Διονύσιος Κόκκινος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στον [[Πύργος Ηλείας|Πύργο Ηλείας]]. O πατέρας του, Αντώνιος, ήταν αγιογράφος.<ref>Ο Αντώνιος Κόκκινος γεννήθηκε το 1864 στην Αμοργό, σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και εργάσθηκε ως ζωγράφος για ένα διάστημα στην Αθήνα. Γεώργιος Κουρνούτος, ''Διονύσιος Αντ. Κόκκινος (1883-1967)'', [[Νέα Εστία]], τομ. 82, τ/χ.968,(1967),σελ. 1401, υποσ. 5 [http://www.ekebi.gr/magazines/showimage.asp?file=110029&code=6787&zoom=800]</ref> H μητέρα του, Αγγελική Γιαννοπούλου, καταγόταν από [[οικογένεια]] αγωνιστών του 21΄. Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά διέκοψε τις σπουδές του για να ασχοληθεί με την [[ιστορία]],την τη δημοσιογραφία και τηντη [[λογοτεχνία]]. Εξέδωσε τηντη σοσιαλιστική εφημερίδα ''«Μέλλον»'' στην διάρκεια των σπουδών του στα [[1908]] με [[1909]] που εξέφραζε τις ιδέες της ομάδας των ''Κοινωνιολόγων'' του [[Αλέξανδρος Παπαναστασίου|Αλέξανδρου Παπαναστασίου]] και γύρω από την οποία συσπειρώθηκαν πολλοί [[Σοσιαλισμός|σοσιαλιστές]] και φοιτητές.<ref>*Γεώργιος Κουρνούτος, ''Διονύσιος Αντ. Κόκκινος (1883-1967)'', Νέα Εστία, τομ. 82, τ/χ.968,(1967), σελ. 1400 [http://www.ekebi.gr/magazines/showimage.asp?file=110028&code=8548&zoom=800]</ref> Εργάσθηκε στις εφημερίδες [[Ακρόπολις (εφημερίδα)|Ακρόπολη]], [[Καθημερινή]], [[Πατρίς (Εφημερίδα Πύργου)|Πατρίδα]], Πρωτεύουσα, Ελληνικόν Μέλλον, Ελληνική, Πρωΐα και Έθνος, ως φιλολογικός συνεργάτης, χρονογράφος, ανταποκριτής και οι οποίες και δημοσίευσαν πολλές δημοσιογραφικές και φιλολογικές μελέτες του. Έγραψε δεκάδες δημοσιεύματα με τα ψευδώνυμα «Μακκαβαίος», «Άριελ», «Βουλεβαρδιέρος», «Παλαιός». Επίσης, διετέλεσε διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης από τον [[Οκτώβριος|Οκτώβριο]] του [[1935]] μέχρι το Φεβρουάριο του [[1954]], ενώ εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το [[1955]]. Υπήρξε μέλος στο διοικητικό συμβούλιο του [[Εθνικό Θέατρο|Εθνικού Θεάτρου]].

Από τη θέση του διευθυντή της Εθνικής Βιβλιοθήκης από το 1935 μέχρι και το 1954 έχει πρόσβαση σε εκτεταμένο πρωτογενές ιστορικό υλικο αλλά και σημαντική δευτερογενή βιβλιογραφία: το [[1931]] δίνει το ''Εισαγωγή εις την Ελληνικήν Επανάστασιν'' στα πλαίσια και της εκατονταετηρίδας της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Είχε ξεκινήσει ήδη από το [[1930]] να δημοσιεύει από τις στήλες της εφημερίδας ''Πρωΐα'' κείμενα για την ιστορία του [[1821]]. Το [[1933]] ολοκληρώνεται η σύνθεση της πεντάτομης ιστορίας του. Η [[Ακαδημία Αθηνών]] του απονέμει το «Έπαθλο της Ελληνικής Λέσχης της Αλεξάνδρειας» μετά από σχετική εισήγηση του [[Σωκράτης Κουγέας|Σωκράτη Κουγέα]]. Τιμήθηκε με το Βραβείο Ιστορίας της Ακαδημίας Αθηνών (για το ογκώδες ιστορικό έργο του "Ελληνική Επανάστασις"). τον Ιούνιο του 1947. Τον [[Μάρτιος|Μάρτιο]] του [[1947|1948]], το ίδιο ίδρυμα, του απονέμει το «Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών», βραβεύοντάς τον για το σύνολο του μέχρι τότε έργου του και το [[1950]] εκλέγεται μέλος της. Συμμετείχε στους βαλκανικούςΒαλκανικούς πολέμους ως οπλίτης του 1912-1913 ως οπλίτης και κυκλοφόρησε σε τέσσερις τόμους τηςτις εντυπώσεις του, το 1914. Τον [[Δεκέμβριος|Δεκέμβριο]] του [[1960]] παραδίδει ολοκληρωμένη τηντη δωδεκάτομη ''Ελληνική Επανάσταση''.

Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο των γραμμάτων το 1908 με τη δημοσίευση ενός διηγήματος στο "Νουμά" του Δ.Ταγκόπουλου . Ο Κόκκινος υπήρξε συγγραφέας διηγημάτων και μυθιστορημάτων ενώ ασχολήθηκε και με την ιστορία, το χρονογράφημα και με την κριτική του θεάτρου και της τέχνης.

Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με το ''Ο τελευταίος'', διήγημα δημοσιευμένο στο περιοδικό [[Νουμάς (περιοδικό)|Νουμάς]], στα [[1906]].<ref>Το υπογράφει ως ''Νιόνιος Κόκκινος'' βλ. Νουμάς, τομ.4, τ/χ.216 (1906),σελ.10-11</ref> Άλλα του έργα είναι: ''Η κυρία με το άσπρο άλογο'' (1922), ''Η μυστική φωλιά''(1924), ''Μια τουφεκιά στο γαλάζιο νερό'', ''Ο ίλιγγος''. Επίσης έγραψε σειρά θεατρικούς διαλόγους οι οποίοι εκδόθηκαν σε τόμο το [[1924]] με τον τίτλο ''Θέατρο της ζωής''. Σ' αυτόν τον τόμο περιέχονται τα έργα: ''Ο Οθέλλος'', ''Ο κληρονόμος του Διαμαντή'', ''Τα περασμένα΄περασμένα, ''Ασήμαντη είδησις'', ''Η επικίνδυνη'',''Τίμια γυναίκα'', ''Όπως ο Ορέστης'','' Κρίνο στο φθινόπωρο'','' Τα δεσμά.''. Τα λογοτεχνικά έργα του Κόκκινου εντάσσονται στην νατουραλιστική σχολή και αποκαλύπτουν κύριες πτυχές της ζωής της αθηναϊκής αστικής τάξης.Το λογοτεχνικό έργο του Διονυσίου Κόκκινου, πλούσιο σε ποσότητα καλύπτει τους χώρους του μυθιστορήματος, του διηγήματος, ενώ έγραψε και έργα για το θέατρο, από το οποία το μονόπρακτο "''Η χαμένη"'' παραστάθηκε το 1939 από τοτον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη''.'' Παράλληλα ασχολήθηκε και με την τεχνοκριτική.

==Βιβλία του Διονυσίου Κόκκινου==

===Δημοσιεύσεις του Διονυσίου Κόκκινου===