικό τους ηγεμόνα. Κατά την εκστρατεία του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Μ. Αλεξάνδρου]] στη [[Μικρά Ασία]] ([[333 π.Χ.]]) οι [[Παφλαγόνες]] δήλωσαν υποτέλεια, με τον όρο να μη διέλθουν τα μακεδονικά στρατεύματα από τη χώρα τους. Τότε η Παφλαγονία ήταν ενωμένη με τον Πόντο (Βλ. [[Καππαδοκία]] – Ιστορία) με ηγεμόνα τον [[Μιθριδάτης|Μιθριδάτη]] το γιο του ''Αριοβαρζάνου''. Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου η περιοχή δόθηκε στον [[Ευμένης της Καρδίας|Ευμένη]]. Μετά τη μάχη στην Ιψό, περιήλθε από τον [[Αντίγονος ο Μονόφθαλμος|Αντίγονο]] στον βασιλιά της Θράκης [[Λυσίμαχος|Λυσίμαχο]] και από αυτόν στον [[Σέλευκος Α' Νικάτωρ|Σέλευκο Α']]. Κατά τοντο [[2ος αιώνας π.Χ.|2ο αιώνα π.Χ.]] οι ηγεμόνες της Παφλαγονίας φέρουν το όνομα του μυθικού βασιλιά τους Πυλαιμένη και είναι ανεξάρτητοι των Σελευκιδών.

Ο τελευταίος της Δυναστείας των Πυλαιμενιδών κληροδότησε, το [[121 π.Χ.]], το βασίλειό του στον βασιλιά του Πόντου [[Μιθριδάτης Ε'|Μιθριδάτη Ε']], αλλά αντ΄ αυτού οι [[Ρωμαίοι]] εγκατέστησαν το γιο του φίλου και συμμάχου τους βασιλιά της Βιθυνίας ''Νικομήδη'', τον ''Φιλήμονα'', ο οποίος κατέστησε κληρονόμους του τους Ρωμαίους. Ο [[Μιθριδάτης Στ' Ευπάτωρ]], στη συνέχεια, καθυπόταξε τητην Παφλαγονία και Καππαδοκία με έδρα τη [[Σινώπη]], όταν μετά τον πόλεμο με τους Ρωμαίους κατέστη κύριος της κεντρικής και βόρειας Μικράς Ασίας με έδρα την [[Πέργαμος|Πέργαμο]] ([[88 π.Χ.]]).

Μετά τη λήξη του Β' Μιθριδατικού πολέμου υπέρ των Ρωμαίων ([[64 π.Χ.]]), ο νικητής [[Πομπήιος ο Μέγας|Πομπήιος]] προσάρτησε την παραλιακή χώρα της Παφλαγονίας στη ρωμαϊκή επαρχία Πόντου – Βιθυνίας. Οι κάτοικοι του εσωτερικού της χώρας διατήρησαν τη ανεξαρτησία τους μέχρι το 7 π.Χ. Κατά τον [[3ος αιώνας|3ο αιώνα μ.Χ.]], η Παφλαγονία, της οποίας το νότιο τμήμα είχε προσαρτηθεί το [[7]] μ.Χ. στη [[Γαλατία]], οργανώθηκε ως ιδιαίτερη επαρχία της διοίκησης του Πόντου με πρωτεύουσα τη [[Γάγγρα]]. και από τον Αυτοκράτορα [[Ηράκλειος|Ηράκλειο]] ([[630]])Αργότερα αποτέλεσε το Θέμα Παφλαγονίας ή Παφλαγόνων.