Μετά τις εκλογές η κυβέρνηση Βούλγαρη κατέλαβε τις 90 από τις 190 βουλευτικές έδρες και ο υποψήφιος πρόεδρος του κυβερνητικού κόμματος [[Σπυρίδων Σπυρομήλιος]], εκλέχτηκε με συντριπτική πλειοψηφία (156 ψήφοι υπέρ, σε σύνολο 159).<ref>Ηλίας Κυριακόπουλος: «Ο Κοινοβουλευτισμός εν Ελλάδι, ως πολιτικός και νομικός κανών», 1929, εκδ. «Προμηθεύς», σελ.152»</ref>
Η επέμβαση των Ανακτόρων στο [[Λαυρεωτικό ζήτημα|ζήτημα του Λαυρίου]], οδήγησε τον Βούλγαρη σε αντιπαράθεση με τον βασιλιά και τον οδήγησεώθησε να υποβάλλει την παραίτησή του αν και εξακολουθούσε να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης της Βουλής. Ο ίδιος ο Βούλγαρης αναφέρει χαρακτηριστικά κατά την ομιλία του στο Κοινοβούλιο : ''«...άντεςπάντες γιγνώσκετε, ότι το υπουργείον είχε την τιμήν ν'απολαμβάνη πλήρη την εμπιστοσύνην και την συνδρομήν του κοινοβουλίου. Η παραίτησίς του προήλθεν εξ άλλης αιτίας. Το Υπουργείον μεταξύ των έργων του είχε και το ζήτημα του Λαυρίου. Εις αυτό η Κυβέρνησις ησχολείτο, προσπαθούσα να λύση και απαλλάξη τον τόπον της υποθέσεωςσπουδαίας και σκανδαλώδους, ειργάζετο επί του ζητήματος τούτου και ητοιμάζετο να φέρη εις την Βουλήν μίαν πρότασιν, όπως απαλλαχθή ο τόπος των απαιτήσεων του κυρίου Σερπιέρη...Καταγινομένου του Υπουργείου εις τούτο και εις άλλα ακόμη έργα εξωτερικής σπουδαιότητος, η Α.Μ. ο βασιλεύς εφρόνει, ότι έπρεπε το Υπουργείον να επισπεύση την εισαγωγήν του ζητήματος τούτου...Επιμένοντος δε του βασιλέως εις την άμεσον διεξαγωγήν του ζητήματος... επήλθε διαφωνία του Υπουργείου προς Αυτόν, διότι δεν ηδυνάμεθα να ενδώσωμεν και ενομίσαμεν, ότι έπρεπε να
επιμείνωμεν, καθόσον η ευθύνη ημάς και μόνον εβάρυνεν...»''<ref>Πρακτικά της Βουλής, περίοδος Δ', σύνοδος Α', σελ. 468 - 469 https://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/I-Bibliothiki/Koinovouleftiki-Syllogi/Praktika-Synedriaseon/Praktika-Voulis-1862-1910/</ref>
