Σλαβομακεδονική γλώσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η [[Μακεδονία|περιοχή της Μακεδονίας]] και η [[Βόρεια Μακεδονία|Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας]] βρίσκονται στη [[Βαλκάνια|Βαλκανική Χερσόνησο]]. Οι [[Σλάβοι]] ήρθαν στη Βαλκανική Χερσόνησο τον 6ο και 7ο αιώνα μ.Χ. Στον 9ο αιώνα, οι [[Βυζαντινοί]] [[Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος|Κύριλλος και Μεθόδιος]] ανέπτυξαν το πρώτο σύστημα γραφής για τις σλαβικές γλώσσες. Αυτήν τη στιγμή, οι σλαβικές διαλέκτοι ήταν τόσο πανομοιότυπεςόμοιες ώστε να καταστεί δυνατόν να αναπτυχθεί η γραπτή γλώσσα στη διάλεκτο μιας μόνο περιοχής{{Ασαφές}}. Η λογοτεχνική Σχολή της Οχρίδας ιδρύθηκε στην [[Οχρίδα (πόλη)|Οχρίδα]] το 886 από τον [[Άγιος Κλήμης της Αχρίδας|Άγιο Κλήμη της Οχρίδας]], με εντολή του [[Βόρις Α΄|Βόριδος Α΄]]. Τον 14ο αιώνα, οι Οθωμανοί Τούρκοι εισέβαλαν και κατέκτησαν το μεγαλύτερο μέρος των Βαλκανίων, ενσωματώνοντας τη [[Μακεδονία]] στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]]. Παρόλο που η [[Παλαιά εκκλησιαστική σλαβονική γλώσσα|παλαιά εκκλησιαστική σλαβονική]] γλώσσα παρέμεινε στάσιμη, ο προφορικός λόγος εξελίχθηκε.

Τα πρώτα λεξικογραφικά στοιχεία των σλαβομακεδονικών διαλέκτων, που περιγράφονται ως βουλγαρικά, μπορούν να βρεθούν σε ένα λεξικό του 16ου αιώνα, γραμμένο στο ελληνικό αλφάβητο. Η έννοια των διάφορων σλαβομακεδονικών διαλέκτων, που εννοούνται ως ιδιώματα της βουλγαρικής γλώσσας{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=02/12/2019}}, μπορούν να βρεθούν στο λεξικό τεσσάρων γλωσσών του [[Δανιήλ Μοσχοπολίτης|Δανιήλ Μοσχοπολίτη]], στα έργα του Κιρίλ Πεΐτσνοβιτς και του Ιωακείμ Καρτσόφσκι και σε κάποια Ευαγγέλια, γραμμένα στα ελληνικά{{Ασαφές}}. Αυτά τα γραπτά που επηρεάστηκαν ή ήταν πλήρως γραμμένα στην τοπική σλαβική γλώσσα, εμφανίστηκαν στην [[Μακεδονία]] τον 18ο και τις αρχές του 19ου αιώνα και οι συγγραφείς τους αναφέρθηκαν στη γλώσσα ως βουλγαρική ή ιδίωμα της βουλγαρικής.

Το 1845 ο Ρώσος μελετητής Βίκτορ Γκριγκόροβιτς ταξίδεψε στα Βαλκάνια για να μελετήσει τις νότιες σλαβικές διαλέκτους της Μακεδονίας. Στο έργο του διαμόρφωσε για πρώτη φορά δύο ομάδες βουλγαρικών διαλέκτων: Ανατολική και Δυτική (που μιλιέται σήμερα στη Δυτική Βουλγαρία και τη Βόρεια Μακεδονία). Σύμφωνα με τα ευρήματά του, ένα μέρος της δυτικής βουλγαρικής ομάδας, που μιλιέται στη [[Βόρεια Μακεδονία]], χαρακτηρίζεται από ίχνη παλαιών φρασεοφωνικών φωνηέντων. Κατά τη διάρκεια της αύξησης της εθνικής συνείδησης στα Βαλκάνια, δημιουργήθηκαν πρότυπα για τις γλώσσες της [[Σλοβενία|Σλοβενίας]], της Σερβοκροατικήςσερβοκροατικής και της Βουλγαρικήςβουλγαρικής. Καθώς εξασθενούσε η τουρκική επιρροή στη Μακεδονία εξασθενούσε, σε περιοχές με σημαντικό βουλγαρικό πληθυσμό ιδρύθηκαν σχολεία που δίδασκαν τη βουλγαρική γλώσσα σε περιοχές με σημαντικό βουλγαρικό πληθυσμό.

Μετά τους [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|Βαλκανικούς Πολέμους]], η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας μοιράστηκε μεταξύ Ελλάδας, Βουλγαρίας, Σερβίας και Αλβανίας. Η Σερβία κατέλαβε την περιοχή που σήμερα είναι η Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας ενσωματώνοντάς την στο Βασίλειο ως «Νότια Σερβία». Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Γιουγκοσλαβική Μακεδονία έγινε γνωστή ως [[Μπανόβινα του Βαρδάρη]] και η γλώσσα της δημόσιας ζωής, της εκπαίδευσης και της εκκλησίας ήταν Σερβοκροατικήη σερβοκροατική. Στη [[Επαρχία Μπλαγκόεβγκραντ|Βουλγαρική Μακεδονία (του Πιρίν)]], οι τοπικές διάλεκτοι συνέχισαν να περιγράφονται ως διάλεκτοι της βουλγαρικής.