Μάχη των Βουσταγαλλώρων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''μάχη των Ταγινών''' ή '''μάχη του Μπούστα Γκαλόρουμ''' πραγματοποιήθηκε το [[552]] ανάμεσα στον στρατηγό [[Ναρσής|Ναρσή]] και τους [[Γότθοι|Γότθους]] του Τωτίλα στις [[Ταγίνες]], κατά τους πολέμους του αυτοκράτορα [[Ιουστινιανός|Ιουστινιανού]] στη Δύση.

Ο αυτοκράτορας Ιουστιανιανός θέλησε να ανακαταλάβει το δυτικό μέρος της αυτοκρατορίας. Για αυτό έστειλε το στρατηγό [[Βελισάριος|Βελισάριο]]. Στην αρχή αυτός διέλυσε την αυτοκρατορία των [[Βάνδαλοι|Βανδάλων]] και στη συνέχεια κατευθύνθηκε στην [[Ιταλία]] όπου κατέλαβε το [[536]] τη Ρώμη. Στην Ιταλία κοντά στον Βελισάριο βρισκόταν κι ο ευνούχος Ναρσής, ο οποίος ανέφερε τις κινήσεις του Βελισάριου στον Ιουστινιανό. Τελικά ο μεγάλος στρατηγός του Ιουστινιανού έδιωξε τον Ναρσή. Όμως και ο ίδιος ο Βελισάριος επέστρεψε στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Στο διάστημα της απουσίας του Βελισάριου, στις τάξεις των Γότθων αναδείχθηκε ο Τωτίλας. Ο Τωτίλας συσπείρωσε τους Γότθους αλλά και τους Ιταλούς κατά των Βυζαντινών. Μάλιστα με 12.000 άνδρες νίκησε στη [[Βερόνα]] τον βυζαντινό στρατό, ενώ το [[542]] νίκησε στη [[μάχη της Φαβεντίας]] και πάλι τους Βυζαντινούς. Τον ίδιο χρόνο κατανίκησε βόρεια της [[Φλωρεντία|Φλωρεντίας]] τον βυζαντινό διοικητή της Ιταλίας, τον Ιωάννη. Το [[544]] ο Βελισάριος ξαναγύρισε στην Ιταλία κι ο Τωτίλας επιτέθηκε κατά της Ρώμης. Ο Γότθος αρχηγός τελικά την κατέλαβε το 546. Ο Βελισάριος τότε κατέλαβε το [[Οτράντο]] και νίκησε απόσπασμα Γότθων στο Πέζαρο. Το 548 ανάκτησε τη [[αρχαία Ρώμη|Ρώμη]] (η οποία ξανάπεσε δύο χρόνια αργότερα στους Γότθους). Το [[549]] ζήτησε από τον Ιουστινιανό ενισχύσεις ή την αντικατάστασή του. Ο αυτοκράτορας επέλεξε τη δεύτερη λύση και βρήκε αντικαταστάτη στο πρόσωπο του Ναρσή.

Ο Ναρσής αιφνιδίασε τους Γότθους με επίθεση από την ξηρά αντί από τη θάλασσα. Κινήθηκε στην επαρχία του Ιλλυρικού κι από εκεί στη Βόρεια Ιταλία. Ακόμη συγκέντρωσε στρατιά 25.000 ανδρών με συμμάχους [[Ούννοι|Ούννους]]Τωτίλας, Ερούλους, [[Λομβαρδοί|Λομβαρδούς]] κι άλλους. Ο Τωτίλας επειδή ήταν απασχολημένος στη Νότια Ιταλία, έστειλε το στρατηγό Τεΐα να κόψει τις γέφυρες στην Ιταλία για να μην περάσει ο Ναρσής. Ο τελευταίος όμως κατασκεύασε γέφυρες από σχεδίες κικαι κατάφερε να φτάσει το 552 μ.Χ. στις Ταγίνες, οι οποίες λέγονταν Μπούστα Γκαλόρουμ, δηλαδή "Νεκρικές Πυρές των Γαλατών", λόγω της νίκης των Ρωμαίων επί των [[Γαλάτες|Γαλατών]] πιο παλιά σε αυτήν την περιοχή. Ο Ναρσής είχε παρατάξει 6.000 Λομβαρδούς στο κέντρο με αρχηγό τον Οδουίνο. Άκόμη είχε τάξειπαρατάξει 4.000 Ερούλους και Γέπιδες έπίσης στο κέντρο υπό τους Φιλεμούθο κι Αρούθο. Στα άκρα έταξεπαρέταξε το ιππικό., Σταστα δεξιά 3.000 [[ιππικό|ιππείς]] υπό το Βαλεριανό και 2.500 ιππείς στα αριστερά με αρχηγό τον ίδιο. Ακόμη σε κάθε άκρο έθεσε 4.000 τοξότες και πίσω από το αριστερό 1.500 ιππείς.

Ο Τωτίλας πρότεινε στον Ναρσή {{ασαφές|να γίνει μάχη σε 8 μέρες}}. Ο Βυζαντινός στρατηγός όμως κατάλαβε ότι ήταν τέχνασμα του Τωτίλα κι ετοιμάστηκε για μάχη. Στην αρχή ο Γότθος στρατηγός ήθελε να καταλάβει ένα λόφο κοντά στο στρατό του Ναρσή, αλλά δεν τα κατάφερε. Ύστερα έτσειλεέστειλε ένα στρατιώτη που τον υπηρετούσε, τον Κόκκα, να μονομαχήσει με έναν άλλο στρατιώτη του Ναρσή. Ο τελευταίος έστειλε τον Αρμένιο Ανζάλα, ο οποίος φόνευσε τον Κόκκα. Στη συνέχεια ήρθαν ενισχύσεις 2.000 ανδρών από τον Τεΐα και ο στρατός του Τωτίλα αυξήθηκε σε 18.000 άνδρες. Οι Γότθοι αναθάρρησαν κι άρχισε μάχη. Το γοτθικό ιππικό επιτέθηκε καιαλλά οι τοξότες των Βυζαντινών, σχηματίζοντας μισοφέγγαραημισέληνο, έριχναν κατά του αντίπαλου ιππικού, το οποίο άρχισε να υποχωρεί. Εκμεταλλευόμενο αυτό το γεγονός το βυζαντινό πεζικό επιτέθηκε και το βυζαντινό ιππικό πλευροκόπησε τη γοτθική παράταξη. Έτσι οι Γότθοι ηττήθηκαν.

Μετά τη μάχη οι Γότθοι μετρούσαν νεκρούς της τάξης των 6.000 με 7.000 ανδρών και ο Τωτίλας είχε τραυματιστεί. Λίγο αργότερα πέθανε. Οι Γότθοι εξέλεξαν καινούριο αρχηγό τους τον στρατηγό του Τωτίλα, τον [[Τεΐας|Τεΐα]]. Ο τελευταίος ηττήθηκε στη [[μάχη του όρους Λακτάριους]] και οι Γότθοι αποχώρησαν από την Ιταλία. ΠαράΣτη τη νίκη των Βυζαντινώνσυνέχεια, οι τελευταίοι δεν μπόρεσαν να κρατήσουν τις κτήσεις τους στην Ιταλία. Οο Ναρσής τότε στράφηκε κατά των [[Φράγκοι|Φράγκων]] και των [[Αλαμανοί|Αλαμανών]] που είχαν επιδράμει στην Ιταλία, αρχικά ως σύμμαχοι του Τωτίλα, και τους έδιωξε πέρα από τις [[Άλπεις]], στη [[μάχη του Κασιλίνουμ]].