Καμικάζε: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Νεότερη ιστορία: συμπλήρωση προηγουμένου |
μ + § Πηγές |
||
Γραμμή 17:
Αργότερα ο όρος καμικάζι απόκτησε μια πιο διευρυμένη έννοια και χρησιμοποιείται πλέον για να περιγράψει τους τρομοκράτες που εκτελούν επιθέσεις αυτοκτονίας, όπως και πιλότους της [[Εθνικοσοσιαλισμός|ναζιστικής]] [[Γερμανία|Γερμανίας]], ονομαζόμενη και Ζέλμπσστόπφερ (Selbsstopfer), που είχαν διαταγές να καταστρέψουν τον στόχο τους με την ρίψη του αεροπλάνου τους πάνω σε αυτόν.
Στη νεότερη ελληνική γλώσσα και κυρίως στη [[Δεκαετία 1980|δεκαετία του 1980]], η λέξη "καμικάζι" χρησιμοποιόταν στην καθημερινή αργκό για να περιγράψει μοτοσυκλετιστές οι οποίοι προέβαιναν σε επικίνδυνους και επιθετικούς ελιγμούς με μοτοσυκλέτες υψηλών επιδόσεων, καθώς και συμμετοχή σε αυτοσχέδιους αγώνες. Χαρακτηριστική η ελληνική ταινία [[Καμικάζι αγάπη μου]] του 1983 σε σενάριο και σκηνοθεσία [[Γιάννης Δαλιανίδης|Γιάννη Δαλιανίδη]].
== Δρομολόγηση σύστασης δυνάμεων Καμικάζε ==
Το 1944 στον μαινόμενο πόλεμο του Ειρηνικού η εποχή των μεγάλων ιαπωνικών επιτυχιών που σημειώθηκαν μετά το Περλ Χάρμπορ και την εισβολή στις Φιλιππίνες του 1941, όπου ανάγκασαν ακόμα και τον Αμερικανό διοικητή του νοτίου Ειρηνικού, [[Ντάγκλας Μακ-Άρθουρ]] να καταφύγει στην [[Αυστραλία]] έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Ειδικότερα μετά την ανακατάληψη του [[Γκουανταλκανάλ]] από τους Αμερικανούς, (Φεβρουάριος 1943), όπου οι ιαπωνικές δυνάμεις πέρασαν στην άμυνα, μήνα με τον μήνα οι Ιάπωνες στρατοκράτες άρχισαν να συνειδητοποιούν και να παραδέχονται την αμερικανική υπεροχή, αριθμητική και κυρίως ποιοτική, αλλά και την ναυτική τακτική τους, με ότι αυτό μπορούσε να σημαίνει για το ηθικό τους.<br>
Στην κατάσταση εκείνη (του 1943) ήλθε να προστεθεί και η δυσαρέσκεια του "επίγειου θεού του ιαπωνικού έθνους", του Αυτοκράτορα [[Χιροχίτο]] με ιδιαίτερη μομφή προς τον αρχηγό του ναυτικού επιτελείου ναύαρχο Ναγκάνο λέγοντάς του «''όπως φαίνεται οι Αμερικανοί κατέλαβαν την κτήση του ουρανού''» υπονοώντας την υπεροχή της αμερικανικής αεροπορίας. Τον Ιούνιο του 1944 όταν πλέον οι Αμερικανοί πολιορκούσαν τα [[Νήσοι Σολομώντα|νησιά του Σολομώντος]] ο Χιροχίτο αποδεχόμενος σε ακρόαση τον πρωθυπουργό [[Χιντέκι Τότζο]], ή [[Χιντόκι Τόζο]] που από τον Φεβρουάριο ήταν επικεφαλής του αυτοκρατορικού Γενικού Επιτελείου Στρατού, ξεσπάθωσε: «''Κύριε Πρωθυπουργέ, εξακολουθείτε ακόμα να επαναλαμβάνετε ότι ο αυτοκρατορικός στρατός είναι άτρωτος, ενώ σε κάθε εχθρική απόβαση χάνετε τη μάχη. Επιτέλους που θα καταλήξει αυτός ο πόλεμος:''» Η αυτοκρατορική αυτή δυσαρέσκεια γρήγορα διέρρευσε σχεδόν σε όλα τα επιτελεία ενώ άρχισαν οι τριγμοί στην ίδια την κυβέρνηση. Η αυτοκρατορία στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Βέβαια οι ιαπωνικές πόλεις δεν είχαν αρχίσει να δέχονται αεροπορικούς βομβαρδισμούς, πλην όμως όλες οι βιομηχανίες υπολειτουργούσαν. Οι μεγάλες προσδοκίες ανάκτησης πρώτων υλών απ΄ όλα τα εδάφη του τόξου που είχαν επεκταθεί οι ιαπωνικές δυνάμεις δεν είχαν ευοδώσει. Υπό αυτές τις δραματικές συνθήκες οι κάποιες εισηγήσεις και προσπάθειες για έναρξη ειρηνευτικών συνομιλιών που φέρονται να ξεκίνησαν από το προηγούμενο έτος κρίθηκαν από τους στρατοκράτες ισοδύναμες με ατιμία.
Σημειώνεται ότι το 1940 η Ιαπωνία γιόρτασε με κάθε επισημότητα τα 2.600 χρόνια ζωής της. κατά τα οποία καλλιεργήθηκε μια απέραντη ανακτο-σιντοϊστική πίστη υψηλών υπερβατικών αρχών και ιδεών. Άραγε πόσο εύκολο θα μπορούσε να ήταν τώρα μια αμφισβήτηση ενός τόσο βαρύ φορτίου πολιτισμικής παράδοσης, έστω και κατ' ελάχιστο; Μονόδρομος πλέον για τους "πιστούς" ο "''ένδοξος θάνατος''", το πέρασμα στην αιωνιότητα.
== Παραπομπές ==
<references />
== Πηγές ==
* Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica τ.28ος σελ.398-399
* Paltrinieri Marisa, Gianni Rizzoni, Emilio Barbaglia, Maristella Bodino "Χιροχίτο" Φυτράκης Αθήναι, 1973 (Τα Υπέρ και τα κατά - Φάκελοι Mondadori ; τ.14ος)
* Di Pietro Luciano "Οι καμικάζε" Εκδ. Φυτράκης- Mondadori Αθήναι, 1971 (Τα Φοβερά Ντοκουμέντα)
== Βιβλιογραφία ==
| |||