Τίρσο δε Μολίνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μεταξύ των έργων του με ιστορικό θέμα, το περισσότερο γνωστό είναι '''«Η φρόνηση στη γυναίκα»''' (La prudencia en la mujer, 1634), που συγκαταλέγεται στα σημαντικότερα ισπανικά ιστορικά δράματα, αλλά και τα δράματα "'''Ο βασιλιάς Δον Πέδρο στη Μαδρίτη"''' (El rey Don Pedro en Madrid) και "'''Τα σκούδα της Πορτογαλίας"''' (Las quinas de Portugal, 1638). <br />
Έργα με θρησκευτικό χαρακτήρα του είδους "άουτος σακραμεντάλες" είναι το βιβλικό δράμα '''«Η εκδίκηση της Θάμαρ»''' (La venganza de Tamar, 1634), που εντυπωσιάζει με τη βιαιότητα και το ρεαλισμό των σκηνών του, όπως και το "άουτο" " '''Αγία Ιωάννα"''' (Santa Juana, 1613-1614) και η δημοφιλής τραγωδία με τον τίτλο '''«Ο κατάδικος για απιστία»''' (El condenado pοr desconfiado, 1635).

Ο Τίρσο δε Μολίνα διέπρεψε στις κωμωδίες «θεάτρου χαρακτήρων», που ταυτίζονταν συμβολικά με τα ζητήματα τιμής, καλής φήμης και υπόληψης και κοινωνικής αλληλεγγύης, όπως '''«Ο ντροπαλός στο παλάτι»''' (El vergonzoso en palacio, 1611), όπου η προκλητική Μανταλένα καταφέρνει να την αγαπήσει ο ντροπαλός Μιρένο, και "Η θεοσεβούμενη Μάρθα" (Marta la piadosa, 1614), που επικαλείται τη θρησκευτική της πίστη για να αποφύγει έναν ανεπιθύμητο γάμο.

Έγραψε επίσης αξιόλογα και πολύ δημοφιλή έργα της κατηγορίας «μανδύας και ξίφος» (αγγλ. cloak-and-dagger plays), τα οποία αναφέρονται στα ήθη της εποχής του, με σπινθηροβόλο διάλογο και περιπλοκές στις σχέσεις των δύο φύλων, τα οποία χειρίστηκε με πολλή πρωτοτυπία. Στο έργο '''«Ο Δον Χιλ με τις πράσινες περικνημίδες»''' ( Don Gil de las calzas verdes, 1635) χειρίστηκε με ζωντάνια την περίπλοκη υπόθεση και τις ρεαλιστικά βίαιες σκηνές, όπως και στα έργα "'''Ο έρωτας γιατρός"''' (El amor medico, 1620) ή " '''Η χωριάτισσα της Βαγέκας"''' (La villana de Vallecas, 1620).

Η φήμη όμως του Τίρσο δε Μολίνα, κυρίως έξω από την Ισπανία, συνδέθηκε με τη δημιουργία ενός από τους μεγαλύτερους μύθους της παγκόσμιας λογοτεχνίας. <br />
Το δράμα του με τον τίτλο '''«Ο Απατεώνας της Σεβίλης και ο πέτρινος συνδαιτυμόνας»''' (El Burlador de Sevilla y combidado de piedra ― ελλην'':ελλ. μετάφρμτφ. [[Ιουλία Ιατρίδη|Ιουλίας Ιατρίδη]] (με τίτλο «Δον Χουάν Τενόριο» -"Εκδόσεις των Φίλων", 1972''), που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1630, έφερε για πρώτη φορά στη σκηνή το θρύλο του Δον Ζουάν Τενόριο, του διάσημου για τις ερωτικές του περιπέτειες ήρωα-απατεώνα, την προσωπικότητα του οποίου έπλασε ο Τίρσο δε Μολίνα με μοναδική πρωτοτυπία, γεγονός που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση, δεδομένου ότι ήταν ιερωμένος της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. To θεατρικό αυτό δράμα του Τίρσο δε Μολίνα ενέπνευσε στο χώρο της μουσικής τον "Ντον Τζοβάνι" του Μότσαρτ.