Ναυμαχία της Σαλαμίνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 197:
Ο Ξέρξης, φοβούμενος ότι οι Έλληνες θα κατέστρεφαν τη γέφυρα του Ελλησπόντου, αποφάσισε να υποχωρήσει με το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του<ref name = VIII97>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ουρανία#97|Ουρανία 97]]</ref> - ο Μαρδόνιος έμεινε με τους στρατιώτες που διάλεξε<ref>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ουρανία#113|Ουρανία 113]]</ref>. Ο Μαρδόνιος πέρασε τον χειμώνα στη Βοιωτία και στη Θεσσαλία, ενώ οι Αθηναίοι επέστρεψαν στην πόλη τους<ref name = h327/>.
 
Οι Αιγινήτες πήραν το αριστείο της ανδρείας<ref name="ReferenceA"/><ref name = Plutarch17>Πλούταρχος, [[s:Βίοι Παράλληλοι/Θεμιστοκλής#17|Θεμιστοκλής 17]]</ref>. Για τον στρατηγό που αρίστευσε, οι στρατηγοί ψήφισαν πρώτα τον εαυτό τους και μετά τον Θεμιστοκλή<ref name = Plutarch17/><ref>Ηρόδοτος, Ουρανία, 123</ref>. Οι Σπαρτιάτες έδωσαν στεφάνι ανδρείας στον Ευρυβιάδη και στον Θεμιστοκλή στεφάνι αριστείας στη σύνεση και στην επιτηδειότητα<ref name = Plutarch17/><ref>Ηρόδοτος, Ουρανία, 124</ref>.
 
Το επόμενο έτος, ο Μαρδόνιος ανακατέλαβε την Αθήνα. Αλλά, οι Έλληνες, υπό την ηγεσία των Σπαρτιατών, αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν σε μάχη τον Μαρδόνιο, για αυτό βάδισαν για την Αττική<ref name = h338/>. Ο Μαρδόνιος υποχώρησε στη Βοιωτία, για να δελεάσει τους Έλληνες να πολεμήσουν στις [[Πλαταιές]].<ref name = h338>Holland, pp338–341</ref> Στη [[μάχη των Πλαταιών]], το ελληνικό πεζικό συνέτριψε τους Πέρσες, ενώ στη [[μάχη της Μυκάλης]], ο ελληνικός στόλος πέτυχε σοβαρή νίκη επί του περσικού στόλου.<ref name = h338/>