Έλλη Λαμπέτη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
κανονικά θέλει όλη η ενότητα αφαίρεση αφού δεν τεκμηριώνεται τίποτα από όσα γράφει, αλλά... |
→Επαγγελματική σταδιοδρομία: Τυπογραφικό λαθος Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 61:
==Επαγγελματική σταδιοδρομία==
[[Αρχείο:Λαμπέτη-Χορν, Κάλπικη λίρα.jpg|thumb|left|Η Λαμπέτη με τον Δημήτρη Χορν στην ''Κάλπικη λίρα''.]]
Το [[1941]] έδωσε εξετάσεις έπειτα από παρότρυνση του θείου της και απέτυχε, τόσο στη [[Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου|Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου,]] όσο και στη σχολή Κοτοπούλη. Η ίδια η [[Μαρίκα Κοτοπούλη]] όμως, αναγνώρισε το ταλέντο της και την έκανε δεκτή στη σχολή της. Άλλαξε το επώνυμό της από Λούκου σε Λαμπέτη, όταν διάβασε το βιβλίο "Αστραπόγιαννος" του [[Αριστοτέλης Βαλαωρίτης|Αριστοτέλη Βαλαωρίτη]]. Πρώτη της θεατρική εμφάνιση το [[1942]] στο έργο "[[Η Χάνελε πάει στον Παράδεισο]]" του [[Γκέρχαρτ Χάουπτμαν]]. Η συνεργασία της με το [[Θέατρο Τέχνης]] το διάστημα '46-'48, είναι αυτή που την καθιερώνει ως εξαίρετη ηθοποιό. Ξεχώρισαν οι ερμηνείες της στον "[[Γυάλινος κόσμος|Γυάλινο κόσμο]]", στην "Αντιγόνη" και στο πρώτο ανέβασμα του "[[Ο Ματωμένος Γάμος|Ματωμένου Γάμου]]" στην Ελλάδα, παράσταση για την οποία έγραψε τη γνωστή πλέον μουσική ο [[Μάνος
[[File:Το_τελευταίο_ψέμμα_(αφίσα).jpg|thumb|right|Η αφίσα της ταινίας "Το Τελευταίο Ψέμμα"]]
Μετά τον χωρισμό της με τον Χορν το 1959, συνεχίζει τη θεατρική της πορεία τη δεκαετία '60 με δικό της θίασο, με μεγαλύτερή της επιτυχία το "[[Λεωφορείο ο πόθος]]" (της είχε στείλει και συγχαρητήρια επιστολή ο [[Γιώργος Σεφέρης|Σεφέρης]]) και το "Πέπσι" εμπορικά (έκανε 400 παραστάσεις, αριθμό ρεκόρ για την εποχή). Όμως η πιο ώριμη επαγγελματική δεκαετία της ήταν του '70, παρ' όλα τα προσωπικά της προβλήματα. Ανέβασε με εξ ίσου μεγάλη επιτυχία από [[μιούζικαλ]] ("Ιρμα", 1972) μέχρι [[Άντον Τσέχοφ|Τσέχωφ]] ("Βυσσινοκηπος", 1974 με [[Δημήτρης Παπαμιχαήλ|Παπαμιχαήλ]]). Το 1977 συνεργάστηκε στη "Φθινοπωρινή ιστορία" με τον [[Μάνος Κατράκης|Μάνο Κατράκη]], που επιπλέον τους συνέδεε βαθιά φιλία. Ανεπανάληπτες οι ερμηνείες της στο "Δεσποινίς Μαργαρίτα", στη "Φιλουμένα Μαρτουράνο" και στα "Μονόπρακτα". Τελευταία της παρουσία στο Θέατρο ήταν το [[1981]] στο έργο "Σάρα - Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού", υποδυόμενη με επιτυχία την κωφάλαλη Σάρα. Και στον [[Ελληνικός κινηματογράφος|ελληνικό κινηματογράφο]] οι επιτυχίες της δεν ήταν λίγες, ιδιαίτερα στο "Κορίτσι με τα μαύρα", "Κυριακάτικο ξύπνημα" αλλά και στην "[[Η Κάλπικη λίρα]]".
|